คชสีห์๙บารมี๙บารมี๙แผ่นดินหลวงปู่หมุนเสก

พระครูสุวรรณวิสุทธิ์ (หลวงพ่อเจริญ ปภาโส)
อดีตเจ้าคณะอำเภอดอนเจดีย์ เเละอดีตเจ้าอาวาสวัดธัญญวารี (วัดหนองนา)
ตำบลไร่รถ อำเภอดอนเจดีย์ จังหวัดสุพรรณบุรี

หลวงปู่เจริญ หรือ หลวงพ่อเจริญ วัดธัญญวารี ผู้ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นศิษย์มือซ้ายของหลวงปู่โต๊ะ วัดสองเขตสามัคคีธรรม ( วัดลาดตาล ) ส่วนศิษย์มือขวาของหลวงปู่โต๊ะคือ หลวงพ่อแต้ม วัดพระลอย ) หลวงพ่อเจริญท่านมีความสามารถเก่งในด้านอักขระขอม และช่างก่อสร้าง
หลวงพ่อเจริญมีอุปลักษณะนิสัยดี หัวเราะเก่ง อารมณ์เย็น ไม่ดุด่าว่าใคร สมัยหลวงพ่อยังมีชีวิตอยู่ผมเคยไปกราบนมัสการมาแล้ว นับว่าเป็นสิริมงคลแก่ชีวิตจริงๆที่ได้กราบไหว้พระอริยะสงฆ์ ซึ่งหาได้ยากยิ่งในยุคปัจจุบันนี้

หลวงพ่อเจริญ ท่านเป็นพระเถระผู้ใหญ่ที่มีปฏิปทาน่าเคารพบูชา ท่านมีประวัติดีเด่นน่าศึกษาควรแก่การยกย่องก็คือ ท่านเป็นผู้ริเริ่มบุกเบิกในการสร้างวัดธัญญวารี เป็นรูปแรกแต่ชาวบ้านมักเรียกชื่อวัดตามชื่อของหมู่บ้านว่า “วัดหนองนา” ซึ่ง บริเวณพื้นที่ของหมู่บ้านนี้แต่เดิมกันดารมาก การเดินทางไปมาก็ไม่สะดวก แต่หลวงปู่เจริญท่านก็มีความอดทนอุตสาหะอย่างมากในการพัฒนาวัดให้เจริญก้าว หน้าจนกระทั่งในปัจจุบันนี้ แล้วท่านยังเป็นเจ้าอาวาสวัดรูปแรก เป็นเจ้าคณะตำบลรูปแรก และเป็นเจ้าคณะอำเภอรูปแรกอีกด้วย นับว่าผลงานตำแหน่งหน้าที่เหล่านี้ของท่านควรแก่การศึกษาและยกย่องอย่างมาก

นามเดิม เจริญ นามสกุล เปรมรัตน์ เกิดเมื่อวันศุกร์ ที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2452 ปีระกา ณ.บ้านหลักแก้ว อำเภอวิเศษไชยชาญ จังหวัดอ่างทอง โยมบิดาชื่อ เหลี่ยม โยมมารดาชื่อ ปาน

อายุ 15 ปี พ.ศ.2467 ท่านได้เดินทางมาอยู่กับญาติยังเมืองสุพรรณ และบรรพชาเมื่ออายุ 17 ปี พ.ศ. 2468 ณ.วัดสำปะซิว อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี โดยมีพระอธิการเหย่ เจ้าอาวาสวัดสำปะซิว เป็นพระอุปัชฌาย์

ท่านเดินทางกลับวิเศษไชยชาญเพื่อไปอุปสมบทยังวัดบ้านเกิดเมื่อวันพฤหัสบดีที่ 9 เมษายน พ.ศ. 2472 ณ. พัทธสีมาวัดลานช้าง ตำบลหลักแก้ว อำเภอวิเศษไชยชาญ จังหวัดอ่างทอง โดยมี

หลวงพ่อบุญ วัดสี่ร้อย เป็นพระอุปัชฌาย์
หลวงพ่อหิน เป็นพระกรรมวาจาจารย์
หลวงพ่อจั่น เป็นพระอนุสาวนาจารย์

ได้รับฉายาทางธรรมว่า ปภาโส หลังจากอุปสมบทได้เดินทางกลับมาจำพรรษายังวัดสุวรรณภูมิ อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อศึกษาเล่าเรียนวิชาต่างๆ และในปี พ.ศ.2472 นี้เองท่านก็สามารถสอบได้นักธรรมเอกจากสำนักเรียนวัดสุวรรณภูมิ

