หลวงพ่อไปพบลูกศิษย์ตายแล้วไปอยู่ที่พระนิพพาน

ผู้ที่สั่งสมบุญบารมีมาแก่กล้ามาก ย่อมได้พบกับ สัจธรรม โลกุตรธรรม มาก
ผู้ที่สั่งสมบุญบารมีมาปานกลาง ย่อมได้พบกับ สัจธรรม โลกุตรธรรม ปานกลาง
ผู้ที่สั่งสมบุญบารมีมาน้อย ย่อมได้พบกับ สัจธรรม โลกุตรธรรม น้อย
ผู้ที่สั่งสมบุญบารมีมาน้อยที่สุด ย่อมได้พบกับ สัจธรรม โลกุตรธรรม น้อยที่สุด

แต่ท้ายที่สุดแล้วทุกดวงจิตก็จะต้องได้พบกับสัจธรรมและโลกุตธรรมที่แท้จริง

คือพระนิพพานเหมือนกัน จะต่างกันตรงที่ว่าช้าหรือเร็วเท่านั้น

ละความชั่วทั้งกายวาจาจิต ทำความดีทั้งกายวาจาจิต ทำจิตใจให้ผ่องใสด้วยธรรมะสัจธรรมทั้งปวง นั่นคือทางแห่งพระนิพพานแน่นอน

สร้างความชั่วเลวระยำทั้งกายวาจาจิต ละความดีทั้งกายวาจาจิต ทำจิตให้หม่นหมองไปด้วยกิเลสอกุศลกรรมทั้งปวง นั่นคือทางแห่งสัตว์นรกแน่นอน

(ใครใคร่เลือกอย่างไหนก็เลือกเอา)

 

นานาจิตตัง
ไม่มีถูก ไม่มีผิด
ทำอย่างไรจึงไม่มีผัสสะ?

 

ต้องขออภัยท่านผู้รู้และนักปฏิบัติทุกท่าน ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นสักเพียงเล็กน้อย...



สำหรับเรื่องพระนิพพานนั้น ถ้าพูดกันให้ถึงที่สุดแล้ว ตราบใดที่เรายังไม่เป็นพระอรหันต์

โอกาสที่เราจะเข้าใจคลาดเคลื่อนนั้นมีได้เสมอๆ



แต่ความโชคดีอย่างหนึ่งของผู้ที่ฝึกมโนมยิทธิก็คือ วิชาดังกล่าวสอนให้ผู้ฝึกสามารถนำจิตเข้าสู่สภาวะที่ละจากสังโยชน์ประการต่างๆ

ได้ในระยะสั้นๆ ซึ่งเพียงพอแก่ผู้ฝึกในการที่จะนำจิตไปรู้เห็นภพภูมิต่างๆและถึงที่สุดคือพระนิพพาน



ซึ่งการฝึกแบบนี้นอกจากจะทำให้พุทธศาสนิกชนสามารถพิสูจน์คำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในเรื่อง

การเวียนว่ายตายเกิดและภพภูมิต่างๆแล้ว ยังมีผลให้นักปฏิบัติสามารถรู้อารมณ์พระนิพพาน(สภาวะพระนิพพาน)

รู้วิธีการละสังโยชน์ประการต่างๆ รวมไปถึงสภาวะของอารมณ์จิตที่สามารถละสังโยชน์ได้



ซึ่งจุดนี้นับได้ว่าเป็นประโยชน์อย่างยิ่งแก่พุทธบริษัทที่มีความปรารถนาหลุดพ้นไปพระนิพพาน เนื่องจากจิตคนเรานั้นมีสภาพจำ

ดังนั้นถ้าหากเราสามารถทรงอารมณ์สมาธิและวิปัสสนาญาณจนสามารถละสังโยชน์ได้เป็นปกติแล้ว ในที่สุดก็จะเป็นปัจจัยให้เรามีบารมีเต็ม

(มีกำลังใจเต็มหรือมีกำลังจิตที่มีความบริสุทธิ์เต็มที่)นั่นเอง



ดังนั้นถ้าหากถามว่าเหตุใดนักปฏิบัติจึงสามารถไปและกลับนิพพานได้ นั่นก็เป็นเพราะว่านักปฏิบัติท่านนั้นๆ

สามารถปฏิบัติสมถะภาวนาและวิปัสสนาญาณจนถึงจุดที่สามารถละสังโยชน์ประการต่างๆได้ชั่วคราวในขณะนั้นๆ ทั้งนี้เหตุ

ที่ละได้ก็เพราะอาศัยบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านสงเคราะห์ให้ ทำให้จิตของนักปฏิบัติในขณะนั้นมีความบริสุทธิ์ชั่วคราว

