เชิญเข้าร่วมสนทนาพิเศษเรื่อง มิติ ความฝัน ชาติภพ จิตวิญญาณ โดย @โนวา อนาลัย@ [Writer]

ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวไว้ว่า จิตวิญญาณมักไปนัดพบกัน ณ สถานที่ที่เป็นเสมือนที่นัดพบทางโลก เช่น ห้องประชุม ห้องเรียน ตลาดกลาง ซึ่งทำให้เราได้เรียนรู้จากจิตวิญญาณอื่นๆ

พี่นักเขียนมักฝันว่าไปเข้าห้องเรียนโรงเรียนเก่า มาแตร์เดอี โน่น สมัยเรียนอนุบาล-ม.ปลาย ไปซ้ำๆจนเรียนจบ ม.ปลายอีก ดีใจแทบแย่ ตื่นมาแก่กว่านั้นหลายสิบปี แต่กลับรู้สึกอิ่มเอิบ

ห้องเรียนในความฝันของน้องนกดูท่าจะเป็นห้องเรียนที่จิตวิญญาณของพวกเราชาวห้องวิทย์ฯไปชุมนุมกัน 1 เดือนแต่เหมือน 10 ปี หากห้องนี้มีนักเรียนเป็นร้อย แล้วน้องมายด์ของพวกเราจะเจอคู่หู หรือคู่แข่ง hyper ? (rose)

 

พี่นักเขียนขอขอบคุณ คุณ Mead หัวหน้าห้องวิทย์ฯ ที่ทำให้ห้องวิทย์ฯถือกำเนิดขึ้นมา จนมีอายุครบ 1 เดือน และขอเชิญหัวหน้าห้องร้องเพลงให้พวกเราฟังหน่อยนะคะ
ขอยืมลูกคู่ มาจากคุณเม้า คนสุดท้ายรู้สึกว่าจะเป็นคุณเม้ากับผ้าห่มผืนรัก นอนฟังเพลงเพลิน(rose)

 

ยินดีต้อนรับค่ะ คุณชมภูเขา ในฐานะน้องใหม่ แล้วเข้ามาวันฉลอง 1 เดือนของพวกเราพอดี เห็นทีต้องเชิญไปยืนร้องเพลงหน้าห้อง ร้องเพลงเชียร์กีฬาตอนปีหนึ่งดีมั้ยคะ (เพลง "บูม" ประจำมหาลัยหรือถาบัน) ให้น้องมายด์ ไปยืนเป็นลูกคู่ด้วย (b-deejai) (b-deejai) (b-deejai) (sing) (sing) (sing) (b-flower) (b-flower) (b-flower)

 

ต้องขออภัยค่ะ คำถามอาจจะดูบื้อๆ แต่อ่านคำตอบชุดนี้หลายเที่ยว เพราะสนใจมาก

 

ขอบคุณครับ พี่นักเขียนตอบมายาวเลย

พอจะเข้าใจว่า ถ้ากินสิ่งที่เป็นพิษไป ถ้าไม่ถึงระดับที่จะเป็นอันตราย ยังไงร่างกายก็ขับออกไปได้ แต่ถ้าถึงระดับที่เป็นอันตรายเมื่อไหร่ ก็ส่งผลถึงร่างกายเมื่อนั้น

คุยเรื่องอาหารกับความเชื่อเลยทำให้นึกถึงเรื่องนึง คือมีคนที่กินผักไม่ได้ ถ้ากินแล้วจะอ้วกออกมา แต่ถ้าบางครั้งเค้ากินอาหารไปโดยเชื่อว่าเป็นผลไม้ เช่นเชื่อว่าแตงกวาเป็นผลไม้ ไม่ใช่ผัก ก็จะทำให้กินไปได้ (จริงๆ แล้วแตงกวาเป็นผักหรือผลไม้หว่า)

ส่วนเรื่องการจดจ่อสติสัมปชัญญะนั้น ก็คงต้องเขียนว่าจดจ่อระหว่างสติสัมปชัญญะส่วนที่จดจ่อกับตัวตนภายนอกกับสติสัมปชัญญะส่วนที่จดจ่อกับร่างกายหรือรูปกาย อย่างที่พี่นักเขียนบอก ตอนนั้นใช้คำผิดไปหน่อย แห่ะๆ

