เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

บิลค่าข้าวสาร
ค่าโครงไก่จากพี่วันจำนวน ๒,๐๐๐ บาท
ค่าอาหารแมวจากคุณsepultura จำนวน ๘๐๐ บาท
รวม ๒,๘๐๐ บาท

 

บุญใส่บาตรหายไปหลายวันเพราะล่องอีสานไหว้พระธาตุ กลับมาประเดิมวันแรกของเดือนมีนาคม แถมเป็นวันลุ้นเลขในอีกไม่กี่ชั่วโมง ร่วมอนุโมทนากันก่อนเลขล็อค...เอ้ย เลขรัฐออก เผื่อกุศลผลบุญดลโชคลาภให้มีแรงต่อบุญต่อทานกันไม่เบื่อหน่าย

 

นี่ก็เป็นทานบารมีที่เข้มข้น ทำทีเดียวได้ผลเป็นร้อยชีวิต รายงานความเรียบร้อยจาก "บ้านสวนรัก" สมควรทึ่จะร่วมโมทนากันอีกยก จะได้ครบทั้งบุญ+ทานบารมีทวีคูณในวันดีมีความหมายสำหรับผู้รักชอบการลุ้นพอให้เลือดสูบฉีด...

คนคิดเลขบ่อยๆ หมอยืนยันว่าไม่เป็นอัลไซเมอร์ ชัวร์ป้าด-ฮ่า

 

อุปัชฌาย์"หมุน" วัดพังตรุ ควบ
เหรียญ"วัดใหม่เจริญพร"-ปี 12
===============

สัปดาห์ที่แล้วแวะไปออกกำลังแถวสนามเมืองกาญจน์ฯ พรรคพวกที่ชอบทำบุญฝาก พระดี-ศรีกาญจน์ เก่าเก็บ ปีลึก ระดับ พระดังพื้นที่ พระดีพื้นถิ่นมาให้ 2 เหรียญ

จัดมอบร่วมบุญทีเดียวไม่ต้องรอแบบ "ทู อิน วัน" เคาะทีดียวเอาไปเลยคู่กัน...

หลวงพ่อพระอุปัชฌาย์ หมุน วัดพังตรุ รุ่นแรกปี 2512 เขาบอกว่าท่านเก่งมากแต่ชอบเก็บตัวทำให้ชื่อเสียงไม่ขจรขจายออกนอกถิ่น เหรียญรุ่นแรกสวยๆแบบนี้พื้นที่เล่นหาหลักพัน ส่วนเรามอบร่วมบุญหลักร้อยก็พอ

เหรียญพระพุทธ วัดใหม่เจริญพร ปีลึกตรงกัน 2512 พระดีพิธีใหญ่มาก มียอดเกจิร่วมเสกเพียบ ประวัติพอหาอ่านได้ ลองค้นดูเองบ้าง เผื่อวันหน้าคิดทำมาหากินด้านนี้ จะได้เชี่ยวชาญไม่ต้องตามหลังใคร

=======600=======

อุปัชฌาย์ "หมุน" เนื้ออัลปาก้าสวยมาก พื้นเหรียญมีรอยลั่นจากความแข็งโลหะ ต้านทานการกระแทกของเครื่องปั้ม แต่ไม่เป็นปัญหาเพราะผิวเคลือบอยู่ครบ
พระประธานประจำวัดพังตรุ

เหรียญวัดใหม่เจริญพร เนื้อทองแดงกะหลั่ยทอง ผิวหิ้ง ทั้งคู่ไม่เคยผ่านการใช้ เหรียญเก่า พระดีประจำพื้นที่ 2 แบบ 2 สไตล์ สร้างปีเดียวกัน อายุอานามถึงวันนี้ 56 ปี น้อยซะที่ไหน!

ชมเต็มตากับขนาดทั้งหน้า-หลัง เหรียญเมืองทหาร อดีตก็เป็นบ้านป่าแดนเถื่อนไม่เบา ไม่ดีจริงอยู่ยาก...พรรคพวกยืนยัน "ขลัง" ไม่แพ้ใคร!!!

 

วันที่ ๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๘ ตรงกับวันอาทิตย์ ขึ้น ๔ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะโรง
ใส่บาตรพระเช้าวันนี้
อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

คุณพ่อคุณแม่อุ้มลูกทำบุญยามเช้า ฝึกให้รู้จักการบุญและพระศาสนาประจำชาติของไทยเรา ครอบครัวไหนกระทำอย่างนี้ มีแต่อยู่ร่มเย็นเป็นสุข ร่วมอนุโมทนาแม้ช้าหน่อยแต่ก็ไม่สายสำหรับความสุขในการบุญวันหยุด

 

อีกหนึ่งการขอบคุณจากบ้านสวนรักและคำพรอันประสริฐ ทานบารมีที่กระทำยาวนานป่านนี้คงสั่งสมไว้เต็มที่ อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่า บุญ-ทานที่กระทำด้วยความตั้งใจ มุ่งมั่นอย่าท้อถอยย่อมมีผู้คนเห็น หรือแม้กระทั่งผีสางเทวดาท่านก็รับรู้รับทราบ ถึงเวลาลำบากเดือดร้อนก็ไม่ทอดทิ้งกัน

รับคำขอบคุณเป็นความอบอุ่นใจในวันหยุดอีกประการ

 

■เทวรูปอาถรรพ์!!!
■'เบี้ย'อันสุดท้าย!!!
==============

(1).
อากาศอบอ้าวเดือนเมษา ลุงคำดีนอนกระสับกระส่ายพลิกไป พลิกมา หลับๆตื่นๆ ข้างๆตัวป้าคำฟองคู่ทุกข์คู่ยาก นอนหลับกรนครอกฟี้จากการทำงานหนักกลางวัน

ด้วยอาการครึ่งหลับครึ่งตื่น ลุงคำดีไม่แน่ใจว่า มันเป็นความฝันหรือเรื่องจริง?

