เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ในห้อง 'ประสบการณ์ เรื่องเล่า' ตั้งกระทู้โดย พี เสาวภา, 7 เมษายน 2008.

แท็ก: แก้ไข

หน้า 1007 ของ 3280

พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

วันที่สมัครสมาชิก:

21 กุมภาพันธ์ 2008

โพสต์:

38,014

ค่าพลัง:

+146,295
Ong said: ↑

ชอบรูปนี้
Click to expand...

เจอที่ไหนหรือครับ
ข้อเขียนและรูปภาพในกระทู้เหรียญบินฯตกอยู่ในหมวดวรรณกรรม ตามมาตรา ๔ ของ พรบ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗ ได้รับการคุ้มครอง ผู้ใดจะนำไปใช้ต้องได้รับการยินยอมจากผู้สร้างสรรค์ ผู้ใดละเมิดถือว่า ละเมิดกฎหมายตาม พรบ ลิขสิทธิ์ ๒๕๓๗ มีโทษ ทั้ง จำ หรือ ปรับ หรือ ทั้งจำทั้งปรับได้ ตามมาตรา ๖๙ - ๗๗

พี เสาวภา, 15 มิถุนายน 2010

#20121
- ถูกใจ x 13
- ดูรายการ
นายGEET เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

14 กุมภาพันธ์ 2010

โพสต์:

486

ค่าพลัง:

+4,153
อ่านเรื่องราวครูวิมแล้วตื่นเต้นจริงๆ ดูความตั้งใจแล้ว ผมเชื่อว่าอีกไม่นานที่โรงเรียนคงมีวงดนตรีไทยที่ดีเกิดขึ้นแน่นอนครับ

นายGEET, 15 มิถุนายน 2010

#20122
- ถูกใจ x 11
- ดูรายการ
พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

วันที่สมัครสมาชิก:

21 กุมภาพันธ์ 2008

โพสต์:

38,014

ค่าพลัง:

+146,295
พิณพาทย์ said: ↑

มาเล่าต่อครับ...(ยาวหน่อยครับ)
ผมกำลังมองดูว่าเป็นอะไรกันแน่ เหตุที่ไม่กล้าจะออกแนวไสยศาสตร์ไปนั้นเพราะเราเป้นครูเดี๋ยวชาวบ้านเห็นจะดูไม่งามเท่าไหร่ อีกอย่างกลัวว่าเด็กนักเรียนจะเกิดอุปทานหมู่อย่างในข่าวที่ผ่านมาผมจึงพูดอะไรทำอะไรไม่ได้มากได้แต่ปลอบและถามอาการในใจก็ระลึกถึงครูบาอาจารย์เราว่าอย่าให้เป้นอะไรมาก แต่วันนั้นพอดีมีพระที่มาสอนหนังสือนักเรียนเป้นพระตามบ้านนี่ล่ะครับ หรือเรียกว่าหลวงพี่ก็ได้เพราะอายุไม่แก่เฒ่าสักเท่าไหร่ หลวงพี่องค์นี้ก็มาโรงเรียนตอนเช้าพอดีเลยเข้ามาดู ก้สังเกตอาการสักพักแล้วบอกว่า เดี๋ยวผมจัดการเองแล้วท่านก็หันมาหาผมบอกว่า ครูมาช่วยผมหน่อย แล้วท่านหยิบสายสิญจน์มาแล้วว่าคาถาท่านเสร้จแล้วให้ผมเอาสายสิญจน์ใส่คอเด็กทีละคนแล้วท่านก้มาว่าคาถาเป่าหัวอีกสองสามครั้งเด็กก็หยุดร้องแต่ยังไม่สนิทนัก ท่านก็เดินไปหาอีกคนเพราะเห้นว่าอาการค่อยยังชั่วขึ้น พอมาหาอีกคนก็ทำเช่นเดิมอีกแต่คนนี้ไม่หายง่าย ยังคงร้องจ้าอยู่ตัวแข็ง หลวงพี่ท่านก็เป่าอยู่หลายครั้งมากกว่าจะหยุดและค่อยยังชั่วขึ้น แล้วหลวงพี่ก็หันมาพูดเป้นภาษาใต้กับผมว่า ครุสอนดนตรีไทยใช่ไหม ท่านบอกห้องดนตรีไทยมันมีของทับเขาอยู่นะ ให้หาจาน ดอกไม้ ธุปเทียนไปไหว้ซะ ผมก็จัดการตามที่พระท่านบอกเพราะว่าก็คิดไว้เช่นนั้นเหมือนกันหลังจากวันแรกที่เด็กมีอาการแต่ยังไม่ทันได้ทำ พอเตรียมของเสร้จผมจึงขึ้นไปบนห้องเก็บซากสัมภารกต่างๆพร้อมหลวงพี่รูปนั้นด้วย พอเข้าไปถึงท่านก็หันมองรอบห้องแล้วบอกว่าเขาอยู่ตรงนี้พร้อมกับหยิบกล่องเก่าๆที่ทับระนาดอยู่ออกวางไว้ที่อื่นแล้วให้ผมอธิฐานบอกเอง ผมก็อธิฐานเชิญครูทางดนตรีไทยของผมมาหมดเลย พร้อมทั้งบอกว่า หากมีอะไรอยู่ ณ ที่นี้ที่เป้นบรมครูเป้นครูหรือผู้ดีแลเครื่องดนตรีนี้ขอให้มาอยู่กับผมและออกไปด้วยกันและผมจะจัดการรื้อและทำความสะอาดให้หมด และบอกครูพ่อแก่ กับพระพิราพซึ่งเป้นครูประจำตัวว่าหากมีสิ่งไม่ดีอันใดก็โปรดขจัดปัดเป่าให้ด้วย และไม่ลืมบอกกล่าวอัญเชิญบารมีหลวงพ่อทรง และครูบาอาจารย์ต่างๆแผ่มา ณ สถานที่นี้ด้วย เสร็จแล้วผมลงไปด้านล่าง ก็เห็นหลวงพี่รูปนั้นนำเด็กออกมากลางแจ้งและใช้เทียน 1 เล่ม วนรอบๆตัวนักเรียนพร้อมว่าคาถา อุณหิส เด็กก็มีอาการดีขึ้นตามลำดับเข้าเรียนได้ตามปกติ ผมสงสารเด็กนักเรียนครับ คิดว่าทำไมไม่มาบอกเราเองเลยล่ะไปลงกับเด็กทำไม เด็กไม่รู้เรื่องอะไรด้วย อีกอย่างหากเป้นบรมครูทางดนตรีไทยหรือครูบาอาจารย์ทางนี้ผมคิดว่าผมก็สัมผัสมาพอสมควร คิดในใจว่าน่าจะมาบอกเราหรือสื่ออะไรให้มันดีกว่านี้หน่อย แบบนี้เด็กยิ่งกลัว ใครจะกล้ามาเล่นดนตรีไทยกันครับต่อไปไม่กลัวผีกันหมดเรอะ แต่อาจจะเป้นพวกคนเฝ้าหรือดวงวิญญาณทั่วไปที่รับหน้าที่มาเฝ้าเครื่องดนตรีไว้ เลยสื่อออกมาค่อนข้างจะแรงสักหน่อย ในใจไม่กลัวเลยน่ะครับเรื่องพวกนี้แต่สงสารเด็กหากเป็นจริงมีจริงก็น่าสงสารนักเรียนมาก