อ่านจากที่พี่นักเขียนเขียนมาแล้วเข้าใจเลย การจดจ่อไปยังฌานระดับต่างๆ นั้น ไม่ได้เป็นไปแบบปีนบันไดขึ้นไป แต่เหมือนกับว่าเราเลือกที่จะจดจ่อไปยังแขน หรือว่าจะจดจ่อไปยังขา อยู่ที่ว่าเราจะจดจ่อไปยังส่วนไหน

พี่นักเขียนเขียนว่าผมคงไปได้ฌาน 4 นั้น ตอนนั้นคงไม่ได้ไปถึงระดับนั้นหรอก(แต่ก็อยากจะลองถึงเหมือนกัน) เพราะว่าขณะที่ลองทำนั้นอยู่บนรถเมล์ ซึ่งเคยได้ยินมาว่า ขณะทำสมาธิถ้าสะดุ้งออกจากสมาธิกระทันหันอาจทำให้จิตมีปัญหาได้ ตอนนั้นอยู่บนรถเมล์ ซึ่งอาจจะมีการเบรคแบบกระทันหัน อาจจะเป็นเหตุให้สะดุ้งถอนตัวออกจากสมาธิ เลยไม่ได้เข้าไปลึกเท่าไหร่ ตามที่พี่นักเขียนเขียนบรรยายถึงระดับฌานต่างๆ แล้ว ดูเหมือนว่าจะอยู่ถึง ฌานขั้นที่ 2 มากกว่า เพราะตอนนั้น ก็ต้องจดจ่อกันสติสัมปชัญญะส่วนที่จดจ่อกับตัวตนภายนอก กับ สติสัมปชัญญะส่วนที่จดจ่อกับร่างกายหรือรููปกาย ไปพร้อมๆ กัน แต่จะพยายามเทไปทางสติสัมปชัญญะส่วนที่จดจ่อกับร่างกายหรือรููปกาย มากกว่า

จากที่พี่นักเขียนเขียนมา ทำให้รู้สึกว่าการเปลี่ยนการจดจ่อไปยังสติสัมปชัญญะส่วนต่างๆ นั้น ไม่จำเป็นที่ว่าจะต้องนั่งทำสมาธิอย่างเดียว แต่ว่าเราสามารถเปลี่ยนการจดจ่อไปยังส่วนต่างๆ ได้ในขณะที่ดำรงชีวิตประจำวันอยู่ แต่ในบางระดับคงไม่สามารถทำได้เช่น ฌานที่ 3, 5-8 ผมเข้าใจถูกหรือเปล่าครับ?

และถ้าฌาน 4 เป็นฌานที่เรารู้สึกพร้อมกันถึงสติสัมปชัญญะหมดทั้ง 3 ส่วน ดังนั้นจะเป็นการที่ดีกว่าหรือเปล่าที่จะพยายามดำรงให้อยู่ที่ณาน 4 หรือระหว่างฌาน 4 กับ 5 อยู่ตลอด?
<hr>
สวัสดีครับคุณชมภูเขา ยินดีต้องรับนักเรียนใหม่เสมอครับ
<hr>
ถ้าพี่นักเขียนจะเอาเกราะให้กันได้ 100% ดูท่าเกราะน่าจะหนาหน่อยครับ อาจจะหนาซักฟุตนึงพอจะแบกไหวหรือเปล่าเอ่ย

 

(bb-flower(bb-flower(bb-flower

ยินต้อนดีรับนักเรียนใหม่ครับ คุณชมภูเขา
เชิญทางนี้เลยครับ ห้องนี้เพื่อนๆมีรอยยิ้มและเป็นกันเองครับ
เห็นนักเรียนเข้ามาเพิ่มก็ยิ่งอบอุ่นครับ ทักทายกันได้ทุกคนเหมือนพี่เหมือนน้อง
ชอบของเล่นชิ้นไหนหยิบเล่นตามสบายครับ...
เวลาครูมาก็ตั้งใจเรียนกันหน่อย อีกอย่าง..ถ้าหัวหน้าห้องเผลอหลับปลุกด้วยนะครับ!