เสียงกระดานเรือนนอกชานที่แข็งแรงไหวเยือกเหมือนมีช้างขึ้นมาเหยียบ

นอกชานเรือนของคนระดับผู้ใหญ่บ้านย่อมแข็งแรง เดินกระทืบเท้าแรงก็ไม่ไหวเยือกมาถึงห้องนอนที่อยู่กึ่งกลางบ้าน

ไม่ทันหายแปลกใจ กลุ่มควันจางๆก็ลอยเข้ามาทางหน้าต่างที่เปิดรับลม เหมือนหมอกขาวยามรุ่งอรุณแต่ตอนนี้น่าเป็นยามหมาหอน!

เสียงไอ้แดง อีด่างหอนรับโหยหวนใต้ถุนเรือน หอนแล้วคราง อิ๋ง อิ๋งอย่างหวาดกลัว ไม่กรรโชกใส่สิ่งแปลกปลอมหรือส่งสัญญาณมีผู้บุกรุก

กลุ่มควันรวมตัวแน่นในห้องนอน ลุงคำดีอ้าปากหวอตาค้าง มองออกไปนอกมุ้งที่ตลบชายขึ้นไม่ได้คลุมที่นอนทั้งหลังเพื่อคลายความอ้าวในหน้าร้อนสะบั้นของหมู่บ้านที่อยู่ชายขอบทุ่งกุลาร้องไห้

กลางกลุ่มหมอก ร่างทะมัดทะแมงก้าวออกมา ในชุดที่เหมือนยี่เกหลงโรง ลุงคำดีไม่อาจบรรยายลักษณะถี่ถ้วนเพราะไม่รู้เลยว่าตัวเองหลับหรือตื่น ฝันฤาจินตนาการบ้าบอเพราะความร้อนตับแล่บ

ชายแต่งตัวพิลึก ส่อความมีอำนาจก้าวทีเดียวหยุดอยู่ขอบมุ้ง ส่งเสียงดังไม่เกรงใจเจ้าของบ้าน

"ไปเอาข้าขึ้นมา ข้าอยู่ที่ตรงที่ไร้ราก"!!!

พริบตาเดียวเท่านั้น แม้ความฝันก็อาจอยู่นานกว่านี้ ร่างพิศดารก็หายวับไปพร้อมหมอกควัน ลุงคำดีครางในลำคอสะดุ้งเฮือกลืมตาโพลง หัวใจเต้นระรัวราวตีกลองรีบยกสองมือขึ้นลูบถู เกรงมันเต้นกระเด็นกระดอนหัวใจวายตาย รีบพลิกเขย่าตัวเมียคู่ชีวิตตื่นขึ้นมาเล่าความฝันพิลึกเสียงหอบกระเส่า เล่าผิดเล่าถูก แต่ความฝันยามครึ่งตื่นครึ่งหลับ ยังติดตาตรงหน้า

"แกฝันร้าย บอกแล้วอย่าเล่นไอ้ไหที่ลูกทำมาก พรุ่งนี้ไปวัดหาหลวงพ่อรดน้ำมนต์สักหน่อยก็หาย นอนเถอะข้าง่วง เหนื่อย"

ป้าคำฟองพลิกตัวหลับต่อ ลุงคำดีไม่ยอมนอนตาม คลานออกนอกมุ้ง เดินไปเปิดประตูห้องนอน คว้าไฟฉายกับปืนยาวไทยประดิษฐ์ ยืนชั่งใจหน้าประตูสักพัก ก็พยักหน้ากับตัวเอง

"เป็นไงเป็นกันว่ะ แหลมมาคราวนี้พ่อยิงไส้แตก"!

ถอดดาลประตู ผลักออกแล้วเดินส่องไฟฉายสาดเป็นลำ กวาดไปที่นอกชาน ทุกอย่างเงียบสงบ มีแต่ความมืดสงัด และว่างเปล่า

ไอ้แดงกับอีด่างได้กลิ่นตัวเจ้านาย รีบตะกายขึ้นบันไดมาซุกอยู่ข้างขาซ้ายขวา ร้องงี้ดง้าดดีอกดีใจ ลุงคำดีวางปืนกับไฟฉาย ขยุ้มมือที่หนังคอของทั้งคู่เกาปลอบใจให้หายกลัว

มันน่าแปลก...ไม่มีอะไร ทำไมเจ้าเพื่อนยาก จึงออกอาการกลัว กลิ่นความกลัวล่องลอยมาจากไหน? อะไรทำให้หมาเฝ้าบ้านจอมแกร่งไม่กลัวคนแปลกหน้า งู ตะกวด คู่ต่อสู้ที่ทัดเทียมหรือใหญ่กว่ามัน ออกอาการลนลาน?!?

