เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

รูปร่างหน้าตาแบบนี้จะมีใครรับเลี้ยงมั๊ยครับ!
หนึ่งในความเป็นได้อันหลากหลาย อิอิ...

 

กฏแห่งการดึงดูดของจักรวาล

<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message -->อ้างอิง:

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ mindanaric
เหมือนกับเรามีพลังบวก(รัก เมตตา) กับสิ่งไหน แล้วมันก็จะเหมือนดึงดูดสิ่งนั้นให้มาเจอเรา มาอยู่ใกล้เราใช่ไหมค่ะ

[Embarrass [Embarrass [Embarrass



</TD></TR></TBODY></TABLE>

เรื่องนี้ขอนำมาเชื่อมกับอีกเล่มนึง ของ Esther & Jerry Hicks สื่อกับบุคลิกภาพหลากมิติชื่อ Abraham (ที่พี่นักเขียนพูดถึง) ด้วยเหตุ+ผลและประสบการณ์ที่เหมือนกันครับ


การกำหนดทิศทางความคิด (ความคิดคือตัวชี้นำ)
มันไม่ใช่เรื่องของการควบคุมความคิด
แต่เป็นเรื่องของ"การกำหนดทิศทางความคิด"ต่างหาก

อารมณ์ของเราไม่ได้ทำหน้าที่สร้าง แต่มันจะบ่งบอกว่าคุณกำลัง"ดึงดูด"อะไรเข้ามาในขณะนั้น
จงเติมพลังความเชื่อมโยงของเราให้เต็มขึ้นมาใหม่ ด้วยการเลือกคิดในสิ่งที่ทำให้รู้สึกดีขึ้น

เรามีระบบชี้นำ ที่ติดตั้งอยู่ในตัวและเข้าใจง่ายๆอยู่แล้ว
ความรู้สึกของคุณ คือตัวแทนของระบบชี้นำของคุณ

พูดอีกอย่างก็คือ ความรู้สึกของคุณเป็นตัวบ่งชี้ที่แท้จริงว่า คุณอยู่แนวเดียวกับ "พลังงานต้นกำเนิด" หรือเปล่า

อารมณ์เป็นตัวบ่งชี้ ถึงการปรับแนวระหว่างคุณกับพลังงานจากต้นกำเนิด


คุณเป็นทั้งตัวส่ง และตัวรับที่มีการสั่นสะเทือน

คุณคือตัวส่งการสั่นสะเทือน (Vibrational Being) แล้วคุณก็กระจายสัญญาณของตัวเองออกไปในทุกๆ เวลานาทีที่คุณดำรงอยู่ด้วย

ขณะที่คุณเพ่งความสนใจ คุณจะส่งสัญญาณที่เฉพาะเจาะจงมากๆ ออกไปอย่างต่อเนื่อง ซึ่งมันจะถูกรับไป ผ่านการทำความเข้าใจ และขานตอบกลับมาในทันที

สถานการณ์รอบตัวเราจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างฉับพลัน เพื่อตอบสองสัญญาณที่คุณปล่อยออกไป ดังนั้น ในตอนนี้จักรวาลจึงได้รับผลกระทบจากทุกสิ่งที่คุณปล่อยออกไปด้วย

ความสนใจที่คุณมีต่อมันนี่แหละที่จะเชื้อเชิญมันเข้ามาทุกสิ่ง


<!-- / message --><!-- sig -->
การปรับแนวให้ตรงกับ "พลังงานจากต้นกำเนิด" อย่างเต็มที่นั้นหมายความว่า คุณรู้ในสิ่งเหล่านี้...

