ช้างเผือกในป่าอีสาน หลวงตาสมหมาย วัดป่าสันติกาวาส คำสอน/ประสบการณ์/วัตถุมงคล/ (ช่างชิต)

เลิกงานวันนี้มากราบ หลวงปู่สนั่น อริยะสงฆ์แห่งวัดป่าคลองกุ้ง ลูกศิษย์ท่านพ่อลี สหธรรมมิกหลวงปู่พิศดู ช่างชิตไปท่านก็ยิ้มต้อนรับสนทนากับท่านเล็กน้อย ให้หลวงปู่เมตตาอธิฐานสร้อยพระให้ ท่านก็เมตตาก่อนส่งคืนกับมือช่างชิตแล้วหลวงปู่ท่านก็กล่าวว่า "พุทธังประสิทธิเม ธัมมังประสิทธิเม สังฆังประสิทธิเม"
ช่างชิตรับมาแล้วก็ สาธุขึ้นหัว นั่งคุยกับท่านซักพัก ก็มีญาติโยมมาปฏิบัติทำภาวนากับท่านแต่งชุดขาวกันมา ช่างชิตเห็นก็เลยบอกท่านว่า "หลวงปู่คืนนี้ผมนั่งภาวนาด้วยได้ไหมครับ" หลวงปู่ยิ้มแล้วตอบว่า "เราไม่หวงตามใจคุณ ใครอยากได้พระนิพพานก็ต้องทำเอา เราไม่บังคับใครนะ" ท่านพูดแล้วหัวเราะแบบไม่มีฟันตามสไตร์คนแก่ มองดูแล้ว ปิติสุขมากๆครับ ใครมีโอกาสอยากให้มากราบท่านนะครับ

 

สาธุ สาธุ สาธุ เป็นบุญอันยิ่งใหญ่ครับ อยู่ใกล้วัดใกล้ครูบาอาจารย์ก็ดีอย่างนี้นี่เอง อิอิ ​

​

​

​

 

.............มีเก็บตกเกร็ดเล็กๆน้อยๆกับคำอธิฐานมาเล่าสู่กันฟังครับ............
ในวันแรกๆที่มาจันทร์บุรี ช่างชิตเดินเข้าไปในวัดปากคลองกุ้ง เข้าไปกราบสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ แล้วก็เดินไปกราบรูปหล่อท่านพ่อลี ช่างชิตรู้จักชื่อเสียงท่านพ่อมานานแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้ไปกราบสรีระท่านที่วัดหรือครอบครองพระเครื่องท่านเลย(เพราะมองว่าแพงบางพิมพ์ และเก๊น่ากลัว)กระนั้นในใจก็อยากมีวัตถุมงคลของท่านซักองค์ไว้เป็นสิริมงคลกับตัวเองบ้าง แต่ก็ไม่อยากไปเช่าจากแผงพระหรือศูนย์พระเครื่องจากที่ไหนๆเพราะ"ความรู้สึกมันไม่ได้" มาจันทร์คราวนี้โอกาสดีได้มาอยู่ใกล้วัดป่าคลองกุ้งด้วย นึกได้ดังนั้น ช่างชิตเดินเข้าไปต่อหน้ารูปเหมือนท่านก้มกราบมองท่าน(รูปถ่าย)แล้วกล่าวว่า
"ลูกมาทำงานแถวนี้ ลูก.....(บอกชื่อ)....ก็เป็นลูกศิษย์ลูกหาของพ่อแม่ครูอาจารย์สายหลวงปู่ใหญ่มั่นเรานี้ละครับ แม้ยังไม่มีโอกาสไปกราบสรีระท่านพ่อ(ที่วัดอโศก)แต่วันนี้ก็มาวัดที่ท่านพ่อเป็นผู้สร้าง ลูกขอกราบขอขมาท่านพ่อ กรรมอันใดที่ลูกเคยล่วงเกินท่านพ่อด้วย กายก็ดี วาจาก็ดี ใจก็ดี เจตนาก็ดี ไม่เจตนาก็ดี ในอดีตชาติก็ดี ในปัจจุบันกาลก็ดี ลูกขอขมาต่อท่านพ่อ ขอให้ท่านพ่ออโหสิกรรมลูกและให้บารมีท่านพ่อปกป้องคุ้มครองรักษาลูกให้รอดปลอดภัยเจริญในหน้าที่การงานด้วยนะครับ (ขอขมาเสร็จก็บอกความในใจกับท่านต่อ) แล้วลูกอยากมีพระเครื่องท่านพ่อที่ท่านพ่ออธิฐานจิตไว้มาเป็นสิริมงคลกับตัวบ้าง แต่ลูกไม่อยากไปเช่าหาเป็นการพานิชย์ซื้อขาย ถ้าท่านพ่อมีเมตตากับลูกแล้วลูกเองพอมีวาสนา ให้ลูกได้ร่วมทำบุญเพื่อให้ได้มาหรือมีคนมอบให้ด้วยใจด้วย สาธุ" พร้อมกับก้มกราบเสร็จสัพแล้วก็ขี่มอไซด์กลับไซร์งาน
..........ผ่านไปสามสี่วัน ก็มีน้องที่อ่านกระทู้หลวงตาเราเป็นคนจันทร์นัดเจอช่างชิต แล้วน้องก็มอบพระใบโพธิ์ท่านพ่อมาให้(เป็นของวัดป่าพิธีใหญ่แต่ออกหลังท่านพ่อนิพพาน)ช่างชิตถือว่าเป็นนิมิตหมายที่ดีมากๆ(ต้องขอบใจน้องจริงๆ)ตื่นเต้นกับเหตุการณ์นี้ได้ไม่นาน หลังจากนั้นสิ่งที่แปลกประหลาดน่าคิดตามมาก็เกิดขึ้นอีก คือไม่เกินอาทิตย์ ช่างชิตได้ข่าวว่าทางวัดอโศกได้มีการทำผ้าป่าช่วยสร้างวัดสงฆ์อาพาธ หลวงปู่ทองกับหลวงปู่ท่อนเป็นประธาน ใครเป็นเจ้าภาพผ้าป่า 2 กอง(5000 บาท)จะมอบพระ 25 ศตวรรษท่านพ่อลี พิมพ์ห้าเหลี่ยม(บรรจุกรุ)ให้เป็นที่ระลึก(จริงๆถ้าไม่นับว่าเป็นการทำบุญ ราคาพระจะสูงกว่าในตลาดพระเครื่องมากเพราะพิมพ์นี้ในวงการ สวยๆเล่นไม่เกิน 2000 บาท) ช่างชิตได้อ่านข่าวก็ แปลกใจปนดีใจ เพราะต้องบอกก่อนว่าช่างชิตอยู่คลุกในวงการพระมาก็เป็น 10 ปี ไม่เคยได้ยินข่าววัดอโศกบอกบุญแล้วมอบพระชุดนี้ให้เลย(ไม่นับปีกรุแตก 2532)คิดได้ดังนั้นก็บอกบุญต่อกับญาติๆคนรู้จัก พี่ๆน้องๆเพื่อนๆ ที่นึกได้ เป็นสะพานบุญให้เขาได้ร่วมบุญใหญ่(เพราะการทำบุญกับพระสงฆ์อาพาธ พระพุทธเจ้า ตรัสว่าเป็นบุญใหญ่เหมือนทำกับท่านเองโดยตรง)แล้วถ้าใครสนใจเป็นเจ้าภาพเองก็ทำโดยตรงกับวัดได้เลยเพราะได้พระด้วย มีหลายๆท่านร่วมบุญมา 50บาทบ้าง100บาทบ้างและอื่นๆตามกำลังศรัทธา รวมเป็นเงินได้ประมาณ2000กว่าบาท ที่เหลือช่างชิตก็เพิ่มยอดให้เต็ม 2 กอง ไปถวายถึงวัดด้วยตัวเอง(ตามที่ได้เขียนไปแล้วในบทความที่ผ่านมา)วันนั้นก็ได้ไปกราบสรีระท่านพ่อเป็นสิริมงคลแก่ตัวสมกับคำอธิฐานทุกประการ(จะไม่เช่าหาเป็นการพานิชย์ถ้าจะได้ให้ได้มาเพราะทำบุญและขอให้ได้ไปกราบท่านที่วัดอโศก) มานึกๆดูแล้วมันก็แปลกดี ว่าไหมครับ.....???

