หลวงปู่เสียน วัดมะหนาวหวาน.ประสบการณ์ วัตถุมงคล.รวมตัวเด็กวัด

ไม่ใช้ครับ เป็นรุ่นปรกโพธิ์นั่งบนพระแม่ธรณีนะครับ

 

วิชาโบราณท่านเพียบครับ ^_^

 

หลักๆ ที่จำเรื่องเล่าได้คือ หลวงปู่เสียน หลวงปู่ทรงชอบไปดูลิเก ปั่นจักรยานกันไป หลวงปู่ทรงท่านชอบลิเกมาก เลยคะยั้นคะยอหลวงปู่เสียนไปด้วย ท่านเลยต้องไปกันทุกครั้ง

 

คำพูดนี้มักได้ยินเป็นประจำถ้าตอบว่ายังไม่ได้กิน ท่านจะไล่ไปที่ตู้กับข้าววัด หาข้าวกินให้อิ่มก่อนแล้วค่อยมาคุย ถ้าฝืนไม่กินท่านก็จะยิ่้งดุให้ไปกิน หลังจากกินข้าวเสร็จท่านจะเปิดตู้เย็นหลังที่ท่านนั่งอยู่หน้าออก แล้วส่งน้ำให้คนละขวดเเล้วก็จะบอกเอาไปกินซะเดี๋ยวติดคอ บางครั้งก่อนกลับท่านก็จะหยิบนมกล่องในตู้เย็นหรือของกินอื่นๆ ให้อีก ท่านว่าเอาไว้กินระหว่างทาง เมตตาท่านสุดๆ ครับ

มีอยู่ครั้งหนึ่งเด็กน้อยหลานหลวงปู่มาเจอหน้าหลวงปู่ก็โวยวายบอกว่า "ปู่ขอตังค์ร้อยสิ"

หลวงปู่เสียนก็จะตอบว่า "ไอ้ห่าเมิงมาก็จะเอา เมิงจะเอาไปทำอะไร"

หลานตัวแสบก็บอกว่า "เอาไปซื้อหนม ปู่ขอตังค์ร้อยดิ"

ท่านก็ตอบว่า "ไอ้ห่านี้ขอกูจังเลย" แล้วท่านก็หาในย่ามแล้วส่งให้มันไป พร้อมกับส่งรอยยิ้มมุมปากพร้อมยักคิ้วกับผมเหมือนบอกว่าดูหลานข้าทำสิ

พูดแล้วก็คิดถึงหลวงปู่เสียนครับ คิดถึงรอยยิ้มที่มีเมตตาของท่านที่หาสุดประมาณของเด็กวัดมะนาวหวาน

กราบหลวงปู่เสียนครับ

 

​

 

เยี่ยมครับคิดถึงเช่นกัน คิดถึงหลวงปู่ทรง หลวงพ่อเสียน ทั้งสองท่านนี้ให้ความสำคัญกับการกินให้อิ่มมากๆๆ ผมเคยโดนหลวงปู่ทรงดุเรื่องให้ไปกินข้าวมาแล้วดุชนิดว่าถ้าไม่ไปโดนท่านถีบแน่ๆๆ กบอกให้มึงไปกินข้าว ไม่ต้องห่วงกู ไปกินให้อิ่มหมีพลีมัน อิๆๆจำไปจนตายในความเมตตานี้
ส่วนหลวงพ่อเสียนไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีพระที่เมตตาขนาดนี้นึกว่าจะเจอแค่หลวงปู่ทรงแค่องค์เดียว ที่ไหนได้หลวงพ่อเสียนนอกจากจะใจดีแล้วยังใจถึง ใจใหญ่ซะด้วย ผมไม่เสียดายเงินแสนเลยที่ต้องไปเรียนหล่อพระ เพื่อมาหล่อพระกริ่งถวายท่าน เพียงเพราะท่านมาเข้าฝันตามไปหล่อให้ท่านผมไม่ลังเลเลยที่จะไปเรียนแล้วมาทำให้ท่าน ยิ่งเห็นรอยยิ้มที่ท่านเห็นผลงานที่ผมทำ ผมหายเหนื่อยทันที ดีใจมากๆๆที่ได้ทำงานให้ท่าน และท่านยังควักตังส่วนตัวให้ค่าเติมน้ำมัน ค่าของที่ใช้หล่ออีก ซึ้งใจมากๆๆ คงหายากยิ่งที่จะเจอพระเมตตาแบบทั้งการกระทำให้เห็นเป็นรูปธรรมม่ใช่แค่สื่อออกมาอย่างเดียว
ที่สุดในใจผม
แล้วเราลูกหลานหรือผู้เคารพในองค์ท่านทั้งสองสมควรจะนำมาป็นแบบอย่างหรือไม่ นี่คือสิ่งที่เป็นข้อคิดจากที่ได้จากท่านทั้งสององค์
เมตตาต่อสัตว์โลกแม้มันจะกัด ข่วนเรา ให้ร้ายเรา ถ้าจะสนองความเมตตาของท่านเราควรทำเช่นไร

 

คนในรูปนี้คุ้นๆๆแฮะ

 