พ.ศ.2476 หลวงพ่อเจริญ ในวัย 24 ปี 4 พรรษา นักธรรมเอกสำนักวัดสุวรรณภูมิ ได้เดินทางมาเยี่ยมญาติที่บ้านหนองนา แล้วได้เห็นพื้นที่หมู่บ้านหนองนามีทำเลเหมาะแก่การสร้างวัด ประกอบกับบ้านหนองนามีจำนวนประชากรมาก เวลาจะบำเพ็ญกุศลกันทีต้องเดินทางไปยังวัดที่อยู่หมู่บ้านอื่นซึ่งไกลกันมาก ไม่สะดวก ท่านจึงปรึกษากับชาวบ้าน ชาวบ้านก็เห็นดีด้วย แล้วชาวบ้านก็ได้ร่วมกันถวายที่ดินให้สร้างวัดตามประสงค์

ตอนแรกเมื่อ พ.ศ.2476 ได้ ติดต่อขออนุญาตทางราชการเพื่อจัดตั้งเป็นสำนักสงฆ์ก่อน เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว ชาวบ้านหนองนาจึงได้เดินทางไปยังวัดสุวรรณภูมิ ได้ขออนุญาตพระครูโต๊ะ ( หลวงปู่โต๊ะ วัดลาดตาล ) ซึ่งสมัยนั้นเป็นเจ้าอาวาสวัดสุวรรณภูมิและเป็นพระอาจารย์ของหลวงพ่อเจริญ เพื่อติดต่อขอหลวงพ่อเจริญ มาดำรงตำแหน่งเจ้าสำนักสงฆ์ทิพยวารี (ชื่อ เดิมของวัดสมัยแรกเริ่มตั้ง) และชาวบ้านยังได้ไปอาราธนาพระอธิการแต้ม วัดสำปะซิว ( ภายหลังดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดพระลอย ) มาร่วมช่วยกันก่อสร้างและพัฒนาวัดนี้ขึ้นด้วย

ในปีแรก พ.ศ.2477 นับเป็นพรรษาแรกมีพระภิกษุจำพรรษาอยู่ทั้งหมด 8 รูป หลวงพ่อแต้ม หลวงพ่อเจริญ และพระที่อยู่จำพรรษาด้วยกัน พร้อมด้วยชาวบ้านได้เริ่มก่อสร้างวัดขึ้น มี กุฏิ สระน้ำ หอประชุม โดยหลวงพ่อเจริญและหลวงพ่อแต้มได้ใช้ความรู้ในเรื่องการก่อสร้าง (ช่างก่อสร้าง) ที่เรียนมาจากหลวงปู่โต๊ะ แล้วหลังจากออกพรรษาแล้ว หลวงพ่อแต้ม ก็กลับไปดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดสำปะซิวดังเดิม

พ.ศ.2480 พระ วิบูลเมธาจารย์ วัดปราสาททอง (เจ้าคณะจังหวัดสมัยนั้น) ได้แต่งตั้งให้หลวงพ่อเจริญ ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดทิพยวารี (ชื่อเดิม) อย่างเป็นทางการ ซึ่งนับว่าเป็นเจ้าอาวาสรูปแรกของวัดนี้
หลัง จากได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสแล้วหลวงพ่อเจริญท่านก็ได้สร้าง เสนาสนะและถาวรวัตถุ ที่ทำสังฆกรรมสงฆ์ และสิ่งก่อสร้างต่างๆอย่างมากมาย

พ.ศ. 2481 หลวงพ่อเจริญได้ปรึกษากับศิษย์ว่า การที่ทางวัดเปิดสอนหนังสือแก่เด็กนั้น (โดย แรกเริ่มหลวงพ่อเจริญนั้นเป็นผู้สอนเอง ภายหลังภาระการก่อสร้างวัดมากขึ้น จึงต้องจ้างครูมาสอนแทน) มีเด็กอีกมากมายที่ยังไม่มีความรู้ ไม่มีวิชาติดตัว เห็นทีสมควรจะจัดตั้งเป็นโรงเรียนและมีครูสอน อย่างมาตรฐาน จึงทำเรื่องขออนุญาตทางราชการเปิดโรงเรียนประชาบาลขึ้น

พ.ศ.2482 ทาง ราชการก็ได้อนุญาตให้ทางวัดจัดตั้งโรงเรียนขึ้น แต่มีความเห็นว่า ชื่อของวัดทิพยวารียังไม่เหมาะสมที่จะนำมาเป็นชื่อโรงเรียนเพราะว่าไม่สอด คล้องกับชื่อของหมู่บ้าน(หนองนา) จึงขอให้ทางวัดและโรงเรียนใช้ชื่อว่า ธัญญวารี อันมีความหมายสอดคล้องกับชื่อหมู่บ้าน หนองนา ดังนั้นหลวงพ่อเจริญจึงส่งเรื่องถึงคณะสงฆ์ขอเปลี่ยนชื่อวัดเป็น วัดธัญญวารี

