เรื่องเด่น พระอดีตวงศ์องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ได้มาตรัสรู้ในอดีตกาล

เป็นชื่อเดิมของพระอัครสาวกทั้ง 2 ครับ

 

อุปติสสะ(พระสารีบุตร)และโกลิตะ(พระโมคคัลลานะ)


- ณ กรุงราชคฤห์นี้เอง เด็กหนุ่มสองคน ซึ่งเป็นศิษย์ของนักปรัชญาเมธี ผู้มีชื่อเสียงคนหนึ่งชื่อ สัญชัย เวลัฏฐบุตร โดยพระอัสสชิได้แสดงธรรมให้อุปติสสะว่า
<Q></Q>
<Q></Q>

<Q></Q>
<Q>"ทุกสิ่งจากเหตุ พระศาสดาทรงแสดงเหตุของสิ่งเหล่านั้น และการดับเหตุของสิ่งเหล่านั้น"</Q> ​

<DD><DD>อุปติสสะได้ฟังก็เกิด <Q>"ดวงตาเห็นธรรม"</Q> จึงกราบลาท่าน แล้วรีบไปบอกข้อความที่ตนได้ฟังมาแก่โกลิตะทราบ โกลิตะได้ฟังก็เกิด<Q>"ดวงตาเห็นธรรม"</Q> เด็กหนุ่มสองคนจึงมาขอบวชเป็นสาวกพร้อมกัน และมีชื่อเรียกทางพระศาสนาว่า พระสารีบุตร และ พระโมคคัลลานะ ตามลำดับ




<DD>- หลังจากบวชได้ 7 วัน พระโมคคัลลานะได้ไปบำเพ็ญสมาธิอยู่ที่ กัลลวาลมุตตคาม ใกล้เมืองมคธ รู้สึกง่วงเหงาหาวนอน แก้อย่างไรก็ไม่หาย จนพระพุทธเจ้าเสด็จไปตรัสบอกวิธีเอาชนะความง่วงให้ พร้อมประทานโอวาทว่าด้วยความไม่ยึดมั่นถือมั่น ให้ใช้ปัญญาพิจารณาเวทนา (ความรู้สึก) ทั้งหลายว่า เป็นอนิจจังไม่เที่ยงแท้แน่นอน จบพุทธโอวาท พระโมคคัลลานะก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์



<DD>- หลังจากบวชได้ 15 วัน พระสารีบุตรได้ถวายงานพัดพระพุทธเจ้า ขณะพระองค์ทรงแสดงธรรมโปรดทีฆนขะปริพาชก (นักบวชไว้เล็บยาว) อยู่ที่ถ้ำสุกรขาตา เชิงเขาคิชฌกูฏ ท่านพัดวีพระพุทธองค์พลางคิดตามพระโอวาทของพระพุทธเจ้าไปด้วย เมื่อจบพระธรรมเทศนาก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ <DD>- ทั้งสองท่านได้รับแต่งตั้งจากพระพุทธเจ้าให้เป็นพระอัครสาวก โดยพระสารีบุตรเป็นพระอัครสาวกเบื้องขวา มีความเป็นเลิศกว่าผู้อื่นทางปัญญา และพระโมคคัลลานะเป็นพระอัครสาวกเบื้องซ้าย มีความเป็นเลิศกว่าผู้อื่นทางฤทธิ์มาก

</DD>

<DD>

http://www.learntripitaka.com/History/Buddhist.html​

</DD>

 

ผมได้อ่านมาตั้งหน้าแรกจนถึงหน้า 11 ผมขอขอบคุณผู้ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาทำให้เวลานี้ผมเข้าใจกระจางว่า 1.พระพุทธเจ้ามีกี่พระองค์ตลอดทั้ง 12กัลป์ 2.ประวัติความเป็นมา 3.ทำให้ทราบว่าปัจจุบันเราได้อยู่ 12ภัทรกัลป์มีพระพุทธเจ้า 4. พระองค์ องค์ปัจจุบันคือพระพุทธโคตม (สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า) 5.ความรู้ที่ผมยังไม่สามารถเรียบเรียงได้เปรียบเสมือนจิกซอที่ยังไม่ได้ต่อ วันนี้ผมได้ต่อยอดความคิดเข้าใจความเป็นมาขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ และทุก ๆ กัลป์ และผมขออนุโมทนาบุญแห่งธรรมด้วยนะครับ.........

 

ขออนุโมทนาด้วยครับ ข้อความที่รวบรวมมาอาจเป็นประโยชน์กับผู้ที่ได้อ่านครับ

 

พระพุทธเจ้าสมณโคดม ท่านได้รับการพยากรณ์จากพระพุทธเจ้าทีปังกร หรือว่าพระพุทธเจ้าอุทุมพรครับ?? งงๆ เหมือนผมจะเคยอ่านกระทู้นึงนะ มีคนเอามาลง เป็นของหลวงพ่อฤาษีฯ เล่าให้ฟัง ไม่แน่ใจเหมือนกัน ผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยด้วยครับ

 