 

มาคิดไปคิดมา คิดถึงหลวงตานะครับ อยู่ใกล้ๆท่านแล้วสบายใจ
เดือนนี้ทั้งเดือนและเดือนหน้า หลวงตามีกิจนิมนต์เต็มแทบไม่ได้อยู่วัดเลยครับ
ช่างชิตเอาธรรมะหลวงตาพร้อมกิจนิมนต์ที่หลวงตาไปช่วยทางวัดอื่นทำผ้าป่าด้วย
เอามาฝากให้ท่านที่คิดถึงหลวงตาให้หายคิดถึงกัน

 

พูดแล้วคิดถึงหลวงตาเหมือนกันครับ ไม่รู้กำหนดการท่านเดินทางมา กทม. เมื่อไหร่อยากไปกราบท่านครับ ใครทราบรบกวนช่วยแจ้งข่าวด้วยนะครับ

 

ขอแจ้งกำหนดการ

"ทอดผ้าป่าสามัคคีสร้างวัดเพื่อพระภิกษุอาพาธ ตามดำริพ่อแม่ครูอาจารย์"

ณ ศาลาหลวงพ่อทรงธรรม วัดอโศการาม

ในวันอาทิตย์ที่ ๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘ กำหนดการมีดังนี้

***๐๗.๓๐ น. หลวงพ่อทอง จนฺทสิริ, หลวงปู่ปิ่น ตนฺติธมฺโม พระเถระและพระภิกษุสงฆ์ รวมทั้งหมดจำนวน ๑๕ รูป ฉันจังหันเช้า ณ ศาลาหลวงพ่อทรงธรรม

***๑๒.๐๐ น. พ่อแม่ครูอาจารย์ทั้ง ๙ รูป เจริญพระพุทธมนต์ โดยมีรายนามดังนี้

- หลวงปู่บุญมา คัมภีรธัมโม วัดป่าสีห์พนมประชาคม จ.สกลนคร
- หลวงปู่คำบ่อ ฐิตปัญโญ วัดใหม่บ้านตาล จ.สกลนคร
- หลวงปู่ปิ่น ตันติธัมโม วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ
- พระอ.มหาสามเรือน ปุญฺเญสโก วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ
- หลวงปู่ไม อินทสิริ วัดป่าเขาภูหลวง จ.นครราชสีมา
- พระอ.บุญช่วย ปุญญวันโต วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม จ.ปทุมธานี
- พระอ.มหาบรรลือ ฐานิสฺสโร วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ
- พระอ.วิวัฒน์ ยโสธโร วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ
- พระอ.นฤทธิ์ อิทธิโชโต วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี

***๑๓.๐๐ น. หลวงปู่คำบ่อ ฐิตปัญโญ วัดใหม่บ้านตาล เป็นองค์แสดงธรรม
***๑๔.๐๐ น. ร่วมทอดผ้าป่าสามัคคีสร้างวัดเพื่อพระภิกษุอาพาธ
โดยมีพระญาณวิศิษฏ์ (หลวงพ่อทอง จนฺทสิริ) เป็นองค์รับผ้าป่า

 

" โย ภิกขเว มํ อุปฏฐเหยย โส คิลานํ อุปฏฐเหยย "

. . . ผู้ใดจะอุปัฏฐากเราตถาคต ผู้นั้นพึงรักษาภิกษุป่วยไข้เถิด . . .

 

อ่านแล้วขนลุกเลยครับ

 

สาธุ ๆ ช่างชิตได้กราบพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบบ่อย ช่างเป็นบุญจริงๆ ครับ

 

กำหนดการหลวงตามากรุงเทพนะครับ เผื่อ พี่ๆน้องๆในกระทู้จะอยากไปกราบท่าน

วันที่ 12 กุมภา หลวงตาไปเทศน์ที่ มูลนิธิบ้านอารีย์(ตามแผนที่ที่ 1) ช่วงเย็นประมาณ 5 โมงเย็นนะครับ

วันที่ 17 กุมภา หลวงตาไปงานหลวงปู่บุญฤทธิ์ ที่สวนทิพย์ ปากเกร็ด นนทบุรี(ตามแผนที่ที่ 2) ช่วงเช้านะครับ

จึงเรียนกันให้ทราบโดยทั่วกัน ใครอยู่กรุงเทพอยากไปกราบหลวงตาก็เตรียมตัวได้เลยนะครับ

 

สวัสดียามมืดครับทุกท่าน ช่างชิตพึ่งไปนั่งภาวนากับหลวงปู่สนั่นมา
วันนี้นั่งได้นานหน่อย 40 นาที(ที่นิ่งๆ ส่วนอีก 20 นาทีไม่นิ่งละ)แต่จิตก็ยังส่งออกไปนั้นไปนี้อยู่ ก่อนจะนั่งวันนี้ช่างชิตสังเกตุณ์มาหลายครั้งแล้วว่าทำไมก่อนที่หลวงปู่จะพานั่งภาวนาท่านไหว้พระต้องจุดธูป 5 ดอก ก็สอบถามพี่ๆรุ่นใหญ่จึงได้คำตอบว่า " หลวงปู่บอกว่าให้เพิ่ม พ่อกับแม่ด้วย" คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ บิดา มารดา รวมเป็น 5 ดอก ช่างชิตจึงถึงบางอ้อ พอนั่งเสร็จก็มีโยมมาให้หลวงปู่เป่ารักษาให้ ช่างชิตก็หยิบมือถือมาถ่าย พี่ๆรุ่นใหญ่ก็เตือนว่า "ขอหลวงปู่ยัง จะเอารูปไปลงอะไรดูความเหมาะสมด้วยนะ" ช่างชิตก็ครับๆ 55555 คือ วันแรกที่มาหาท่าน ช่างชิตขอท่านถ่ายรูป
ชช "หลวงปู่ผมขอถ่ายรูปหลวงปู่หน่อยได้ไหมครับ"
ลป "ได้สิ ตามสบาย" ท่านก็ตอบแล้วยิ้ม
หลังจากนั้นทุกวันที่มาหาท่าน ช่างชิตเห็นท่านทำอะไรก็ถ่ายเก็บไว้ ให้เป็นที่ระลึกว่าครั้งหนึ่งเราเองเคยมากราบพระอริยะเจ้าแบบใกล้ชิดก็เท่านั้นละครับ รูปไหนเป็นการส่วนตัวท่านช่างชิตก็ไม่เอามาลง วันนี้เห็นหลวงปู่เผาอบพระดินเผาที่ท่านจะทำไว้เพื่อลงกรุที่วัดธารเกษม 84000 องค์ ต้องบอกว่า ทุกขั้นตอนหลวงปู่ท่านทำเองหมดเลย แล้วที่สำคัญ ท่านก็เป็นคนทำพระให้ท่านพ่อลีเมื่อปี 2500 ที่วัดอโศกด้วยนะครับ เพราะฉะนั้นพระที่ท่านทำจนถึงทุกวันนี้จึงสูตรเดียวกันกับของท่านพ่อลี(พี่ๆรุ่นใหญ่บอกท่านสร้างพระเป็นล้านๆองค์แล้วครับ แจกไปก็เยอะ โดนขโมยก็แยะ *พวกขโมยพระนิมันคิดยังไงของมัน) ช่วงเลิกภาวนาก็มาช่วยพี่ๆเขายกเตาเก็บไว้ พี่เขาก็บอกช่างชิตว่า
"เราโชคดีมากนะที่ได้เข้ามากราบท่านตั้งแต่อายุยังน้อย รู้ไหมเกศาท่านเป็นพระธาตุแล้ว เย็นๆเลิกงานถ้าว่างก็มากวาดกุฏิกวาดลานวัดนะน้องได้บุญ ท่านบอกงานต่ำๆแบบนี้คนชอบมองข้าม แต่เทวดาเขาเห็นเขารู้" แล้วก็พูดกันหลายเรื่อง ช่างชิตก็ ครับๆ ซักพักขึ้นไปกราบหลวงปู่แยกย้ายกันกลับบ้าน ก่อนกลับช่างชิตก็บอกหลวงปู่
"หลวงปู่พรุุ่งนี้ผมจะมาตักบาตรหลวงปู่นะครับ"
"อืม" ท่านก็ขานรับและยิ้มเล็กน้อย กลับห้องโดยความอิ่มเอิบใจ เอาบุญจากการภาวนามาฝากทุกท่านครับ ราตรีสวัสดิ์