พ.ศ.2483 ทางวัดได้ยื่นเรื่องขอพระราชทานวิสุงคามสีมาต่อทางราชการ จวบจน พ.ศ.2486 ได้ทำพิธีปักเขตวิสุงคามสีมา
วัดธัญญวารี ได้ดำเนินการก่อสร้างขึ้นมาตั้งแต่ พ.ศ.2477 จวบจนปัจจุบัน (พ.ศ.2550) เป็นเวลา73 ปี ได้รับให้เป็นวัดพัฒนาตัวอย่าง เป็นวัดดีเด่น ก็ด้วยเพราะหลวงพ่อเจริญและความร่วมมือของผู้มีส่วนร่วมทุกๆท่าน จวบจนปัจจุบันเป็นวัดที่ใหญ่วัดหนึ่งในเมืองสุพรรณ

หลวงพ่อเจริญมรณภาพด้วยชราภาพในวันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2545 สิริอายุ 92 ปี 72 พรรษา

ปาฏิหาริย์วัตถุมงคล
วัตถุมงคลของหลวงปู่เจริญ ท่านเริ่มสร้างรุ่นแรกมาตั้งแต่ พ.ศ. 2493 จวบ จนมรณภาพ มีมากมายหลายอย่าง ทั้งที่ท่านสร้างเอง และลูกศิษย์สร้าง ( วัตถุมงคลของวัดธัญญวารีรุ่นหลังๆ สมัยหลวงปู่เจริญยังมีชีวิตอยู่ ผู้ดำเนินการสร้างคือ พระครูปริยัติวราภรณ์ หรือหลวงปู่เฉลี่ย ศิษย์เอก และศิษย์ผู้รับใช้ใกล้ชิดของท่านเป็นผู้สร้างแล้วให้หลวงปู่เจริญปลุกเสก ) วัตถุมงคลมีมากมาย อาทิ ภาพถ่าย เหรียญ เหรียญหล่อ รูปหล่อ พระเนื้อผง พระเนื้อดิน พระบูชา เครื่องของของขลังชนิดต่างๆ เช่น ผ้ายันต์ หนังหน้าผากเสือ สีผึ้ง เป็นต้น

วัตถุมงคลของท่านมีผู้ประสบปาฏิหาริย์มากมาย อาทิ
- พระผงรูปไข่ รุ่นนิยม รุ่นแรก ปี พ.ศ.2500 สามเณรวัดธัญญวารีช่วยปีนขึ้นไปก่อสร้างพระอุโบสถ เกิดพลัดตกลงมาข้างล่าง ปรากฏว่าไม่เป็นไร ในอังสะมีพระรุ่นนี้อยู่องค์เดียว
- เหรียญรุ่น 5 รอบ (รุ่นแรก) นิยมมากด้วยมีประสบการณ์สูง อาทิ ชาวบ้านถูกยิงแต่ไม่เข้า , รถคว่ำไม่มีแม้แต่แผล , ถูกฟันแต่ไม่เข้า ฯลฯ
- เหรียญรุ่นเจริญมหาลาภ (รุ่นสอง) ประสบการณ์เด่นทางด้านโชคลาภ
- เหรียญกลมหันข้าง ขอบกนก หน้ายันต์เฑาะ เจ้าของร้านชำบ้านกรวด อ.ดอนเจดีย์ ถูกผู้ร้ายวิ่งเข้าไปยิงในร้าน แต่ไม่เข้า

ศิษย์ของหลวงพ่อเจริญ วัดธัญญวารี (วัดหนองนา)
ศิษย์ของท่านมีมากมายหลายท่าน แต่ที่มีชื่อเสียงพอสมควรแล้วมีดังนี้ หลวงปู่เฉลี่ย วัดธัญญวารี (ศิษย์เอก) , หลวงปู่สมหวัง วัดไร่รถ , หลวงพ่อจำลอง วัดนเรศสุวรรณาราม (เจ้าตำรับปลัดขริกจุกฟักทอง) เป็นต้น

ขอขอบคุณท่านเจ้าของลทความข้อมูลอย่างสูง

มี 2 เหรียญ ให้บูชาเหรียญละ 300 บาทค่าจัดส่งEMS 50 บาทครับ

 

จองครับ

 

จองครับ

 

เหรียญหลวงพ่อแช่ม วัดดอนยายหอม ไทยรักไทย

ให้บูชา 300 บาทค่าจัดส่งEMS 50 บาทครับ

 

​

หลวงพ่อสง่า วัดหนองม่วง เกจิจอมขมังเวทแห่ง จ.ราชบุรี
หลวงพ่อสง่า อนุปุพฺโพ อดีตเจ้าอาวาสแห่งวัดหนองม่วงจังหวัดราชบุรี มีนามเดิมว่า สง่า เล่ห์ปะสุวรรณ เกิดเมื่อวันที่ 11มีนาคม 2459 เป็นบุตรของนายเขี้ยมและนางเม้า เล่ห์ปะสุวรรณ ณ บ้านหม้อ ต.คลองตาคต อ.โพธาราม จ.ราชบุรี