วันต่อมาวันที่สามผมก็เตรียมตัวเองไปพร้อมครับทั้งกำลังใจ กำลังกาย กำลังพระ กำลังครู คิดไว้ว่าหากวันนี้ไม่เลิกเป็นอีก ก็คงได้รู้กันไปข้างนึงเลย และวันที่สามนี้ผมก็อาราธนาเบี้ยแก้หลวงพ่อทรงขึ้นคอแขวนร่วมกับพระนักธรรมจะได้มีปัญญาแก้ปัญหาด้วย แต่วันนี้วันที่สามเหตุการณ์ปกติไม่มีอะไรเกิดขึ้นประกอบกับห้องนั้นทางโรงเรียนก็ทำการรื้อของและห้องนั้นออกทั้งหมดผมจึงแยกเครื่องดนตรีไทยต่างๆออกมาไว้ให้เหมาะสมแล้วบอกว่าครูเดี๋ยวมาอยู่กับผมนะ มากันให้หมดเลย...เห็นสภาพเครื่องดนตรีแล้วก็ฝุ่นจับหนาเป็นสิบปีชำรุดทรุดโทรม ตะโพนก็หนังแตก หนังขาด ระนาดตะกั่วหลุดเชือกขาด อังกะลุงแตกใช้การไม่ได้เสียแล้ว โดยเฉพาะตะโพนนั้นถือเป้นครูใหญ่เลยเห้นแล้วนึกถึงคำครูผมขึ้นมาทันทีว่าตะโพนท่านเป็นครูใหญ่ครูพระปรคนธรรพดูแลรักษาไว้ให้ดี ควบคุมเครื่องดนตรีอื่นๆได้ แต่ตะโพนที่นี่พังยับเยินเลย ครูหรือคนเฝ้าหรือวิญญาณต่างๆก็อาจมาส่งสัญญาณให้ดูแลท่านให้ดี วันที่สามผ่านไปแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น และมีเบี้ยแก้หลวงพ่อทรงในคอก็อุ่นใจไปชั้นหนึ่ง...วันต่อมาผมจึงได้ฤกษ์เอาเครื่องดนตรีทุกชิ้นมาทำความสะอาดให้นักเรียนล้าง ขัด ถู ให้ดูใหม่ทั้งหมด แล้วเอามาผึ่งแดด เสร็จแล้วจึงเอามาลองเคาะเสียงดีดูความไพเราะของไม้เก่าที่พังๆ เสียงเพี้ยนเสียหมดแล้วครับ แต่เสียงนั้นก็เรียกนักเรียนมายืนมุงดู ทั้งครูด้วยกันด้วย ต่างๆดีใจที่ได้ยินเสียงดนตรีไทยมาขอฝึกระนาดกันใหญ่เชียวครับ อ่อในระหว่างที่บรรเลงลองเครื่องอยู่นั้น จู่ๆเสียงรถมอไซด์นักเรียนที่จอดไว้อยู่ เกิดติดเครื่องขึ้นมาเองแบะบิดแบบสุดๆเสียงดังเหมือนเลื่อยไฟฟ้าเลยเด็กนักเรียนแถวนั้นก็วิ่งหนีกันอลหม่านครับ พอไปดูก็เห็นรถมอไซด์ยังดังอยู่แต่เครื่องมีควันขึ้นแล้วคือใหม้ ครูอีกคนจึงไปผ่อนคันเร่งรถควันก็ขึ้นเลยครับ ไม่รู้ใครทำใครเล่นแต่ก็คิดกันว่าอาจมีนักเรียนมาแกล้วเพื่อนแล้ววิ่งหายไป...หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรผิดปกติผมก็เดินมาเก็บเครื่องดนตรีเข้าที่ คิดในใจว่าเอาอีกแล้วเหรอนี่ ไม่หยุดหรือ เดี๋ยวคงต้องจัดเลี้ยงสักมื้อหรือไม่ก็บุกเบิกดนตรีไทยที่นี่เพราะผมชอบท้าชอบลองของ มาท้าทายผมแบบนี้เดี๋ยวจะทำให้พูดไม่ออกกันไปเลย อยากให้ทำ อยากให้เล่น อยากให้มี จะเล่น จะทำ จะมีให้จุกกันไปข้างนึงเลยล่ะครับ คงคิดมาลองใจผมว่าแข็งพอไหม กล้าพอไหมที่จะมาทำวงดนตรีไทยที่นี่ คงลองถูกคนแล้วล่ะครับ คราวนี้ อิอิอิ หลังจากเก้บเครื่องดนตรีไทยแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เรารู้แก่ใจเราเองว่ามีอะไร ต้องทำยังไงเองพอแล้วจึงไม่ได้ไปคุยกับครูคนอื่นเรื่องแบบนี้...
