ช้างเผือกในป่าอีสาน หลวงตาสมหมาย วัดป่าสันติกาวาส คำสอน/ประสบการณ์/วัตถุมงคล/ (ช่างชิต)

ติดตามอ่านมาเรื่อยๆค่ะ แหวนสวยมากค่ะ

 

เห็นมีคนชอบแหวนเยอะ เอามาให้ชอบอีกรูปครับ รอเรื่องเล่าจากท่านอื่นๆด้วย

 

ติดตามกระทู้มานานแต่ไม่ค่อยได้แสดงความคิดเห็น ส่วนตัวแม้ไม่เคยได้กราบหลวงพ่อแม้จะเป็นคนบ้านเดียวกัน แต่พอได้อ่านกระทู้ของนายช่าง ผมก็ได้นำคำสอนของหลวงพ่อไปปฏิบัติตามคำสอนของท่านตามที่ช่างชิตได้เล่าไห้ฟังมิได้ขาด. อยากไห้กระทู้นี้มีไปนานๆจะติดตามมิได้ขาดครับ..

 

งามครับ

 

สวยจังเลย กำลังอธิษฐานค่ะช่างชิต

 

คิดฮอดหลวงปู่ไมเด้

แต่เห็นว่าสุขภาพท่านบ่ค่อยแข็งแรงปานใด

ก่ะอยากให้ท่านได้พักและอยู่เป็นกำลังใจกับลูกหลานนานๆ

 

ขอขอบพระคุณครับ

สำหรับ พระกริ่ง และ แหวน อิอิ


ว่าแล้วช่วงนี้หลวงหลวงตาบ่ได้ลงมากรุงเทพเลยเนาะครับ

 

หลายท่านเข้ามาดูใหม่อาจยังไม่ทราบว่าในกระทู้หลวงตามีกิจกรรมอะไร
จึงเอามาแจ้งอีกครั้งหมดเขต 15 ตุลานี้นะครับ ส่งเรื่องกันมาได้เลย

 

ยังไม่ทราบเหมือนกันครับว่าหลวงตาจะลงมาอีกวันไหน เดี้ยวถ้าทราบจะแจ้งให้ทราบอีกทีนะครับ

 

ช่างชิตมีเรื่องจะมาแชร์ข้อคิดและธรรมะดีๆ สดๆ ร้อนๆ ของหลวงตาครับ(เสนอชิงรางวัลตัวเอง5555)
คือ ประมาณสามอาทิตย์แล้วที่ช่างชิตกับแฟนได้เลิกลากันไปเพราะเหตุผลที่....น้องบอกว่าเราไปด้วยกันไม่ได้.....ส่งผลทำให้เกิดทุกข์กับช่างชิตมายาวนาน กินไม่ได้นอนไม่หลับ ตั้งแต่วันนั้นจนมาถึงวันนี้ ช่างชิตเองพยายามจะทำทุกวิถีทางให้มันดีขึ้นแต่ก็แทบจะไม่ดีขึ้นเลย จนมันไม่ไหวต้องหาที่พึ่งทางใจพ่อทางธรรมนั้นคือ หลวงตา

ชช "นมัสการครับ หลวงตา ขอหลวงตาช่วยสอนเตือนสติออยหน่อยได้ไหมครับ มีเรื่องไม่สบายใจมาก"

ลต "เป็นอะไรละ เรื่องอะไร"

ชช "แฟนที่พามากราบหลวงตาเขาจากไปแล้วครับ"

ลต "ไปแล้วก็หมดกิจเราแล้ว ไปแล้วก็ให้เขาไปถ้าเขาไปเอง ไม่ต้องไปคิดอะไรมาก
ใช้ปัญญา คนอื่นก็คือคนอื่นเขามีน้ำใจให้เราก็เป็นช่วงๆวันไหนเขาหมดเขาก็ไปให้เข้าใจแบบนี้ อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา มีเกิดมา ตั้งอยู่ ก็ต้องดับไป ให้คิดถึงความตายพิจารณาความตาย เพราะความตายจะยังไงก็ทำให้ต้องพลัดพรากจากกันอยู่ดี จะไปยึดไปถือให้ทุกข์ทำไม(เพิ่มเติมครับพึ่งนึกออก) ต้องภาวนาคิดแบบนี้ "

ชช "กำหนดท่อง พุทโธ ไม่รู้เรื่องเลยครับมันหลุดตลอด"