คำว่า "พระพุทธพยากรณ์" จะได้รับก็ต่อเมื่อ พระโพธิสัตว์ทั้งหลายได้บำเพ็ญสร้างสมบารมีมาแก่กล้ามากแล้ว และจะบรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างแน่นอนไม่มีการเปลี่ยนแปลง ก็ต่อเมื่อมี
ธรรมสโมธาน 8 ประการได้แก่
๑.
มนุสสัตตัง
ต้องเป็นมนุษย์ เป็นอย่างอื่นไม่นับเข้าในข้อนี้
๒.
สิงคสัมปัตติ
ต้องสมบูรณ์ด้วยเพศ คือเป็นบุรุษ
พร้อมทุกส่วน จะเป็นเพศหญิง หรือบุรุษที่ไม่สมประกอบ เช่น เป็นกะเทย หรือเป็นคน ๒ เพศ ไม่นับเข้าในข้อนี้
๓.
เหตุ
ต้องมีอุปนิสัยสามารถสำเร็จพระอรหันต์ ได้ เช่น สุเมธดาบส (พระพุทธเจ้าของเราปัจจุบัน- deedi) เป็นตัวอย่าง คือถ้าต้องการเป็นพระอรหันต์เมื่อใด ก็เป็นได้ เมื่อนั้น
๔.
สัตถารทัสสน
ต้องได้พบพระพุทธเจ้าองค์ใด องค์หนึ่ง และได้ทำความดีถวายแด่พระพุทธเจ้าองค์นั้น เช่น สุเมธดาบส ที่ได้ทอดตัวอย่างสะพานถวายแด่พระทีปังกร พุทธเจ้าเป็นตัวอย่าง
๕.
ปัพพัชชา
ต้องเป็นบรรพชิตประเภทใดๆ ก็ตาม แต่ให้เป็นประเภทถือถูก จะเป็นดาบสหรือปริพพาชิกก็ได้ ไม่ขัดกับข้อนี้
๖.
คุณสัมปัตติ
ต้องสมบูรณ์ด้วยคุณ คือ อภิญญา ๕ สมาบัติ ๘
๗.
อธิกาโร
ต้องได้ทำความดียิ่ง คือได้ให้ชีวิตและ ลูกเมียเป็นทาน โดยเจตนาหวังโพธิญาณมาแล้ว
๘.
ฉันทตา
ต้องมีความพอใจอย่างแรงกล้า ในการ เป็นพระพุทธเจ้าอย่างเต็มที่ คือ ไม่ต้องการสิ่งอื่น และถึงจะ ต้องทนเหนื่อยยากลำบากเท่าไร ในการที่จะต้องสร้างบารมี อยู่นานก็ตาม เป็นไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเปลี่ยนความคิดไป ทางอื่นเป็นอันขาด

เมื่อองค์คุณเหล่านี้ครบทั้ง ๘ ในชาติใดแล้ว ชาตินั้นแหละจึง ได้รับพยากรณ์ว่า เป็นนิตยโพธิสัตว์คือเป็นผู้แน่ที่จะได้ตรัสรู้ เป็นพระพุทธเจ้า

รวมองค์ ๘ หรือ ธรรมสโมทาน ๘
มนุสสัตตัง สิงคสัมปัตติ เหตุ สัตถารทัสสนัง ปัพพัชชา คุณสัมปัตติ อธิกาโร ฉันทตา
๑.
ต้องเป็นมนุษย์ เป็นอย่างอื่นไม่นับเข้าในข้อนี้
๒.
สมบูรณ์ด้วยเพศ คือเป็นบุรุษพร้อมทุกส่วน
๓.
ต้องมีอุปนิสัยสำเร็จพระอรหันต์ได้
๔.
ต้องได้พบพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่ง
๕.
ต้องเป็นบรรพชิตประเภทที่ถือถูก
๖.
ต้องสมบูรณ์ด้วยคุณคืออภิญญา-สมาบัติ
๗.
ต้องได้ทำความดียิ่งเช่นได้ให้ชีวิต ลูกเมียเป็นทานเป็นต้น
๘.
ต้องมีความพอใจอย่างแรงกล้าอย่างเต็มที่ในการเป็น พระพุทธเจ้า

ธรรมสโมธาน ๘ ประการ มีอรรถาธิบายเป็นอย่างนี้แหละ

ซึ่งพระพุทธเจ้าของเราได้รับพระพุทธพยากรณ์ครั้งแรก จากพระพุทธเจ้าทีปังกรนะครับ ในสมัยที่พระพุทธเจ้าของเราเกิดเป็น สุเมธดาบส แล้วก็ต้องบำเพ็ญบารมีอีก 4 อสงไขย กำไรแสนมหากัป จึงได้สำเร็จเป็นพระพุทธโคดมสัมมาสัมพุทธเจ้าครับ

(f) ​

 

(f) ขอร่วมอธิษฐานจิตให้พระโพธิสัตว์ทั้งหลายบารมีเต็มโดยฉับพลันทันใจ(f) <O</O
<O></O>
(ซ้าย)ภาพพระเจ้าทันใจ วัดพระธาตุลำปางหลวงจ.ลำปาง
(ขวา)ภาพพระเจ้าทันใจ วัดพระธาตุช่อแฮ จ.แพร่

