เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพฤหัสบดีที่ ๒๑ กันยายน ๒๕๖๖

เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน วันพฤหัสบดีที่ ๒๑ กันยายน ๒๕๖๖

​

 

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๒๑ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๖ ท่านอาจารย์พระมหาสมคิด อตฺถสิทฺโธ ป.ธ. ๗ เจ้าอาวาสวัดหนองโพ รองเจ้าคณะอำเภอโพธาราม อุตส่าห์ตื่นแต่เช้า มาสั่งการให้แม่ครัวทำอาหารเช้าให้กระผม/อาตมภาพ และน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ผู้ทำหน้าที่พลขับ ได้ฉันและรับประทานกันตั้งแต่ ๖ โมงเช้า

หลังจากนั้น กระผม/อาตมภาพก็วิ่งไปยังองค์การบริหารส่วนตำบลคลองโคน หมู่ที่ ๒ บ้านคลองโคน ตำบลคลองโคน อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม เพื่อร่วมในการตรวจประเมินเพื่อยกหมู่บ้านคลองโคนขึ้นเป็นหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบ

เมื่อไปถึงปรากฏว่าทางองค์การบริหารส่วนตำบลคลองโคน ซึ่งมีศูนย์พัฒนาเด็กเล็กอยู่ นำเอาเด็กเล็กในศูนย์ฯ ทั้งหมด ๒๕ คน มาตั้งแถวต้อนรับ กระผม/อาตมภาพจึงต้องมอบรางวัลให้กับเด็ก ๆ ทุกคน ซึ่งเด็กบางคนก็ยังไม่รู้ว่าเงินที่ให้ไปนั้นใช้ทำอะไรได้ จึงเอาไปโบกเล่นกัน..!

หลังจากนั้นแล้วกระผม/อาตมภาพก็ได้ลงทะเบียน แล้วขึ้นไปยังห้องประชุมชั้นบน ขององค์การบริหารส่วนตำบลคลองโคน เพื่อหาที่นั่งของตนเอง นอกจากกราบสวัสดีทักทายบรรดาคณะกรรมการด้วยกันแล้ว ยังต้องกราบสวัสดีทักทายเพื่อนฝูงและสหธรรมิกอีก อย่างเช่นพระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณพระราชสมุทรวชิรโสภณ, ดร. เจ้าอาวาสวัดเพชรสมุทรวรวิหาร เพื่อนร่วมรุ่นปริญญาเอก ซึ่งเพิ่งจะได้รับแต่งตั้งเป็นที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๕ สด ๆ ร้อน ๆ พร้อมกับหลวงพ่อแดง - พระเมธีวัชรประชาทร, ดร. เจ้าอาวาสวัดอินทาราม ตลอดจนกระทั่งหลวงพ่ออิฏฐ์ - พระครูโสภิตวิริยาภรณ์ เจ้าอาวาสวัดจุฬามณี ซึ่งพอเห็นหน้า ก็จับมือจับไม้กันด้วยความดีใจ

เมื่อถึงเวลา พระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณพระเทพปวรเมธี, รศ.ดร. (ประสิทธิ์ พฺรหฺมรํสี) ประธานคณะกรรมการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ หนกลางก็ได้ทำพิธีเปิด แล้วเข้าสู่ขั้นตอนต่าง ๆ ซึ่งขั้นตอนท้าย ๆ ขั้นตอนหนึ่งนั้น กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วชอบใจเป็นอย่างยิ่ง ก็คือการที่ให้ผู้ว่าราชการจังหวัด หรือว่าผู้ทำหน้าที่แทนผู้ว่าราชการจังหวัด ได้นำหัวหน้าส่วนราชการ ตลอดจนกระทั่งองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ปฏิญาณตนว่าจะใช้ศีล ๕ ในการดำเนินชีวิต แล้วก็มีการสาธุการรับรองโดยคณะสงฆ์

เรื่องนี้ต้องบอกว่าเป็นของใหม่ในการตรวจประเมินของปีนี้ โดยที่แต่ละแห่งแต่ละที่นั้น ส่วนใหญ่นอกจากจะปฏิญาณตนแล้ว ยังมีการกล่าวถึงเรื่องต่าง ๆ ที่สมควรจะบอกกล่าวให้แก่สังคมได้ทราบ ซึ่งนับเป็นเรื่องที่น่าอนุโมทนาอย่างยิ่งทั้งสิ้น

โดยเฉพาะผู้ว่าราชจังหวัดก็ดี ผู้แทนผู้ว่าราชจังหวัดก็ดี ในบางแห่งนั้น ท่านตีโจทย์แตกจริง ๆ โดยเฉพาะท่านที่กล่าวว่า ถ้าหากว่าจะให้เกิดความสงบเรียบร้อยในสังคมอย่างยั่งยืนนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือต้องให้ประชาชนทุกคนมีศีล ๕ ที่เข้มข้นเข้มแข็งกว่านี้ นับว่าเป็นเรื่องที่ "เข้าใจ เข้าถึง" ในโครงการหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ซึ่งไปตรงกับโครงการหมู่บ้านยั่งยืนของทางราชการ