"ไม่เป็นไร พ่ออยู่นี่แล้ว นั่งลง นั่งลง"

กลางความมืดมีแต่แสงไฟฉายวางพื้นฉายไปทางรั้วหน้าบ้าน ลุงคำดีนั่งกอดหมาคู่ใจซ้าย-ขวา เสียงจั๊กจั่นเรไรกรีดปีก ควายในคอกสะบัดจมูกพรื่ดพรื่ด เท้าสบัดเตะคอกปัง ปัง ดังประท้วงไม่พอใจเหมือนรู้ว่าเจ้านายตื่นก่อนเวลา มันทำงานหนักเพิ่งได้พักไม่นาน จะเอามันออกนาอีกแล้วหรือ?

ลุงคำดีนั่งเหม่อมองฝ่ารัตติกาลอย่างไร้จุดหมาย บนฟากฟ้าแสงดาวคืนแรมระยิบระยับราวเกล็ดเพชร แสงสว่างพุ่งวาบเป็นทางยาวของผีพุ่งใต้ส่งสัญญาณดาวตก

เป็นคืนที่สวยงามไม่มีสิ่งใดผิดปกติ ลุงคำดีหาวหวอดแล้วเผลอวูบหลับไปพร้อมกับไอ้ด่างอีแดง 2สาวกคู่ยากที่นอนอยู่ข้างตัวซ้าย-ขวา

สดุ้งตื่นอีกทีกับเสียงเรียก..."พ่อ พ่อ มานั่งหลับตรงนี้ทำไม"

ลุงคำดีขยี้ตามองลูกชายหัวแก้วหัวแหวนวัยฉกรรจ์ เจ้าคำเด่นที่เป็นกำลังสำคัญของบ้านอีกคน

"ดู ดูสิ ไฟฉายก็ไม่ปิด แล้วนี่ปืนเอาออกมาทำไม เดี๋ยวก็โป้งป้างใส่หัวแม่เท้าตัวเองหรอก"

คำเด่นสนิทกับพ่อมาก พูดเล่นพูดหัวได้เหมือนเพื่อนในบางครั้ง บ้านตระกูล"คำ" ถึงจะไม่ร่ำรวย แต่ก็พอมีฐานะในหมู่บ้านขนาดกลางแห่งนี้ ผู้คนนับหน้าถือตายกให้ลุงคำดีเป็นผู้ใหญ่บ้านมา 4-5 ปี

สองพ่อลูกไม่มีอะไรปิดบัง ลุงคำดีเล่าความฝันพิลึกที่ทำต้องออกมานั่งหลับนอกชานให้ลูกชายฟัง

"โฮ้ย พ่อเล่นไอ้อุไปหลายจอกเมื่อวาน ฝันร้าย ไปหาหลวงตาเป่ากระหม่อมสักหน่อยก็ดี"

เจ้าลูกชายคนเก่งดันพูดเหมือนเมียคู่ยากไม่ผิด แล้วป้าคำฟองก็เดินมาสมทบ

"ไปอาบน้ำ ไปวัดกัน" สั้นๆได้ใจความ ลุงคำดีทำตามไม่รีรอ คว้าปืนหยิบไฟฉายส่งให้ลูกชายเอาไปเก็บ

ชั่วโมงต่อมา วัดกลางหมู่บ้าน ชาวบ้านใส่บาตรทำบุญเสร็จทักทายกันโหวกเหวกเล่าเรื่องลูกบ้าง นินทาเมีย ว่าผัวเรื่อยเปื่อยตามประสา

ลุงคำดีกับเมีย ถืออภิสิทธิ์ผู้ใหญ่บ้าน จองตัวหลวงตาหลังฉันเช้า กราบขออนุญาตเล่าความฝันเสมือนจริงให้หลวงตาทราบละเอียด

"อือ...น่าคิดอยู่เนอะ หลวงตาก็เคยนิมิตแปลกๆแบบนี้ จะลองตรวจให้คืนนี้ ทำวัตรสวดมนต์เสร็จ ถามเจ้าที่ให้"

หลวงตาว่าเนิบๆไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่โต ความฝันพิลึกกึกกือ ทุกคนก็ฝันกันได้ทั้งนั้นแม้แต่ตัวท่านเอง จึงปล่อยมันล่องลอยไปไม่คิดจะเอาสาระจริงจัง ประสาพระภิกษุที่ปฏิบัติถึงขั้นรู้จัก "ปล่อยวาง"

แต่ครั้งนี้ การบอกเล่าที่คล้องจองกับนิมิตที่เคยปรากฏกับหลวงตา ทำให้ท่านรับปากลุงคำดี

"พรุ่งนี้แวะมาเด้อ หลวงตาจะตรวจดูให้"...!