 

สวัสดีรอบดึกครับทุกๆท่าน
.......คืนนี้ช่างชิตไปนั่งภาวนากับหลวงปู่สนั่นมา แล้วก็ช่วยหลวงปู่กับพี่ๆรุ่นใหญ่เตรียมเก็บเตาเผาพระนิดหน่อยเพราะพรุ่งนี้เช้าหลวงปู่จะเดินทางไปสระบุรีแต่เช้า วันนี้ต้องบอกว่าเป็นอีกวันที่ช่างชิตจะจำไปตลอดชีวิตครับ เหตุเพราะช่วงเช้าช่างชิตเดินคุมงานอยู่ ใจก็คิดถึงแต่หลวงปู่แต่ก็ไม่อยากไปกวนเวลาท่าน แต่ใจไม่สงบเลยจึงตัดใจไปกราบท่านดีกว่าเป็นไงเป็นกัน พอไปถึงวัดประมาณ 11.00 น หลวงปู่พึ่งกลับมาจากกิจนิมนต์ฉันข้างนอก ท่านก็เอาบาตรมาล้างเองเลยครับ ไม่ให้ใครล้างให้ พี่ๆบอกท่านทำแบบนี้มานานแล้ว ช่างชิตก็มองดูท่านโดยความปิติสุข ครูบาอาจารย์ท่าน 90 กว่าแล้วเป็นพระเภระผู้ใหญ่ แต่อะไรที่ทำเองได้ท่านยังไม่กวนคนอื่นเลย พอล้างเสร็จท่านก็หันมาทางช่างชิต จ้องเล็กน้อยแล้วถาม

ลป "ใครอะ"

ชช "ผมคนคุมงานก่อสร้างครับ" ต้องตอบท่านแบบนี้ท่านถึงจะจำได้

ลป "อ้อ แล้วทานอะไรมายัง" หลวงปู่ถามพร้อมรอยยิ้มไร้ฟัน

ชช "ทานแล้วครับ หลวงปู่"

ลป "ทานแล้วก็แล้วไปนะ" ท่านกล่าวพร้อมกับค่อยๆเดินขึ้นกุฏิ

ชช "แล้วหลวงปู่มีอะไรดีๆให้ผมกินแล้วฉลาดๆไหมครับ" ไม่เป็นการเสียเที่ยวช่างชิตยิงคำถามกลับไป

ลป "มีสิ ถ้าคุณไม่รังเกลียดอยู่ในถัง(ข้าวก้นบาตรท่าน) ของดีนะ ไอ้โชค(หมา)ก็กิน" หลวงปู่กล่าวพร้อมชี้นิ้วมายังกาลามังเล็กๆวางบนแคร่หวาย

ชช "ไม่รังเกลียดเลยครับ หลวงปู่" ช่างชิตรีบลุกไปแคร่เลย งานนี้มีแย่งหมากินครับ(จริงๆก็แบ่งกันกินละ) 55555

แล้วช่างชิตก็นั่งกินข้าวก้นบาตรหลวงปู่กับลูกศิษย์ท่านอีกคนพร้อมกับไอ้โชค(หมาก็กินพร้อมกันไปเลย) ช่างชิตกินโดยความปิติและมีความสุขมาก องุ่นรสเผ็ด ส้มกลิ่นหมูทอด ข้าวคราบละมุด โดนัทลาดน้ำพริก ช่างเป็นมื้อที่อร่อยทั้งกายและใจๆครับ กินแล้วก็นึกถึง หลวงตาเรา คิดถึงหลวงตา ข้าวก้นบาตรของครูบาอาจารย์องค์แรกที่ช่างชิตได้กิน ก็ของหลวงตาสมหมายนี้ละ วาสนาแท้ๆไปไหนมาไหนครูบาอาจารย์ท่านก็เมตตา กินไปนึกไปน้ำตาก็จะไหล T.T พอกินเสร็จล้างไม้ล้างมือช่างชิตก็ขึ้นไปกราบหลวงปู่ จังหวะนั้นหลวงปู่กำลังดื่มกาแฟและของว่าง ท่านก็หันมาถามช่างชิตว่า

ลป "ไม่ทำงานหรา"

ชช "ทำครับหลวงปู่"

ลป "งานก่อสร้าง ต้องคอยคุมนะพวกนี้ชอบหมกเม็ดแต่เบิกเงินเต็ม" ท่านกล่าวให้แง่คิด

ชช "ใช่ครับหลวงปู่ พอดีผมมาตรวจงานเขาไม่ได้เป็นคนคุมงานเลยไม่ค่อยยุ่งเท่าไรครับ"

ลป "นั้นละ คุณต้องดูดีๆนะ เอากินกาแฟกับขนมสิ" ท่านยืนแก้วกาแฟที่ท่านฉันไม่หมดกับโดนัทประมาณครึ่งชิ้นให้ช่างชิต