 

หลังจากได้รับการถวายสิ่งของเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพรับมาก็ยังขำ ๆ อยู่ เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะเขาบอกว่า การไปตรวจงานหมู่บ้านศีล ๕ เพื่อประเมินและยกขึ้นเป็นหมู่บ้านศีล ๕ ต้นแบบนั้น เป็นการ "ไปเข้าสังคม ไปชมของแปลก ไปแบกของกลับ" ซึ่งคำว่าแบกของกลับนี้ พวกเราพบกันแล้วชนิดที่ "หัวเราะไม่ได้ ร้องไห้ไม่ออก" จริง ๆ เนื่องเพราะว่าแต่ละที่แต่ละแห่ง ก็ล้วนแล้วแต่นำเอาสิ่งของซึ่งเป็นของดีประจำถิ่น และส่วนใหญ่เป็นของกินแทบทั้งสิ้น มามอบให้เป็นตะกร้าบ้าง เป็นกระเช้าบ้าง ทำให้พวกเราทั้งหลายต้องหอบกลับ

โดยเฉพาะกระผม/อาตมภาพเป็นคนบ้านไกล ไม่สามารถที่จะไปกลับได้ภายในวันเดียว จึงต้องมอบให้กับสถานที่ซึ่งตนเองเข้าไปพักอาศัยอยู่ ไม่เช่นนั้นแล้วทางวัดก็อาจจะได้ขนมหม้อแกง หรือว่าผักสดต่าง ๆ เป็นจำนวนมากต่อมากด้วยกัน ที่จะนำมาเข้าครัว แต่ว่าที่คลองโคนนี้ สามารถนำสิ่งของกลับได้ เพราะว่าวันนี้เป็นการตรวจประเมินเป็นวันสุดท้าย ครบทั้ง ๒๓ จังหวัดในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลางแล้ว

ในการตรวจประเมินปีนี้ กระผม/อาตมภาพไปได้ ๒๒ จังหวัด ขาดแต่เพียงบ้านห้วยใหญ่ อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรีแห่งเดียวเท่านั้น เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าวันที่ ๑ กันยายน ๒๕๖๖ ซึ่งตรวจประเมินที่บ้านห้วยใหญ่ อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรีนั้น กระผม/อาตมภาพติดภาระสำคัญที่อื่น จึงทำให้ไม่สามารถที่จะไปร่วมงานได้ ต้องมอบหมายให้ผู้อื่นทำการประเมินแทน

เมื่อรับการถวายสิ่งของเรียบร้อย ก็ลงมาดูนิทรรศการต่าง ๆ ซึ่งที่นี่มีของดีมากมาย โดยเฉพาะโครงการพระราชดำริปลูกป่าชายเลน เขาสามารถนำเอาผลผลิตต่าง ๆ ในป่าชายเลนมาทำเป็นอาหารบ้าง มาทำเป็นขนมบ้าง อย่างเช่นว่าต้นชะคราม ซึ่งถ้าหากว่าเอามาแต่ยอดแล้ว บางทีก็ดูคล้าย ๆ กับยอดชะอมที่เด็ดแล้ว หรือไม่ถ้ากองรวมกันมาก ๆ ก็เหมือนกับกองสาหร่ายทะเล หรือว่าการที่เอาลูกลำแพนมาทำเป็นน้ำดื่ม รสชาติคล้าย ๆ กับน้ำบ๊วยเหมือนกัน ตลอดจนกระทั่งน้ำตาลมะพร้าว

พระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณอาจารย์พระเทพปวรเมธี, รศ.ดร. นั้น พอถึงเวลาเขาให้ทดสอบอะไรก็หันมาบอก "อาจารย์เล็ก..ช่วยทดลองชิมของเขาดูหน่อย" กระผม/อาตมภาพที่ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บใด ๆ นอกจากมาลาเรียเรื้อรัง จึงสามารถที่จะชิมทุกสิ่งทุกอย่างได้ โดยไม่ต้องเกรงใจโรคภัยประจำตัวเหมือนคนอื่น

สถานที่ต่าง ๆ ที่ไปนั้น ส่วนใหญ่แล้วก็จะมี "FC วัดท่าขนุน" มาดักรออยู่ อย่างเมื่อวานที่บ้านหนองขาม วัดนาหนองนั้น ก็มี FC ซึ่งมากับแม่และน้า กระผม/อาตมภาพจำได้แต่หน้า ไม่รู้จักชื่อ เรียก "ไอ้หนูอ้วน" ตามหุ่นของเขา ส่วนที่นี่ปรากฏว่าเจอบุคคลคุ้นเคย ก็คือคุณสมหมาย สมปรุง ซึ่งเป็นปราชญ์ท้องถิ่นในการทำกะปิจากเคยตาดำที่มีชื่อเสียงมาก เพราะว่าทำจากเคยแท้ ๆ ไม่มีการปะปนอะไรเลย

