เรื่องเด่น เพียง “วาจา”...ก็พา “วิบากกรรม” มาได้

เพียง “วาจา”...ก็พา “วิบากกรรม” มาได้














คนที่ชอบด่าหรือใส่ร้าย
รวมถึงพูดไม่ดีกับคนอื่น
“กรรม” จะตามมาเร็วมาก
(หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ)

กรรมทางวาจาเป็นกรรมหนัก
ที่ต้องความระมัดระวังมากที่สุดอย่างหนึ่ง

แม้แต่พระพุทธเจ้าเองก็ทรงระบุว่า
กรรมที่ห้ามสวรรค์ ห้ามนิพพาน ปิดทางเจริญไว้
คือ การยุยงให้คณะสงฆ์แตกแยกกัน (การทำสังฆเภท)
ถือเป็นกรรมหนักมากและส่งผลเร็วด้วย

กรรมทางวาจาเป็นกรรมที่ทำได้ง่ายมาก
แต่คนเรามักไม่ทราบว่าผลของกรรม
จะส่งผลร้ายแรงเมื่อใด
บางคนเพียงแค่พูดไม่ดีกับผู้อื่น
ก็อาจเป็นเหตุถึงโกรธเกลียดกันชั่วชีวิต
บางรายคำพูดเพียงไม่กี่คำ
ก็ทำให้ไม่พูดกันไปหลายปี

นอกจากนั้นยังเป็นเหตุขึ้นโรงขึ้นศาล
หรือทะเลาะกันจนไปถึงฆ่ากันตาย
ก็เพราะคำพูดที่ไม่ดีเป็นต้นเหตุ
ก็มีเป็นจำนวนมาก

คนที่หมั่นสร้างกรรมทางวาจาเสมอ
ผลแห่งกรรมนั้นจะแสดงผลออกมา
จะเป็นที่รังเกียจของผู้คน
บดบังกรรมดีทั้งปวง
เสริมพลังให้กรรมชั่วแรงขึ้น

เป็นเหตุแห่งอุปสรรคต่างๆ
ทำงานใดๆ ก็ยากจะประสบความสำเร็จ
ขัดขวางโชคลาภที่จะเข้ามาทั้งปวง
เป็นเหตุให้เกิดความเดือดร้อนต่อตนเอง
และคนรอบข้าง ไม่จบสิ้น

นี่เป็นเพียงผลกรรมที่เกิดจาก
การกระทำกับบุคคลธรรมดา
ยิ่งหากว่าเป็นศักดิ์สิทธิ์หรือผู้มีบุญ
ผลกรรมจะมากขึ้นเป็นทวีคูณ

ดังนั้นการพูดจาอะไรก่อตาม
ควรตรึกตรองอย่างมีสติ
ว่าเกิดกรรมแก่ผู้ใดหรือไม่
หากพลาดพลั้งไป ให้รีบแก้ไข
หรือหยุดการพูดจานั้นเสียตอนนั้น

กรรมทั้งปวงล้วนเกิดจาก
ความประมาทของจิตทั้งสิ้น
หากจิตไม่ประมาทต่อกิเลส
ไม่ว่ากรรมใดก็ยากที่จะเกิด...

โมทนาบุญ


************************************

 

หลักเกณฑ์การตรัสวาจาของพระพุทธเจ้า
๑. วาจาที่ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ และวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของคนอื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น

๒. วาจาที่จริง ที่แท้ แต่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ และวาจานั้นไม่เป็น ที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของคนอื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น

๓. วาจาที่จริง ที่แท้ และประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของคนอื่น ในข้อนั้น ตถาคตรู้กาลที่จะกล่าววาจานั้น

๔. วาจาที่ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของคนอื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น

๕. วาจาที่จริง ที่แท้ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของคนอื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น

๖. วาจาที่จริง ที่แท้ ที่ประกอบด้วยประโยชน์ และวาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของคนอื่น ในข้อนั้น ตถาคตรู้กาลที่จะกล่าววาจานั้น