ลต "จะท่อง พุทโธ ก็ต้องให้แน่วแน่ท่องไปอย่าไปคิดปรุงแต่งอย่างอื่น จิตจดที่พุธโธ ปัญญาก็ต้องใช้มาเกาในสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย ท่องอย่างเดียวไม่ใช้ปัญญาก็ไม่ช่วยอะไร ใช้ปัญญาคิด คิดในสิ่งพระพุทธจ้าท่านสอน เราต้องพึ่งตัวเองดูตัวเอง กำลังใจก็ต้องมาจากตัวเอง กำลังใจจากคนอื่นมันแค่ชั่วคราว พอหมดน้ำใจเขาก็หนีเขาก็ไปเป็นเรื่องของเขา หมดกิจเขาแล้ว เราเองก็ไม่ต้องไปคิดไปแค้นเขามันจะบาป ให้ดูเราดูกิจของเรา จะคิดถึงก็คิดถึง พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ คิดถึงพ่อคิดถึงแม่ คิดถึงหลวงตานิไม่ต้องไปคิดถึงคนอื่น ไปแล้วก็ปล่อยเขาไป หมดบุญหมดกรรม กันไปนะ ใช้ปัญญาเยอะๆ แล้วทำไมเขาไปออยไปตบไปตีเขาหรอ"

ชช "เปล่าครับ ทะเลาะกันครั้งล่าสุด เขาก็บอกว่าไปกันไม่รอดเขาก็จากไปเองครับ หลวงตา"

ลต "เออ นั้นละไปเองก็ปล่อยเขาไปซะ อย่าไปโกรธไปแค้นเขาเด้อ จำไว้ มันจะผูกเวรผูกกรรมกัน ไม่ต้องไปตื้อไปตามถ้าเขาเดินออกไปเอง อยู่คนเดียวกิจเราคนเดียวไม่ต้องไปแบกไปทุกข์กับกิจของคนอื่นมันสบายแล้ว"

ชช" ขอบพระคุณครับหลวงตา ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ"

................ช่างชิตได้ยาดีมาแล้วก็ต้องเอามาใช้ให้เต็มที่เพื่อจะกลับมาเต็ม 100
ในเร็ววัน เป็นแบบนี้ต่อไปงานก็เสีย สุขภาพก็แย่ เฮ้ออออ ที่ใดมีรักที่นั้นมีทุกข์จริงๆ

 

แอบมาส่องที่นี้นำจักคนเด้อนายช่าง
ขอติดตามถือย่ามหลวงตาด้วยคนนะครับ อิอิ

 

อยู่คนเดียวสบายที่ซู้ดดด ช่างชิตเชื่อผมเต้อะ

 

ขอให้กำลังใจช่างชิตครับ ไม่กล้าแนะนำอะไร
เพราะหลวงตาท่านสอนไว้ดีมากๆแล้วครับ ผมชอบ
ที่หลวงตาท่านสอนว่า...ให้คิดในสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอน...
เพราะสิ่งที่ศาสดาเราสอน มันครอบคลุมทุกเรื่องราว ทุกๆปัญหา
บนโลกใบนี้แล้วครับ แต่ทุกสิ่งก็ต้องใช้ปัญญาเข้ามาเกี่ยวข้องดังที่หลวงตา
ท่านสอน ช่างชิตโชคดีมากๆกว่าใครอีกหลายๆคน ที่เมื่อมีปัญหาก็ยังมีครูบาอาจารย์
คอยอบรมสั่งสอนตักเตือนไม่ให้ถลำซวนเซไปในหนทางที่จะทำชีวิตให้วิบัติ แหละนับว่า
ช่างชิตยิ่งโชคดีมากๆที่มีครูบาอาจารย์อย่างหลวงตา ครูดีๆแบบนี้จะไปหาที่ไหนครับ..

ผมประทับใจ..หลวงตาสมหมาย..ในหลายๆเรื่องผ่านทางการถ่ายทอดจากนายช่างชิต ซึ่งออกมาในรูปแบบที่อ่านสนุก มีสาระ ลูกเล่นแพรวพราวไม่เครียด ไม่น่าเบื่อ และที่เห็นแล้วรู้สึกชื่นชมคือทุกๆเรื่องจะแฝงความเคารพแก่หลวงตาอย่างที่สุด..

ผมขอขอบคุณนายช่างชิตอีกครั้งที่ทำให้ผมรู้จักช้างเผือกในป่าอีสาน
ผู้ทรงอภิญญา ทรงภูมิรู้ภูมิธรรม ทำคนที่มืดมาให้สว่างไป ดังเฉกเช่นองค์
หลวงตาสมหมาย อฺตตมโน แห่งวัดป่าสันติกาวาส จ.อุดรธานี..สาธุ..สาธุ..สาธุ
ด้วยจิตคารวะ..

 

ขอบพระคุณมากนะครับ สำหรับกำลังใจ ช่างชิต ก็คิดว่าตัวเองยังพอมีวาสนาบ้างจริงๆละครับที่ยังมีหลวงตาอยู่ให้ยึดให้จับ หลงจากไหนมาเหนื่อยจากไหนมามีปัญหาจากไหนมา ก็ยังเดินกลับมามีต้นไม้ใหญ่ๆให้ร่มและคอยดูแลคุ้มครองเราอยู่เสมอ ช่างชิตอ่านบทความของท่านแล้วรู้สึกดีมากๆเลยครับ อย่างน้อยก็มีคนที่มองเห็นในสิ่งที่ทำมาตลอด ขอบพระคุณอีกครั้งนะครับ

 

ขอบคุณครับช่างชิต ขออนุญาติเซฟเก็บไว้อ่านครับ

 