ขอโมทนาบุญทุกอย่างกับพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์อันมีสมเด็จพ่อองค์ปฐมเป็นประธานพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระธรรมพร้อมด้วยพระอริยสงฆ์ทั้งหลายพระโพธิสัตว์เจ้าทั้งหมด พรหมเทวดา ครูบาอาจารย์ และท่านผู้มีคุณทั้งหลายและท่านทั้งหลายซึ่งได้บูชาแล้วซึ่งพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์รวมทั้งโมทนาบุญทุกอย่างกับเวปพลังจิตรวมทั้งบุญที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมาแต่ต้นขอถวายบุญทั้งหลายเหล่านี้แด่พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ขอพระพุทธพระธรรม พระสงฆ์ได้โปรดจงรับซึ่งบุญทั้งหลายเหล่านี้เพื่อพระโพธิสัตว์ แลท่านทั้งหลายจักได้โมทนาแลขอบารมีพระฯได้โปรดดลบันดาลให้พระโพธิสัตว์ทั้งหลายบารมีเต็มโดยฉับพลันทันใจกันทุกผู้ทุกนามเทอญ

ป.ล. อย่าลืมอธิษฐานกับพระเจ้าทันใจอีกทีนึงนะคะจะได้สมปรารถนาฉับพลันทันใจค่ะ

 

อนุโมทนาด้วยครับ

 

มหาอนุโมทนาครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

save

 

สาธุ ขออนุโมทนาบุญกับท่านเจ้าของบทความ ท่านผู้ตั้งกระทู้ และท่านที่อนุโมทนาบุญทุกท่านค่ะ <O</O

 

ขออนุญาตนำข้อความของคุณ vanco มาโพสต์ต่อนะครับ


พระชาติแรก ของการปราถนา พุทธภูมิ

<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1><!-- / icon and title --><!-- message --><TABLE width=500 bgColor=#e4d3af border=0><TBODY><TR><TD>

</TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=500 align=center border=0><TBODY><TR><TD rowSpan=2></TD><TD rowSpan=2></TD><TD></TD></TR><TR><TD></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE height=26 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=500 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=top bgColor=#ecf0d2 height=26>

พระสมณโคดมพุทธเจ้าในยุคสมัยของเรา พระองค์ได้สร้างบารมีทั้ง ๓๐ ทัศ ครบถ้วนบริบูรณ์ ใช้เวลาถึง ๒๐ อสงไขย กับอีกแสนมหากัป

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>พระสมณโคดมสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้สร้างบารมีทั้ง ๓๐ ทัศ จนครบถ้วนบริบูรณ์ ใช้เวลาถึง ๒๐ อสงไขย กับอีกแสนมหากัป พระพุทธองค์ทรงตั้งความปรารถนาที่จะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าครั้งแรก เมื่อ ๒๐ อสงไขย กับอีกแสนมหากัปที่แล้ว ในครั้งที่เสวยพระชาติเป็นมาณพหนุ่มผู้ยากจนเข็ญใจคนหนึ่ง

เพราะฉะนั้น เราไปเห็นใครที่มีฐานะยากจน อย่าไปดูหมิ่นเขา เพราะอาจจะเป็นพระพุทธเจ้าต่อไปในอนาคตก็ได้ เหมือนอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราพระองค์นี้ ที่เริ่มต้นชีวิตก่อนที่จะมาเป็นพระบรมศาสดาด้วยชีวิตที่ลำบากยากจน เข็ญใจ เกิดในสังคมเกษตรกรรม ​

เรื่องมีอยู่ว่า มีมาณพหนุ่มท่านหนึ่งมีความกตัญญูรู้คุณ ฐานะทางบ้านยากจน ต้องทำงานเลี้ยงดูมารดาบิดา เมื่อมารดาบิดาแก่แล้วจึงคิดจะหาคู่ครองให้กับมาณพนั้นตามประเพณี เพราะอยากเห็นหลาน แล้วก็อยากให้ลูกมีแม่บ้านมาช่วยผ่อนแรง แต่มาณพนั้นไม่ได้มีความปรารถนาด้วยประมาณตนว่า เรามีฐานะยากจน ครั้นมารดาบิดารบเร้าอยู่เสมอ เพื่อให้มาณพนั้นแต่งงานเร็วๆ แต่มาณพนั้น กลับกล่าวว่า "ครอบครัวเราน่ะยากจนยิ่งนัก ไม่มีสมบัติมีค่าอะไรเลย ลูกไม่อยากมีครอบครัว แต่อยากจะเลี้ยงดูบิดามารดาจนกว่าชีวิตจะ หาไม่" พ่อแม่ไม่รู้จะทำอย่างไรก็ตามใจลูก มาณพนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยงดูมารดาบิดาต่อไป ​

<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="26%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=52>พระพุทธองค์ทรงตั้งความปรารถนา

ที่จะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าครั้งแรก เมื่อ ๒๐ อสงไขย กับอีกแสนมหากัปที่แล้ว ในครั้งที่เสวยพระชาต ิเป็นมาณพหนุ่ม ผู้ยากจนเข็ญใจคนหนึ่ง
​