 

รูปขนาดเล็ก


เอ๋....นักร้องคนนี้ หน้าคุ้นๆ แฮะ...ยุคไหนเนี่ย..สับสนๆ

 

ขอต้อนรับด้วยคน ครับ....คุณชม..ภูเขา
แต่ เอ่อ...ไม่ต้องชมกันเองนะครับ ผมเขินครับ อิอิ

 

น้องหนูหัวคะมำ ไปแล้ว
ไม่ได้ใส่หมวกกันน็อค ด้วย เป็นไรปล่าวเนี่ย

 

- ขอเรียนถาม ณ จุดนี้ เมื่อเทียบเคียงกับประสบการณ์ครั้งที่คุณพี่ถูกแมงมุมพิษร้ายแรงกัด การต่อต้านสารพิษจากแมงมุมที่แทรกเข้าถึงไขกระดูกอย่างรวดเร็ว เกิดจากกลไกร่วมระหว่างภายนอกคือ จากการช่วยเหลือของพระอาจารย์บวกกับสติสัมปชัญญะของคุณพี่ด้วยหรือเปล่าคะ หรืออย่างใดอย่างหนึ่ง

ภาวะที่ต่อสู้กับพิษของแมลงมุมนั้น พี่นักเขียนรู้ตัวว่าตกเข้าภวังค์ลึกอย่างฉับพลัน เพราะรู้ว่าถ้าไม่ทำเช่นนั้นจะเอาชีวิตไม่รอด ภาวะที่เป็นไปอย่างฉับพลันเมื่อจดจ่อกับปุ่มแอร์คือ เห็นเลขอุณหภูมิเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว แล้วก็พบว่าตัวรู้ของตนเองปรากฏอยู่ที่ปุ่มแอร์หน้ารถ แล้วมองย้อนกลับไปเห็นตัวเองที่นั่งอยู่ในรถด้านหน้าคู่คนขับ

หากพี่นักเขียนจะกล่าวถึงภาวะของสติสัมปชัญญะเพียงอย่างเดียวอาจทำให้เข้าใจความเป็นไปได้ยาก ดังนั้นพี่นักเขียนขอนำบทความที่ท่านอาจารย์อนาลัยได้กล่าวไว้ใน ความฝันกับวิถีแห่งจิตวิญญาณ เกี่ยวกับสาระของการปรากฏของตัวตนที่สัมพันธ์กับการเปลี่ยนวิถีการจดจ่อของจิตวิญญาณด้วยสติสัมปชัญญะมาอธิบายควบคู่ด้วย ทั้งนี้พวกเราต้องเข้าใจว่า เหตุที่ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวถึงตัวตนเหล่านี้ในเชิงของตัวตนในความฝัน เพราะมันเป็นธรรมชาติอันเป็นไปให้พวกเรารู้เห็นและมีประสบการณ์เสมอๆโดยปราศจากการศึกษาหรือฝึกฝน ซึ่งเป็นธรรมชาติที่สัมผัสได้ยามตื่นสำหร้บผู้ที่ฝึกปฏิบัติสมาธิ

การฝึกปฏิบัติสมาธิเป็นไปตามหลักการที่ใช้คำนิยามและคำศัพท์ยากๆที่ต้องแปล ภาวะต่างๆที่เรารู้เห็นในความฝันจึงดูเสมือนจะไร้วิชาและไร้ความเป็นจริง และแปลกแยกไปจากภาวะอันเป็นไปในสมาธิที่เป็นวิชาที่ต้องศึกษาเรียนรู้และฝึกฝน พี่นักเขียนก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าการเปลี่ยนวิถีการจดจ่อของจิตวิญญาณด้วยสติสัมปชัญญะในยามตื่น-หรือที่เรียกกันตามศาสตร์ว่าการทำสมาธินั้น เป็นศาสตร์ที่ต้องศึกษาและฝึกฝนจริงๆ จึงจะทำให้เป็นไปได้ยามตื่น แต่จากประสบการณ์ที่ตนเองเรียนและฝึกสมาธิ และได้ฝึกฝัน พี่นักเขียนขอย้ำว่า ภาวะทั้งหมดที่เป็นไปในการฝันอย่างมีสติ กับภาวะที่เป็นไปในสมาธินั้น ไม่ได้แตกต่างกัน

จากหนังสือความฝันกับวิถีแห่งจิตวิญญาณ บทที่ 9 ความฝันกับมิติของจิตวิญญาณ ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวว่า
"เมื่อจิตวิญญาณเปลี่ยนวิถีการจดจ่อไปยังมิติที่แตกต่างไป รูปกายตัวตนของเธอจะเปลี่ยนแปลงไปด้วย หากปราศจากรูปกายตัวตนทั้งหลาย เธอจะรู้สึกเคว้งคว้าง-หลงทางอย่างแน่นอน แม้ว่ารูปกายของตัวตนจะเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญ แต่รูปกายของตัวตนก็บ่งบอกให้เธอรู้ว่า เธอกำลังมีประสบการณ์อยู่ในมิติใด"