อีกเรื่อง

สำหรับเรื่องไปหล่อพระรูปหล่อหลวงปู่เสียนแบบห้อยคอ อันนี้เมตตามากๆ

กล่าวคือพวกศิษย์ตัวดีคณะช่างหล่ออาทิได้นัดรวมตัวกันก่อนวันหล่อ 1 วัน วันนั้นทีมงานพี่อาทิมาถึงกันก่อนและก็ทีมงานอื่นๆ ก็ทยอยตามกันมา ซึ่งพวกนี้มักจะสร้างความวุ่นวายตลอด เพราะวัดเป็นสถานที่เหมาะแก่คึวามสงบแต่พวกนี้มาถึงเปิดไฟวัดเสียสว่างโร่ แถมยังชวนพระพุธ (พี่พุธ) โม้กันเสียยาวนาน

หลวงปู่เสียนท่านรู้ว่าเราจะมาท่านก็ให้ทางวัดโดยสั่งหลวงพี่เหี่ยว หลวงพี่หนุ่มให้จัดหาเสื่อ มุ้งให้เพียงพอกับพวกเรา ท่านก็จัดไว้เยอะสามารถนอนกันได้เป็นร้อยคน (เรามากันไม่ถึงยี่สิบ)

หัวค่ำปกติท่านจะจำวัดไวสองทุ่มก็หลับแหละ แต่วันนั้นหนึ่งทุ่มไอ้ศิษย์ตัวดีกว่าจะเอาชนวนมากันครบก็เกือบหนึ่งทุ่ม ให้ท่านจาร ท่านเสกกว่าจะเสร็จเกือบสองทุ่ม เราเห็นว่าค่ำแล้วเลยออกมาคุยกันที่ตั่งหน้าห้องท่าน



ดูเอาเองนะครับความเมตตาของท่าน ขอเเค่เสกอย่างเดียวแต่เราถึงกะตะลึงเมื่อท่านลงจารทุกชิ้น





รูปนี้ไม่ต้องบอกนะครับว่ามีใครบ้าง พวกเล่นแร่แปลธาตุทั้งนั้น ท่านกำลังเสกชนวนอยู่



สังเกตุให้ดีนะคับ ท่านกางมุ้งจะนอนแล้ว

เมื่อเสกชนวนเสร็จเราก็นิมนต์ท่านนอน แต่ท่านทั้งหลายด้วยความเมตตาครับ ท่านรู้ว่าเราๆ ทั้งหลายยังมากันไม่ครบ ท่านก็นั่งรอด้วยความเป็นห่วงกลัวไม่มีที่นอน เราก็เลยแอบปิดไฟนอนกัน แต่เรารู้ได้ว่าท่านไม่หลับนะครับเพราะได้ยินเสียงท่านพลิกตัวอยู่ สักพักนึงกว่าท่านจะหลับ

เวลาตี 2 คือกำหนดเวลาในการหล่อชนวน เราก็ออกมาตอนตี 2 ท่านก็รู้สึกตัวอีกเหมือนเดิม เราก็บอกท่านว่าไม่ต้องเป็นห่วงครับหลวงพ่อดูแลกันได้

พอดีว่าทุกคนนอนที่วัดนะครับ ยกเว้นพี่นริศไปนอนที่รีสอร์ทเพราะมีคุณนายมาด้วยเลยจะมาตอนเช้าแต่กว่าจะมาพระเกือบเพลเเหละ



พอสว่างแล้วเราก็เห็นพระที่วัดออกไปบิณฑบาตกัน หลวงพ่อก็ตื่นขึ้นมาแล้วก็เป็นห่วงเราอีกว่ากินอะไรกันหรือยังท่านบอกให้เอากับข้าวก้นบาตรไปกินกัน ให้ผมยกน้ำยกกับข้าวไป ท่านเรียกให้ไปเอามากินท่านบอกเดี่ยวไม่มีเเรง

หลังจากนั้นท่านก้ลงมาคุมงานด้วยตนเองเหมือนในรูป



แล้วท่านก็คุมงานอยู่เป็นชั่วโมงเลยนะครับ





ถึงตอนเที่ยงตอนเพล ท่านก็ยกกับข้าวมาให้เพียบบอกกินให้อิ่มจะได้มีเเรง ผมว่าแค่ท่านมาให้กำลังใจก็มีแรงเยอะเเล้วครับ

ตอนบ่ายถึงช่วงหล่อพระแล้ว ท่านก็เตรียมตัวมานำฤกษ์ให้เลยะนะครับจัดเต็ม



และนี้คือคนที่เหนื่อยที่สุดในงานนี้ พี่นริศ 5555

 