</TD><TD vAlign=top>เรื่องมีอยู่ว่า มีมาณพหนุ่มท่านหนึ่งมีความกตัญญูรู้คุณ ฐานะทางบ้านยากจน ต้องทำงานเลี้ยงดูมารดาบิดา

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="50%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=26>มารดาบิดาคิดจะหาคู่ครองให้กับมาณพนั้นตามประเพณี

​

</TD><TD vAlign=top>แต่มาณพนั้นไม่ได้มีความปรารถนาด้วยประมาณตนว่า เรามีฐานะยากจน

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>ต่อมาไม่นาน บิดาก็ถึงแก่กรรมเพราะ โรคชรา มาณพนั้นก็เลี้ยงดูมารดาของตนเองเป็นอย่างดี ทำงานหนักกว่าเดิม โดยได้เที่ยวไปหาของป่ามาขาย เมื่อได้เงินมาก็นำมาให้มารดาไว้ใช้สอย ​

วันหนึ่ง ขณะเดินทางกลับจากป่า ได้เห็นเรือสำเภาจอดอยู่ที่ท่าเรือ ก็เกิดความคิดว่า เรา ยังหนุ่มยังแน่นยังมีเรี่ยวแรงที่จะทำอาชีพที่ดีกว่านี้ หาเงินได้มากกว่า การเก็บของป่ามาขาย ถ้าเราได้ไปทำงานบนเรือสำเภาก็คงจะสามารถเลี้ยงดูมารดาได้ดีขึ้น แล้วเมื่อไปถึงเมืองอื่น ที่มีช่องทาง ทำมาหากินที่ดี เรากับมารดาจะได้ไปตั้งรกรากกันที่นั่น ​

<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="51%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=52>ครั้นมารดาบิดารบเร้าอยู่เสมอให้มาณพนั้นแต่งงาน เร็วๆ

​

</TD><TD vAlign=top>มาณพนั้นจึงกล่าวว่า "ข้าแต่มารดาบิดา ครอบครัวของเรา

ยากจนยิ่งนัก ไม่มีสมบัติมีค่าอะไรเลย กระผมจึงไม่
ยินดีที่จะมีครอบครัว แต่ปรารถนาที่จะบำรุงเลี้ยงดู
มารดาบิดา จนกว่าชีวิตของกระผมจักหาไม่"​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="26%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=13>มาณพนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาเลี้ยงดูมารดาบิดาต่อไป

​

</TD><TD vAlign=top>ต่อมาไม่นาน บิดาก็ถึงแก่กรรมเพราะ โรคชรา

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="73%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=52>มาณพนั้นก็เลี้ยงดูมารดาของตนเองเป็นอย่างดี ทำงานหนักกว่าเดิม โดยได้เที่ยวไปหาของป่ามาขาย เมื่อได้เงินมาก็นำมาให้มารดาไว้ใช้สอย

​

</TD><TD vAlign=top>วันหนึ่ง ขณะเดินทางกลับจากป่า ได้เห็นเรือสำเภาจอดอยู่ที่ท่าเรือ ก็เกิดความคิดว่า เรา ยังหนุ่มยังแน่นยังมีเรี่ยวแรงที่จะทำอาชีพที่ดีกว่านี้ หาเงินได้มากกว่า การเก็บของป่ามาขาย

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="39%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=39>้าเราได้ไปทำงานบนเรือสำเภาก็คงจะสามารถเลี้ยงดู

มารดาได้ดีขึ้น แล้วเมื่อไปถึงเมืองอื่น ที่มีช่องทาง ทำมาหากินที่ดี เรากับมารดาจะได้ไปตั้งรกรากกันที่นั่น
​

</TD><TD vAlign=top>คิดดังนั้นแล้วมาณพก็เข้าไปหาเจ้าของเรือสำเภา ซึ่งเป็นพ่อค้าใหญ่ แล้วก็กล่าวว่า "ข้าแต่นาย ข้าพเจ้าเป็นคนยากจน จะมาขอทำงานรับใช้ท่านด้วย

ความซื่อสัตย์สุจริต"​

</TD></TR></TBODY></TABLE>คิดดังนั้นแล้วมาณพก็เข้าไปหาเจ้าของเรือสำเภา ซึ่งเป็นพ่อค้าใหญ่ แล้วก็กล่าวว่า "ข้าแต่นาย ข้าพเจ้าเป็นคนยากจน จะมาขอทำงานรับใช้ท่านด้วยความซื่อสัตย์สุจริต"​

พ่อค้าได้ฟังคำของมาณพนั้นแล้ว ด้วยความสงสาร และเห็นว่ามาณพนั้น มีรูปร่าง แข็งแรงสมบูรณ์ สามารถที่จะช่วยงานได้อย่างเต็มที่ จึงตัดสินใจรับเข้าทำงาน

<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="62%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=52>พ่อค้าได้ฟังคำของมาณพนั้นแล้ว ด้วยความสงสาร และเห็นว่ามาณพนั้น มีรูปร่าง แข็งแรงสมบูรณ์ สามารถที่จะช่วยงานได้อย่างเต็มที่ จึงตัดสินใจรับเข้าทำงาน