ตัวตนในความฝัน
ตัวตนในความฝันแบ่งออกได้เป็นสามประเภทตามภาวะการจดจ่อของจิตวิญญาณด้?วยสติสัมปชัญญะคือ :
๑. การจดจ่อเอาใจใส่ในสิ่งที่เป็นกายภาพ ได้แก่ วัตถุสิ่งของ
๒. การจดจ่อเอาใจใส่ในสิ่งที่เป็นจินตภาพ ได้แก่ ความรู้สึกนึกคิด
๓. การจดจ่อเอาใจใส่ในสิ่งในความว่างเปล่า ได้แก่ ห้วงแห่งความว่างเปล่า ความเงียบสงัด ความสงบ

เมื่อจิตวิญญาณจดจ่อด้?วยสติสัมปชัญญะและเอาใจใส่ในภาวะใด จิตวิญญาณจะมีชีวิตอยู่-เป็นอยู่-ดำเนินไปด้วยรูปกายตัวตนในภาวะนั้นๆ การจดจ่อเอาใจใส่ของจิตวิญญาณด้วยสติสัมปชัญญะดึงดูดรูปกายตัวตน-ภาพแวดล้อมและประสบการณ์ทั้งหลายที่คล้องจองกันมาสู่ขณะจิตนั้นๆ-ตามกฎแห่งการดึงดูดของจักรวาล

ตัวตนที่เป็นกายภาพ
ตัวตนในความฝันเป็นตัวตนที่เธอคุ้นเคยที่สุด เมื่อเธอมีรูปกายตัวตนในความฝัน เธอมีความรู้สึกว่าเธอมีตัวตนที่เป็น

 

คำถามคุณซิปเปอร์และนักเรียนในห้องนี้ถามได้ประโยชน์มากครับ พี่นักเขียนก็ตอบกระจ่างด้วย ทั้งเรื่องอาหาร,เรื่องกรรม เรื่องการจดจ่อสติสัมปชัญญะในส่วนต่างๆที่เชื่อมโยงเป็นเรื่องเดียวกันหมด ต้องขอบคุณทั้งผู้ถามและผู้ตอบ
และขอบคุณผู้อ่านทุกท่านด้วยครับ

ประสบการณ์ทางจิต เป็นประสบการณ์ที่ละเอียดอ่อนและเป็นเอกลักษณ์ ซึ่งไม่มีวันเสมอเหมือนกัน (rose)

 

ต้องขอขอบคุณพี่นักเขียนเป็นอย่างสูงด้วยครับ ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ได้สละเวลาส่วนตัวมาสนทนากระทู้นี้แทบจะทุกวัน มีการส่งข้อมูลใหม่ๆที่ไม่ได้ลงในหนังสือไว้มาเล่าให้ฟังอย่างต่อเนื่อง ทำให้พวกเราได้รับความรู้และร่วมสนุกสนานไปพร้อมๆกันครับ ไม่นึกว่าจะเป็นจริงได้ถึงขนาดนี้ ดูลงตัวถูกที่ถูกเวลาพอดีเลยครับกับความใฝ่รู้ของคนอ่านในห้องวิทย์ ไม่มีความบังเอิญจริงๆที่มาเปิดมิติใหม่ให้คนอ่านชนิดข้ามโลกแบบนี้ครับ
ส่วนเพลงเคยร้องไว้นานแล้วขุดมาให้ฟังเป็นตัวอย่างแล้วกันคับ เตรียมลำลีอุดหูไว้ด้วยครับ
ที่นี้ถึงตาพี่นักเขียนร้องให้เราฟังบ้างแล้ว ไม่ให้ฟังข้างเดียวแน่ อิอิ

(b-no)

+ชั่วโมงดนตรี+
พี่เม้าส์จับกีตาร์มาดีดเป็นลูกคู่หน่อยครับ พากันย้อนยุค
http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=53500
http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=61775
http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=58902
http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=53120

 

เห็นภาพเอลวิส แล้วพาให้ย้อนยุค ครับคุณ mead
สมัยนั้นฟังเพื่อนเปิด จนจำได้ โดยเฉพาะเพลง Blue Hawaii

แล้วก็มีเพลงของนาย คลิฟ ริชชาร์ด Young one / Evergreen tree
ชอบมาก ขอจองฟังคุณ mead เล่นกีต้าร์ประกอบเสียงร้อง ล่วงหน้าด้วยครับ

ขอบคุณทุกความสุข ที่ได้อ่านข้อความทุกข้อความจากพี่นักเขียน

โห....กล่าวข้อความ หยั่งกะว่าจะลาบวช 555+

 