*คุณมีอิสระ
*คุณทรงพลัง
*คุณเป็นคนดี
*คุณคือความรัก
*คุณมีคุณค่า
*คุณมีจุดมุ่งหมาย
*ทุกสิ่งกำลังดำเนินไปด้วยดี


ไม่ว่าสภาพแวดล้อม หรือสถานการณ์ของคุณจะเป็นอย่างไร คุณอาจอยู่ในคุก ถูกวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย หรือผิดหวังกับความรัก กระนั้น คุณก็ยังอยู่ ณ.จุดที่เหมาะสมที่จะเริ่มต้นอยู่ดี

เรื่องนี้ไม่ต้องใช้เวลามากมายเลย ไม่ว่าคุณจะอยู่ตรงจุดไหน ระหว่างคุณกับ"สายธารแห่งความผาสุข" เพราะสิ่งที่คุณต้องมีก็แค่ความเข้าใจอันเรียบง่ายใน "กฎแห่งจักรวาล" และความมุ่งมั่นที่จะก้าวไปสู่สภาวะของการยอมเปิดรับมันเท่านั้น


ฉะนั้นสิ่งเดียวที่คุณจะต้องทำก็คือ ปลดปล่อยความคิดที่ต่อต้านของตนเองออกไปทีละชิ้น ทีละอัน อย่างอ่อนโยน เพื่อผ่อนคลายแรงต้านทาน
เหมือนความรู้สึกในยามที่เราเครียด โกรธ อึดอัดใจ และอื่นๆที่เพิ่มขึ้นมา ย่อมบงชี้ว่าเรากำลังเพิ่มความต้านทานเข้ามานั่นล่ะ

ความสุขอันพิสุทธิ์นั้น เรียงตัวรอคุณอยู่หน้าประตูบ้าน แค่ปลายนิ้วสัมผัส ทุกสิ่งที่คุณปรารถนา ไม่ว่าคุณจะเอ่ยออกมาหรือไม่..ต่างก็ถูกถ่ายทอดไปจากคุณด้วยการสั่นสะเทือน มันได้ยินและเข้าใจโดยต้นกำเนิด และได้รับการขานตอบ เพียงแต่คุณต้องใช้ความรู้สึกนำไปสู่การยอมรับให้ตัวเองรับมันเข้ามา โดยค่อยๆคลำไปทีละความรู้สึก

เพราะคุณคือ "ส่วนขยายที่มีรูปกาย" ของ "พลังงานต้นกำเนิด"

รูปธรรมของเราถูกสร้างขึ้นจากมุมมองที่ "ไร้รูป" โดยสิ่งที่คุณเรียกว่าต้นกำเนิด และในขณะที่ ต้นกำเนิด สร้างโลกของคุณและตัวคุณขึ้นมาผ่านทางพลังความคิดที่ถูกเอาใจใส่นั่นเอง และคุณก็สร้างโลกของตัวเอง จากตำแหน่งที่เป็นจริง ที่อิงเวลาและระยะทางของคุณต่อไป

การสร้างอย่างเจตนานั้นเป็นเรื่องของการการ จงใจเลือกประสบการณ์ที่คุณจะนำมาทำเป็น "ความจริง"นั่นเอง

คุณและสิ่งที่คุณเรียกว่าต้นกำเนิด ก็คือสิ่งเดียวกัน
คุณไม่มีทางแยกจากต้นกำเนิด ไปได้
ต้นกำเนิด ไม่มีวันแยกจากคุณไปได้
เวลาที่เรานึกถึงคุณ เราจะนึกถึงต้นกำเนิด
เวลาที่เรานึกถึงต้นกำเนิด เราจะนึกถึงคุณ
ต้นกำเนิด ไม่มีทางหยิบยื่นความคิดที่ก่อให้เกิดการแยกจาก ให้คุณเป็นอันขาด...

 

โฮะๆๆๆ เพิ่งปายซื้อมาสดๆร้อนๆ อย่างที่เชื่อไว้ตลอดว่า ยังงั้ยยังงัยก็ต้อง
ได้ คิดไว้แล้วว่าเคยเห็นจริงๆ แถวบ้าน ไปกับน้องไม่กล้าซื้อเยอะกลัวโดนมันด่า เลยซื้อมาสามเล่มก่อน อ่านจบแล้วค่อยซื้อเล่มที่เหลือ หุหุหุหุ ~

ปกมันเคลือบพลาสติกไม่ดีจริงๆด้วยค่ะมีย่นๆ เป็นรอยเลย แต่บางเล่มก็ไม่มีคละเคล้ากันไป อาจทำให้ยอดกระเตื้องขึ้นมาหนังสือจะได้ไม่โดนเรียกคืน อิอิอิ (คุณโอ้คสบายใจได้ไปหนึ่งเปาะ) นับๆดูมีเก้าเล่มขาดไปเล่มเดียว คือ อิสระแห่งความปราถนาสงสัยต้องไปดูที่อื่น นอกนั้นอยู่ครบ หวังแต่คงไม่มีใครมาชิงซื้อตัดหน้าไปก่อง ขี้เกียจตระเวนหาที่อื่น =.="