​

</TD><TD vAlign=top>มาณพได้กล่าวกับพ่อค้าต่อไปอีกว่า "ข้าพเจ้าขอความ

เมตตาจากท่านอีกเรื่องหนึ่งได้ไหมครับ"​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="26%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=52>พ่อค้านั้นตอบว่า "เจ้ามีเรื่องอะไรหรือ"

​

</TD><TD vAlign=top>มาณพนั้นกล่าวว่า "มารดาของข้าพเจ้ามีอายุมากแล้ว ถ้าอยู่ ที่นี่ก็จะไม่มีใครเลี้ยงดูท่าน เพราะว่าข้าพเจ้าไม่มีญาติพี่น้องในที่นี้เลย ข้าพเจ้าไม่อาจจะทิ้งมารดาไว้คนเดียวได้ ดังนั้นจึงอยากจะขอความเมตตาจากท่าน ขอพามารดาไปด้วย"

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>มาณพได้กล่าวกับพ่อค้าต่อไปอีกว่า "ข้าพเจ้าขอความเมตตาจากท่านอีกเรื่องหนึ่ง คือว่า มารดาของข้าพเจ้ามีอายุมากแล้ว ถ้าอยู่ ที่นี่ก็จะไม่มีใครเลี้ยงดูท่าน เพราะว่าข้าพเจ้าไม่มีญาติพี่น้องในที่นี้เลย ข้าพเจ้าไม่อาจจะทิ้งมารดาไว้คนเดียวได้ ดังนั้นจึงอยากจะขอความเมตตาจากท่าน ขอพามารดาไปด้วย"
<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="50%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=52>พ่อค้าตอบว่า "เจ้าเป็นคนมีความกตัญญู รู้คุณต่อมารดาบิดา เราอนุญาตให้เจ้าพามารดาไปด้วยได้"

​

</TD><TD vAlign=top>มาณพนั้นดีใจมาก รีบเดินทางกลับไปบ้าน เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้มารดาฟัง พร้อมกับเก็บข้าวเก็บของเตรียมตัวออกเดินทาง

ไปกับพ่อค้านั้นทันที​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="26%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=26>มาณพนั้นได้พามารดาไปหาพ่อค้า แล้วก็พาขึ้นเรือสำเภา

​

</TD><TD vAlign=top>ครั้นได้เวลา เรือออกจากท่า เพื่อไปค้าขาย ณ เมืองอื่น

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>พ่อค้าตอบว่า"เจ้าเป็นคนมีความกตัญญู รู้คุณต่อมารดาบิดา เราอนุญาตให้เจ้าพามารดาไปด้วยได้" มาณพนั้นดีใจมาก รีบเดินทางกลับไปบ้าน เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้มารดาฟัง พร้อมกับเก็บข้าวเก็บของเตรียมตัวออกเดินทางไปกับพ่อค้านั้นทันที มาณพนั้นได้พามารดาไปหาพ่อค้า แล้วก็พาขึ้นเรือสำเภา ​

ครั้นได้เวลาเรือออกจากท่า เพื่อไปค้าขาย ณ เมืองอื่น พ่อค้านั้นได้มอบหมายหน้าที่การงานให้แก่มาณพหนุ่มนั้น ตามกำลังความสามารถ มาณพนั้นก็ได้ทำงานทุกอย่างที่รับมอบหมายอย่างเต็มที่เต็มกำลังของตนเป็นอย่างดี แล้วก็ได้เลี้ยงดูมารดาของตนโดยไม่ขาดตกบกพร่อง ​

<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="54%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=26>พ่อค้านั้นได้มอบหมายหน้าที่การงานให้แก่มาณพหนุ่ม

นั้น ตามกำลังความสามารถ
​

</TD><TD vAlign=top>มาณพนั้นก็ได้ทำงานทุกอย่างที่รับมอบหมายอย่างเต็มที่

เต็มกำลังของตนเป็นอย่างดี​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="26%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=13>แล้วก็ได้เลี้ยงดูมารดาของตนโดยไม่ขาดตกบกพร่อง ในขณะที่ทำงานอยู่บนเรือสำเภา

​

</TD><TD vAlign=top>เมื่อเรือสำเภาแล่นไปกลางมหาสมุทรได้ ๗ วัน ลมพายุฝนใหญ่ได้ตั้งขึ้น

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>ในขณะอยู่บนเรือสำเภาก็ได้ดูแลมารดาไปด้วยทำงานบนเรือไปด้วยนั้น เมื่อเรือสำเภาแล่นไปกลางมหาสมุทรได้ ๗ วัน ลมพายุฝนใหญ่ได้ตั้งขึ้น ขณะนั้นคนในเรือพากันหวาดกลัวต่อ มรณภัยที่จะเกิดขึ้น ต่างพากันเก็บข้าวของที่มีค่าของตน
<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="26%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

​

</TD></TR><TR bgColor=#ecf0d2><TD vAlign=top height=26>ขณะนั้นคนในเรือพากันหวาดกลัวต่อ มรณภัยที่จะเกิดขึ้น ต่างพากันเก็บข้าวของที่มีค่าของตน




</TD></TR></TBODY></TABLE>​

<!-- / message -->

 