........โห ต้องบอกว่าดีใจมากๆเลยครับพูดไม่ออก ไม่รู้จะทำไงมีมื้อหลักแล้วยังมีมื้อรอง แต่เป็นของพระอริยเจ้ามอบให้กับมือ ดีใจจนต้องก็รีบกระดกกาแฟรีบยัดโดนัทพร้อมน้ำชาของท่านทันที ไม่ได้กลัวใครมาแย่งเพราะนั่งคนเดียวแต่มันดีใจมากกกกก รีบยัดเต็มปากเต็มคำเต็มหัวใจจนล้นไปหมด นั้นก็ว่าดีมากๆแล้วสำหรับช่างชิต แต่พอนั่งอยู่ได้ไม่นานพอดีเที่ยงตรง ก็มีลุงที่เป็นหมดนวดเส้นมาจับเส้นหลวงปู่ประจำมาพอดี ลุงเขาก็มาปู่เบาะเพื่อนวดหลวงปู่ จังหวะดีเลยช่างชิตก็บอกหลวงปู่ว่า

ชช "หลวงปู่ขอโอกาสผมนวดหลวงปู่ด้วยนะครับ"

ลป "แล้วไม่ไปทำงานหรา" หลวงปู่คงกลัวโดนไล่ออก 5555

ชช "ทำครับ เดี้ยวบ่ายไปตรวจงานอีกรอบครับ" ช่างชิตตอบไปยิ้มไป
(คือ บริาัทช่างชิตเป็นบริษัทต่างชาติ ทำงานแบบฝรั่ง ไปไหนก็ได้ไม่ว่า แต่งานไม่เสียมีคุณภาพ ตอบคำถามเขาได้จบครับ)

..........ช่างชิตนั่งนวดหลวงปู่เกือบ 2 ชั่วโมงครับ นวดท่านไปก็ภาวนาคาถาท่านพ่อลีไป(ไม่ให้จิตส่งออกนอก คิดอะไรที่ไม่ดี) คนแก่อายุ 92 เนื้อแน่นมากสมแล้วที่ท่านแข็งแรงทำอะไรเองตลอดมา ดูมือดูเท้าท่าน หลวงปู่นิ้วมือใหญ่มากครับ สมคนโบราณจริงๆ นิ้วหลวงปู่ใหญ่กว่านิ้วช่างชิตแบบครึ่งต่อครึ่ง แล้วช่างชิตก็สังเกตุที่ใบหูท่านต้องบอกว่า ใบหูท่านยาวมากยาวแบบเห็นได้ชัด (หลวงตาเราก็ใบหูยาว)เป็นใบหูของผู้มีบุญจริงๆ ไม่แปลกใจเลยว่าท่านทำไมถึงเป็นลูกศิษย์รุ่นแรกๆท่านพ่อลี หลวงปู่เป็นพระชุดที่ท่านพ่อลีส่งไปบุกเบิกสร้างวัดอโศกการาม พอท่านพ่อลีละสังขาร หลวงปู่ท่านก็ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบมายาวนานจนเป็นที่กราบไหว้ได้สนิทใจในยุคปัจจุบันนี้(ก่อนหน้านั้นท่านพ่อลีส่งไปแล้ว 2 ชุดแต่หนีกลับมาหมดเพราะลำบากมากๆๆๆ จนท่านพ่อต้องส่งหลวงปู่ไปเปนชุดที่ 3 แล้วหลวงปู่ก็ไม่ทำให้ท่านพ่อลีผิดหวังครับ) นั่งนวดไปท่องคาถาไปพิจารณาร่างกายไปจนมีรุ่นใหญ่ขึ้นมากราบหลวงปู่ช่างชิตจึงผละออกมา ลงไปช่วยพี่รุ่นใหญ่อีกคนเก็บพระเผาพระให้หลวงปู่ จนบ่ายสามนิดๆก็ลาหลวงปู่ไปตรวจงาน สรุปวันนี้ได้งานเต็มๆเลยครับ งานพระศาสนา 555 (แต่งานตัวเองก็ไม่เสียนะ เข้าไซร์ไปตรวจงานก็จัดให้ผู้รับเหมาแก้งานไปเยอะอยู่เพราะไม่ได้คุณภาพ) เย็นๆออกกำลังเสร็จ รีบอาบน้ำไปนั่งภาวนากับหลวงปู่ ตอนขี่รถไปหิวก็หิวแต่ใจมันไปวัดแล้ว นึกในใจ "ยอมอดละว่ะเลิกค่อยหากิน" พอไปถึงกุฏิท่านจังหวะนั้นเองหลวงปู่ท่านกำลังแจกภาพถ่ายและเกศาของท่าน ช่างชิตก็ไปถึงทันใด้คนสุดท้ายพอดี นึกในใจอีกครั้ง "โอ้โห ถ้ากูเห็นแก่กินนะ มาไม่ทันไม่ได้ของที่เป็นสิริมงคลขนาดนี้แน่ๆเลย" พอเสร็จเรียบร้อยหลวงปู่ก็พานั่งภาวนาหนึ่งชั่วโมงตามปรกติ วันนี้คนมาเยอะเพราะหลวงปู่จะไปสระบุรีพรุ่งนี้เลยมากันหนาตาหน่อย หลังจากภาวนาเสร็จหลวงปู่ท่านก็ฉันกาแฟก็มีเหลือมาท่านก็ส่งให้ พี่รุ่นใหญ่ที่นั่งข้างหน้าท่านพี่รุ่นใหญ่ก็ส่งต่อมาจนถึงช่างชิต "รีบกินซะจะได้ล้างแก้ว" พี่ผู้หญิงบอกช่างชิต ช่างชิตรีบกระดกทั้งกาแฟทั้งน้ำชาเลยครับ(ร้อนก็ร้อนยอมๆ 5555) ปรกติไม่กินกาแฟวันนี้ยอมครับ กาแฟจากพระอริยะเจ้า ไม่นอนสามคืนก็ยอมครับ ญาติโยมที่มีธุระก็ถยอยเข้ามาคุยกับท่าน ช่างชิตกับพี่ๆรุ่นใหญ่ก็ลงมาจัดการเตาเผาพระข้างล่าง แล้วพอคนกลับหมดหลวงปู่ท่านก็ลงมานั่งแคร่ดูพวกเราเผาพระกัน ช่างชิตจึงมีโอกาสได้เข้าไปนวดท่านอีกรอบ จังหวะนั้นใจนึกถึงรูป สมเด็จพระเทพถวายของหลวงปู่อยู่ข้างผนังกุฏิ จังกราบเรียนถามหลวงปู่ว่า