อ่านเล่มแรกอยู่ อ่านไปได้แค่สองบทก็ซึ้งสุดๆ อื้อ แล้วเผลอหลับตา แล้วก็เห็นดวงตาคู่หนึ่งจ้องตอบมา พอเราสนใจเค้าเลือนหายไป แล้วก็ผลุดนึกขึ้นได้ว่า ตายจริงๆๆๆ!!!!! สิ่งที่เราสงสัยมาตั้งนาน ว่าตั้งแต่เริ่มนั่งสมาธิจะเห็นเหมือนดวงตาคู่นึงจ้องเราอยู่ตลอดเวลา ทุกครั้งที่หลับตานั่งสมาธิ หรือแม้จะหลับตานอน!!! ตอนนั้นเรากลัวมาก คิดว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรมามาตามอาฆาต แผ่เมตตาให้แล้วก็ยังจะไม่ไป ยังจ้องอยู่ได้..... ที่ไหนได้ วันนี้พึงถึงบางอ้อออ เพราะว่าดวงตาที่เห็นมาตลอดตั้งแต่หนังสือยังไม่ได้ตีพิมพ์ คือดวงตา ที่หน้าปกของหนังสือ ท่านอนาลัย O.O" โอ้วววว ขนลุกไปหมดเลยยยย เหมือนจะเว่อร์ แต่พูดไม่ออกเลยเจ้าค่ะ อืมนะ.... "จิตวิญญาณร่วมร่างแต่ต่างมิติ" สุดยอดๆๆๆๆ.......


เอ่อ....เพ่มี้ท หมาหนูม่ายกินกระดูกคนนะคะ -"- ถึงแม้ว่ามันจะชอบแทะมือคนก็เหอะ หลอนเชียว -.-"


คุณน้านักเขียนค่ะ จะว่าไปเนี่ย ถ้าจะให้เปรียบการมาครั้งนี้ของท่านอนาลัยเนี่ย (เปรียบเหมือน) ศาสนา อีกแบบเลยได้ไม๊หว่า เพราะ รู้สึกว่ามาคิดๆดูแล้วยังงัยๆศาสนาทุกศาสนาอาจจะมาจาก ที่ที่เดียวกัน แต่ต่างแบบต่างวิธีต่างความเชื่อของคนที่เผยแพร่ แต่....มีจุดประสงค์ร่วมกัน จุดมุ่งหมายเดียวกันก็ว่าได้ไม๊ค่ะ? หากแต่ศาสนาทั้งหลายนั้นมีอายุมายาววววนานนมากกและสืบทอดต่อกันมาจากปากสู่ปาก มนุษย์สู่มนุษย์ (และหาผลประโยชน์ใส่ตนเหมือนที่ท่านอนาลัยกล่าว) เลยถูกมนุษย์บิดเบือนความเป็นจริงไป ....แล้วถ้าเป็นแบบนี้ อีกหน่อยเมื่อเวลาผ่านไปหากถูกบิดเบือนไปจากเสียความจริงจนหมดทุกอย่าง โดยเฉพาะจุดมุ่งหมายหลักในตัวของศาสนานั้นๆ แบบนี้ไม่ยิ่งก่อปัญหา ยิ่งแย่ไปกันใหญ่เลยหรอค่ะเนี่ย .....(น่ากลัว ไม่อยากคิดต่อเลย) =.=





โอ้ว แม่เจ้า หมา หรือหมู หรือเสือเนี่ย หน้ากลัววว ><"~ ครายจะกล้าเอาไปเลี้ยงล่ะเนี่ย.....