ฟังเพลง kendo แล้วขนลุกไปหมด
ทำไมรู้ใจกันถึงขนาดนี้ คุณ mead


http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=53500

ที่ฟังนี้ยังไม่ใช่ต้นฉบับนะครับ

เป็นเสียงร้องของคุณ mead แน่ๆเลย ใช่ไหมครับ สุดยอดๆ

 

***kendo*** <saraba namida to iou>

Sayonara wa dare ni ou<!-- BBCode End -->
เมื่อเราเอ่ยคำว่า “ลาก่อน” กับใคร
<BIG><!-- BBCode Start -->Sayonara wa Kanashimini <!-- BBCode End --></BIG>
คำว่า “ลาก่อน” ช่างน่าเศร้าเสียเหลือเกิน
<BIG><!-- BBCode Start -->Ame no furushi o matte <!-- BBCode End --></BIG>
หยุดเถิด...ฝนที่กำลังตกอยู่
<BIG><!-- BBCode Start -->Saraba namida to iou <!-- BBCode End --></BIG>
ลาก่อนสำหรับคำว่า “น้ำตา”
<BIG><!-- BBCode Start -->Ou o nurasu namida wa <!-- BBCode End --></BIG>
ถ้าหยดน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสอง
<BIG><!-- BBCode Start -->Dare ni mo misenai <!-- BBCode End --></BIG>
ก็จงอย่าให้ใครได้เห็น
<BIG><!-- BBCode Start -->Kora e kirenu tokei wa <!-- BBCode End --></BIG>
ยามที่เราต้องกล้ำกลืน
<BIG><!-- BBCode Start -->Kosame ni naga sou <!-- BBCode End --></BIG>
บางทีน้ำฝนอาจชะหยดน้ำตาออกไป
<BIG><!-- BBCode Start -->Samishi samo kanashi samo <!-- BBCode End --></BIG>
ก็เหมือนความเศร้า
<BIG><!-- BBCode Start -->Ikutabi ga de au darou <!-- BBCode End --></BIG>
แต่ละครั้งที่เราเผชิญ
<BIG><!-- BBCode Start -->Dakedo sonna tokei demo <!-- BBCode End --></BIG>
แต่หากว่าในบางครั้งที่อยากจะร้องไห้
<BIG><!-- BBCode Start -->Saraba namida to iou<!-- BBCode End --></BIG>
ลาก่อนสำหรับคำว่า “น้ำตา”

<BIG><!-- BBCode Start -->Seishun no kunshou wa <!-- BBCode End --></BIG>
วัยรุ่นเป็นวัยที่สวยงาม
<BIG><!-- BBCode Start -->Kujike nai kokoro da to <!-- BBCode End --></BIG>
อย่าทำให้หัวใจไหวหวั่น
<BIG><!-- BBCode Start -->Shitta kyo de arunara <!-- BBCode End --></BIG>
วันนี้อาจจะได้รู้
<BIG><!-- BBCode Start -->Saraba namida to iou <!-- BBCode End --></BIG>
ลาก่อนสำหรับคำว่า “น้ำตา”
<BIG><!-- BBCode Start -->Mahu taha rasu namida mo <!-- BBCode End --></BIG>
สำหรับน้ำตาที่คลออยู่นั้น
<BIG><!-- BBCode Start -->Kobo shicha ikenai <!-- BBCode End --></BIG>
มันไม่ดีหรอกที่จะปล่อยให้หลั่งไหล
<BIG><!-- BBCode Start -->Kora e kirenu tokei ni wa <!-- BBCode End --></BIG>
ยามที่เราต้องกล้ำกลืน
<BIG><!-- BBCode Start -->Matsuge ni tame yo- <!-- BBCode End --></BIG>
ขนตาที่เปียกชุ่มด้วยน้ำ
<BIG><!-- BBCode Start -->Koi no tame ai no tame <!-- BBCode End --></BIG>
เพราะรักที่จะมีความรัก
<BIG><!-- BBCode Start -->Matsugu ni kiru tame <!-- BBCode End --></BIG>
เราก็ต้องมุ่งหน้าต่อไป
<BIG><!-- BBCode Start -->Dakeru koto mo aru kedo<!-- BBCode End --></BIG>
แต่ถ้ามีบางเวลาที่อยากจะร้องไห้
<BIG><!-- BBCode Start -->Saraba namida to iou <!-- BBCode End --></BIG>
ลาก่อนสำหรับคำว่า “น้ำตา” <!-- / message --><!-- attachments -->
<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูป</LEGEND>
</FIELDSET>
ขอคุณ mead มาลง อ่านแล้วย้อนอดีตจริงๆ