ชีวิต ในวัยเยาว์ของท่านได้รับการศึกษาจากโรงเรียนวัดบ้านหม้อโดยมีบรรดาพระภิกษุ สงฆ์ เป็นผู้อบรมสั่งสอนวิทยาวิชาการ อีกทั้งบางวันยังต้องนอนค้างที่วัดเพื่อช่วยปรนนิบัติรับใช้ พระสงฆ์อยู่เสมอๆ ดังนั้นชีวิตของหลวงพ่อสง่าจึงอยู่ใกล้ชิดกับพระและวัดมาโดยตลอดจนกระทั่ง ท่านเรียนจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 จึงได้ออกจากโรงเรียนมาช่วยครอบครัวทำไร่ทำนา อุปนิสัยของท่านในวัยหนุ่มก็เหมือนกับวัยรุ่นในสมัยนั้นส่วนใหญ่ทั่วไป คือเมื่อเสร็จจากการทำงานก็มักไปเที่ยว เล่นสนุกสนานกับเพื่อนๆไปตามเรื่อง บางครั้งท่านก็ไปเที่ยวยังหมู่บ้านอื่น




เพื่อ เสาะแสวงหาความรู้ด้านคาถาอาคมจากครูอาจารย์ที่เก่งๆ แต่ก็ยังไม่เป็นที่พอใจจนกระทั่งทราบมาว่าที่วัดไทรอารักษ์ มีอาจารย์ที่เชี่ยวชาญคาถาอาคมอยู่รูปหนึ่ง ท่านจึงดั้นด้นไปพบเพื่อขอเรียนวิชาแต่หลวงพ่อวัดไทรอารักษ์ กลับตั้งคำถามว่ามาจากที่ใดและพอทราบว่ามาจากบ้านหม้อ ท่านจึงปรารภขึ้นว่า "หาหญ้ากินไกลคอกเหลือเกินนะเรา อย่าลืมหญ้าปากคอกดูบ้างว่าหญ้าปากคอกนั้นงามขนาดไหน" นายสง่าในขณะนั้นได้แต่คิดถึงถ้อยคำปริศนาที่หลวงพ่อวัดไทรฯได้พูดถึงแต่ก็ คิดไม่ออก จนกระทั่งไม่นานท่านจึงไขปริศนาได้ว่า หญ้าปากคอกที่พูดถึงนั้นก็คือท่านพระครูเจ้าอาวาส วัดบ้านหม้อนั่นเอง ท่านจึงได้ปวารณาตัวเป็นศิษย์เพื่อเล่าเรียนวิชาอาคมนาน นับปี จนมีความรู้แคล่วคล่องในบทสวด คาถาอาคม อักขระเลขยันต์พอควร ต่อมาในปี 2481 ท่านได้ตัดสินใจอุปสมบทที่วัดบ้านหม้อ จ.ราชบุรี ขณะมีอายุได้ 22 ปีโดยมี พระอธิการกลิ่น วัดคงคาเป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์เกลี้ยง วัดเฉลิมอาสน์เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอาจารย์เช้งและพระอาจารย์แป๊ะ เป็นพระอนุสาวนาจารย์ (สมัยนั้นใช้พระคู่สวดในพิธีกรรมถึง 3 รูป) ได้รับฉายาว่า อนุปุพฺโพ


ครั้น อุปสมบทแล้วท่านได้อยู่จำพรรษาที่วัดบ้านหม้อ เพื่อศึกษาพระธรรมวินัยจนสามารถ สอบได้นักธรรมชั้นตรีและโทตามลำดับ รวมถึงวิชาอาคมที่ได้รับการถ่ายทอดมาจาก พระอาจารย์แป๊ะ พระอาจารย์เปีย วัดบ้านหม้อและวิชาการแพทย์แผนโบราณ วิชาสมุนไพร จนกระทั่งเรียกได้ว่ามีความเชี่ยวชาญยากหาใครเทียบในเวลานั้น ต่อมาในปี 2484 ทางวัดหนองม่วง อ.บางแพ จ.ราชบุรี ขาดพระสงฆ์ผู้นำที่จะดูแลวัด ชาวบ้านและไวยาวัจกรจึงได้พร้อมใจนิมนต์ท่านให้มาดูแลและพัฒนาวัดหนองม่วง หลวงพ่อสง่าพิจารณาดูแล้วเห็นด้วยกับเจตนาอันบริสุทธิ์ของชาวบ้าน ท่านจึงได้ย้ายมาอยู่ ที่วัดหนองม่วงตามคำขอและได้พัฒนาวัดให้ดีขึ้น ตามที่ชาวบ้านต้องการดังที่เห็นในปัจจุบัน โดยได้ใช้วิชาความรู้ที่เรียนมาให้เกิดประโยชน์กับชาวบ้านอย่างสูงสุด