 

เค้าไว้ให้ลูกหมาแทะคับ..+-+
เดี๋ยววันจันทร์จะเอาเกมส์มาให้เล่น เห็นชอบทายเลข
คราวนี้จะให้ทายรูปเขียนจินตภาพว่าเป็นใครในเวปนี้
มีรางวัลให้ด้วยครับ เตรียมลับประสาทสัมผัสไว้ให้ดีครับ

(b-evil)

 

สาธุอีกรอบ~

 

พี่อ่านกระทู้ของน้อง Mindanaric แล้วพี่รู้สึกชื่นชมยินดีกับน้องจริง ๆ ที่น้องรู้เรื่องราวของจิตวิญญาณได้อย่างลึกซึ้ง และเชื่อมั่นว่าน้องคงจะสามารถฝึกฝนสติสัมปะชัญญะจนสามารถพัฒนาจิตไปได้อย่างรวดเร็วแน่ ๆ ยิ่งมีพี่นักเขียนเป็นผู้คอยให้คำแนะนำอย่างใกล้ชิดอย่างนี้แล้ว ถือเป็นบูญมหาศาลเลยล่ะค่ะ.. พยายามต่อไปนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ..
(b-ping)

 

น่าชื่นชมกับประสบการณ์ของน้อง Bassate จริง ๆ ด้วยค่ะ ไปเที่ยวถึงทางช้างเผือกเลยเหรอคะ จะไปรอพวกเราอยู่ที่ทางช้างเผือกเลยเหรอ อยู่ช่วยพวกเราก่อนเถอะค่ะ กำลังหาทางกลับบ้านอยู่ เอแต่กำลังสงสัยอยู่เรื่องหนึ่งเรื่องการส่งพลังออกจากจักระทั้ง 7 นี่เป็นยังไงคะคุณ Mead อยากรู้ เคยเรียนแต่การหมุนจักระแค่ 6 จักระ ส่วนจักระ 1 นี่อาจารย์ยังไม่ให้สนใจเนื่องจากพลังเรายังมีไม่พอ เพราะอาจเป็นช่องทางในการสิงสถิตย์ของวิญญาณชั้นต่ำได้ค่ะ..
(good)

 

เมื่อครั้งที่เรียนวิชาพลังจักรวาล ซึ่งเป็นวิชาที่สอนเกี่ยวกับการรักษาโรคด้วยพลังจิตนั้น ก็เคยเกิดความสงสัยมาตลอดว่า ทำไมเพื่อนที่เรียนด้วยกันเวลารักษาโรคให้ใครก็มักจะหายทุกรายไม่ว่าจะเป็นโรคเล็ก ๆ หรือโรคหนัก ๆ ถึงขั้นโคม่าก็สามารถช่วยรักษาให้หายได้ แต่สำหรับตัวเองนั้นแค่รักษาตัวเองไปวัน ๆ ก็พอแล้ว แต่ไม่เคยมีความมั่นใจตัวเองเลยว่าจะสามารถรักษาใครให้หายได้ ส่วนลึกก็คงจะเป็นเพราะไม่เชื่อว่าจะสามารถรักษาได้ เพราะเคยเรียนด้านวิทยาศาสตร์มาก่อน ซึ่งจะไม่เชื่ออะไรง่าย ๆ ถ้าไม่ได้รับการพิสูจน์ก่อน พึ่งจะได้รับคำตอบในวันนี้เองค่ะ.. ขอบคุณค่ะพี่นักเขียน ..
(b-smile)

 

พี่นักเขียนกับมานานแล้วหรือครับไม่ได้เจอตั้งนาน ตอนนี้ผมอ่านหนังสือเล่ม 1 ใกล้จะจบแล้ว ที่ผมอ่านมาผมชอบบทที่ 11และ 12 มากเลยครับ ได้ฝึกบททดสอบด้วยการสมมิติว่าผมตาบอดแล้วใช้จิตมองครับก็ อาจ จะสนุก ครับ

 

คุณหลาน mindanaric วันนี้กลับมาเป็นดอกไม้บานอีกครั้ง อย่ารู้สึกไม่ดีกับตนเองนะคะ เมื่อใดเรามีคำถามค้างคาใจ แล้วเรากล้าถาม แม้จะคิดว่าคำถามนี้ไม่ยักกะมีใครถาม เราต้องรู้จักให้เครดิตตนเองเหมือนกัน เพราะไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไร อย่างน้อยมันก็เป็นสาระที่ทำให้ความรู้ของเราแตกแขนงออกไปเสมอ

