เราจะมีวิธีดูอย่างไรว่า หลวงพ่อ รูปไหน เก่งจริง เคร่งจริง

ระยะหลังๆนี้มักจะมี ข่าวหลวงพ่อดังๆ อื้อฉาวมากมาย หลายรูป รวมถึงพระทั่วไปที่ยังไม่ดัง ก็ มีข่าว มั่วสีกา เมาเหล้า เสพยา ให้เป็นที่ เซงกับ ลูกศิษย์ที่อุสา นับถือเคารพยิ่งนัก บางหลวงพ่อ วัตถุมงคล มีมูลค่า หลักหมื่นที่เช่ามา ก็ ศูนย์ค่า ในทันที ไม่มีใครนับถือเล่นหาอีกต่อไป


.......นอกจากจะดูพระเครื่องให้เป็นแล้ว ยังต้องดูพระเกจิให้เป็นอีกต่างหาก ว่า ท่านนั้น เคร่งจริง ปฏิบัติจริง หรือ เก่งเพียงเพราะ พูดกันปากต่อปาก โฆษณา จนดัง เราจะดูอย่างไร ไม่ให้พลาด ไปนับถือ พระเกจิเก๊ ที่แฝงตัวอยู่ในพระพุทธศาสนา ครับ

 

ผมดูไม่เป็นเหมือนกันครับ
เลยต้องดูกันนานๆ

แต่ถ้าใครพอมีครูบาอาจารย์ที่ท่านดูเป็น ถามท่านดูครับ เผื่อจะได้คำตอบบางประการ

 

เดี๋ยวนี้จะหาความรู้สึกแบบเกจิยุคเก่ายากแล้ว ยึดเอาที่ผ้าเหลืองกับการทำบุญที่วัดก็พอ

 

พระแท้ไม่แท้ผมดูจากสามประการนี้ครับ
1.สีหน้า (สงบนิ่งเรียบเฉย)
2.แววตา (เยือกเย็นมีเมตตา)
3.ท่าทาง (ไม่หลุกหลิก)

 

ตามอ่านศึกษาด้วยครับ

 

โดยประสบการณ์ส่วนตัว คือได้พบกับพระรูปหนึ่ง ซึ่งท่านคายหมากแล้วมีเพชรพญานาคอยู่ในหมากด้วย เราก็ไม่รู้ว่าอย่างนี้จะเรียกว่ามีฤทธิ์ หรือว่ามีบารมีสูง อย่าถามนะว่า เชื่อได้อย่างไร ท่านอาจเล่นกลก็ได้....เอาเป็นว่า ได้รู้จักและเห็นด้วยตาตนเอง แล้วมาเป็นเวลา 4 ปี จนเชื่อสนิทใจว่า ท่านเสกหมากได้จริงๆ (หลายเหตุการณ์ ไม่มีสิทธิ์เตี๊ยมได้เลย) ทีนี้ เราก็มาพิจารณาว่า ที่เรานับถือและทำบุญกับท่านได้อย่างสนิทใจนั้น เพราะเราถือว่า พระที่มีฤทธิ์นั้น ท่านย่อมมีศีลบริสุทธิ์แน่นอน ตรงนี้ต่างหาก ที่เราใช้เป็นมาตรฐานดูว่า พระดีจริงหรือไม่ ไม่ได้ยึดถือที่ฤทธิ์ของท่าน

 