หลวงพ่อสง่าเริ่มศึกษาคาถาอาคมและอักขระเลขยันต์ มาตั้งแต่ตอนสมัยเป็นหนุ่ม ทั้งวิชาสักยันต์ รดน้ำมนต์ ครั้นเมื่อท่านได้อุปสมบท แล้วก็ยังให้ความสนใจอย่างต่อเนื่องด้วยว่า แม้ไม่ใช่กิจของสงฆ์แต่ก็เป็นความนิยมของคนสมัยนั้น เพื่อให้เกิดศรัทธายึดเหนี่ยวทางจิตใจ โดยหลวงพ่อท่านได้เป็นอาจารย์สักยันต์อยู่หลายปีจนกระทั่งได้ข่าวว่า ผู้ที่ท่านสักให้ส่วนมากไปกระทำความชั่ว เป็นนักเลงเพราะฮึกเหิมลำพองในความคงกระพันของรอยสักที่หลวงพ่อสักให้ ท่านจึงได้เลิกพิธีกรรมการสักทั้งหมด เพราะเห็นว่าสิ่งนี้ไม่เกิดแก่นสารที่แท้จริง หลังจากนั้นเมื่อมีเวลาว่างท่าน ท่านได้ไปขอต่อวิชากับ หลวงปู่ดี วัดบ้านยาง อ.บ้านโป่ง จ.ราชบุรี ซึ่งเก่งในด้านการสร้างพระปิดตามหาอุตม์ คงกระพันชาตรี, หลวงพ่อเปลี่ยน วัดใต้ จ.กาญจนบุรี โดยได้รับการถ่ายทอดวิชาลบผงอิทธิเจ ปถมัง และการเขียนยันต์ 108, หลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง ได้วิชามหาอุตม์, หลวงพ่อเงิน วัดดอนยายหอมได้ครอบครูนะเมตตาและได้รับการสอนวิชาเจริญวิปัสสนา และท่านยังมีครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆอีกมากมาย ปฏิปทากิตติคุณและคุณธรรมของหลวงพ่อสง่า หลวงพ่อท่านจะมีเมตตาธรรมสูงส่งยิ่งนัก ท่านได้พัฒนาวัดหนองม่วง และพัฒนาคนในชุมชนวัดหนองม่วง ให้รู้จักหลักการดำเนินชีวิตอย่างปกติสุข สอนให้ทุกคนรู้จักอดทน ให้หมั่นเพียรพยายามพึ่งตนเองเป็นหลัก เอาชนะใจตนเองให้ได้ ท่านจะเน้นวิถีชีวิตอย่างชาวบ้านดั่งที่ท่านพร่ำสอนศิษย์เสมอว่า


คน เราถ้าไม่รวยก็อย่าจน ให้มีหิริโอตัปปะ ให้มีความอดทนและเพียรพยายามจะไม่อดตาย ความจนความรวย เราไม่ได้เอามาตั้งแต่เกิด แต่เราทำตัวเราให้รวย ให้จนได้ทั้งนั้น เป็นหนี้ก็เอามาให้พระแก้ เราต้องแก้ที่ต้นเหตุคือตัวเราเอง หาได้ใช้เป็น ใช้ให้น้อย หาพอเพียงก็จะไม่จน"

อนิจจัง วัตสังขารา สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องธรรมดา หลวงพ่อสง่าท่านก็ไม่อาจพ้นจากพระพุทธพจน์บทนี้ได้ หลวงพ่อสง่าท่านได้ละสังขารลงอย่างสงบ เมื่อวังอังคาร แรม 4 ค่ำ เดือน 4 ปีวอก ตรงกับวันที่ 29 เดือนมีนาคม ปี 2547 สิริอายุรวม 78 ปี พรรษาที่ 56


ขอขอบคุณท่านเจ้าของบทความข้อมูลอย่างสูงครับ


พระสมเด็จหลังรูปหลวงพ่อสง่า วัดหนองม่วง มี 2 องค์




ให้บูชา 150 บาทค่าจัดส่งEMS 50 บาทครับ



องค์ที่ 1





องค์ที่ 2

 

เหรียญรัชกาลที่ ๕ หลวงพ่อเปิ่น อธิฐานจิตปลุกเสก


ให้บูชา 150 บาทค่าจัดส่งEMS50 บาทครับ

 

พระผงรูปเหมือนหลวงปู่ขาว อนาลโย หลัง ภปร.

ให้บูชา 200 บาทค่าจัดส่งEMS50 บาทครับ

 

เหรียญเต่าเรือนพ่อท่านคล้อย วัดถ้ำเขาเงิน ชุมพร

ให้บูชา 300 บาทค่าจัดส่งEMS50 บาทครับ

 

ผมขอบูชาไว้ทั้งสององค์นะครับ

 

เหรียญหลวงพ่อขวัญ วัดบ้านไร่ พิจิตร

ให้บูชา 200 บาทค่าจัดส่งEMS50 บาทครับ

 

วันนี้โอนเงิน 500 บาทให้แล้วครับ เวลา 14.43 น. ขอบคุณมากครับ

 

เหรียญรุ่นแรกหลวงพ่อแสวงวัดหนองอีดุก ท่านเป็ฯศิษย์หลวงพ่อกวย และหลวงพ่อมหาวีระ

(ฤาษีลิงดำ) เล่ากันว่าเหรียญนี้ท่านเสกในป่าช้า และนำเสกต่อเนื่องถึง10ปี

ให้บูชา 600 บาทค่าจัดส่งEMS 50 บาทครับ

 