พี่นักเขียนมาเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกาเป็นครั้งแรกเมื่อ 27 ปีก่อนนู้น ตอนคุณหลานยังไม่เกิด แล้วพบ Professor ท่านหนึ่งชื่อต้นว่า Victor ท่านเป็นคนดุจนขึ้นชื่อ ชอบใส่ suit ผูกผ้าพันคอสีสดแทน neck tie แบบฝรั่งเศสเสมอ ท่านเป็นลูกศิษย์ของสถาปนิกระดับโลกคือ Frank Lloyd Wright หน้าตายิ้มยาก ไว้หนวด ตาโต มองใครไม่เคยกระพริบตา เสียงแหบๆไม่ดังแต่มีอำนาจ พูดน้อย ต่อยเจ็บ แต่อารมณ์ขันเหลือรับ เวลาท่านตลกขึ้นมา ใครไม่ทันก็อาจร้องไห้ได้ง่ายๆเพราะนึกว่าโดนด่า พีนักเขียนได้รับการตักเตือนจากรุ่นพี่คนไทยที่มาเรียนก่อนหน้าเราว่า อย่าได้ลงเรียนวิชานี้เด็ดขาด ท่านเกลียดนักเรียนไทย แถมท่านให้ทุกคนบอกชื่อทุกครั้งที่ลุกขึ้นถาม-ตอบ แล้วก็จำเก่งเสียด้วย ฉะนั้นใครตอบอะไรไม่ได้ละก็ ท่านจะจำไว้ให้ F แน่นอน

พี่นักเขียนไปลงเรียนวิชาที่ท่านสอนเพราะเป็นวิชาที่อยากเรียนมากๆ ท่านสอนออกแบบ furniture และเครื่องเรือนทุกชนิดซึ่งต้องพับเก็บได้ ไม่ว่าจะมีขนาดใหญ่เพียงใดก็ต้องขนย้ายได้ เรียกว่า Nomadic Furniture ตั้งแต่นาฬิกาไปจนถึง sofa หรือชุดโต็ะอาหารทั้งชุด แล้วยังมี workshop พร้อมวัสดุและอุปกรณ์ทุกชนิด ทั้งไม้ หนัง ผ้าบุสวยๆ ฟองน้ำ กระจก ฯลฯ ให้เราสร้างผลงานออกมาจริงๆด้วย เสร็จแล้วยกกลับบ้านได้โดยไม่ต้องเสียเงินเพิ่มจากค่าหน่วยกิตเลย และใครจะทำกี่ชิิ้นในหนึ่งเทอมก็ได้ เราเป็นนักเรียนก็อยากได้ furniture สวยๆใส่ apartment แต่ไม่มีตังซื้อแพงๆ ก็เลยอยากลงเรียนด้วยประการฉะนี้โดยไม่ฟังเสียงทัดทานของรุ่นพี่

วันหนึ่งก่อน class เลิก มีนักเรียนยกมือถามปํัญหาจุกจิกเสมือนไม่ตั้งใจฟังเวลาท่าน lecture ท่านจึงกล่าวขึ้นว่า "ชั้นเป็นคนประหลาดอย่างนึงนะ คือชั้นจำชื่อคนโง่ไม่ค่อยได้" ว่าแล้วท่านก็หันหน้ามาทางพี่นักเขียน ซึ่งเป็นนักเรียนหัวดำอยู่คนเดียวในห้องเรียน แถมนั่งหน้าเสียด้วยเพราะอยากฟังชัดๆ ท่านรู้จักชื่อเราดีเคยเรียกหลายครั้งแล้ว แต่แทนที่จะเรียกชื่อพี่ ท่านกลับถามว่า"เห็นด้วยไม่ Laura?" น้านักเขียนรู้ว่าท่านตลกก็เลยตอบกลับไปว่า "เห็นด้วยค่ะ David" นักเรียนในห้องเลยหัวเราะตบโต็ะกันใหญ่