จนเมื่อวานวันจันทร์ ก็เกิดเหตุประหลาดขึ้นอีกครั้งสดๆร้อนๆ เล่นเอาผมและคนรอบข้าง งง ไปตามๆกันเลยครับ คือเมื่อวานวันจันทร์เป้นเวรผมที่จะต้องลงดูแลนักเรียนทำความสะอาด ผมจึงลงไปตรวจตราตามปกติ ในระหว่างที่เดินอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงแว่วๆมาแต่ไหน เป้นเสียงฉิ่งกับเครื่องดนตรีอะไรสักอย่างลอยแว่วมาไกลๆผมก็ไม่สนใจเดินต่อ พอเดินไปเรื่อยๆเกือบถึงห้องเก็บเครื่องดนตรีก็ชัดขึ้นๆๆๆ จนผมถามครูเวรด้วยกันและนักเรียนข้างๆว่าได้ยินเสียงอะไรไหม ทุกคนได้ยินแล้วบอกว่ามันดังมาจากไกลๆแต่ไม่รู้ว่าเสียงเครื่องดนตรีอะไรแต่รู้ว่าคือเครื่องดนตรีไทย ผมเลยสงสัยเพราะทุกคนได้ยินหมดไม่หูฝาดคนเดียวแน่ๆ เลยเดินตามเสียงเพลงไปเรื่อยๆ ยิ่งได้ยินชัดขึ้นๆ จับใจความได้ว่าเป็น ซออู้ กำลังบรรเลงเดียวเพลงกราวในซึ่งถึงว่าเป้นเพลงเดี่ยวสูงสุดของดนตรีไทย แต่หาเสียงนั้นไม่เจอ พอเดินเข้าไปในที่แคบเสียงก็ชัดขึ้น ปรากฎว่าเสียงไม่ได้มาจากไกลๆเหมือนที่หลายคนได้ยิน แต่เสียงมันอยู่ที่เอวผมครับ ...!!! ดังมาจากโทรศัพท์มือถือนี่เองที่เอว จึงฟักออกมาดู หน้าจอเป็นเครื่อวเล่นเพลงแล้วผมจึงรีบเดินไปหาที่คนเยอะๆที่ตามหาเสียงกันแล้วบอกว่านี่ไงต้นเสียงมาจากมือถือผม ทุกคนทำหน้า งง ว่าทำไมมันดังเองได้ อันนั้นไม่แปลก แปลกตรงที่ว่า มือถือผมจะล๊อคปุ่มกดอัตโนมัติและร้อยไว้กับเข็มขันที่เอวถึงมือไปโดนแต่ไม่เคยเกิดว่ามันจะผ่านระบบล๊อคอัตโนมัติไปได้ ถึงจะผ่านไปได้แต่ก็ไม่สามารถไปถึงเครื่องเล่นเพลงได้เพราะมันต้องเป้นคนกดหาเพลงจึงจะทำได้ ผมก็มองหน้าพวกครูและนักเรียนแล้วยิ้มๆบอกว่าสงสัยมือไปกดโดนมั้งครับแล้วเดินจากไป คิดในใจอีกว่า นี่อะไรมันจะบังเอิญเปิดเพลงได้ขนาดนั้นและสามารถทะลุระบบล๊อคมือถือเข้าไปได้เพราะขณะเอามือถืออกมาถูกนั้น ระบบล๊อคก้ยังคงล๊อคปุ่มอยู่เช่นเดิม คิดว่า เอาอีกแล้วนะวันนี้ มาแบบไกล้ตัวเลย เล่นไม่จบจริงๆ แต่วันนั้นไม่ได้ใส่เบี้ยแก้หลวงพ่อทรงไปน่ะครับ ใส่แต่เหรียญเต่า 1 ไป เลยเข้ามาเล่นได้ไกล้ๆตัว เหตุการณ์ทั้งหมดก็มีเพียงเท่านี้ล่ะครับ ผมอยู่บวรนิเวศมาก็เจอเรื่องพวกนี้มาเหมือนกันแต่ก็ไม่รุนแรงหรือเฮี้ยนเท่านี่ ที่นี่เฮี้ยนดีน่าลองครับ อีกวันผมจึงเอาล๊อคเก็ตพ่อแก่ที่ผมเคยสร้างไว้มาแจกครุในโรงเรียนทุกคนน่ะครับ แบบว่าแสดงสักหน่อยว่าเราก็ศิษย์มีครูเช่นกันนะ มาที่นี่มาดี มาทำ มาสร้าง ยิ่งเจอเรื่องลี้ลับแบบนี้แล้วยิ่งชอบมาเลยครับผมจะทำให้ดูเลี้ยงให้อิ่มหนำสำราญเหมือนครั้งที่อยู่บวรนิเวศทีเดียวเชียว...ผมก็นำมาเล่าสู่กันฟังน่ะครับอยู่ที่นี่คอเดียวกันไม่ค่อยมีหรือไม่มีเลย คุยเรื่องพระเรื่องของขลังก็ไม่รู้เรื่องกัน เลยมาเล่าให้ยาวๆหน่อยครับ เพราะตื่นเต้นสนุกดีไม่นึกว่าจะมาเจอของเฮี้ยนจริงๆแรงพอตัวที่นี่ ไม่ทันได้เตรียมเนื้อเตรียมตัวเลยครับงานนี้...ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะครับผิดพลาดประการใดขอขมาอภัยไว้ ณ ทื่นี้ด้วยครับ