เหรียญหลวงปู่จันทร์ วัดป่าข่อย สุโขทัย

พระดีที่คนไม่ค่อยรู้จักครับ

ให้บูชา 150 บาทค่าจัดส่งEMS 50 บาทครับ(ปิดรายการ)

 

พระผงหลวงพ่อรวย วัดตะโก เลี่ยมเก่า

ให้บูชา 150 บาทค่าจัดส่งEMS 50 บาทครับ

 

เหรียญหลวงพ่อมี วัดมารวิชัย เลี่ยมกรอบแสตนเลส

ให้บูชา 150 บาทค่าจัดส่งEMS 50 บาทครับ(ปิดรายการ)

 

เหรียญหลวงปู่บุดดา วัดกลางชูศรีเจริญสุข อัดกรอบพลาสติคกันน้ำ

ให้บูชา 200 บาทค่าจัดส่งEMS 50 บาทครับ

 

หลวงปู่คร่ำ วัดวังหว้า แกลง ระยอง

ให้บูชา 150 บาทค่าจัดส่งEMS 50 บาทครับ

 

quote=่่่Jumbo A;8916329]เหรียญหลวงพ่อมี วัดมารวิชัย เลี่ยมกรอบแสตนเลส

ให้บูชา 150 บาทค่าจัดส่งEMS 50 บาทครับ

[/quote]

จองครับ

 

จองครับ

 

พระมหาเจดีย์รัตนแก้ว วัดใหม่ปลายห้วย
............................................................................


วัดใหม่ปลายห้วย
หมู่ 11 ต.เนินปอ อ.สามง่าม จ.พิจิตร 66140
โทรศัพท์ 056-601-333, 086-062-8446
โทรสาร 055-334-541

พระพิศาลญาณวงศ์ (หลวงปู่ทองดี อนีโฆ) ประธานสงฆ์

พระสมุห์อุดร เจ้าอาวาสวัดใหม่ปลายห้วย

“หลวงปู่ทองดี อนีโฆ” แห่งวัดใหม่ปลายห้วย ต.เนินปอ อ.สามง่าม จ.พิจิตร จัดได้ว่าเป็นพระผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ อีกรูปหนึ่ง เราจะได้รับฟังข้ออรรถข้อธรรมและคำสั่งสอนของท่านที่ฟังง่ายแต่ลึกซึ้งเป็นอย่างยิ่ง เมื่อได้รับรสแห่งพระธรรมแล้ว เรายังได้มีโอกาสกราบนมัสการสิ่งศักดิ์ภายในวัดอีกหลายที่ เช่น หลวงปู่ใหญ่เทพโลกอุดรซึ่งใหญ่ที่สุดในโลก (หน้าตัก 12 ศอก สูง 48 ศอก) หลวงปู่โต พรหมรังสี (หน้าตัก 9 ศอก สูง 14 ศอก) หลวงพ่อเงิน วัดบางคลาน เสาพระเจ้าอโศกมหาราช เป็นต้น

หลวงปู่ทองดี อนีโฆ มีนามเดิมว่า ทองดี เพชรวิจิตร เกิดเมื่อปีขาล เดือนอ้าย วันอาทิตย์ ณ บ้านวังกระทิง อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร โยมบิดาชื่อนายทวี เพชรวิจิตร โยมมารดาชื่อนางโน เพชรวิจิตร ปัจจุบันอายุ 45 ปี (เมื่อปี พ.ศ.2551) ท่านเล่าว่า ชีวิตเกิดมาตั้งแต่จำความได้ ท่านได้เห็นสัจธรรมของชีวิตว่า ชีวิตของคนเรานี้เกิดก็มีแต่ทุกข์ “มีผัวมีเมีย ก็ทุกข์ ตื่นเช้ามาก็ทะเลาะด่ากัน ชีวิตคู่นี้ไม่เห็นดีตรงไหนเลยมีแต่ทุกข์” คิดตรงนี้แล้วจึงไม่อยากมีคู่ชีวิต เกิดความเบื่อหน่ายในชีวิตทางโลก ตัดสินใจออกบวชเมื่อตอนอายุ 21 ปี ตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมเพื่อแสวงหาทางพ้นทุกข์ตามแนวคำสอนของพระพุทธองค์

ในช่วงแรกหลวงปู่ทองดีได้ไปอาศัยอยู่กับพระในป่า ชื่อ หลวงปู่สี อัมริตโต ซึ่งเป็นพระสายวิปัสสนากัมมัฏฐาน หลวงปู่ทองดี เล่าว่า “ท่านก็สอนให้อาตมา พิจารณารูปนามของเรานี้ว่าอะไรมันเกิดขึ้นกับใจของเราบ้าง ให้มีสติรู้เท่าทันในอารมณ์ที่เกิดขึ้นกับตนเองทุกขณะจิต รู้ว่าจิตในปัจจุบันเป็นกุศลหรืออกุศล ให้มีสติเป็นตัวบอก เราจะได้รู้ความคิดของเราว่าถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง จะได้ไม่เข้าข้างตัวเอง” และท่านก็ยังสอนให้อาตมารู้จักคำว่า ช่าง “ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง ใครจะด่าอย่างไรก็ช่าง ใครจะนิยมอย่างไรก็ช่าง เพราะถ้าช่างได้แล้วเราก็มีความสุข”