ชช "หลวงปู่ หลวงปู่เคยเจอในหลวงไหมครับ"

ลป "ไม่เคย แต่หลวงปู่เคยถวายเงินให้ท่าน 1 แสนบาท หลวงปู่เก็บมา 5 ปีนะ ก็ฝากคุณหมอ..(จำชื่อไม่ได้)..ที่มาทำพระช่วยหลวงปู่ไปถวายท่าน ใครเขาถวายปัจจัยให้หลวงปู่มาหลวงปู่ก็ให้ต่อหมด ไม่เก็บซักบาท" หลวงปู่เล่าพร้อมทำไม้ทำมือตาม

ช่างชิตนวดไปก็ฟังไปพลางนึกตามว่า ครูบาอาจารย์ท่านไม่ยึดไม่ติดไม่สะสมอะไรเลยจริงๆ นี้สิพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ต้องไม่มายึดมาติดกับลาภยศ ทรัพย์สินเงินทอง ท่านแค่เอาปัจจัยของญาติโยมที่ศรัทธานตัวท่าน มาบริหารจัดการให้เกิดประโยชน์สูงสุด ช่างชิตวาสนายังมีแท้ๆที่ได้มาเจอครูบาอาจารย์แต่ละองค์ก็ไม่พาหลงทางหลงไปเป็นอย่างอื่นไป ไฟในเตาเริ่มมอด ก็พากันเก็บเตาเผาพระเสร็จเรียบร้อยพวกเราก็กราบลาหลวงปู่ ให้หลวงปู่พักผ่อน พี่ๆรุ่นใหญ่ก็เข้ามากราบหลวงปู่ที่ตัก บางคนก็กอดขาท่าน เพราะเรารู้ว่าพรุ่งนี้ท่านก็ไปแล้วอีกนานนับเดือนกว่าจะกลับมาที่วัดป่าคอลงกุ้งอีก พวกเราคงได้แต่คิดถึงหลวงปู่รอวันท่านกลับมา จังหวะนั้นไม่ให้เสียราคามวยจังหวะสองช่างชิตก็ก้มลงกราบท่านที่ตักพร้อมบอกท่านว่า

ชช "หลวงปู่ๆเขกหัวผมหน่อยครับ" อยากให้มือพระระดับนี้มาลูปหัวเป็นสิริมงคลกับชีวิตบ้าง

ลป "เป็นสุขๆนะ ร่มเย็นกันนะๆ" ท่านไม่เขกหัวช่างชิต ท่านลูบหัวช่างชิตสามสี่ที

.........ช่างชิตก็ก้มกราบท่านที่เท้า นับจากนี้เป็นต้นไป หลวงปู่ท่านคือครูบาอาจารย์ที่ช่างชิตลงใจและจะเคารพอีกองค์หนึ่งจะทำตามคำสั่งสอนของท่านและจะเป็นอุบาสกที่ดีของพระศาสนาตลอดไป เช้าต้องรีบตื่นไปส่งหลวงปู่ คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

นั่งนึกไปนึกมาพอดีมีอยู่เรื่องอยากมาเล่าสู่กันฟังครับ เกี่ยวกับเพชรพญานาคหรือลูกแก้วพญานาคสุดแต่ใครจะเรียก เป็นบทสนทนาเก็บตกที่ช่างชิตนึกได้พอดี

ชช "หลวงตาเคยเห็นเพชรพญานาคไหมครับ" ช่างชิตเอ่ยปากถามขนาดนวดถวายหลวงตา

ลต "ไม่เคย เห็นมีแต่คนพูดถึงคนตามหากัน เหมือนเหล็กไหลก็ตามหากันมาทั้งนานแล้ว มันหลอกลวงกันเยอะแยะมีมาตั้งนมตั้งนาน เสียเงินเสียทองกับพวกนี้เป็นเงินหลายๆล้าน บางคนเขาลงทุนเอาลูกแก้วไปฝังในหินแล้วเทปูนทับเอาไปแต่งไปฝังดินให้ดูเหมือนกับขุดเจอตามธรรมชาติด้วยซ้ำไป"

ชช "แต่คนที่เชื่อก็มีแต่คนมีความรู้คนจบสูงๆนะครับที่เห็นๆ"