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง วัดศาลาดินครับ
Click to expand...

ใจเย็นอย่าใจร้อนน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก พูดในฐานะ senior citizen เห็นโลกมาพอสมควร

จัดงานไหว้ครูซ่ะแบบจารย์ศนิวารว่า ผมเห็นด้วย ๑๐๐ % ครับ สัมมาคารวะ ขันติ อดทน ใจสูง ผ่านแน่นอนครับ

ครูดนตรีท่านอาจจะไม่มีอะไร แต่พวกบริวารอาจจะเฮี้ยนน่ะครับ ถ้าจะมีอะไรทางร้ายๆ เขาเฮี้ยนซ่ะนานแล้วก่อนครูมาแล้วแหละ เขาแค่มาทักทาย ครูวิม ว่าสายเดียวกันน่ะครับ

ผมไม่มีความรู้ด้านเครื่องมือดนตรีไทย แต่ได้ยินว่าพังหลายอัน ซ่อมได้ไหมครับหรือ ต้องหาใหม่

ถ้าซ่อมได้ หรือต้องหาอันใหม่ ผมของจองตะโพน ครูใหญ่น่ะครับ อยากจะมีส่วนร่วม ผมสร้างตะโพนเล็กถวายหลวงพ่อทรงมาหลายร้อยใบแล้ว ขอทำอันใหญ่ๆบ้าง หาช่างซ่อมให้ดีน่ะครับ ( อยากซ่อม อยากอนุรักษ์ของเก่า ) เอาตีให้กระหึ่มดังไปเป็นกิโลเลยครับ ผมออกค่าซ่อมเองครับ