พอ class เลิก Prof. ก็ให้คนมาตามไปหาที่ office พี่นักเขียนนึกว่าตายแน่แล้วเรา แต่ก็ทำใจดีสู้เสือ เชื่อว่าครุบาอาจารย์เขาไม่โกรธลูกศิษย์ง่ายๆหรอก เพราะตอนนั้นท่านก็หัวเราะไปกับนักเรียนด้วย เพือนในห้องยังให้พรเราบอกว่า วันนี้ทำให้ Victor หัวเราะให้เขาเห็นกันเป็นครั้งแรก

ปรากฏว่าท่าน offer ให้พี่นักเขียนเป็น Teaching Assistant (TA) คือผู้ช่วยสอน โดยจะให้ไปช่วยสอน class ปริญญาตรีที่มีนักเรียนกว่า 200 คน ตามปกติแล้ว Professor ท่านอื่นๆจะใช้วิธีประกาศติด board รับจ้าง TA แล้วนักศึึกษาปริญญาโทเขาก็ไปสมัครงานกันโดยมีเงินเดือนให้ แต่สำหรับ Victor ท่่านใช้วิธีเลือกรายตัว แล้วไม่มีเงินเดือน เพราะทางมหาลัยถือว่าท่่านเป็นบุคคลมีชื่ิอเสียง เป็น Professor ที่ได้เงินเดือนสูงที่สุด ดังนั้นใครๆที่ได้รับเลือกเป็น TA ให้ท่่าน ถือว่าเป้นเกียรติประวัติิ ทำให้มีโอกาสหางานได้ง่ายในอนาคต นักศึกษาปริญญาโทผู้ชายชาวอเมริกันอีก 4 คนถูกเลือก รวมพี่นักเขียนเป็น 5 คน Victor จะแบ่ง class 200 คนออกเป็นห้องย่อยๆ 5 ห้อง พวกนักศึกษาผู้ชายตื่นเต้นกันมากเพราะใครๆเขาอยากได้มีโอกาสเป็น TA ให้ท่าน พี่นักเขียนกลับไม่กล้ารับงานเพราะคิดว่า เราเป็นคนต่างชาติ ภาษาอังกฤษเราไม่ได้ดีพอ นักเรียนอเมริกันมีอีกตั้งมากมายทำไมท่านมาเลือกเรา เมื่อไม่ตอบรับงานทันที ท่านก็เอามือปิดหู แล้วปิดตา แล้วปิดปาก แล้วถามว่า "อยากเป็นตัวไหน?" ด้วยความโมโหรู้ว่าท่านเปรียบเรากับลิงสามตัว ก็เลยตอบรับงานทันที

ไปสอนหนังสือวันแรก ท่านให้ทุกคนไปก่อน class เริ่ม 15 นาที สั่งว่าต้องแต่งตัวให้สมกับเป็นครู และบอกว่า "There's no second chance for first impression." คือไม่มีโอกาสที่สองที่จะสร้างความประทับใจ และห้ามพวกผู้ชายขอเบอร์โทรศัพท์ date นักศึกษาสาว พวกผู้ชายโผล่มาผูก tie กันหมดทุกคน แถมบางคนใส่ suit อีกต่างหาก พี่นักเขียนเป็นผู้หญิงอยู่คนเดียว ทำได้อย่างมากก็แค่แต่งเสื้อกางเกงเรียบร้อยธรรมดาๆ ไม่มีชุดพิเศษอะไร ระหว่างที่ีคอยนักเรียนก็นั่งกระสับการส่าย รู้สึกว่าเก้าอี้มันเย็นๆเกินเหตุ ท่านหันมาถามว่า "เป็นอะไร?"เราก็ตอบว่า "เก้าอี้มันนั่งไม่สบาย" ท่านก็ว่า "เก้าอี้มันสบายดี คนนั่งต่างหากที่ไม่สบาย"

พี่นักเขียนได้มีโอกาสสอนหนังสือเป็นครั้งแรกหลังจากมาเมืองไทยได้เพียงสองเดือน ประสบการณ์การสอนหนังสือครั้งนั้น นอกจากจะเป็นไปอย่างราบรื่นจนจบปีการศึกษา และใด้ความรู้และประสบการณ์มากมายแล้ว ยังผลให้ได้งานสอนหนังสือและมีเงินเดือนใช้ต่อไปอีกเรื่อยๆจนเรียนจบและได้งานดีๆหลังจากนั้นไปอีก พี่นักเขียนย้ายไป-มา ระหว่างเมืองไทยกับอเมริกาหลายรอบ แต่พี่นักเขียนก็ไม่เคยเลิกติดต่อกับ Victor ได้มีโอกาสติดต่อให้ท่านไป lecture และไปเที่ยวทางเมืองไทยด้วย