ลต "ก็พวกดอกเตอร์นี้ละที่โดนหลอก หลวงตาบอกเขาว่ามันไม่มี ระวังมันเป็นมายากลโดนเขาหลอก ดอกเตอร์ยังไม่เชื่อหลวงตายังไม่พอใจหลวงตาอีก สุดท้ายเสียเงินไปหลายล้าน" หลวงตาพูดไปยิ้มไปก่อนจะสำทับต่อ

ลต "สมัยหลวงตาเด็กๆ(ก็คงจะเกือบ 60 ปีละครับ) หลวงตาไปดูเขาแสดงมายากลที่ตลาด(น่าจะเป็นพวกปาหี่ ปล่อยงู) หลวงตาเห็นก็ยังชอบใจไม่รู้เขาทำได้ยังไง ของอยู่ต่อหน้าต่อตาเขาก็ทำให้หายไปได้ จับผิดยังไงก็จับไม่ได้ คนพวกนี้ก็เอามายากลมาบวกความเชื่อบวกตำนาน แล้วเอามาหากิน มันก็ทำให้คนมองเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหนือธรรมชาติ มองโดยไร้สติไร้ปัญญาในการเชื่อ"

ชช "เคยคุยกับบางคนมีความรู้หน้าที่การงานดี เขาบอกว่า อาจารย์เขาที่เรียกเพชรพญานาคใช้ถ้วยใบเล็กๆสวดคาถาแล้วมาคว่ำพอหงายออกมาลูกแก้วออกมาเต็มเลยครับ"

ลต "เหอๆ ก็แบบนั้นละ" หลวงตายิ้มหัวเราะพร้อมตอบเป็นนัยยะให้ไปคิดต่อ

......ช่างชิตก็เลยไม่ถามหลวงตาอีก ก็นั่งนวดไปใจก็คิดเสมือนท่านกำลังให้เราใช้ปัญญา ไปคิด ไปพิจารณาเอาเองเถอะ มันก็ทำให้เราคิดตามได้ว่า ถ้าเราเชื่อเราศรัทธาอะไรโดยขาดสติขาดปัญญากำกับ มันก็กลายเป็นความงมงาย กลายเป็นความไม่รู้ไปนั้นเอง มานึกถึงตัวเองสมัยก่อน20ปีให้หลัง ช่างชิตเชื่อร่างทรง เชื่อผี เชื่อไสยศาสตร์ แบบไม่ลืมหูลืมตา ใครมาเห็นต่างแม่งผิดหมด ขนาดร่างทรงเผากระดาษก็เก็บมากิน เขาให้ทำอะไรก็ทำ เป็นคนนำสวดในสถานธรรม แต่สุดท้าย....บ้านเกือบแตกก็เพราะร่างทรง(ยังฝังใจถึงทุกวันนี้) พอโตมาเรื่อยๆเจออะไรที่ดูแล้วมันขัดกับความรู้สึกและมีคำถามเกิดขึ้นมากมายในหัวสมอง ก็ลองมาคิดโดยใช้ปัญญา หาข้อมูลมาศึกษาเพิ่มเติมเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ ก็ต้องยอมรับว่า โง่มานานครับ ทุกวันนี้ก็ยังโง่อยู่แต่ก็ไม่มากเหมือน20ปีก่อน ขนาดที่ใครว่าอะไรแล้วจะไม่ คิด วิเคราะห์ แยกแยะ ตามแน่นอน

 

