เรื่องเด่น ไม่ได้ตั้งใจดูว่าเป็นใคร

ไม่ได้ตั้งใจดูว่าเป็นใคร

ญาติโยมหลายท่านมาวัดแล้วอาตมาไม่ได้เห็น ที่ไม่ได้เห็นเพราะว่าเวลางานอาตมาจะมองคน "สักแต่ว่าเป็นคน" เท่านั้น เพราะฉะนั้นจะไม่จำว่าเป็นใคร พอถึงเวลาอาตมาถามญาติโยมหลายคนว่าวันงานได้ไปหรือเปล่า ? เขาบอกว่าก็เข้าไปทำบุญตรงหน้า อ๋อ...ขอโทษ อาตมาเห็นสักแต่ว่าเป็นคน ไม่ได้ดูว่าเป็นใคร

เหตุที่ต้องทำอย่างนั้น เพราะว่าถ้าเราไปตั้งใจดูว่าเป็นใคร จิตใจจะเกิดสภาพความรักชอบเกลียดชังขึ้นมา จะสร้างราคะ ลาภะ โทสะ โมหะเกิดขึ้นแก่ตัวเอง เพราะฉะนั้นวิธีที่ดีที่สุดก็คือ มองทุกอย่างให้เหมือนกันให้หมด ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง ไม่ว่าจะเป็นผู้ชาย หมูหมากาไก่ โต๊ะเก้าอี้ เห็นอยู่ในระดับเดียวกัน ราคาเดียวกันหมด ก็เลยจำไม่ได้ว่าใครมา ฉะนั้น...เวลางานโปรดอย่าเสนอหน้า อาตมาไม่รู้หรอกว่าใคร จำไม่ได้ ถ้านอกเวลามาได้ คลายกำลังใจลงแล้ว จำคนได้

ไปนึกถึงในอรรถกถาวิสุทธิมรรค ท่านบอกว่าพระภิกษุรูปหนึ่งเห็นหญิงสาวผู้หนึ่งเดินสวนไปแล้วก็ส่งยิ้มให้ ท่านก็จับเอาฟันของผู้หญิงนั้นพิจารณาอัฏฐกอสุภกรรมฐาน เมื่อมีญาติโยมเดินผ่านมา ถามว่าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งผ่านไปไหม รูปร่างเป็นอย่างนั้น หน้าตาเป็นอย่างนั้น ท่านบอกว่าท่านไม่เห็นอะไรเลย เห็นแต่โครงกระดูกเดินผ่านไป

ตอนแรกอาตมาก็สงสัย เป็นไปได้อย่างไร แต่ปัจจุบันนี้เลิกสงสัยมานานแล้ว เพราะว่าขนาดคนคุ้นเคยอยู่ใกล้ชิดกันแท้ ๆ เดินมา อาตมาจะจำไม่ได้ ถ้าเป็นช่วงงานไม่ได้ตั้งใจที่จะแยกแยะว่าเป็นใคร ตั้งใจอยู่อย่างเดียวว่าเป็นคนมาแค่นั้นพอ

โยมลองค่อย ๆ ไปปฏิบัติดู ถ้าอารมณ์ใจมาถึงตรงนี้ จิตจะประกอบไปด้วยอุเบกขามาก ขณะเดียวกันก็เป็นอัปปมัญญาคือไม่มีประมาณด้วย เพราะไม่ได้ดูว่าเป็นหญิงเป็นชาย สวยงาม อัปลักษณ์ รวยหรือจน มาแล้วราคาเดียวกันหมด

ฉะนั้น...โยมบางคนว่าฉันเป็นนายพล ฉันเป็นนายพัน ฉันเป็นคุณหญิง เป็นคุณนายมา เป็นมหาเศรษฐีระดับประเทศ เป็นดารา มาวัดท่าขนุนแล้วไร้ประโยชน์ เพราะเจ้าอาวาสมองไม่เห็น เจ้าอาวาสเห็นแต่คน ดาราน่าสงสารที่สุด มาถึงวัดท่าขนุนแล้วไม่มีราคา เด็กวัดวิ่งไปขอถ่ายรูปด้วย วิ่งไปบอกหลวงพ่อ หลวงพ่อบอกว่าไม่รู้จัก

งานเป่ายันต์เกราะเพชร วัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