ขอเพิ่มเติมอีกหน่อยนะ คือว่า เราไปทำบุญที่มูลนิธิมายาโคตรมีเป็นประจำ ได้กราบพระอาจารย์มิตซูโอะและฟังธรรมจากท่านเสมอๆ เมื่อท่านได้ลาสิกขาไปใช้ชีวิตฆราวาส เราก็แค่รูสึกเสียดาย แต่ไม่เสียใจ เราถือว่า ณ ขณะที่ท่านเป็นพระนั้น ท่านก็ได้ปฏิบัติตนเป็นพระแท้แล้ว เมื่อท่านรู้ตัวว่าแพ้ทางโลก ท่านก็ยอมรับแต่โดยดี จะดูว่าเป็นพระดีหรือไม่ คนเช่นเราทั้งหลายก็คงดูได้แค่ตาเนื้อเท่านั้น หากศรัทธาเชื่อว่าท่านดีจริง ก็ทำบุญไป เมื่อทราบภายหลังว่า ท่านไม่ดีจริง เราก็ถอยออกมา คิดแยกส่วนว่า ตอนที่ทำบุญด้วยศรัทธาท่านนั้น บุญเราเกิดแน่นอน....มีปัญญาคิดได้เท่านี้แหละ

 

พระภิกษุไหนเป็นพระภิกษุที่ดีนั้น ดูได้จากชาวบ้านที่อยู่ระแวกวัดเท่านั้นครับ ชาวบ้านพวกนี้จะรู้จะเห็นหมดทุกอย่าง บางทีเราคนไกล ๆ จะไม่รู้ เช่น หลวงปู่เณรคำ ชาวบ้านแถววัดป่าขันติธรรม เขาไม่มาทำบุญที่วัดนี้เลย มีแต่คนต่างถิ่นทั้งนั้นที่ไป เพราะทราบจากสื่อและพูดจากปากต่อปาก ถ้าชาวบ้านแถววัดพากันมาใส่บาตร ถวายจังหันนั้นแสดงว่า พระภิกษุนั้นในเบื้องต้นจัดว่าดีครับ

 

ขอชม รูป เพชร พญานาคเป็นบุญตาได้ไหมครับ

 

ส่วนตัวผมจะไม่ศรัทธา เกจิที่ดังด้วยแรงเชียร์จากหมู่ลูกศิษย์ที่เป็นศูนย์พระ
ห้อมล้อม ไปด้วยลูกศิษย์ที่เป็นศูนย์พระ
เชียร์แล้วเชียร์อีก
เป็นงัยตอนนี้ครับแป็ก
เช่นองค์ที่อยู่แถวๆปทุมฯ

 

อันนั้นก็ได้แต่แบบที่ โอเวอร์โฉงฉ่างนะครับ แต่มามีอีกบาง หลวงพ่อที่ท่าน ตีเนียนเก่ง เช่น อ.หรีด เนียนจนไม่มีใครรู้ รู้อีกทีก็วันที่ ผัวของผู้หญิงที่ท่านเป็นชู้ด้วย อัดวีดีโอมาลงยูทูปแล้ว เหรียญ รุ่นแรก เนื้อเงิน ของท่าน เล่นกัน25000-30000 ตอนนี้ให้ฟรีไม่มีใครเอา ใครเช่าเก็บไว้เยอะนี่ เรียกว่า ตรีนก่ายหน้าผาก ขนานแท้เลยครับ

 