พี่นักเขียนกลายเป็นทั้งลูกสาวและเพื่อนสนิทของ Victor เราทานอาหารกลางวันและไป pub เพื่อไปสนทนาและดื่ม wine กันสัปดาห์ละครั้ง เป็นเวลายาวนานหลายปี ท่านสอนให้ดื่ม wine ชนิดต่างๆ พาไปทานอาหารนานาชาติ รักทั้งพี่นักเขียนและสามีของพี่นักเขียน พอพี่นักเขียนมีลูก ท่านก็เป็นคนแรกที่เอาของขวัญมาให้เป็นชุดหมีสีขาว มีหัวใจแดงดวงเล็กๆเต็มไปหมด ท่านจะโทรมาหาและระบายความทุกข์ส่วนตัวให้ฟังเสมอๆจนกระทั่งท่านตายจากไป คำสอนของท่านที่จารึกอยู่ในหัวใจพี่นักเขียนมาตราบจนทุกวันนี้คือ "You never learn less." ซึ่งท่านหมายถึงว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไร แม้ว่าสิ่งที่ทำนั้นจะให้ผลดีหรือไม่ก็ตาม สิ่งที่ย่อมได้เสมอคือ ความรู้(rose)

 

ขอพี่นักเขียนช่วยแนะนำด้วยเพราะขณะที่กำลังรีดผ้าก็เหมือนมีพลังงานบางอย่างแผ่กระจายบริเวณกลางกระหม่อมเป็นเวลานานเกือบ 1 ชั่วโมงและตรงหน้าผากก็รู้สึกมันหน่วงๆยังไงไม่รู้ค่ะ ทำให้ตัวเองรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรส่งกระแสมาแรงมากแต่ก็สัมผัสได้ถึงความสงบแบบลึกๆ

 

แวะมาบอกคุณมี๊ด
กระทู้ ปฏิปัตติปุจฉาวิสัชนา-หลวงปู่มั่น นั้น มาจากฝันค่ะ
ฝันว่าได้ยินเสียงสวดมนต์เสียงสวดเป็นเสียงแก่หน่อย จากกระทู้นึงในเว็บพลังจิต แล้วก็มาหา ตัวคนโพสต์นั้นโพสต์ไม่จบ แต่เรารู้ว่าเป็นกระทู้นี้ล่ะ จนอีกเกือบเดือน ถึงไล่ไปเจอเรื่องเดียวกัน แต่จากที่เว็บอื่น เลยเอามาแปะที่นี่

กระทู้นี้แก้ความสงสัยของดิฉันบางอย่าง และเสียงสวดมนต์นั้น ดิฉันรู้ว่าเป็นใคร ?? ท่านเคยมาแก้ความสงสัยของดิฉัน ครั้งนึงก่อนหน้านี้ในความฝัน .. นี่เป็นครั้งที่สอง ซึ่งยากเกินจะสอนในฝัน (เดาเอา) ท่านเลยให้หาอ่านเอาเองค่ะ อาจเป็นเพราะดิฉันมีความสงสัย แล้วก็หาใครมาแก้ไม่ได้ ท่านก็เลยเมตตามา



..

 

ถ้าไม่มี พระพุทธเจ้า
ถ้าไม่มี ไอน์สไตน์

พุทธศาสนา กับ วิทยาศาสตร์
จะไม่มีวัน บรรจบกันได้เลย
มนุษย์จะไม่มีวัน รู้จักตัวเองจริง

และตอนนี้ ก็บรรจบ กันแล้ว
ด้วย ธรรม
ด้วย E = Mc2 (c2 ค่าคงที่)
ดังนั้น E = M
รูปมวลสาร คือ พลังงาน คือ จิตวิญญาณ
กฎพลังงาน ไม่มีวันสูญหาย