อยู่กับหลวงปู่สี อัมริตโต ได้ 4-5 ปี จากนั้นหลวงปู่ทองดีก็ได้ธุดงค์ไปพบกับ หลวงปู่เรือง อาภัสสโร ไปอยู่ที่ถ้ำอรหันต์ ท่านก็สอนแนว “มหาสติปัฏฐานสี่” ให้ดู กาย เวทนา จิต ธรรม ท่านเคยสอนว่า “เวลาหลับทำให้เหมือนตื่น เวลาตื่นทำให้เหมือนหลับ คือไม่ต้องรับอะไร สิ่งที่เรารับขอให้รู้อย่างเดียว” รู้จัก พ. พานไหม ? คำว่าพอ ไม่ใช่แปลว่าหยุด คำว่า “พอ” ในที่นี้อุปมาไปว่าเราขายของได้ 500 เราก็ต้องพอใจว่าเราได้ 500 อย่าไปคิดว่าอยากได้ 1,000 พอได้ 500 แล้วเสียใจ ถามว่าใครทุกข์ เราก็ทุกข์เอง เราจึงต้องพอใจในสิ่งที่เราเป็นอยู่ มีอยู่ ได้อยู่ ทุกข์มีไว้ให้เห็น ไม่ได้มีไว้ให้เป็น คนเราส่วนมากชอบเป็นทุกข์ ไม่ชอบเห็นทุกข์ เลยต้องทุกข์ไม่มีวันสิ้นสุด ฉะนั้นเกิดเป็นคนก็ขอให้มีสติ เมื่อมีสติก็สามารถจะผ่านอุปสรรค ผ่านการทำงานในสิ่งที่ไม่ดีออกไปได้

คนที่เข้าวัดเข้าวากันบ่อยๆ มักจะถูกคนเอาไปนินทาว่า ไปต่างๆ นานาว่า เป็นคนมีแต่ทุกข์ หรือชอบขวางโลกบ้าง หลงงมงายเป็นคนบ้าบ้าง เราพึงพิจารณาว่า “เราอยากเป็นคนบ้า หรือเป็นคนน่าสงสาร” คนพวกหนึ่งชอบมาวัดมาวามารักษาศีล มาสวดมนต์เจริญภาวนา กับอีกพวกหนึ่งชอบยิงนกตกปลา เที่ยวเตร่ ทำบาปทำกรรม ประกอบแต่สิ่งที่เป็นอบายมุข เป็นพวกทุศีล พวกนี้มองพวกมาวัดมาวา มาปฏิบัติว่า พวกบ้าพวกงมงาย ฝ่ายพวกมาวัดจะมองพวกทุศีลว่า ทำแต่อกุศลกรรม ทำชั่ว โถ ! ชีวิตน่าสงสาร เกิดมาเป็นคนทั้งชีวิต ช่างน่าสงสาร แล้วพวกเราล่ะอยากเป็นคนบ้าหรือคนน่าสงสาร

คนเราบางครั้งมักสนุกสนานไปกับชีวิต หรือเป็นทุกข์ไปกับชีวิต แต่ไม่พิจารณาว่าที่ผ่านมานั้นชีวิตดำเนินมาอย่างไร และจะดำเนินต่อไปอย่างไร เมื่อถึงตอนที่ยังไม่สายเกินไป เราจะลองเริ่มพิจารณาในรายละเอียดของชีวิตและการดำเนินชีวิตว่า คุณค่าของการดำเนินชีวิตอยู่ที่ใด สิ่งที่ทำอยู่นั้นเอื้ออำนวยต่อการดำเนินชีวิตในอนาคตหรือไม่ เมื่อจากโลกนี้ไปแล้ว จะมีอะไรติดตัวเป็นเสบียงไป “เรือออกจากท่าแล้ว เพิ่งจะไปตัดถ่อ” มันจะทันได้อย่างไร พวกเราทั้งหลายมีชีวิตอยู่ตอนนี้ ไม่คิดจะสร้างดี สร้างบุญ สร้างกุศลเข้าใส่ตัว สร้างแต่สิ่งที่ไม่ดี ไม่มีประโยชน์ พอใกล้จะตายเพิ่งจะมาคิดได้ เพิ่งจะมาภาวนา “พุทโธ พุทโธ” มันสายไปแล้ว ตัดถ่อเอาไว้ก่อนเถอะพวกเรา เรือออกจากท่าแล้วจะได้ไม่ลำบาก