 

ลุงสมหมาย สมปรุง นั้นเป็นหลานแท้ ๆ ของปู่เพชร เกิดกัน ซึ่งกระผม/อาตมภาพบอกผิดไป เนื่องจากจำผิดไปว่าเป็นลุงเพชร กลีบบัว ซึ่งก็คือบุคคลที่นำเอาลำตัดหวังเต๊ะ - แม่ประยูร ไปแก้บนที่วัดท่าซุง ดังที่เคยเล่าให้ฟังนั่นแหละ ลุงเพชร เกิดกัน ตั้งความประสงค์ว่าจะถวายเรือตังเกให้กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ก็ได้ลุงสมหมาย สมปรุงผู้เป็นหลานนี่แหละ ที่นำเอาเรือตังเกไปส่งให้ถึงวัดท่าซุง

เมื่อเจอหน้า ก็เข้ามากราบทักทายยังไม่พอ ยังเรียกพรรคพวกเพื่อนฝูง ซึ่งส่วนใหญ่แล้วเป็น สท. สจ. ตลอดจนกระทั่งผู้ใหญ่บ้าน กำนัน มากราบกันจนหมด แถมยังมีการโทรศัพท์ไปเรียกคนทางบ้านมาอีก ทำเอากระผม/อาตมภาพไม่รู้ว่าจะหนีไปไหน หลังจากนั้นก็ยังถวายเคยตาดำ ซึ่งทำเป็นกะปิชื่อดังของคลองโคนมาอีก ๒ ถุง บอกว่า "หมดเมื่อไร แจ้งได้ทันทีเลยนะครับ จะไปส่งให้จนถึงวัด" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่รับปาก เพียงแต่ว่าไม่ทราบเหมือนกันว่าเมื่อไรถึงจะได้โทรมารบกวน เนื่องเพราะว่านิสัยของตนเอง ก็คือไม่กวนใคร

เมื่อเสร็จสรรพเรียบร้อย ก็มีการมอบทุนการศึกษาให้กับเด็กนักเรียนบ้านคลองโคน หลังจากนั้นก็ถ่ายรูปหมู่ร่วมกัน แล้วขึ้นรถรางไปฉันภัตตาหารเพลที่ร้านผู้ใหญ่จอย ซึ่งก็คือผู้ใหญ่บ้านของหมู่ที่ ๒ ตำบลคลองโคนนี้เอง กับข้าวกับปลาต้องบอกว่าอร่อยสมกับเป็นจังหวัดสมุทรสงคราม ที่อุดมสมบูรณ์ด้วยอาหารทะเล ไม่ว่าจะเป็นกรรเชียงปูนึ่งก็ดี จะเป็นปลาทอดน้ำปลาก็ตาม ตลอดจนกระทั่งต้มยำกุ้ง หรือว่าหอยแครงลวก

แต่กระผม/อาตมภาพมองหน้ากับท่านเจ้าคุณกิตติชัย - พระราชกิตติมงคล วิ. ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดโสมนัสราชวรวิหาร ซึ่งเป็นกรรมการอีกท่านหนึ่ง ต่างคนต่างมองหน้าแล้วก็สั่นหัว โดยเฉพาะมีบางโต๊ะขอเป็นหอยแครงที่ลวกแบบมีเลือดสด ๆ ด้วย..! ทำเอาพวกเราขยักขย่อน จนกระผม/อาตมภาพต้องฉันใบชะครามจิ้มน้ำพริก ดอกขจรจิ้มน้ำพริก ตลอดจนกระทั่งปลาทอดน้ำปลาแทน

เมื่อฉันเสร็จก็รีบขอตัวเดินทางกลับ ไม่ได้เข้าประชุมสรุปงานในวันนี้ ทั้งที่เป็นการประชุมวันสุดท้าย เนื่องเพราะว่าทางสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดกาญจนบุรี ได้นัดประชุมคณะกรรมการโครงการเที่ยวชุมชน ยลวิถี ของชุมชนคุณธรรมต้นแบบวัดท่าขนุน ซึ่งได้รางวัล ๑๐ สุดยอดชุมชนคุณธรรมตามโครงการเที่ยวชุมชน ยลวิถีของปี ๒๕๖๖ จึงต้องวิ่งกลับมาเพื่อเตรียมการประชุม

วันนี้หวังจะออกไปพบหน้าค่าตาพระภิกษุสามเณร แม่ชี และฆราวาส เพราะว่าทิ้งมาถึง ๖ - ๗ วันแล้ว ปรากฏว่ามีการประชุมเร่งด่วนของคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกดรณราชวิทยาลัย ผ่านทางออนไลน์มาอีก กระผม/อาตมภาพจึงต้องเร่งบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน แล้วจะได้เข้าประชุมตามเวลาต่อไป

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒๑ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)