คำถามคือ สองข้อใช่ไหมครับ คือ
1.เก่งจริง
2.เคร่งจริง
เรื่องเก่งจริงนั้น ก็ลองหาวัตถุมงคล เครื่องรางค์ ของขลังของพระ หรือเกจินั้นๆที่สร้างมาเช่าบูชาดู สังเกตุว่า ในชีวิตเรามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเหมือนในคำโฆษณาตอนขายวัตถุมงคลไหม ถ้าดีขึ้น ก็ให้ลองสังเกตุไปเรื่อยๆ หรือถ้าเท่าเดิม หรือแย่กว่าเดิม ก็ต้องพิจารณากันเอาเองแล้วละครับ แต่โดยมาก พระเก่งๆ ท่านไม่ขี้คุย แต่ที่ขี้คุย แล้วทำได้จริงก็มี แต่ใอ้ที่คุยโดยมากจะเป็นศิษย์ซะมากกว่า เกจิส่วนมากก็ดังเพราะศิษย์ เชียร์ เพราะอยากขายของๆครูบาอาจารย์ตน จนบางครั้ง ก็โฆษณาเวอร์ จนเก่งเกินพระพุทธเจ้าไปเลยก็มี
แต่ความเก่งกับการเป็นคนดี มันก็คนละเรื่องกันอีกนั้นแหล่ะครับ เก่ง แต่ เลว ผมก็เห็นมาเยอะ ส่วน ดี ไม่เก่งเลย ก็เห็นมาเยอะ เพราะอภิญญา เป็นเรื่องของ ปุถุชน ไม่ใช่วิสัยแห่งพระอริยะ แม้จะเป็น อภิญาโลกุตระ ก็ตาม พระพุทธองค์ ก็ทรงบัญญัติ ว่าเป็นเรื่องของ ปุถุชนอยู่ดี
ส่วนเรื่องเคร่ง อันนี้ปัญหาใหญ่เลยครับ แต่ก็สามารถเลือกได้หลายระดับ คือ เอาแค่เคร่งให้ถูกใจเราหรือ ว่า เคร่งให้ถูกธรรมวินัย ส่วนก่อนผมเคยเกิดปัญหาแบบคุณ จึงศึกษาพระไตรปิฏก เชื่อ ไหมครับ แค่ เรื่อง วินัย ผมแทบไม่อยากกราบพระสงฆ์อีกเลย ไม่เชื่อลองหาศีล มาอ่านกันดู ผมไม่ได้เหมารวมว่า พระดีไม่มี แต่พระดีๆ หายากครับ หากไม่คลุคลีอยู่ด้วยจริงๆ ก็ไม่สามารถ สังเกตุ อาการต่างๆ ของพระรูปนั้นๆ ได้ และหาก ไม่มีความรู้ ก็ มองไม่ออกอีก ว่าสิ่งไหนที่ถูก สิ่งไหนที่ผิด เพราะ เรื่องถูกใจทางโลก แต่ไม่ถูกทางธรรมมันมีเยอะ

 

ดูการปฏิบัติ การตัดกิเลส ท่านไปนานๆครับ แต่ถ้าจะทำบุญอย่าคิดอะไรมากครับ คิดว่าถวายเป็นสังฆทาน ครับ ถือว่าท่านเป็นองค์แทนสงฆ์รับครับผม อย่างนี้ทำบุญกับพระรูปไหนก็อานิสงฆ์สมบูรณ์แบบครับ สาธุๆๆ

 

ความเห็นส่วนตัว คือต้องดูกันนาน ดูกันที่ศีล การปฏิบัติกันนานพอสมควรเลย
เรื่องฤทธิ์ พระศีลไม่บริสุทธิ์ก็ยังพอแสดงฤทธิ์ได้ครับ บางวิชาเขาใช้แค่สมาธิชั่วขณะนั้นให้มั่นมันก็แสดงฤทธิ์บางอย่างได้แล้ว
ใช้วัดความบริสุทธิ์ หรือศีลไม่ได้จาก ฤทธิ์เดช ต้องดูกันดีๆอย่างเดียว บางช่วงขณะจะใช้วิชาเขาแค่รวมจิตให้ได้แล้วแสดงไป
พ้นจากนั้นก็เสื่อมตามศีลอีก ไม่งั้นพวกหมอผี ไสยศาสตร์ต่างๆคงไม่มีหรอกครับ ทำร้ายคนผิดศีลต่างๆเยอะไป
อ้อ แล้วที่บอกว่าดูชาวบ้านรอบวัด ก็ยังต้องดูอีก ว่าไม่ทำบุญด้วยเหตุอะไร
ลองดูสมัยวัดท่าซุงครับ ชาวบ้านรอบวัดอคติกับหลวงพ่อวัดท่าซุงมากๆ ใส่ร้ายหาเรื่องไม่ขาด
คนรู้จักผม อยู่อุทัยธานีสมัยนั้นยังบอก ว่าคนอุทัยไม่ค่อยนับถือวัดท่าซุง แล้วตอนนี้เป็นไง
เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ครับ ดังนั้นต้องดูกันนาน พระก็ต้องวัดกันที่ศีลครับ ดูกันดีๆ ดูกันยาวๆ และต้องใจเย็นๆ