ไขปัญหา
กฎแห่งกรรม
นรก สวรรค์ เทพ พรหม ภูติผี

มนุษย์ ประกอบด้วย เซลล์ กว่า 60 ล้านล้านเซลล์
แต่ละเซลล์มีพลังงาน ของตัวเอง ปัจจัยใด ควบคุมให้ทำงานเป็นหนึ่งเดียว หรือคือ วิญญาน ขัณฑ์???
เซลล์ มีไมโตรคอนเดรีย ผลิตแผ่พลังงาน ตลอดเวลา
คิด ใช้ เซลล์สมอง
พูด ใช้ เซลล์สมอง และ เซลล์ปาก ลิ้น คอ
ทำ ใช้ เซลล์สมอง และเซลล์ร่างกาย
กรรม = คิด พูด ทำ = พลังงาน
(good) (good) (good) (b-cap)
พลังงานละเอียดที่สุด มนุษย์ยังวัดเป็นค่าไม่ได้ หรือนั่นคือพลังงานจิต
<!-- / message --><!-- edit note -->

 

เกือบลืมไปค่ะ เพราะกระทู้นี้เกิดขึ้นได้และได้ไขข้อข้องใจให้กับหลายๆท่าน
รวมถึงตัวดิฉันเอง ต้องขอขอบคุณ คุณmead เป็นอย่างสูงด้วยนะคะ และได้ติดตามอ่านกระทู้อื่นๆที่คุณmeadได้โพสไว้คงเพราะจิตวิญญาณใฝ่รู้ และแสวงหาประสบการณ์ไม่มีที่สิ้นสุด

 

หาซื้อหนังสือเล่มไหนไมได้ เพราะบางร้านก็มีไม่ครบ ลองโทรไปปรึกษาคุณโอ๊คเธอได้ เธอน่ารักมากค่ะ เบอร์โทร 0841104770

 

ความก้าวหน้าของจิตวิญญาณ

ขอเรียนถามคุณพี่นักเขียนว่า ความก้าวหน้าของจิตวิญญาณกับ ความคมชัดของสติสัมปชัญญะที่เพิ่มขึ้นหรือรู้เห็นมากขึ้น เป็นความหมายในทิศทางเดียวกันหรือเหมือนกันใช่ใหมคะ และ ขอให้คุณพี่ช่วยขยายความของคำว่า "เอกลักษณ์ของตนเอง" หากจะยกตัวอย่างด้วยก็ยิ่งดีค่ะ

 

โพสมาเร้ยยยยย~ เพ่มี้ท >O<~ สู้ๆ เอสๆ



วันนี้บอร์ดเงียบจริงแฮะ - -".......

 

แม่นแล้วใช่ที่สุดเลยค่ะ คุณ penpilai (good) (good) (good)

ห้องวิทย์นี้สำหรัยนักเรียนนทุกคนที่สนใจข้อมูลของท่านอนาลัย คุณน้านักเขียน ก็เปรียบเสมือนรุ่นพี่ที่แสนจะอาวุโส(ความรู้น้าม่ายช่ายอย่างอื่นน...)
ที่ให้คำปรึกษาทุกคนุ่งสู่จุดหมายเดียวกัน คือการเปลี่ยนความเชื่อเป็นความรู้ แต่ต้องเปลี่ยนความเชื่อให้ได้ซะก่อน (อันนี้บอกตัวเองค่า)......~

(b-cap)

 

ขอบคุณ คุณแก้วทิพย์มากๆๆๆนะคะ ^^~ ถ้าหาไม่มีจริงๆก็คงต้องพึ่งคุณโอ๊คแน่ๆเลยค่ะ เอามาโพสแปะไว้ก็ดีเลยเผื่อคนที่สนใจแล้วหาหนังสือไม่ได้จะได้ติดต่อโดยตรงกับคุณโอ๊ค ~

(b-smile)

 

ขอบคุณมากนะคะ คุณkhajornwan สำหรับกำลังใจ (เป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดเลยค่ะ) จะพยายามต่อไป เป็นกำลังใจให้ปีศาจตัวน้อย เปลี่ยนตัวเองให้ได้ด้วยนะคะ อิอิอิ.....~

(b-evil2) (bb-flower (kiss)