(((ยังมีต่อ)))

 

วันที่ ๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๘ ตรงกับวันจันทร์ ขึ้น ๕ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะโรง
ใส่บาตรพระเช้าวันนี้
อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

สวัสดีครับท่านอาจารย์วันวิ พี่ๆน้องๆทุกท่าน
อนุโมทนาบุญกับอาจารย์วันวิ และพี่น้องทุกท่าน
ขอให้ทุกท่านมั่งมีความสุข มั่งมีเงินทอง สุขภาพแข็งแรง ทำสิ่งใดขอให้สำเร็จสมปรารถนา รวยๆ เฮงๆ ทุกท่าน สาธุ

 

เช้านี้อากาศสดใสในวันย่างเข้าฤดูร้อนเต็มทรง ร่วมอนุโมทนาบุญใส่บาตรยามเช้าอย่างเต็มใจ

 

พรดีศรีสุพรรณฯ การทักทายที่มีคุณค่าจากน้องน้อตทุกวันจันทร์ เดินทางมาตามเวลาไม่แปรผัน ขอบคุณและผันพรนั้นกลับคืนไป คูณร้อยเท่าพันทวี ให้ทุกวันเป็นวันที่ดี อย่าได้รู้โรย

 

■ พระยอดขุนพล"ศรีเทพ" ■
อาณาจักรยิ่งใหญ่ไทยโบราณ
===============

*** 'ศรีทวา.....ราวดี'
เทพอิทธี.......ศักดิ์ศรีผล
มนต์เมลือง...เมืองเริ่มต้น
ปฐมชุมชน..คนไทยแท้
--อารยธรรม..จำหลักเจิม
--ศาสนเสริม..เพิ่มพลังแผ่
--เก่าแก่กาล..สืบสานแซ่
--ภาคภูมิแท้..แด่..'ศรีเทพ'!
~~~~~~~~~~~~~~~

คนไทยไม่ได้มาจากไหน คนไทยอยู่ที่นี่...แผ่นดินสุวรรณภูมิยาวนานดีดักนักหนา ที่อพยพมาเพิ่มมาเติมมาเสริมก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของการเคลื่อนย้ายชุมชน ตามวิถีของมนุษย์ ซึ่งปัจจุบันนี้ก็เห็นกันทุกมุมโลก เมื่อเกิดสงคราม ทุกขภิบัติภัย โรคระบาด ภัยธรรมชาติฯลฯ

เมืองโบราณศรีเทพ เป็นหลักฐานเก่าแก่ว่า แผ่นดินสุวรรณภูมิ ยุคทราวดีเริ่มต้นที่นี่ อาจขัดแย้งกับข้อมูลดั้งเดิมที่ว่า อยู่แถบ "นครปฐม" โดนเฉพาะการแผ่เข้ามาของ"ศาสนาพุทธ" ซึ่งแทนที่ศาสนาพราหมณ์

จากหลักฐานการค้นคว้าก็ยืนยันว่า "เมืองโบราณศรีเทพ" มีความถึงยุคกว่า "นครปฐม" จริงๆ!

จะอย่างไรก็ตาม ล้วนเป็น "แผ่นดินไทย" ที่เราควรภูมิใจและรักหวงแหนในยุคปัจจุบัน

"ศรีเทพ" ได้รับการขึ้นทะบียนเป็นเมืองมรดกโลกจาก"ยูเนสโก" ล่าสุดของเมืองไทย เป็นแหล่งโบราณคดีประวัติศาสตร์ยิ่งใหญ่ ตั้งแต่พุทธศตวรรษที่ 8-18 เกือบ 2,000 ปีมาแล้ว

เมืองโบราณแห่งนี้ เป็นตัวแทนวัฒนธรรมทวารวดีจากหลักฐานที่ค้นพบชัดเจน ว่าเป็นการตั้งถิ่นฐานที่อยู่อาศัยของคนตั้งแต่ก่อนประวัติศาสตร์ พัฒนาตนเองติดต่อกับสังคมภายนอก รับวัฒนธรรมทางศาสนาจากอินเดีย ในราวพุทธศตวรรษที่ 7-11 เซเว่นอีเลฟเว่น

คนโบราณยุคนั้น เรียนรู้การขุดน้ำทำคันดิน ทำคูเมือง กำแพงเมืองพัฒนาต่อเนื่อง พบความปฏิสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรมทวารวดีกับวัฒนธรรมอินเดีย รับศาสนาพุทธแบบเถรวาท มหายานร่วมกับศาสนาพราหมณ์

"ศรีเทพ" ยิ่งใหญ่เจริญรุ่งเรืองถึง 800 ปีเศษ ก่อนที่วัฒนธรรมสุโขทัย กับ อยุธยา จะเติบโตขึ้นมาแทนที่ในบริเวณลุ่มน้ำป่าสัก และพัฒนาการต่อเนื่องมาตราบปัจจุบัน

พบรูปเคารพเป็นหลักฐานยิ่งใหญ่ พระพุทธรูป พระนารายณ์ และศาสนสถาน ที่คงความครบถ้วนสมบูรณ์มากมาย

