เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

เมื่อวาน moo noi ได้เดินทางไปที่วัดดอนทอง อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม เพื่อเข้าร่วมพิธีอัญเชิญนภศูล พระร่วงโรจนฤทธิ์ และ พระพุทธรังสีสร้างความสวัสดี ขึ้นประดิษฐาน ณ วัดดอนทอง (วัดนี้เป็นวัดป่าสาขาที่ 200 ของสายหลวงปู่ชาค่ะ)

moo noi ได้อธิษฐานขอนำกุศลผลบุญที่ได้เข้าร่วมในพิธีนี้ ถวายแด่ หลวงปู่บุญศรี หลวงพ่อทรง หลวงปู่หมุน หลวงพ่อปลอด หลวงปู่อั๊บ หลวงพ่อสม หลวงพ่อเสียน และเหล่าเพื่อนสมาชิกในกระทู้บ้านเหรียญบินทุกท่านค่ะ

อากาศดีมากๆ ก่อนจะอัญเชิญนภศูลขึ้นสู่ยอดองค์พระปฐมเจดีย์จำลองที่วัดดอนทอง มีหยดน้ำฝนหล่นมาเหมือนที่พระประพรมน้ำมนต์ให้ และตอนช่วงเที่ยงก็เกิดพระอาทิตย์ทรงกรดด้วย....ร่วมอนุโมทนาบุญกันด้วยนะคะ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ
สวัสดีพี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่านครับ

หาของวัดไม่ได้เลยครับ
เทพรัญจวนราคาเกินเอื้อม ขอแค่เทพรำลึกก็แล้วกัน(พี่พีบอกเหมือนกันนี่นา)

 

คุณ moo noi พูดน่ากลัวอีกแล้ว

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ
สวัสดีพี่ๆน้องๆบ้านเหรียญบินทุกๆท่านครับ

 

ดี ครับพี่หนึ่ง

ว่าแต่เราไม่เจอราคาแบบนี้บ้างนะ

 

มาต่อนะครับ เมื่อสักครู่ไปหลั่งน้ำตามา

.....ปรากฎว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ หลังจากนั้นก็พยายามจะถ่างตารอดูถั่วให้ได้ ความพยายามทำให้คืนหนึ่งผมสามารถเฝ้าดูถั่วตอนเที่ยงคืนได้ คืนนั้นผมตั้งนาฬิกาปลุกตื่นตอนห้าทุ่มปลาย ๆ เฝ้าดูถั่วจนนาฬิกาตี 12 ครั้ง ปรากฎว่า ถั่วหลับครับ ไม่โดดอย่างที่เพื่อนบอก ผมรอจนคล้อยเที่ยงคืนไปซัก 15 นาที จึงนอนอย่างหมดความสงสัย

รุ่งขึ้นผมก็นำถั่วดำแดงนี้ มาเพาะในกระดาษทิชชู่แบบเดียวกับที่เคยเพาะถั่วงอก ปรากฎว่าทิชชู่ก็กลายเป็นสีแดง ๆ ดำ ๆ ระเรื่อ ถั่วอืดบวมพองตัว แต่ไม่แทงรากออกมา ผมก็สงสัยว่าทำไมถั่วสองเม็ดนี้ไม่ยอมงอกหว่า ผมเก็บความสงสัยมาจนกระทั่งได้อ่านกระทู้เหรียญบิน ได้เห็นพระฝังเม็ดมะกล่ำขาวจึงชักจะทะแม่ง ๆ ว่าเจ้าถั่วไม่แทงรากสองเม็ดนั้นคงจะเป็นเม็ดมะกล่ำชนิดหนึ่ง

จนพี่พีเขียนถึงเม็ดมะกล่ำตาหนู ผมจึงถึงบางอ้อ....โถ่ เรานี่เกษตรกรน้อยจอมมั่วนิ่มจริง ๆ 5555


ภาพประกอบความโก๊ะ

 

ผมไม่ได้บอกจ้า

ตอนออกมาใหม่ๆของศูนย์ ผมกราบเรียนถามหลวงพ่อว่า ตะกรุดเทพรำลึกต่างจาก เทพรัญจวนอย่างไร

หลวงพ่อบอกว่าเหมือนกัน ( เข้าใจว่าปลุกเสกด้วยมนต์บทเดียวกันครับ )

 

ดูดทรัพย์ครับ

ขยันๆจะร่ำรวยใหญ่ครับ มีตัวช่วยแล้วน่ะครับ

 