 

เอามาฝากพี่เม้าครับ Kendo (ของแท้) Kendo - Kendo.mp3
เพลงนี้ฟังกี่รอบๆก็ไม่เบื่อ ช่วงนั้นหน้งญี่ปุ่นเป็นที่นิยมมากของเด็กไทยสมัยนั้น ก็มี เคนโด้ หน้ากากเสีอ ยูโดสายดำ ยอดมนุษย์อุลตร้าแมน ไอ้มดแดง ทำเอาเด็กไทยติดกันงอมแงมเกือบทั่วประเทศเลยคับ

​

กระทู้นี้รวมเพลงย้อนยุคนานาชาติ ตามไปฟังกันได้ครับ
http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=19271
คลิกขวาแล้ว save target as บางช่วงเวลาอาจโหลดไม่ได้ เพราะเวปเค้าปิดการจราจรครับ<!-- / message --><!-- attachments -->​

 

เห็นด้วยค่ะคุณ Mead จะเห็นได้ว่าคำอธิบายของพี่นักเขียนในทุก ๆ เรื่องนั้นมีประโยชน์สำหรับพวกเรามากเลยค่ะ พอจะมีวิธีไหนที่จะสามารถรวบรวมคำสอนให้พวกเราไว้อ่านเป็นรูปเล่ม เช่น ชีตหรือหนังสือ บ้างมั้ยคะ? อยากได้ค่ะ..

 

เห็นด้วยครับคุณขจรวรรณควรนำมารวบรวมไว้เป็นเรื่องชุดพิเศษ ออกช่วงละเดือนแล้วโหลดไปเก็บหรือ Print กันเองก็ดีครับ อันนี้ต้องปรึกษาคุณซิปเปอร์ เกี่ยวกับรูปแบบการเก็บหนังสือที่เป็น E-book ว่าวิธีไหนดีที่สุด นอกจากเก็บไว้ wordหรือ notepad ที่คุณซิปเปอร์เคยทำไว้น่าสนใจดีครับ ตอนนี้ยังทำต่อรึเปล่าครับ?

 

อะแฮ่มๆ (แค่กๆ ค่อกๆ) เรื่องไฟล์ e book ผมก็คิดๆ ไว้เหมือนกัน
อย่างอันก่อนที่เอามาให้ดู มันดีตรงที่ว่าใส่ไฟล์เสียง รูปเคลื่อนไหวประกอบได้ แต่รู้สึกว่าหน้านึงมันจะเล็กไปหน่อย แล้วเวลาปรินซ์มาอ่านก็ไม่สะดวกนัก คือลองปรินซ์มาแล้วรู้สึกว่าหน้านึงมันได้มาไม่เยอะเท่าไหร่

เมื่อวานก็เลยลองทำใส่เวิร์ด แล้วก็ลองทำสารบัญให้ลิงค์ไปยังหน้าที่ต้องการได้ (กด ctrl+คลิ้ก)
จากไฟล์ word นี่จะสามารถแปลงเป็นไฟล์ pdf ได้ถ้าต้องการ แต่ตรงลิงค์ตรงสารบัญจะหายไป ก็เคยเห็นคนทำได้สำหรับ pdf แต่ทำไม่เป็น

ไฟล์เป็น word เป็น pdf จะดีตรงที่ว่าเวลา print มาเนื้อหาจะเต็มหน้ากระดาษพอดี
แต่อันก่อนหน้าที่ทำ ทำสีพื้นเป็นสีน้ำเงินอ่อนๆ เพราะรู้สึกว่าอ่านสบายตาดี

ลองเอาไปดูแล้วลองเปรียบเทียบกันว่าอันไหนมันอ่านสบายกว่ากัน

สำหรับอันก่อนที่ทำมา เหมือนว่ามันเหมาะสำหรับอ่านบนคอมมากกว่านะ แต่มันก็แต่งหน้าหนังสือได้ ใส่ลูกเล่นได้

 

ดูแล้วเก็บเป็น file word ดูดีที่สุดแล้วนะครับคุณซิปเปอร์ รูปภาพก็ใส่ได้ด้วย รวบรวมไว้เป็นเล่มก็ print สะดวก ไว้ว่างๆหน่อยจะรวบรวมไว้ แล้ว upload มาแปะบนกระทู้ให้นะครับ..