มีโบราณสถานถ้ำเขาถมอรัตน์(อ่านว่า ทะ-มอ แปลว่าหิน) โบราณสถานเขาคลังนอกที่สมบูรณ์เพียบพร้อมไปด้วย ผนังถ้ำสลักภาพประติมากรรมนูนต่ำรูปพระพุทธรูปและพระโพธิสัตว์ 7 องค์ จัดอยู่ในหมวดทราวดีราวพุทธศตวรรษที่ 13-14 และอื่นแทบนับไม่ถ้วน ฯลฯ

19 กันยายน 2566 เมืองโบราณศรีเทพ ได้รับการประกาศขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมในการประชุมที่กรุงริยาด ซาอุดิอาระเบีย!!!

ขอให้ข้อมูลพอคร่าวๆ ท่านผู้อ่านเพียงเขียน "ศรีเทพ เมืองมรดกโลก" กดใส่ "อากู๋" ความยิ่งใหญ่เหลือคณานับของ "ศรีเทพ" ทั้ง "คลิป+เรื่องราว" ก็จักเรียงรายพรืดขึ้นมาให้อ่านและรับรู้รับฟังหูอื้อตาลาย แต่เป็นตาลายที่ภาคภูมิใจของมรดกไทย มรดกโลกที่บรรพชนได้รังสรรค์ไว้เป็นหน้าเป็นตาเป็นชื่อเสียง สมบัติของแผ่นดิน!

จะเดินทางไปเยี่ยมชม เมืองโบราณศรีเทพก็ไม่ไกลนัก เพียงแค่ อำเภอศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ ควรให้เวลาเที่ยวดูทั้งวัน เพราะสถานที่สำคัญหลายแห่งน่าศึกษาเรียนรู้และกว้างใหญ่มากสมกับเป็น "อาณาจักร" มิใช่ ชุมชนระดับเทศบาลหรืออบต.หน่อมแน้ม

เมืองโบราณผูกพันกับศาสนสถานทั้งพุทธและพราหมณ์ ย่อมมี "กรุพระเครื่อง" สืบทอดพระศาสนาร่วมด้วย ศรีเทพก็ค้นพบกรุพระเก่าพระโบราณนอกเหนือจากพระพุทธรูป เทวรูปองค์ใหญ่ไม่น้อย

ขอนำ "ยอดขุนพลศรีเทพ" ให้ชมเพลินตา และร่วมบุญบูชาเพลินใจ...

"ภาพเล่าเรื่อง" ปลดจากสร้อยออกมาให้บูชาเพื่อความครึกครื้นคึกคักต้อนรับลมร้อนต้นมีนาคม

=======3,500=======


ยอดขุนพลศิลปทราวดี แกะสลักหรือพิมพ์ด้วยหินแลง(ศิลาแลง) อย่างงดงามอร่ามเรือง

คนโบราณเมื่อได้ก็นำท่านปิดทอง และเลี่ยมเก่าอายุไม่ต่ำกว่า 40 ปี เสี้ยนพระที่มีชื่อเสียงบางคนในสมัยนี้ ยังไม่เกิดด้วยซ้ำ

รวมทั้ง "ไอ้กระโถน" ที่อวดรู้พ่นน้ำลายเน่าหากินกับธรรมะพระพุทธองค์ ด้อยค่าวัฒนธรรมคนโบราณสารพัด หารู้ไม่ว่า มันนั้นแค่ทียบกับ "เศษธุลี" แห่งองค์ความรู้บนแผ่นดินนี้ ยังเทียบไม่ได้เลย!!!

แล้วก็ดูศิลปองค์ท่านให้ดี จะเห็นความเหมือนในความต่าง...

นี่คือ...องค์ราชันย์เมืองใต้ จตุคามรามเทพ ชัดๆ!!!

ใครลอกใครระหว่าง อาณาจักรศรีเทพ กับ อาณาจักรตามพรลิงค์-นครศรีธรรมราช ซึ่งห่างไกลกันสุดกู่แทบจะเรียกได้ว่า "ขอบฟ้าเขาเขียว" มาพ้องเหมือนกันได้อย่างไร???

มอบหน้าที่ให้นักโบราณคดีระดับบรมครูวินิจฉัยละกัน เรามันนักโบราณงูๆปลาๆ รู้มากปวดหัว แลภาพ ชมความน่าทึ่งกันต่อ


เบื้องหลังองค์ท่านปิดทองโบราณเหมือนด้านหน้า ทองลอกล่อนไปมากด้วยความเก่ากาลที่ผ่านมา

กายภาพเค้าโครง เห็นชัดว่า ถอดแบบเหมือนใบเสมา ทำให้รู้ทันที องค์พระด้านหน้านั้นเป็น "พระโพธิสัตว์ของพุทธ" ไม่ใช่องค์เทพของพราหมณ์

มีเม็ดคล้าย "เหล็กไหล" เม็ดไม่เล็กทีด้านบนขวามือเรา อาจเป็น "อุลกมณี" หรือ "สะเก็ดดาว" ที่คนโบราณฝังลงไป พบบ่อยในพระเครื่องวัตถุโบราณ

เพิ่มพูนความขลังศักดิ์สิทธิ์ ชนิด "เหนือฟ้ายังมีฟ้า" บรรจุไว้ให้!!!