 

เรื่องนี้ถือว่ามีความสำคัญมากเรื่องหนึ่งครับ ที่เห็นได้อย่างชัดคือเกจิที่ดังและดีจริงควรที่จะต้องได้รับการเคารพจากบุคคลในท้องที่ด้วย ยกตัวอย่างในกรณี สมีคำ ตอนเป็นพระคนในท้องที่ไม่ได้มีความเคารพศรัทธา ซึ่งจะเห็นได้ชัดเจนว่าลูกศิษย์ส่วนใหญ่เป็นลูกศิษย์ต่างพื้นที่ทั้งนั้น.....ถ้าดูจากครูบาอาจารย์ชุดเก่าๆแต่ก่อนนั้น ที่เราทั้งหลายนับกันว่าดีจริง สิ่งแรกที่มาก่อนเลยคือ คนในพื้นที่เคารพนับถือมาก่อน วัตถุมงคลท่านจะดังในพื้นที่มาก่อน เพราะคนในพื้นที่เชื่อถือยอมรับว่าพระท่านนั้นเป็นพระที่ดีน่านับถือเป็นอย่างแรก.....ไม่ได้เกิดจากการประโคมข่าวของพ่อค้าพระ หรือ ออกหนังสือขายเป็นเล่มๆ ว่าเป็นใครมาจากใหนเกิดอภินิหารอย่างไร เป็นลูกศิษย์ใคร(ซึ่งหลายองค์ที่อ้างว่าเป็นลูกศิษย์ท่านนั้นท่านนี้ที่ดังๆว่าดีในอดีต ถ้ามาคำนวน พ.ศ.กันจริงๆ พระที่อ้างอาจยังไม่ทันเกิด หรือไม่ทันบวชเสียด้วยซ้ำ) ประสบการณ์พระเครื่องดีอย่างไร ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันแต่งกันได้....และส่วนใหญ่คนในสังคมก็เป็นพวกถือมงคลตื่นข่าว ขาดปัญญาการพิจารณา ก็เป็นเหยื่อของบุคคลเหล่านี้......

ถ้าให้ผมตอบว่าอย่างน้อยเลยดูพระดีนี่ดูอย่างไร จะแน่ใจขนาดใหนว่าพระท่านนั้นดีจริง.

๑.พระท่านนั้นได้รับการยอมรับจากสังคม ชุมชนที่ท่านอยู่นั้นมากน้อยขนาดใหน เพราะสิ่งนี้จะเป็นตัวกำหนดพื้นฐานได้ว่าท่านดีจริงในพื้นฐานมากขนาดใหน เพราะคนที่อยู่ใกล้ตัวมากที่สุดคือคนในสังคมนั้นๆ จะเป็นคนตรวจสอบให้เราได้...

๒.ถ้าจะหาพระเครื่องแนะนำหาพระเครื่องที่พระเกจิท่านนั้นแก่มากแล้ว อายุคาดว่าทำความดีมามากแล้วทั้งชีวิตและถ้าจะให้ไปทำความเลวอีกคงจะไม่ใหวแล้ว ...กะอายุสัก ๘๐ ขึ้นไป......อันนี้น่าจะเป็นข้อพิสูจน์ได้ว่าท่านดีจริง เพราะจากความดีที่ท่านทำมาเป็นที่ประจักษ์แล้ว...เรามักจะปลอดภัยจากเรื่องที่ว่าท่านคงจะไม่มีปัญหาอีกแล้วในเรื่องที่เป็นปัญหามากกันในวงการสงฆ์ (ในคุณสมบัติพื้นฐานทางจิตของผู้ชายที่เป็นปุถุชนทุกคนมี) คือ เรื่องของสีกาทั้งหลาย......