ซึ่งตรงนี้ถือเป็นเรื่องปกติธรรมดาของนักปฏิบัติทั่วๆไปในสายมโนมยิทธิค่ะ



ฉะนั้นเมื่อฝึกเสร็จจิตของผู้ฝึกก็ยังมีกิเลสดังเช่นปุถุชนคนทั่วไปเช่นเดิม เว้นแต่จะสามารถปฏิบัติตนจนเข้าถึง

ความเป็นพระอริยเจ้าอย่างแท้จริงแล้วเท่านั้น



ทีนี้ถ้าหากถามว่าพระนิพพานคืออะไร ต้องกราบเรียนท่านที่สงสัยว่า ให้ยึดถือหลักกาลามสูตรเป็นหลักที่สำคัญ

สำหรับการพิจารณาก่อน โดยทำใจให้เป็นกลางๆ ไม่เชื่อหรือปฏิเสธในสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ จนกว่าท่านจะทรงฌาน

และวิปัสสนาญาณจนละจากสังโยชน์ได้ชั่วคราวและเกิดทิพจักขุญาณขึ้นเสียก่อน และเมื่อถึงตอนนั้นแล้ว

ท่านจะสามารถไปยังพระนิพพานได้ และสามารถรู้ได้ด้วยตนเองว่าพระนิพพานเป็นอย่างไร



สำหรับพระนิพพานตามคำกล่าวของหลวงพ่อพระราชพรหมยานนั้น ท่านได้กล่าวถึงพระนิพพานไว้ว่า

มีความเป็นทิพย์พิเศษแตกต่างจากภพภูมิอื่นๆ ไม่มีทั้งการเกิดและการตาย ซึ่งตรงนี้ถ้าหากว่าท่านไหนสงสัยว่า

สิ่งที่ท่าน(หลวงพ่อ)พูดนั้นเป็นความจริงหรือไม่ ก็ต้องเรียนตามตรงว่าวิธีเดียวที่ท่านจะรู้ได้ก็คือ

ท่านจะต้องเจริญสมาธิภาวนาและทำวิปัสสนาญาณให้เกิดขึ้นในจิตของท่านให้ได้ พูดง่ายๆก็คือต้องทำตน

ให้มีความบริสุทธิ์เสียก่อน จึงจะสามารถเห็นในสิ่งที่ท่านผู้มีความบริสุทธิ์ของจิตเห็นนั่นเอง



สำหรับประสบการณ์ส่วนตัวนั้น รู้แต่เพียงว่านิพพานนั้นไม่ใช่ทั้งอัตตาและอนัตตา และไม่ใช่บ้านหรือเมือง

หรือแม้แต่กระทั่งดินแดนอย่างที่คนอื่นๆเข้าใจ แต่ภาพพระนิพพานที่ปรากฎแก่จิตนั้น ถ้าจะใช้สื่อสารกัน

ตามประสามนุษย์ปุถุชนคนทั่วๆไปเพื่อให้บังเกิดความเข้าใจในเรื่องของพระนิพพานแล้ว เราจะต้องหยิบคำว่า

แก้วประกายพฤกษ์ แดน(พระนิพพาน) เมือง(พระนิพพาน) หรือเมืองแก้ว มาใช้ทั้งสิ้น ทั้งๆที่คำทั้งหลายเหล่านี้

ไม่ว่าจะโดยนัยยะ หรือความหมาย หรือสภาวะแล้ว ก็ยังเข้าไม่ถึงสภาวะของพระนิพพานจริงๆเลยแม้แต่คำเดียว

แต่อย่างไรก็ตาม เราก็จำเป็นที่จะต้องนำคำทั้งหลายเหล่านี้มาใช้ เพื่อให้พุทธศาสนิกชนมีความเข้าใจเกี่ยวกับ

พระนิพพาน อันเป็นจุดมุ่งหมายที่สำคัญที่สุดในทางพระพุทธศาสนา



ดังนั้นจึงสรุป(ตามความเห็นส่วนตัว)ได้ว่า พระนิพพานนั้นไม่ใช่ทั้งอัตตา(ตัวตน)และอนัตตา และพระนิพพานที่

หลวงพ่อพระราชพรหมยาน(หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)ท่านกล่าวไว้นั้น ไม่มีส่วนใดเลยที่เป็นอัตตา(ตัวตน)หรืออนัตตา

แต่ที่เราชอบคิดว่าพระนิพพานของหลวงพ่อท่านเป็นอัตตา(ตัวตน) ก็เพราะว่าธรรมชาติ(หรือจิต)ของคนเรานั้น