ขนาดของท่านดูว่าค่อนข้างเขื่อง แต่องค์จริงน้ำหนักเบา ไม่หนักคอ เพราะอายุไม่ต่ำกว่า 800 ปี มวลน้ำ น้ำหนักของมวลสสารด้านในระเหิดระเหยไปหมดสิ้นนานแล้ว

เลี่ยมโบราณของแทร่
มีเจาะรูระบายอากาศ
แกะเลี่ยมพระไม่ระเบิด
ด้านข้างวงที่สะเก็ดดาว
หรือแร่ตระกูลเหล็กไหล

ความยิ่งใหญ่อารยธรรม-'ชน
เผ่าไทย'โบราณในศิลปะล้ำค่า
องค์พระโพธิสัตว์ "ขอได้-ไหว้รับ"

นี่แหละ "ยอดขุนพลศรีเทพ" องค์แทนอารยธรรมโบราณที่สุดแสนหาชมยาก นอกจากนักสะสมรุ่นเก่าหรือมรดกตกทอดจริงๆ

ขออาราธนาบารมีองค์พระโพธิสัตว์ผู้ทรงความเมตตายิ่งใหญ่ ประสิทธิ์ประสาทพร แด่สมาชิกและผู้อ่านทุกท่าน จง ประสบโชคลาภ โชคดี มีความสุขถ้วนหน้าครับ!!!

 

หล่อโบราณ"หลวงพ่อเขียน"
รุ่น"เถ้าแก่หอเตี๊ยะ-ปี 2499"
===============

เถ้าแก่หอเตี๊ยะ ศิษย์เอก หลวงพ่อเขียน สำนักวัดถ้ำขุนเณร จัดสร้างในปี 2499 เมื่อคราวหลวงพ่อเขียนมาพำนักวัดชอนไพร เพชรบูรณ์ นำรายได้บูรณะวัด หลวงพ่อเขียนเป็นเจ้าพิธีปลุกเสก โดยมี พระเพชรบูรณ์คณาวลัย(แพ) วัดมหาธาตุ เจ้าคณะจังหวัดเพชรบูรณ์ เป็นประธานฝ่ายสงฆ์

--หลวงพ่อเขียน
--หลวงพ่อทบ วัดชนแดน
--หลวงพ่อกัน วัดเขาแก้ว
--ลพ.พริ้ง วัดโบสถ์โก่งธนู
--ลพ.เตียง วัดเขารูปช้าง
--ลพ.แก้ว วัดช้างเผือก เพชรบูรณ์
--ลพ.เพ็ง วัดป่าสักฯ เพชรบูรณ์
--ลพ.แหยม วัดราษฏร์ฯ เพชรบูรณ์

จะเห็นได้ว่าเหล่าคณาจารย์ล้วนเป็นเอกสุดยอดแห่งคุณภาพในเวลานั้น เมื่อปลุกเสกมอบประชาชนบูชาได้ปัจจัยตามวัตถุประสงค์แล้ว ส่วนหนึ่งลพ.เขียนก็นำไปแจกที่วัดท่าน บางส่วนเถ้าแก่หอเตี๊ยะเก็บไปเข้าคู่รูปหล่อ "หลวงพ่อทบ-รุ่นโดดร่ม" ให้บูชาหาทุนบูรณะศาลเจ้า

เป็นรูปหล่อรุ่นแห่งกุศลทานบารมีทั้งวัดไทย-ศาลจีน เปี่ยมความเข้มขลังพลังทิพย์ชนิดไร้เทียมทานของยอดเกจิแห่งยุค!!!

หากจะมีข้อเสียก็คือส่วนใหญ่ไม่ค่อยงาม เพราะหล่อโบราณ แต่ตกทอดมาถึงปัจจุบัน สำหรับผู้ชอบความวินเทจ กลับบอกเป็นเสียงเดียว...คลาสสิคเหลือหลาย...!

มอบรูปหล่ออริยเจ้าเมืองชาละวันที่ไม่เป็นรองใครในปฐพี ให้ร่วมบุญบารมีตามสภาพ...

=======1,200=======

อยู่ในเลี่ยมกรอบทอง แกะทองออก ให้เห็นว่าผ่านการบูชาพึ่งพาบารมีท่านมาบ้าง แต่ไม่ทำความเสื่อมเสียให้ผิวพรรณท่านแม้แต่น้อย

โลหะผสมยุคโบราณหลายชนิด เวลาเทรวมๆกันลงเบ้า เนื้อหาประสานกันบ้าง ไม่ประสานกันก็มี ส่งให้สภาพสีพื้นผิวเกิดความหลากหลาย ดูง่ายสบายตา เลียนแบบให้ตายอย่างไรก็ไม่มีวันเหมือน และ "เก่า" ได้ใจ ได้เท่า!!!

ความเก่าองค์ท่านปล่อยภาพบรรยาย แต่การเลี่ยมอย่างดีและอย่างหนาสามารถนำไปเลี่ยมจับขอบเงินหรือทองคำได้ต่อตามอัตภาพ

ร่องรอยเก่าขอบข้าง
ให้เห็นว่าเลี่ยมมานาน
ภาพตะไบใต้ฐานก็ชัด

องค์กะทัดรัด
เหมาะขึ้นคอ

 

รับครับ
ได้โอนเงิน และแจ้งคุณน้ำฝนแล้วครับ
ส่วนเกินขอร่วมบุญเพิ่มเติม ครับ
ขอบคุณครับ

 

■เทวรูปอาถรรพ์!!!
■'เบี้ย'อันสุดท้าย!!!
==============
(1.-ต่อ)