ใครอะอ้วนมีพุงถอดเสื้ออะ อิๆๆๆ เห็นแล้วยังซึ้งใจโปรดทราบว่ารุ่นนี้แหละพระกริ่งมะนาวหวาน เป็นพระกริ่งที่หลวงพ่อเสียนมาเข้าฝันตามผมไปหล่อให้ท่าน ใครที่ได้รับไปหรือทำบุญไป โปรดภูมิใจเถิดว่ารุ่นนี้รุ่นตามไปหล่อแน่นอนและเป็นพระกริ่งที่เนื้อดีไม่แพ้สำนักไหนแน่นอนครับปล.ขอแก้ก่อนชุดนี้เป็นชุดรูปเหมือนท่านครับเป็นการไปเทที่วัดครั้งที่สอง เอ้แล้วใครเก็บภาพตอนหล่อพระกริ่งบ้างครับ

 

ถึงเวลาได้ฤกษ์หลวงปู่เสียนก็นำสวดชยันโต



เหนื่อยสุดๆ ครับ



หลังจากที่หล่อเสร็จแล้วก้นิมนต์ท่านมาชมผลงาน ช่วงเวลาที่ว่างอยู่นี้ท่านก็ไปเจิมรถก่อนมาที่ปรัมพิธี



จำให้ดีนะครับ รถคันนี้ของพี่นริศ



ศิษย์ครูอาจารย์ ความภูมิใจของพระพุธ

รูปต่อไปแสดงให้เห็นความมอมแมมเลอะเทอะของคณะผู้จัดทำ



ท่านชอบใจคนทำก็หายเหนื่อยครับ สายตาแบบนี้ ไม่ได้เห็นอีกแล้วนะครับ



พระรุ่นนี้ท่านชอบนะครับใครมีก็เก็บไว้ดีๆ นะครับ



ท่านพิจารณานะครับ

นี่คือต้นแบบ



นี่คือที่หล่อออกมาเเล้วครับ



กองทัพเดินด้วยท้องกินกันอย่างกะโต๊ะจีน 55555

 

ภาพชุดนี้หล่อรูปเหมือน เป็นการหล่อครั้งที่สอง ที่วัด
ว่าแต่ใครเก้บภาพหล่อพระกริ่ครั้งแรกไว้บ้างอิๆๆ

 

ไอ้ก่อ พี่นริศ พี่หมู

 

สวัสดีคับ ได้รู้จักหลวงพ่อเพราะพี่ท่านนึงที่ระยอง อยากไปร่วมบุญแบบนี้บ้างจังคับ หล่อๆกันทุกคนเลย อิอิ

 

เด็กวัดมะนาว เริ่มรวมตัวแล้วครับ สาธุ แต่ละพิธีที่ผ่านมือท่าน ผมทราบถึงความตั้งใจของทุกคณะ ว่ามีอะไรใส่ไม่ยั้งจริงๆชนวนมวลสารใส่ไม่อั้น เน้นแบบมั่นใจ เรียกว่าให้สะใจกันไปเลย

 

เอามวลสารด้วยรึ เดี๋ยวจัดให้ อิอิ

 

กราบ กราบ กราบ พระเดชพระคุณหลวงปู่เสียน ปภากโร ครูอุปัชฌาย์อาจารย์ที่เคารพอยู่เหนือเศียรเกล้า

 

ศิษย์สายตรงมาและ มีอะไรก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างครับเสี่ยพุดซี่(deejai)

 

ผมน่ะศิษย์ปลายแถวครับเสี่ยเบ็น

 

copy จากเค้ามาครับ
กราบ หลวงปู่เสียน ครับ

 

เรื่องวันเกิดหลวงปู่เสียน พวกเราทุกคนโดนท่านอำกันหมดคิดว่าเป็นเดือนพฤษภาคมกันครับ คือคณะศิษย์จะจัดงานทำบุญและเททองรูปหล่อโบราณห้อยคอฉลองครบเจ็ดรอบ ท่านก็เออออไปกับคณะเราทุกอย่าง

ภายหลังเสร็จสิ้นงานไปไม่นาน มีโยมส่งธนาณัติมาบูชาวัตถุมงคล หลวงพี่หนุ่มจำเป็นต้องนำเล่มสุทธิของหลวงปู่ไปขึ้นเงินที่ไปรษณีย์ ผมเกิดอยากดูเล่มสุทธิของหลวงปู่จึงถือวิสาสะเปิดดู ปรากฏว่าในเล่มเขียนว่าท่านเกิดวันที่16มิถุนายน ผมก็ถือเล่มสุทธิไปถามหลวงปู่ว่า"อ้าว วันเกิดหลวงปู่ยังมาไม่ถึงนี่ครับ ในนี้เขียนว่าเดือนมิถุนายน แล้วที่เพิ่งทำบุญฉลองวันเกิดท่านไปก็ไม่ใช่สิครับ"

ท่านตอบเพียงสั้นๆพร้อมรอยยิ้มว่า"วันเกิดข้า ใครรู้มันก็ทำข้าได้สิวะ"

ปีถัดมาผมตั้งใจว่าจะทำบุญวันเกิดท่านให้ตรงวัน แต่ท่านละสังขารไปในเช้าตรู่ของวันที่3เมษายน ไม่ทันจะถึงเดือนเกิดท่านครับ

กราบ กราบ กราบ พระเดชพระคุณหลวงปู่เสียน ปภากโร ครูอุปัชฌาย์อาจารย์ที่เคารพอยู่เหนือเศียรเกล้า