มักจะไปยึดว่า "มีรูป = มีอัตตา(ตัวตน)" แต่เรายังไม่เข้าใจสภาวะที่ "มีรูป แต่ไม่ใช่อัตตา(ตัวตน) "

(และก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงด้วย เพราะมันอธิบายไม่ได้) เท่านั้นเอง



ทั้งนี้ถ้าหากนักปฏิบัติท่านใดปฏิบัติและศึกษาพระไตรปิฏกไปด้วยก็จะพบว่า

"นิพพานไม่ใช่ทั้งสิ่งนี้และสิ่งนั้นตามที่มนุษย์เข้าใจ" ซึ่งในปัจจุบันก็จะพบว่าท่านผู้เชี่ยวชาญ(นักวิชาการ)ได้ทำการสรุปไว้ว่า

"พระไตรปิฏกกล่าวถึงนิพพานว่าไม่ใช่อัตตา และพระไตรปิฏกก็ไม่เคยระบุชัดๆว่านิพพานเป็นอนัตตา" แต่ข้อถกเถียงเรื่อง

นิพพานเป็นอัตตา/อนัตตานั้น เกิดจากการตีความของผู้คนที่แบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย ค่ะ

(หากท่านใดสนใจสามารถเข้าไปฟังเรื่องราวดังกล่าวได้ที่ Youtube ในคลิปวิดีโอที่มีชื่อว่า"มหาธรรม 13 นิพพาน อัตตา อนัตตา"ค่ะ)



ส่วนตัวมองว่าสาเหตุที่พระพุทธองค์ไม่ทรงกล่าวถึงนิพพานว่ามีลักษณะรายละเอียดอย่างไรน่าจะมาจากการที่

จิตของสรรพสัตว์โดยทั่วไปนั้นยังไม่สะอาดพอ(เช่น มีการละเมิดศีลอยู่เป็นปกติ) ดังนั้นหากทรงอธิบายสภาพจริงๆของพระนิพพาน

รับรองว่าปุถุชนคนทั่วไปจะต้องฟังแล้วคิดจินตนาการไปตามความเข้าใจของตนเองอย่างแน่นอน และจะไม่เข้ามาปฏิบัติธรรมเพื่อพิสูจน์

เพราะมองว่า"ทำไมคำสอนบอกให้ละกิเลส แต่นิพพานกลับยังมีสภาพเหมือนสวรรค์ หรือพรหมอยู่อีก" ซึ่งในความเป็นจริงแล้วนิพพานนั้น

มีสภาพที่แตกต่างกับภพภูมิในวัฏสงสารเช่น พรหม หรือเทวดา แต่เนื่องจากจิตของปุถุชนนั้นยังไม่สะอาดพอที่จะรู้ที่จะเห็น

จึงยังไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างได้ ดังนั้นพระพุทธองค์จึงทรงวางแนวทางการปฏิบัติไว้หลายแบบด้วยกันเพื่อให้สรรพสัตว์

ได้ปฏิบัติเพื่อพิสูจน์ตามความเหมาะสมกับจริตนิสัยของตนค่ะ



และสุดท้ายสำหรับเรื่องการปรามาสพระรัตนตรัยนั้น ขอยืนยันว่ามีจริงและมีผลจริง แต่เป็นคนละเรื่องกับการปิดกั้นการตั้งคำถามและสงสัย เพราะพระพุทธศาสนานั้นเราสามารถ

สงสัยได้และสามารถพิสูจน์ได้ แต่ไม่ใช่ด้วยการคิดหรือตรรกะ แต่จะต้องหาจิตของตัวเองให้เจอแล้วอบรมจิตของตัวเองซะก่อน จึงจะรู้ ดังนั้นในระหว่างที่กำลังสงสัย

และตั้งคำถามนั้น แนะนำว่าอย่าไปฟันธงอะไรๆว่าถูกหรือผิดเลย แต่ให้หมั่นปฏิบัติให้มากๆ ปฏิบัติแล้วก็ตรวจสอบตรวจทานด้วยอิทธบาท 4 จนกระทั่งเมื่อพอรู้ผล

บ้างแล้วก็จะรู้เองว่าอะไรเป็นอะไรค่ะ

 

ผมเชื่อหลวงพ่อฤาษีวัดท่าซุงครับ เพราะคำสอนท่านทำให้ผมได้เห็นอะไรมากมายที่คนทั่วไปไม่สามารถที่จะเห็นได้โดยง่าย ใครที่ไม่เชื่อก็เรื่องของคุณ คุณค้านมาก็ช่างกรรมใครกรรมมัน ผมเชื่อหลวงพ่อวัดท่าซุงเท่านั้น