เรื่องของโลกทั้งหลายนั้นมีแต่เรื่องยุ่ง ไม่มีที่สิ้นสุด เราไปแก้ไขไม่ได้ และโดยเฉพาะเรื่องของคนอื่นยิ่งแก้ไม่ได้ แต่เรื่องธรรมนั้นมีที่สุด มาจบที่ไหน มาจบที่ตัวเรา ไล่ดูตัวเราเอง และแก้ที่ตัวเราเอง ตนเตือนตนด้วยตนเอง “โลกเท่าแผ่นดิน ธรรมเท่าปลายเข็ม”

หลวงปู่ทองดี เป็นทั้งพระนักปฏิบัติและพระนักพัฒนา ท่านได้มีจิตเมตตาช่วยเหลือและพัฒนาสังคมในด้านต่างๆ ในจังหวัดพิจิตรอย่างมากมาย เช่น สร้างศาสนสถานในวัดต่างๆ ที่ขาดแคลนในจังหวัดพิจิตร อุปถัมภ์และส่งเสริมการอบรมปฏิบัติธรรมให้แก่พระสงฆ์และประชาชน และไม่เพียงแต่ทำนุบำรุงพระศาสนาเท่านั้น ท่านยังได้ช่วยเหลือสาธารณชนในด้านต่างๆ เช่น ซ่อมแซมสถานที่สาธารณประโยชน์ต่างๆ สร้างโรงเรียน ห้องสมุด ช่วยเหลือขุดคลองผันน้ำให้ชาวนาที่ขาดแคลนน้ำ บัดนี้ หลวงพ่อได้มองเห็นปัญหา พระสงฆ์ไทยในชนบทโดยเฉพาะทางด้านภาคเหนือ 16 จังหวัด เวลาอาพาธจะเข้ารับการบำบัดรักษาที่โรงพยาบาลท้องถิ่น ในอำเภอหรือในจังหวัดของตนปะปน และแออัดกับคนไข้ คฤหัสถ์ซึ่งมีจำนวนมากอยู่แล้ว จนเตียงและห้องไม่เพียงพอ อันเป็นภาพที่ไม่เหมาะสม

ในกรณีท่านป่วยหนัก ต้องเข้าไปบำบัดที่โรงพยาบาลสงฆ์ในกรุงเทพฯ ซึ่งมักจะมีปัญหาในเรื่องของที่พำนักก่อนที่จะเข้าโรงพยาบาล รวมถึงปัญหาค่าใช้จ่ายที่จำเป็นต่างๆ เช่น ค่าพาหนะ และภัตตาหาร เพราะฉะนั้นจึงจำเป็นต้องสร้าง “ตึกสงฆ์อาพาธ” ขึ้นในจังหวัดพิจิตร เพื่อแก้ปัญหาต่างๆ ในการดูแลบำบัดรักษาอาการของพระสงฆ์

โดยหลวงปู่ทองดีได้มีแนวคิดที่จะรับภาระช่วยเหลือพระสงฆ์อาพาธในพื้นที่ จึงได้ร่วมประชุมกับทางโรงพยาบาลพิจิตร เพื่อหาทางแก้ปัญหาดังกล่าว และเพื่อเปิดโอกาสให้ประชาชนได้มาร่วมกันทำบุญครั้งใหญ่โดยการบริจาคต้นทุนก่อสร้างตึกสงฆ์อาพาธตามประสงค์ของหลวงพ่อ

ด้วยเหตุนี้ จึงขอเชิญชวนท่านสาธุชนทั้งหลายที่มีความเลื่อมใสศรัทธากับปฏิปทาของหลวงปู่ทองดี ได้ร่วมบุญกับหลวงพ่อในการสร้างตึกสงฆ์อาพาธนี้ และอีกประการหนึ่ง การสร้างตึกสงฆ์อาพาธ เพื่อพระสงฆ์ในชนบทของจังหวัดพิจิตร และจังหวัดใกล้เคียงนั้น นับเป็นบุญกุศลอย่างยิ่ง และมีอานิสงส์ทำให้ผู้บำเพ็ญบุญ ปราศจากโรคภัย ไข้เจ็บ มีอายุมั่นขวัญยืน สมบูรณ์ด้วยพลานามัย มีความสุขกายสบายใจ

หมายเหตุ : เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ.2553 เนื่องในวโรกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา คล้ายวันพระราชสมภพของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช พระอธิการทองดี อนีโฆ ได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์เป็นพระราชาคณะชั้นสามัญ ในพระราชทินนามที่ พระพิศาลญาณวงศ์
รูปหล่อหลวงปู่ทองดีอนีโฆ และพระผงหลวงพ่อเหลือหลวงพ่อเงิน


ให้บบูชา 500 บาทค่าจัดส่งEMS 50 บาทครับ(ปิดรายการ)







[ame="http://www.youtube.com/watch?v=uzJlJU6ta3E"]หลวงปู่ทองดี อนีโฆ วัดใหม่ปลายห้วย - YouTube[/ame]