๓.เป็นไปได้ให้หาของพระสงฆ์ที่ท่านมรณภาพไปแล้วเป็นหลัก เพราะพิสูจน์ได้ว่าดีจริงและเป็นที่ยอมรับในสังคม.....

สรุปคือ ถ้าคิดจะสะสมพระเห็นควรว่าถ้าเป็นไปได้ ถ้าไม่รู้อย่างไรแน่ชัดในเรื่องของพระสงฆ์ ผมแนะนำว่าให้หาพระเครื่องของพระเถระที่ดังในท้องถิ่นนั้นๆเป็นหลัก หรือ หาพระเครื่องที่พิธีใหญ่ๆ จุดประสงค์โครงการดีๆเข้าไว้ จะดีกว่าที่จะหาสะสมเอาจากเกจิอาจารย์ที่เป็นเหมือนสินค้าตีตราจากพวกพ่อค้าพระว่าองค์นี้องค์นั้นนะ ดีอย่างนั้นอย่างนี้นะ ดังอย่างนั้นอย่างนี้นะ เพราะคุณจะตกเป็นเหยื่อได่ง่าย...

 

เรื่องการดูพระว่าองค์ไหนเก่งจริง หรือเคร่งจริง ก็ต้องดูกันไปนานๆ เหมือนคำโบราณที่ว่า หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คนหรือพระ และต้องดูให้ครบทั้งสี่ด้าน เพราะว่าบางองค์ท่านเก่งจริงๆ แต่ไม่ดัง บางองค์ท่านดังจริงๆ แต่ไม่เก่งเท่าไหร่ บางองค์ท่านทั้งเก่งจริงๆ และดังจริงๆ แต่บางองค์ท่านก็ไม่เก่งและก็ไม่อยากดังด้วย ถ้าพูดถึงความเคร่ง บางองค์ท่านอาจจะแกล้งทำเป็นเคร่งเพื่อให้คนเชื่อคนศรัทธาก็มี แต่บางองค์ท่านทำตัวดูแล้วเหมือนไม่เคร่ง ไม่ค่อยสำรวม และก็ไม่น่าศรัทธา แต่ท่านเป็นพระดีพระแท้อยู่ข้างใน กว่าจะรู้ว่าท่านเป็นพระดีพระแท้ ก็ต่อเมื่อท่านละสังขารไปแล้ว อาจจะมีบางสิ่งบางอย่างให้พิสูจน์ได้ว่าท่านเป็นพระดีพระแท้ บางองค์ท่านเป็นพระที่ดี แต่ไม่เก่ง บางองค์ท่านเป็นพระที่เก่ง แต่ไม่ใช่พระดี บางองค์ท่านเป็นพระที่ดีด้วยและก็เก่งจริงๆด้วย ประเภทสุดท้ายทั้งเป็นพระที่ไม่ดีและก็ไม่เก่ง (แมงป่องตัวน้อยนิด มีพิษน้อย แต่ชูหางอวดตัวทำท่าเหมือนว่ามีพิษมาก แต่พญานาคมีพิษมากและร้ายแรง แต่กลับเลื้อยหรือทำตัวสงบเสงี่ยมเหมือนว่าไร้พิษสง) ท่านผู้รู้ทั้งหลายโปรดพิจารณา

 

เยี่ยมยอด...............