อนาคต นายช่างคงต้องเป็นทายาททางธรรม (ธรรมทายาท) ของหลวงตาอย่างแน่นอน เพราะได้ปลดปล่อยแล้วซึ่งบ่วงห่วงพันธนาการ
ขออนุโมทนาบุญล่วงหน้า หากว่านายช่างจะหมดวาสนาจากทางโลก แล้วเข้าสู่กระแสแห่งทางธรรมตามแนวทางปฏิปทาของหลวงตาผู้เป็นครูบาอาจารย์

 

ขอร่วมยินดีและอนุโมทนาอย่างยิ่งครับผม

คั้นเป็นไปตามครรลองนี้

 

เคยมี ปสก. ผิดหวังจากความรักเหมือนกันครับ ขอแชร์ นิดหน่อย
เมื่อ ปี 2553( อายุ33 ปี) ผิดหวังจากรักเมื่อรู้ว่าหญิงที่เรารักไปคบ และรักกับชายใหม่ ( แต่หล่อนไม่บอกเรา เท่ากับว่าเจ็บช้ำสองต่อ หนึ่งผิดหวัง สองโดนเธอหลอก ทั้งๆที่รู้จักคบหากับเรามา 7-8 ปี) เลยรู้ซึ้งเลยว่าทุกข์เป็นอย่างไร เเต่ก็แปลก ไม่รู้บุญเก่าหนุนนำหรืออย่างไร ทำให้พอมีสติบ้าง (อาจเคยอ่านธรรมะ จาก หนังสือ ธรรมะมามากมาย และหนังสือแนวธรรมะของ ดร.วรภัทร ลูกศิษย์ ลป.จันทรา) เมื่อทุกข์หนักปั๊บขับรถตรงดิ่งไปเลยที่วัดเนรมิตรวิปัสสนา (ด่านซ้าย จ.เลย) เเล้วเดินขึ้นลงบันไดวัด เงียบๆคนเดียว(และก็แปลกที่บันไดเส้นนั้นซึ่งสูงชัน และไม่มีผู้คนรบกวนเลย สงบเงียบ ร่มรื่น เสียงไก่แจ้ขัน) เดินเป็นชั่วโมง ขวา-พุท ซ้าย-โธ ...ๆๆๆๆๆๆๆ... คือพยายามเปลี่ยนโหมดคิด(ฟุ้งซ่าน ทุกข์) ให้เป็นโหมดสิ้นคิด (หยุดคิด เเล้วไปจับฐานกายแทน จงกรมขึ้นลงบันได จนเหนื่อย และมารับรู้ที่กายเจ้าของ) แปลกที่สติค่อยๆกลับมา มาอยู่กับกาย อยู่กับปัจจุบันได้
ทุกวันนี้รู้สึกขอบคุณเธอที่ทำให้เรามั่นคงในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์มากขึ้น ไม่ทุกข์ ไม่เห็นธรรม ไม่ทุกข์ไม่แสวงหาทางดับทุกข์ (ทฤษฎีร้อยรู้ รือจะสู้ หนึ่งไดเร็กเอ็กซพีเรี๋ยน)....ปัญญา เกิด .... ไม่มีอะไรที่เราควรยึดเลย ทุกสิ่งล้วนเกิดมาดับหมด ไม่เขา ก็เรา ก็คงตาย ไป ไม่ใครก็ใครต้องไปก่อนแน่ๆ ยึดมรณานุสติ ดีกว่า ยึดพุทโธ ธัมโม สังโฆ ดีกว่า (ที่พึ่งที่ระลึกอันประเสริฐ เหนืออื่นใด)

" ต่อไปนี้เราอย่าได้เอาหัวใจ ไปฝากไว้กับบุคคล หรือสิ่งใดเลย" (ผิดหวังมานับไม่ถ้วนกับรูปและนาม) ที่พึ่งที่ระลึกของเราคือ
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ
สังฆัง สรณัง คัจฉามิ
พุทโธ ธัมโม สังโฆ

ครับ แลกเปลี่ยนเรียนรู้ จากผู้มี ปสก.น้อย ด้อยปัญญา และล้มเหลวกับชีวิตมานับครั้งไม่ถ้วนครับ
ขอบคุณครับ

 

พระอาจารย์ กระผมยังไม่มีบุญขนาดนั้นหรอกครับ 55555
ถ้าครั้งหน้าคิดบวชอีกคงไม่สึก แต่ถ้าจะคิดบวชอีก ช่างชิตมีสโลแกนกับเพื่อนๆ ไว้ว่าท่าคิดจะบวชรับหน้าต้องทำได้แบบนี้
"ต้องเหาะได้ ใจคลายทุกข์ บรรลุเรื่องทางธรรม"
ซึ่งมันเป็นไปได้ยากครับ 55555 ฉะนั้น ช่างชิตคงยังไม่มีวาสนาขนาดนั้นหรอกครับ

 

7-8 ปี เวลาไม่ช่วยอะไรเลยนะครับ บทพอหมดรักจะไปก็ไป เฮ้ออออออ