​

ในขณะนั้นคนในเรือต่างพากันหวาดกลัวต่อมรณภัยที่จะเกิดขึ้น พากันเก็บข้าวของที่มีค่าของตนอยู่นั้น มาณพหนุ่มจึงได้รีบไปหามารดาของตนและเตรียมพร้อมต่อภัยที่กำลังจะเกิดขึ้น ลมพายุฝนใหญ่ยิ่งพัดโหมกระหน่ำหนักยิ่งขึ้น จนกระทั่งเรือสำเภาไม่อาจจะทรงตัวอยู่ได้ ในที่สุด เรือได้อับปางจมลงในท้องมหาสมุทร มาณพจึงได้แบกมารดาผู้ชราภาพกระโดดออกจากเรือสำเภาไปอย่างสุดแรง แล้วก็รีบว่ายน้ำออกไปให้ไกลที่สุด ในขณะเดียวกันก็ได้หันหลังมาดู เห็นบรรดาคนที่อยู่ในเรือสำเภาทั้งหมดนั้น ต่างลอยเคว้งคว้างอยู่ท่ามกลางมหาสมุทร และตกเป็นเหยื่อของเหล่าปลาร้ายที่อยู่ในมหาสมุทรจนตายกันหมดทุกคน ​

<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="49%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#eddcf8><TD vAlign=top height=13>ลมพายุฝนใหญ่ยิ่งพัดโหมกระหน่ำหนักยิ่งขึ้น จนกระทั่งเรือสำเภาไม่อาจจะทรงตัวอยู่ได้ ได้อับปางจมลงในท้องมหาสมุทรในที่สุด

​

</TD><TD vAlign=top>มาณพจึงได้แบกมารดาผู้ชราภาพ กระโดดออกจากเรือสำเภาไปอย่างสุดแรง แล้วก็รีบว่ายน้ำออกไปให้ไกลที่สุด

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="51%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#eddcf8><TD vAlign=top height=13>ในขณะเดียวกันได้หันหลังมาดู เห็นบรรดาคนที่อยู่ในเรือสำเภาทั้งหมด ต่างลอยเคว้งคว้าง อยู่ในกลางมหาสมุทร และตกเป็นเหยื่อเหล่าปลา และเต่าในมหาสมุทร ตายหมดทุกคน

​

</TD><TD vAlign=top>มาณพรีบแบกมารดาว่ายนํ้าหนีอย่างสุดชีวิต โดยมีความตั้งใจว่าจะพามารดาให้รอดตาย และขึ้นฝั่งได้อย่างปลอดภัย โดยไม่หวั่นว่า มหาสมุทรจะกว้างใหญ่สักเพียงใด

</TD></TR></TBODY></TABLE>มาณพนั้นจึงรีบแบกมารดาว่ายน้ำอย่างสุดชีวิต โดยมีความตั้งใจว่าจะว่ายน้ำช่วยมารดาให้รอดตาย แล้วขึ้นฝั่งให้ได้อย่างปลอดภัย โดยไม่หวั่นไหวว่ามหาสมุทรจะกว้างใหญ่สักเพียงไหน ถึงแม้ว่าตัวเองจะเหนื่อยแสนเหนื่อยสักเพียงใด ก็จะสู้อุตส่าห์อดทนแหวกว่ายพามารดาข้ามมหาสมุทรนี้ไปให้ได้ ​

<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="57%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#eddcf8><TD vAlign=top height=13>ถึงแม้จะเหนื่อยแสนเหนื่อยสักเพียงใด ก็จะสู้อุตสาหะอดทนแหวกว่าย พามารดาข้ามมหาสมุทรนี้ไปให้ได้ โดยแบกมารดาว่ายนํ้าในมหาสมุทร ไปตลอดทั้งวันทั้งคืน

​

</TD><TD vAlign=top>ในขณะนั้นเรี่ยวแรงของมาณพหมดลง แทบจะจมลงในมหาสมุทร ด้วยกำลังบุญบารมีที่สั่งสมมา พลันฉุกคิดขึ้นมาในใจว่า �วัฏสงสารนี้เป็นทุกข์หนักหนา และชีวิตของมนุษย์นั้น ก็เหมือนแหวกว่ายอยู่ในทะเลแห่งความทุกข์

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="27%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#eddcf8><TD vAlign=top height=13>ถ้าตัวเราต้องตายพินาศลงไปในท้องมหาสมุทร พร้อมกับมารดา ในกาลบัดนี้ ขอกุศลบุญที่เราได้แบกมารดา ว่ายนํ้าในมหาสมุทรมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย จงเป็นปัจจัยให้เราสามารถ ข้ามพ้นทะเลแห่งความทุกข์นี้ไปได้

​

</TD><TD vAlign=top>เมื่อตั้งมโนปณิธานอธิษฐานจิต ตอกยํ้าถึงความปรารถนา ที่จะนำตน และสรรพสัตว์ให้พ้นจากทะเลทุกข์ มาณพนั้นได้รับเนมิตกนามว่า พระโพธิสัตว์ ทันที