วันนี้ตื่นแต่เช้าตี4มาส่งหลวงปู่ ช่างชิตกับลูกศิษย์อีก4-5คนพวกเรามาด้วยรอยยิ้มและขี้ตาบ้างเล็กน้อย(แต่ช่างชิตนั้นเยอะ 5555) พวกเรามานั่งอยู่กับหลวงปู่เสมือนจะใช้เวลาที่เหลืออยู่กับท่านให้มากที่สุด "กินกาแฟสิ เช้าๆอากาศหนาวนะ" นั้นคือคำที่ท่านบอกพวกเราพร้อมรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์ แล้วท่านก็คุยเรื่องทั่วไปฆ่าเวลา จนประมาณ ตี 5 รถฟอร์จูนเนอร์สีขาวก็เข้ามารับท่าน แล้วพวกเราก็ขนของหลวงปู่ขึ้นรถ หลวงปู่ก็ค่อยๆเดินมานั่งข้างเบาะคนขับ พี่ๆรุ่นใหญ่ก็เข้าไปกราบหลวงปู่ เห็นแล้วใจหายเหมือนกันนะครับ.....ช่างชิตก้มกราบท่านที่ตักท่าน "หลวงปู่เดินทางแคล้วคลาดปลอดภัยนะครับ" เขามีแต่ครูบาอาจารย์บอกลูกศิษย์ แต่วันนี้ขอลูกศิษย์คนนี้ได้อวยพรให้ครูบาอาจารย์ที่กราบได้แบบสนิทใจองค์นี้บ้างเถอะ หลวงปู่เอามือลูบที่หลังช่างชิตเบาๆ
"อยู่เย็นเป็นสุขนะลูกนะให้ร่ำให้รวย อยู่ก็ให้สบาย ตายก็ไม่ต้องห่วงไม่ต้องกังวลนะ"
เป็นคำจากลาที่แปลก!!ที่สุดเท่าที่เคยได้ยิน ช่างชิตยืนพนมมือจนรถฟอร์จูนเนอร์ขับไปหายหลับตา ในใจก็คิด "ท่านไปเกือบสองเดือน เราเองแม้จะพึ่งมากราบท่านแต่ก็เหมือนว่าคุ้นเคยกับท่านมานานเห็นนาน ท่านไม่อยู่เราก็ต้องใช้ชีวิตอย่างมีสติคอยวันที่ท่านกลับมาเป็นมิ่งขวัญกำลังใจของเราอีกครั้ง" จริงๆก็แปลกนะครับ ช่างชิตมาอยู่จันทบุรีเดือนเดียว แต่กับคุ้นเคยกับที่นี้มาก ประทับใจในทุกอย่าง ถ้าไม่นับอุดรบ้านเกิดช่างชิตทำงานมา 7-8 จังหวัด จันทบุรีน่าอยู่ที่สุดและรู้สึกคุ้นเคยอย่างน่าประหลาดใจ "น้องเชื่อพี่เถอะ น้องต้องมีบุญกับหลวงปู่ไม่งั้นไม่ได้มาเจอมากราบท่านมาใกล้ชิดท่านแบบนี้หรอก คนอื่นเขามาเป็นสิบๆรอบจนถอดใจยังไม่เจอเลย" นั้นคือ ประโยคของพี่รุ่นใหญ่เคยกล่าวกับช่างชิต งั้นจังหวัดจันทบุรีกับช่างชิตก็คงมีบุญมีกรรมกันมาก่อนละมั๊ง... อันนี้ก็ไม่รู้สินะ ขี่มอไซด์กลับห้องพัก ใจก็คิดถึงคำที่ท่านสอนประโยคสุดท้ายก่อนจาก เรามาถอดประโยคต่อประโยคดีกว่า
ประโยคแรก "อยู่เย็นเป็นสุขนะลูกนะให้ร่ำให้รวย.." ประโยคนี้เบสิกที่ผู้ใหญ่หรือครูบาอาจารย์จะอวยพรให้กับลูกหลานหรือลูกศิษย์ของตัวเอง ประเด็นมันอยู่ที่ประโยคที่สอง
"อยู่ก็ให้สบาย ตายก็ไม่ต้องห่วงไม่ต้องกังวลนะ.....!!" หลายคนอ่านอาจไม่ชอบอาจมองว่าเป็นคำแช่ง แต่กับช่างชิตไม่ครับ นี้ละธรรมะชั้นยอดคำอวยพรชั้นHigh class
เป็นมงคลแล้วครับที่ท่านทั้งอวยพรและเตือนสติ ช่างชิตมาตีความเอานะครับไม่ได้แปลว่าต้องเป็นตามที่ช่างชิตคิด ท่านคงบอกให้เรา ทำวันนี้ให้เต็มที่ดีที่สุดแต่อย่าไปคาดหวังยึดมั่นถือมั่นว่า ต้องมั่งต้องมีต้องได้ ให้ดำรงชีวิตอยู่ด้วยความสบายใจ ไม่ทะเยอทะยานจนทำให้ตัวเองเป็นทุกข์เพราะความโลภ และที่สำคัญ ให้ปล่อยวาง ไม่ยึดติดกับทุกๆอย่าง ไม่ว่าจะเป็น ร่างกาย ทรัพย์สินเงินทอง พ่อแม่พี่น้อง เพื่อนฝูง เพราะความตายเป็นของเที่ยงแท้ของชีวิต จะยังไงสิ่งมีชีวิตต่อให้สมบูรณ์แบบขนาดไหนก็ต้องตาย ให้ระลึกถึงความตายทุกเวลาอย่ามองว่าเป็นของไกลตัวการไม่ระลึกถึงความตายเป็นอานิจจะทำให้เราประมาทในการใช้ชีวิตอย่างมาก เพราะสุดท้ายเราตายก็เอาอะไรไปไม่ได้ มีแต่ผลบุญกับผลบาปเท่านั้นที่จะติดดวงจิตเราตลอดไป ฉะนั้นถ้าเรายึดมั่นถือมั่นไปหมดห่วงแต่ทรัพย์สินภายนอกมากกว่าสร้างอริยะทรัพย์ภายใน ตายไปก็มีแต่ห่วงแต่กังวลผูกจิตไม่ให้ไปภพภูมิอื่นยังวนเวียนในที่ๆไม่ควรจะอยู่ ยังหวงแต่สมบัติที่เอาไปไม่ได้ สุดท้ายคงเป็นวิญญาณที่น่าสงสารและน่าสมเพชน่าดู คืนนี้ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

วันนี้วันที่ 11 แล้วเอามาย้ำกันอีกครั้งนะครับเกิดใครยังไม่ได้อ่าน

 

คืนนี้เอาธรรมะหลวงตามาฝากทุกๆท่านนะครับ

 

เป็นบุญวาสนาของท่านเจ้าของกระทู้แท้ๆ ที่ได้อยู่ใกล้พ่อแม่ครูอาจารย์ ได้ปฏิบัติรับใช้ท่าน ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ สาธุ สาธุ สาธู

 

มีเพื่อนผม พ่อเขาก็เชื่อเรื่องนี้เหมือนกัน บอกว่าทำบุญมาจากวัด ไม่ปลอมหรอก เจ้าอาวาสให้เอง ยังไม่ได้ทุบเลย อยู่ข้างใน

ผมก็คิดในใจ รู้จักคำว่า "วัด" น้อยไป
เพราะคนที่มองโลกในแง่ดี หรือคนที่ไม่รู้ทัน ก็จะคิดว่าวัดทุกวัดดีหมด