ผู้ใหญ่ดีกับป้าฟองกราบลาหลวงตา แวะเรือนเก็บข้าวของจูงเจ้าทุยไปนา ไอ้แดงกับอีด่าง 2 คู่หู ตามหลังอย่างเริงร่า ส่วนเจ้าเด่นลูกโทน แจ้นไปหาสาวที่ดันมีชื่อเหมือนตระกูลอีก เจ้าหล่อนชื่อ "คำเอื้อย" ท่าทางจะหนีไม่พ้นปีนี้ได้ลูกสะใภ้ตระกูล"คำ"

ทั้งคู่เดินลัดทุ่งผ่านนาของตัวเองที่แบ่งให้เพื่อนบ้านเช่าทำกิน แลกข้าวไม่กี่เกวียนกับเงินปีไม่กี่บาท ลุงกับป้ามีที่นาเกือบ50 ไร่ กันไว้ทำกินเองแค่สิบกว่าไร่ อยู่ชายทุ่งไกลสุดแต่น้ำท่าตรงนั้นบริบูรณ์กว่าทุกแห่ง เดินพอเหนื่อยชั่วเคี้ยวหมากแหลก

ต้นไทรใหญ่ริมนาเป็นเป้าสายตาเห็นก่อนเพื่อน ใต้ต้นไม้โบราณ รากย้อยห้อยระย้าสวยโดดเด่นสะดุดตา มีอยู่ส่วนหนึ่งก่อเป็นศาลเจ้าปู่ตา ศาลไม่ใหญ่ไม่เล็กทำด้วยไม้อย่างดี มีของเซ่นไหว้ทุกวัน

หลังกึ่งพุทธกาลปีเศษ คลื่นความนิยมชมชอบนับถือพระป่ากรรมฐานแผ่มาถึงหมู่บ้าน พระธุดงค์ท่าทางน่าเลื่อมใสแวะมาพักใต้ต้นไทรใหญ่ ปักกลดแล้วรับประเคนจากลุงดีป้าฟอง

ท่านเทศน์ธรรมลาวเสียงกึกก้องแต่ไพเราะน่าฟัง ทำเอาลุงป้าขนลุกเกรียวด้วยความเลื่อมใส ตอนหนึ่งท่านสำทับขึงขัง

"โยมต้องรู้นะ พระพุทธเจ้าไม่สอนให้เคารพผีหรือสถานที่ไม่เป็นมงคล..."

ท่านว่าแล้วชี้ไปที่ศาลปู่ตาซึ่งมีสภาพกรำแดดแผดเผา กรำฝนกระหน่ำ หยัดต้านลมแรงยาวนานหลายสิบปีโย้เย้จวนพังแหล่มิพังแหล่

" ศาลนี้ไม่มีประโยชน์ โยมควรรื้อทิ้ง เราชาวพุทธไม่ไหว้สิ่งอัปมงคล"

ลุงดีอ้าปากจะค้าน แต่ป้าฟองผู้รู้แกวดี เหน็บมับเข้าที่ต้นขาปากที่กำลังจะอ้าต้องรีบหุบ

จากวันนั้นลุงดีกับป้าฟองก็ตัดสินใจรื้อศาลปู่ตาทิ้ง ซึ่งไม่รื้อศาลก็คงจะพังลงในอีกไม่นานหากไม่ซ่อมแซม

หลังการรื้อศาล เค้าลางแห่งความยุ่งยากวุ่นวายในชีวิตก็โถมเข้าใส่ครอบครัวลุงดีป้าฟองเป็นระลอก เริ่มจากน้ำท่วมนาที่ไม่เคยท่วมเพราะอยู่โคกสูงติดลำห้วยก็จริง แต่น้ำลำห้วยไม่เคยทะลักมาถึง

ปีนั้น น้ำดันทะลึ่งพุ่งขึ้นมาได้อย่างไรไม่ทราบ เมื่อนาตัวเองท่วม นาของคนเช่าที่อยู่ต่ำก็ไม่ต้องเหลือบแลให้เสียสายตา ทุกคนย่ำแย่เหนื่อยแรงสูญเปล่าไปหนึ่งปี

เจ้าคำเด่นก็ไม่ทราบขี่มอเตอร์ไซด์อีท่าไหน แหกโค้งหัวทิ่มลงคูน้ำข้างทาง ดีว่าไม่คอหักตาย แต่รถพังซ่อมไม่ได้ทั้งคัน หมดเงินค่ารถ ค่ายารักษาตัวไปหลาย

ยังมีเรื่องจุกจิกอีกสารพัน เช่นควายอยู่ๆก็เป็นโรคล้มตาย ต้องขอดเงินก้นถุงซื้อตัวใหม่มาทดแทน

2 ผัวเมียหันหน้าปรึกษากัน แล้วลงความเห็นว่า การรื้อศาลปู่ตาที่มีมาแต่บรรพบุรุษไม่ต่ำกว่า 2 ชั่วคน น่าจะเป็นต้นเหตุ ให้ครอบครัวตัวเองกับเพื่อนบ้านประสบปัญหา ผีปู่ตาวิญญาณบรรพชนคงลงโทษสั่งสอน

ไม่มีทางออกไหนดีกว่า "หลวงตา" พระผู้เป็นที่พึ่งของหมู่บ้าน

ฟังความจากลุงดีกับป้าฟองแล้ว หลวงตาก็ไม่ว่ากระไร แต่วินิจฉัยนิ่มนวลว่า

" ธรรมะพระพุทธเจ้าประสริฐที่สุดในสามโลก ไม่มีสิ่งใดสู้ได้ แต่บางครั้งบางคราว ชีวิตของปุถุชน ชุมชน หมู่บ้านและการอยู่ร่วมกัน มีกติกาที่นอกเหนือกว่าธรรมะอย่างเดียว เราไม่ใช่นักบวช ยังต้องทำมาหากินเลี้ยงชีวิต ดูแลครอบครัว ลูกเต้า สัตว์เลี้ยง เจือจานเพื่อนบ้าน มีสังคมบ้าน สังคมเมือง ไม่ได้อยู่ลำพังในป่าเขา"