</TD></TR></TBODY></TABLE>เมื่อมาณพนั้นแบกมารดาว่ายน้ำในมหาสมุทรมาตลอดทั้งวันทั้งคืน อาการเหน็ดเหนื่อยอ่อนเพลียย่อมเกิดขึ้น ในขณะที่เรี่ยวแรงของมาณพนั้นหมดลง จนแทบจะจมลงในมหาสมุทร แต่ด้วยกำลังบุญบารมีที่สั่งสมมาจนเป็นบารมีที่ตกผลึก เป็นแหล่งกำเนิดความคิดอันประเสริฐ ซึ่งบารมีตรงนี้จะทำให้เกิดความนึกคิดที่แตกต่างจากมนุษย์ และเทวดาทั้งหลาย ได้มากระตุ้นจิตสำนึกของมาณพ ทำให้เกิดความคิดว่าวัฏสงสารนี้เป็นทุกข์หนักหนา ชีวิตมนุษย์เหมือนแหวกว่ายอยู่ในทะเลแห่งความทุกข์ แล้วนึกต่อไปว่า ถ้าเราต้องตายพินาศลงในท้องมหาสมุทรพร้อมกับมารดาในบัดนี้ ขอกุศลผลบุญที่เราได้แบกมารดาว่ายในมหาสมุทรมาด้วย ความเหน็ดเหนื่อย หวังที่จะพามารดาไปขึ้นฝั่ง โดยไม่ได้คิดถึงตัวเองว่าจะเป็นอย่างไร ขอกุศลผลบุญนี้ จงเป็นปัจจัยให้เราสามารถข้ามพ้นทะเลแห่งความทุกข์ของชีวิตนี้ได้
<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="59%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#eddcf8><TD vAlign=top height=78>ครั้นตั้งจิตเป็นมหากุศลแล้ว มาณพได้ตั้งปณิธานซํ้าลงไปอีกว่า "เมื่อเราข้ามพ้นจากวัฏสงสารได้แล้ว ขอให้เราพึงนำสัตว์ทั้งหลาย ข้ามพ้นจากทะเลแห่งวัฏสงสารได้ด้วยเถิด"

​

</TD><TD vAlign=top>ด้วยแรงอธิษฐาน ที่ปรารถนาความเป็นผู้ยกตน และนำสัตว์ให้พ้นจากทะเลทุกข์ ทำให้เกิดมหาปีต ิจากที่กำลังจะหมดแรงว่ายนํ้า ก็พลันเกิดกำลังใจ พร้อมกับกำลังกายขึ้นมาเป็นอัศจรรย์ มีเรี่ยวแรงที่จะว่ายนํ้าแบกมารดาต่อไปได้ถึง ๒-๓ วัน จนในที่สุดก็เห็นฝั่ง และได้แบกมารดาขึ้นฝั่งได้สำเร็จ

​

</TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="51%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#eddcf8><TD vAlign=top height=13>เมื่อถึงฝั่งแล้ว พระโพธิสัตว์กับมารดา ก็ได้เข้าไปอาศัยในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง

​

</TD><TD vAlign=top>พระโพธิสัตว์ทำงานด้วยความขยันและอดทน เพื่อเลี้ยงดูมารดาเป็นอย่างดีจนกระทั่งมารดาละสังขาร

</TD></TR></TBODY></TABLE>ครั้นตั้งจิตเป็นมหากุศลแล้ว ก็ตั้งปณิธานซ้ำลงไปอีกว่า ถ้าหากเราข้ามพ้นห้วงทะเลทุกข์ได้แล้ว ขอให้เราสามารถนำสรรพสัตว์ทั้งหลายข้ามพ้นจากทะเลแห่งชีวิต หรือวัฏสงสารนี้ไปได้ด้วย คือเมื่อเราพ้นแล้วขอให้เราสามารถถ่ายทอด ความรู้ และนำให้สรรพสัตว์ทั้งหลายพ้นจาก ความทุกข์เช่นเดียวกับเราได้ ผู้ที่มีความปรารถนา อย่างนี้จะได้เนมิตกนามว่า พระโพธิสัตว์ ทันที คือเราคิดอย่างนี้เมื่อไร ก็เรียกว่าเป็นพระโพธิสัตว์ แต่ตอนไหนเลิกคิดก็เป็นสัตวโลกธรรมดา แต่ถ้าคิดก็เรียกพระโพธิสัตว์
<TABLE cellSpacing=5 cellPadding=0 width="32%" align=center border=0><TBODY><TR><TD>

</TD><TD>

​

​

</TD></TR><TR bgColor=#eddcf8><TD vAlign=top height=13>เมื่อถึงคราวที่พระโพธิสัตว์ละโลกนี้ ก็ได้ไปบังเกิดในเทวโลก

​

</TD><TD vAlign=top>นี้คือปฐมชาติที่ได้ตั้งความปรารถนา ที่จะเป็นผู้นำตนและสรรพ-สัตว์ทั้งหลาย ให้พ้นจากทะเลทุกข์ ซึ่งก็คือ ฐานะแห่งความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในอนาคตนั่นเอง