ได้บุญใหญ่ ของอนุโมทนาน่ะครับ สายหลวงพ่อชา เป็นพระมหานิกาย ที่เคร่งครัดเหมือนพระป่าซ่ะด้วย

 

ที่จริงพระพิมพ์นี้ น่าจะราคาแรง ดีกว่าทุกรุ่นซ่ะด้วย เพราะเป็นรูปเหมือนรุ่นแรกที่หลวงพ่อ อำนวยการผลิตตรงๆ ผลิตมาจากกลางศาลาวัด ศาลาดิน

แต่สาเหตุมากจากปริมาณมีมาก หลายหมื่นองค์ พิมพ์วันล่ะ สอง สามครก แทบทุกวัน ในปี ๔๘ ข้ามมาปี ๔๙ มาหยุดตอนหลวงพ่อใกล้ป่วยหนัก ปลายปี ๔๙

คำนวนดู เอาว่าวันล่ะ สามครก บางวันอาจจะมากกว่า ๔ ถึง ๕ ครก ครกล่ะ ๒๐๐ องค์ เพราะองค์ใหญ่หน่อย ก็ ตก +/- ๖๐๐ องค์ต่อวัน คูณ ด้วย ๓๐๐ วันต่อปี ก็ตก ๑๘๐,๐๐๐ องค์ เข้าไปแล้ว

ผมไม่แน่ใจในตัวเลข แต่พระมีเยอะเหลือเกิน ปูนหมดไปหลายสิบถุง เพราะผมขนไปหลายที ที่ล่ะ ยี่สิบกว่าถุง จนเต็มรถ พระมีกองเต็มหอสวดมนต์ไปหมด และหลวงพ่อแจกด่ะ แจก แบบรอบวง ติดย่ามไปแจก คนมาขอเป็นลังๆ ไปแจกงานกฐินผ่าป่า ท่านก็ให้

อย่างไรก็ตาม ประเมิณต่ำๆ ไม่น่าต่ำกว่า สี่ ห้าหมื่นองค์แน่นอน และผมค่อนข้างเชื่อว่าใกล้หลักแสน และพระพวกนี้ แจกฟรีออกไปทั้งสิ้น ไม่เคยมีวางขายในตู้วัด แต่มีคนอื่นเอาไปขาย แม้กระทั่งศูนย์ใหญ่ ต่างๆ มีวางแอบขาย ( แอบทำไม เขาแจกใหฟรีๆ ใครมาขอก็แจก ) และ ลูกหลานนักขายพระของหลวงพ่อ

คนออกทุนมีผม และพี่เสี่ย ศ และลูกศิษย์ที่เอาของมาถวาย พวก กล้วย ว่าน วัสดุต่างๆน้ำมัน แต่หลักๆก็มี ผม และ พี่ ศ ซึ่งผมสองคนไม่เคยได้เงินสักบาทจากการทำพระผงเหล่านี้ครับ เจตนาถวายหลวงพ่อฟรีๆจริงๆ

ทำให้พระมีเยอะเหลือเกิน ไปที่ไหนก็เจอ ไม่เหมือน โพธิ๋เก้าใบ ราคาเลยไม่แรง แต่รีบๆเก็บไว้เถอะครับ ราคาแค่นี้ ถูกเหมือนได้ฟรีๆครับ

พระรูปเหมือนนี บอกตามตรง ขึ้นคอเดี่ยวๆสบายมาก ไปไหนเหมือนหลวงพ่อไปเองกับเราด้วย

 

แฮ่ะ แฮ่ะ พิมพ์ห้วนไปหน่อยขอโทษครับ

ตอนเห็นตะกรุดดอกนี้ นึกขึ้นมาได้ว่า้
พี่พีเคยเขียนไว้ว่าี เคยถามหลวงพ่อแล้ว หลวงพ่อบอกเหมือนกัน

กำลังอาราธนาทดลองทีีละชื้นอยู่ครับ

 

สมัยเด็ก บ้านเดิมพ่อผมที่สัตหีบ เราไปเที่ยวกันบ่อยๆ แถวหาดดงตาลยุคเก่า เดินเข้าไปในป่าหน่อย จะมีต้นมะกล่ำตาหนู เพียบ จำได้ว่าต้นไม่ใหญ่มากนัก ผมเก็บมาเอามาร้อยคอทำสายสร้อยกันตอนเด็กๆ ไม้ชนิดนี้ขึ้นใกล้ชายหาด ใกล้ทะเล มีเยอะมาก