๒๐ ปี หลังจาก หลวงพ่อ วัดท่าซุงล่ะสังขาร คำสอนยิ่งกว้างไกลออกไปทั่วโลกในรูปแบบ internet ศิษย์รุ่นใหม่มีมายิ่งขึ้นกว่าศิษย์รุ่นเก่า ( ที่ตามหลวงพ่อท่านไปก็เยอะ ) วัตถุมงคล ราคาขึ้นแบบเดียวกับทอง อีกหน่อยบางอย่างได้เห็นแต่รูป

ของจริง ที่พิสูจน์ได้ และ ทนการพิสูจน์......หลวงพ่อ ฤาษีลิงดำ

กราบ ๆ ๆ หลวงพ่อ ที่มีเมตตาอย่างสูง

 

ดูยากครับ พระดีจริงๆ มันอยู่ที่ข้างใน ซึ่งคนทั่วไปจะมองไม่เห็นหรอกครับ ถ้าไม่มีฤทธิ์
คนที่เขาได้ เขาแค่มองหน้า ก็รู้แล้วว่าแต่ละองค์เป็นอย่างไร

 

สมัยก่อนต้องคอยไปแอบถาม พระที่ท่านได้ บางองค์ก็ไม่ยอมบอก บางองค์ท่านก็ยอมบอก แต่ต้องสนิทกันจริงๆ
เมื่อก่อนนี้ยันตระ ดังระเบิด ไอ้เราก็เห่อ เอาผ้าขาวไปปูกราบ เอาดอกบัวมาต้มกิน
พอไปถามพระหนุ่มๆ สายพระป่า ที่ท่านไม่ปิดเรา ท่านบอก ยันตระ ไม่ใช่พระ ตอนนั้นก็ไม่เชื่อท่าน พอข่าวดังขึ้นมาและเจ้าตัวเตลิดหนีไปห่มเขียว คราวนี้เชื่อพระหนุ่มๆ ที่ว่าสนิทใจเลยครับ(ไม่ต้อง pm มาถามชื่อท่านนะครับ)

 

ต้องดูกันนานๆครับ
ที่เคยได้ยินมาและใช้พิจารณาอยู่คือ
- ดูที่อยู่ที่หลับนอน มีของสะสมไหม มีเครื่องทำความสะดวกอะไรบ้าง ขนาดห้องนอนใหญ่ไหม มีเตียงหรือฟูกสูงขนาดไหน
- ดูอาหารการกิน แบ่งหมู่บริวารไหม เก็บข้ามวันไหม มีตู้เย็นไหม ใส่อะไร
- ดูธรรมที่สอน ว่าเพื่อการ ลด ละ หน่าย คลาย ไหม
- ดูว่ารักษาคำพูดไหม เรื่องนี้ผมว่าสำคัญมาก(ถ้าพูดแล้วจำไม่ได้แปลว่าตอนที่พูดขาดสติ ถึงจำไม่ได้ ไม่พิจารณาก่อนพูด)
- ดูว่าการกระทำ ทำเพื่ออะไร เพื่อประโยชน์เข้าตัวของพระไหม
เหล่านี้คือการดูพระ ดี ที่ว่าต้องดูนานเพราะบางทีก็ดูไม่ออก ท่านอาจจะทำตัวให้เราสงสัย หรือเสื่อมศรัทธา หรือดูไม่เหมาะในสายตาเรา จึงต้องพิจารณานานถ้าเราผ่านการพิจารณาของท่าน ก็อาจจะแสดงอะไรให้ดู ส่วนเรื่องจับเงิน ไม่จับเงิน วัดยาก บางองค์ไม่จับเงินแต่มีบัญชีธนาคาร(ฮาาาาา) ต้องดูว่าเอาเงินไปทำอะไร ใช้เพื่อตัวเองไหม
ส่วนวิธีดูพระเก่ง สำหรับผม คือต้องลองครับ จะลองพกติดตัว ลองยิงหรืออะไรก็แล้วแต่จริตครับ ครูบาอาจารย์ที่ท่านเก่งจริงไม่เคยห้ามลองครับ ไม่มีการบอกว่าเป็นการลบหลู่ครูบาอาจารย์อะไรเทือกนั้น
ทุกวันนี้ต้องระวังครับ เดี๋ยวเสือเหลืองเขมือบเอา(ต้องขอโทษที่เข้มข้นไปหน่อยครับ.....แต่ก็ลองพิจารณาดูเป็นแนวทางครับ)