</TD></TR></TBODY></TABLE>ด้วยแรงอธิษฐานที่ปรารถนาความเป็นผู้นำตนและสรรพสัตว์ให้พ้นจากทะเลทุกข์ จึงทำให้เกิดมหาปีติ จากที่กำลังจะหมดแรงว่ายน้ำก็พลันเกิดกำลังใจ พร้อมกับกำลังกายขึ้นมาเป็นอัศจรรย์ เพราะฉะนั้น ปีติจะเกิดขึ้นต่อเมื่อเรานึกถึงสิ่งที่ยาก แล้วเราสามารถทำได้ มหาปีติได้เกิดขึ้นแก่พระโพธิสัตว์แล้ว โดยการตั้งใจระลึกนึกถึงบุญกุศลอย่างนั้น ทำให้มีเรี่ยวแรงเกิดขึ้นมา สามารถว่ายน้ำแบกมารดาต่อมาได้อีก ๒-๓ วัน ​

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 width=500 align=center border=0><TBODY><TR><TD></TD><TD></TD><TD></TD><TD></TD><TD></TD><TD></TD><TD></TD></TR></TBODY></TABLE><TABLE height=26 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=500 align=center border=0><TBODY><TR><TD vAlign=center bgColor=#eddcf8 height=26>

ในชาตินี้จึงมีชื่อเรียกว่า ปฐมจิตตุปบาทกาล หมายถึง การเกิดขึ้นของดวงจิตดวงแรกที่คิดจะเป็นพระพุทธเจ้า​

</TD></TR></TBODY></TABLE>ในที่สุดก็พามารดาขึ้นฝั่งได้สำเร็จ พอถึงฝั่งแล้วพระโพธิสัตว์กับมารดาก็เข้าไปอาศัยในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ทำงานด้วยความขยันอดทนและได้เลี้ยงดูมารดาเป็นอย่างดี จนกระทั่งมารดาละสังขาร เมื่อถึงคราวที่พระโพธิสัตว์ละโลก ได้ไปบังเกิดในเทวโลก นี่คือปฐมชาติที่ตั้งความปรารถนาที่จะเป็นผู้นำตนและสรรพสัตว์ทั้งหลายให้พ้นจากทะเลทุกข์ ซึ่งคือฐานะแห่งความเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในอนาคตกาลนั่นเอง

ในชาตินั้นจึงมีชื่อเรียกว่า ปฐมจิตตุปบาทกาล ปฐมจิต คือ จิตแรก ตุปบาทกาล หมายถึงการเกิดขึ้นของดวงจิตดวงแรกที่คิดจะเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

-----------------------------------------------------------------------------------------
เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนา พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อธัมมชโย)

 

โมทนา...สาธุ กับทุกท่านที่ร่วมโมทนาในกระทู้นี้และเจ้าของกระทู้ค่ะ...

 

ผมได้ฟังเพลง "สายลมที่หวังดี" แล้วก็เลยทำให้คิดว่าการสร้างบารมีเพื่อเป็นพระพุทธเจ้าก็คงมีนิยามเหมือนกับเนื้อหาในเพลงนี้นะครับ ก็เลยเอามาให้ทุกคนฟังเพื่อเป็นกำลังใจในการสร้างบารมีเพื่อเป็นพระพุทธเจ้าต่อไปครับ

http://en-light.com/V2/s/01_GoodWind.html

เพลง "ฤดูที่แตกต่าง" ชอบเพลงนี้มากครับ เพราะทำให้มีกำลังใจในการสร้างความดีและสร้างบารมีต่อไปครับ ก็ขออนุญาติโพสนะครับ คุณ Wisdom

http://music.siamza.com/music.php?k=64K&id=2429{{{/song

ขออนุโมทนากับพุทธภูมิทุกท่านทุกคน ขอให้สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งในอนาคตกาลตามที่ปรารถนาทุกท่านทุกคนครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

นะโมพระพุทธสิกขีพระพุทธเจ้าขอได้โปรดดลบันตาลให้สรรพสัตว์ทั้ง 3 โลกได้หลุดพ้นจากภัยพิบัติวัฏฏสงสารโดยสิ้นเชิง
ด้วยพระบารมีมิอาจประมาณลูกขอนอบน้อมนมัสการด้วยจิตใจ ขอให้ลูกมีจิตสะอาดสว่างใสหลุดพ้นไซร้สู่บ้านนิพพานเทอญ สัมปะจิตฉามิ

 

บารมี คุณความดีที่บำเพ็ญอย่างยิ่งยวด เพื่อบรรลุจุดหมายอันสูงยิ่ง มี ๑๐ คือ ทาน, ศีล เนกขัมมะ, ปัญญา, วิริยะ, ขันติ, สัจจะ, อธิษฐาน, เมตตา, อุเบกขา
วิธีสร้างบุญบารมีในพระพุทธศาสนามีอยู่ ๓ ขั้นตอนคือการให้ทาน การถือศีล และการเจริญภาวนา ที่นิยมเรียกกันว่า "ทาน ศีล ภาวนา"

 

ขอร่วมอนุโมทนาด้วยครับ
------------------------------
นิพพานนะปัจจะโยโหตุ--ขอปัจจัยทั้งปวงนำพาสรรพสัตว์ทั้งหลายให้นิพพาน สาธุ<!-- / message --><!-- / message -->