หลวงพ่อฑูรย์ วัดโพธินิมิตร ฝั่งธนฯ ท่านทำพระ เนื้อผงฝังเม็ดมะกล่ำตาหนู ผมก็มีอยู่องค์ แต่เก็บดีมากคงหาไม่เจอ ไม่งั้นจะเอารูปมาโชว์

นอกจากนั้น เคยเห็น เขาว่า หลวงปู่โต้ะ ท่านปลุกเสกแจกลูกศิษย์เอาไว้ป้องกันตัวครับ

ครูบาอาจารย์รุ่นเก่าคงเห็นความสำคัญ สมัยนี้หาดูในเมืองยากน่ะครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ

 

เดินทางปลอดภัยครับ อ.วิม

 

ขอร่วมอนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

บ้านผมเรียกลูกตาเป็ดตาไก่ ครับพี่นริศ

 

กราบ กราบ กราบหลวงปู่ทรง หลวงปู่บุญศรีครับ

สวัสดีครับทุกๆ ท่าน

 

ช่วงนี้เวปประมูลพระ กระหน่ำราคากันลงมาก ครับ จนผมคิดว่าราคาอย่างนี้พระจะปลอมหรือเปล่า เลยโพสถาม...ตั้งใจจะเพลาๆเช่าพระ..เห็นราคาแล้วอดใจไม่ไหว เคาะทุกทีเดือนละเป็นพัน...คงเป็นเพราะเศรษฐกิจแย่ ถ้าเศรษบกิจดี คงหาเช่าราคานี้ไม่ได้..ต้องเก็บครับ

 

กราบนมัสการหลวงพ่อทรง
สวัสดีครับพี่พี และทุกท่าน

อนุโมทนากับคุณ moonoi ที่ไปทำบุญมาด้วยนะครับ

พระคุ้มครองเดินทางปลอดภัยกินอิ่มนอนหลับสบายนะครับอาจารย์วิม
เพิ่งรู้ว่าหลวงปู่อั๊บมีวัวธนูกับกุมารด้วย ยังไม่เคยเห็นเลยครับ

ถามผู้รู้นิดนึงที่ว่าแม่พิมท่านเป็นเทพเอามาพกติดตัว แบบว่า
เราคล้องพระหลายสำนัก พกตะกรุดมีมีดหมอแถมด้วย
ต้องบอกกล่าวอะไรยังงัยเพิ่มเติมมั๊ยครับ
กลัวความไม่รู้ของเราจะทำให้แม่พิมท่านอึดอัด