หลวงตาถอนใจยาวก่อนจะเรียบเรียงคำพูดเหมือนไม่ค่อยอยากพูดว่า

"วัฒนธรรม ประเพณีเก่าแก่ของแต่ละท้องถิ่นเช่นกัน ถ้าถือกันมานาน ไม่ทำบาปกรรม สร้างเวรก่อกรรมทำเข็ญให้กับใคร เราจะรักษาและเคารพบูชาไว้บ้าง อย่าถึงกับลุ่มหลงงมงาย ก็บ่เป็นหยังดอก..."

แล้วท่านก็ตบท้ายกลั้วเสียงหัวเราะเบาๆ แต่ช่างเป็นสัจธรรมที่ลุงคำดีกับป้าคำฟองซาบซึ้งจดจำมิรู้ลืม

"บวชไม่สึกเหมือนหลวงตาเมื่อไหร่ ก็ค่อยเลิกเคารพนับถืออย่างอื่น นับถือและปฏิบัติธรรมะพระพุทธองค์ทางเดียวไม่เหลียวหลังไปนิพพานโลด"!!!

ศาลใหม่แข็งแรงปู่ตาถูกสร้างขึ้นตรงที่เดิม หลวงตาอุตส่าห์มาเป็นคนวางเสาเอกศาลให้พร้อมโปรยข้าวตอกดอกไม้ สวดเสริมศิริมงคล ความราบรื่นของชุมชนคนบ้านนอกคอกนาค่อยๆกลับคืนสู่สภาพปกติ ดินฟ้าไม่วิปริต นาข้าวให้ผลดีทุกปี

ป้าคำฟองเปิดตะกร้า จัดข้าวของไหว้ปู่ตา ลุงคำดีจูงควายไปลำห้วย ปล่อยลงเล่นน้ำเล่นโคลนสำราญ ไอ้แดงกับอีด่าง วิ่งไล่ฟัด กลิ้งเกลือกกลั้วกลั้วทุ่งกว้างอย่างมีความสุข ตัวเองวกกลับมาเดินสำรวจรอบต้นไทรงาม

ไทรขนาด 4-5 คนโอบอายุเกินร้อยปี รากย้อยลงมาติดพื้นดินบางแห่ง ในซอกลึกเข้าไปรากย้อยเกี่ยวพันหนาแน่น

ไม่มีตรงไหน "ไร้ราก" เหมือนในความฝันเมื่อคืน ถ้าจะขุด "เขาคนนั้น" ขึ้นมา!

ลุงคำดีไม่ใช่คนบ้านนอกหลังเขา พอมีความรู้มีการศึกษาอยู่ใกล้แถบถิ่นที่มีข่าวการพบเจอพระพุทธรูป เทวรูปสมัยขอมโบราณ สมบัติคนโบราณแต่ครั้งสร้างบ้านแปงเมืองได้ยิน ได้ฟังบ่อย

ภาพฝันกึ่งหลับครึ่งตื่นเมื่อคืนจะเป็นสิ่งใดไม่ได้ นอกจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มาบอกใบ้ให้ "ขุด" ท่านขึ้นมา

แต่จะขุดตรงไหนเล่า ที่มันไร้ราก ถ้าเป็นกลางทุ่งนา สิบกว่าไร่ ชาติหน้าก็คงหาจุดขุดไม่เจอ

ลุงคำดีนั่งเหม่อลอยหลังพิงต้นไทรใหญ่ ตามองไปที่เมียคู่ยากจุดธูปไหว้ปู่ตาเสร็จกำลังปักลงกระถาง

เอ๊ะ...ลุงคำดีสะดุ้งขยี้ตา ลุกยืนพรวดพราดจ้ำมาที่ศาลปู่ตา

จริงด้วย บริเวณศาล พื้นเกลี้ยงเกลาไม่มีรากไทรย้อยรบกวน แม้จะอยู่ใต้ร่มไทร แต่เหมือนรากไม้เก่าแก่จะพร้อมใจกันเว้นช่องว่าง

"ไร้ราก ก็คือไม่มีราก ตรงนี้ ตรงนี้ ตรงนี้"...ลุงขนแขนลุกเล็กน้อย เดินวนรอบศาลบ่นเสียงดัง มือชี้ไล่เป็นวงกลม ป้าคำฟองค้อนเข้าให้

"อย่าพังศาลอีกนะ เดี๋ยวเรื่องยุ่งตามมาไม่รู้จบ"

ผู้ใหญ่คำดีหัวเราะชอบใจ สั่นหัวบอกเมีย

" ต้องถามหลวงตาก่อน แต่ข้าว่าแถวนี้แม่นแล้ว แม่อีหนู คนแต่งชุดยี่เกบอกขุดที่ไร้ราก มันต้องเป็นวัตถุโบราณ สมบัติคนโบราณ ท่าเราจะมีลาภใหญ่คราวนี้"

"มาจุดธูปบอกปู่ ขอปู่กันเถอะ ถ้ารบกวนทำให้ศาลเสียหาย เราขอขมาแล้วซ่อมแซมให้ใหม่ ไม่เป็นไรหรอกน่า"!

(((ยังมีต่อ)))

 

มัวโซโล่เรื่องราวสมบัติโบราณเพลิน ทางนี้คุณศรีฯก็ไม่รอช้าจัดการนำหลวงพ่อเขียน ไปบูชา ส่งมาทั้งบุญ+ทานบารมี ต้องขอบพระคุณและโมทนาอย่างแรง ส่งหล่อโบราณสุดแสนคลาสสิค ให้ท่านเดินทางพรุ่งนี้ครับ