พูดถึงเรื่องการเดินทาง ผมชอบเดินทางมาก โดยเฉพาะนั่งรถ
ชอบดูวิถีชีวิตสองข้างทางที่ผ่านไป ดูต้นไม้ใบหญ้า ของประจำถิ่น
การทำมาหากิน
จำได้ว่าประมาณปี 30 ไปนอนนับดาวอยู่ริมหนองจองคำ
ที่แม่ฮ่องสอน เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้เห็นดาวดวงโตขนาดนั้นแบบเต็มท้องฟ้า ปี 49 ไปกระบี่ก็จะเห็น ต้นจาก ต้นสาคู ง่วงมากต้องนั่งถ่างตาเลยนะครับ
กลัวจะไม่ได้ดูไม่ได้เห็น เพราะไม่ค่อยได้เดินทางบ่อย
แค่ได้ดูดวงอาทิตย์ขึ้นยามฟ้าสาง และตอนจะพลบค่ำ ก็เป็นกำไรให้ชีวิตแล้วหน้าหนาวนี่สวยมาก เป็นความสุขที่หาได้ไม่ง่าย แบบว่าต้องรอฤดูกาล
นั่งดูหลักกิโลป้ายบอกทางว่าจะถึงที่ไหน
ถนนข้างหน้าจะไปไหนได้บ้าง เหมือนเวลามันน้อยนะครับ
แป๊บๆสองสามชั่วโมงผ่านไป ถ้าอยู่กรุงเทพคงยังไปได้ไม่ถึงไหน
ใครไม่รู้บอกไว้ว่า อ่างทองเห็นแต่วัดกับทุ่งนาเยอะ
ปี 53 ผมเพิ่งได้ไปก็ว่ายังเป็นจริงตามนั้น
กลิ่นควันไฟกองฟางและสายหมอก
ก็เป็นสเน่ห์อย่างหนึ่งของการเดินทางที่ชอบ
รถไฟนี่ได้ใกล้ชิดธรรมชาติมากๆ
ได้ครบทุกอรรถรส ทั้งรูป รส กลิ่น เสียง และพ่อค้าแม่ขาย
ไข่ต้มมั๊ยครับ ไข่ต้ม
แต่ต้องระวังก้อนหิน อาจจะมีมือดีปาเข้ามา
เครื่องบินชอบน้อยกว่า เพราะว่าไม่เห็นอะไรมากนอกจากตอนขึ้นและลง
นอกนั้นก็ท้องฟ้าเวิ้งว๊าง พยายามมองก้อนเมฆให้เป็นเรื่องราว
ก็ไม่มีอะไรนอกจากความเร็วที่ใช้เดินทางไม่ทำให้ต้องนั่งเมื่อยนาน
และแอร์โฮสเตทที่พอจะให้ผ่อนคลายได้บ้าง
ครั้งหนึ่งปี 35 เคยนั่งเครื่องบินเล็กจากอู่ตะเภามาดอนเมือง
ตกหลุมอากาศซะยิ่งกว่านั่งเรือหางยาวโต้คลื่น เหตุเพราะพายุฝน
เรื่องปืนที่พี่ๆคุยกัน ไม่รู้จักไม่ถนัดเลย ที่รู้จักก็ปืนตลาด
เอ็ม16 HK33 และ ปลย.88 ตอนเรียน ร.ด.
ครั้งหนึ่งได้ไปนอนหมอบอยู่หลังรถถังตอนยึดอำนาจ
และมีการยิงกันเกิดขึ้น ปลอกตกมาที่พื้นตรงหน้า ได้รู้ว่าเป็น M60
หนังสติ๊กไม้ง่ามนี่คุ้นเคยกันตั้งแต่เด็ก พอถูไถไปได้
ครั้งหนึ่งเคยสุนทรีย์ในอารมณ์ นั่งเกลาไม้ง่ามทำหนังสติ๊กเอง
จำได้ว่าไม่เคยยิงโดนอะไรตายสักตัว สงสาร
ที่เห็นเพื่อนยิงนกตกมาจากรัง เลยหันมาถ่ายรูปเก็บไว้แทน
แต่วันนี้เจ้ากรรม เทคโนโลยีก้าวหน้า ฟีล์มเขาจะเลิกผลิต
คงอีกนานกว่าจะเก็บเงินซื้อกล้องใหม่ เอามาใช้แทนกล้องเก่า
ที่กลายเป็นของใช้ไม่ได้เพราะไม่มีฟีล์ม
ปลายปีที่แล้วเอาไปเที่ยวเขาใหญ่ด้วย คนตื่นเต้นกันใหญ่ที่ได้เห็นกล้องฟีล์ม
คงต้องเลิกใช้

ทุกอย่างก็ยังมีมิติให้สัมผัสดีกว่านั่งอยู่หน้าจอคอม ว่ามั๊ยครับ
พิมพ์ไปชักจะยาว
อ่านเล่นเพลินๆนะครับ ชีวิตเราต้องเดินทางต่อ

 

มิใช่ผู้รู้นะครับ พี่ๆในนี้รู้เยอะกว่าผมอีก โดยเฉพาะท่านเจ้าบ้าน

แต่ผ่านมาเจอคำถาม ก็เลยช่วยตอบก่อน เอาเป็นว่าถ้าขาดเกินอย่างไร

ท่านต่อไปก็ช่วยตัดช่วยเสริมด้วยนะครับ เท่าที่ผมทราบมา แม่พิมนี้ไม่ใช่ผี แต่เป็นเทพ

ท่านมีหลายเวอร์ชั่นนะครับ มีทั้งใจดีและดุ ดุขนาดหักคอได้เลยเชียว

อันนี้แล้วแต่คนเสกคนทำ ท่านต้องการให้ออกมาทางด้านใหน

พกแม่นางพิมแล้วสามารถพกอย่างอื่นได้ครับ แต่ห้ามเอาไปรวมกัน

ให้แยกออกจากวัตถุมงคลอย่างอื่น เพื่อนและผมจะพกที่ขอบกางเกง

โดยเหนบให้อยู่ด้านใน บางท่านกลัวว่าพกแม่นางพิมแล้วจะพกเบี้ยแก้

พกมีดหมอไม่ได้ ผมคิดว่าแม่นางพิมกับเครื่องรางเหล่านี้ไม่คอนฟิกกันครับ

ไม่เหมือนกุมาร หรือ พระที่สร้างจากผงพราย เจอเอามีดหมอนี้หายเงียบเลย