ผมขอนำร่องบริจาค เงิน ๑๐,๐๐๐ บาทให้ว่าที่ ชมรมดนตรีไทยครับ เอาไปซ่อมเครื่องดนตรี บริหารกิจการดนตรีไทย เริ่มกิจสร้างชาติไทยแดนทักษิณ ด้วยเสียงดนตรีไทยได้เลยครับ ....โชโย โห่ๆๆๆๆๆๆๆๆ.....หิ้ว........... ( โห่ก่อนเริ่มตีกลองยาวน่ะครับ ) ตามด้วย กรับ ฉิ่ง ฉาบ หัวโตและขบวนกลองยาวอีก ๙ ใบ ตีให้ดังกระหึ่ม...เหอๆๆ

PM เบอร์บัญชีมาได้เลยครับ เดี๋ยวมีคนตามมาช่วยเองแหละ อย่าลืมขอหลวงพ่อช่วยน่ะครับ พระผู้เฒ่าท่านชอบช่วยคนครับ

แก้ไขครั้งล่าสุด: 16 มิถุนายน 2010

ข้อเขียนและรูปภาพในกระทู้เหรียญบินฯตกอยู่ในหมวดวรรณกรรม ตามมาตรา ๔ ของ พรบ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗ ได้รับการคุ้มครอง ผู้ใดจะนำไปใช้ต้องได้รับการยินยอมจากผู้สร้างสรรค์ ผู้ใดละเมิดถือว่า ละเมิดกฎหมายตาม พรบ ลิขสิทธิ์ ๒๕๓๗ มีโทษ ทั้ง จำ หรือ ปรับ หรือ ทั้งจำทั้งปรับได้ ตามมาตรา ๖๙ - ๗๗

พี เสาวภา, 15 มิถุนายน 2010

#20123
- ถูกใจ x 28
- ดูรายการ
ไม่เกิด เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

6 พฤศจิกายน 2009

โพสต์:

1,916

ค่าพลัง:

+9,458
กราบหลวงพ่อทรง... ครับ
เข้ามาตอกบัตร พร้อมกับชมฟุตบอลไปด้วย ดูบอลจากจานรับสัญญาณไม่ได้ ดูจากเสาอากาศธรรมดาก็ได้ครับ...

ไม่เกิด, 15 มิถุนายน 2010

#20124
- ถูกใจ x 9
- ดูรายการ
ไม่เกิด เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

6 พฤศจิกายน 2009

โพสต์:

1,916

ค่าพลัง:

+9,458
เรื่องของ อ.วิม เนี่ยอ่านแล้วต้องติดตามต่อครับ ถ้ามีอะไร ก็มาบอกเล่ากันต่อนะครับ....

ไม่เกิด, 15 มิถุนายน 2010

#20125
- ถูกใจ x 11
- ดูรายการ
MooDam เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

24 กุมภาพันธ์ 2008

โพสต์:

1,604

ค่าพลัง:

+4,845
เรื่องของ อ.วิม ผมอ่านไป ขนลุกไป ตามเหตุการณ์เลยล่ะครับ

นะ สิวัง พรหมา มะ อะ อุ

MooDam, 15 มิถุนายน 2010

#20126
- ถูกใจ x 9
- ดูรายการ
พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

วันที่สมัครสมาชิก:

21 กุมภาพันธ์ 2008

โพสต์:

38,014

ค่าพลัง:

+146,295
ปลัดงาช้าง

ทำไว้ดูเล่นเหมือนกัน หลวงพ่อทรงลงเหล็กจารให้ แต่ดูยากหน่อย เพราะจารเบา บนงาก็ลื่น

แก้ไขครั้งล่าสุด: 15 มิถุนายน 2010

ข้อเขียนและรูปภาพในกระทู้เหรียญบินฯตกอยู่ในหมวดวรรณกรรม ตามมาตรา ๔ ของ พรบ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗ ได้รับการคุ้มครอง ผู้ใดจะนำไปใช้ต้องได้รับการยินยอมจากผู้สร้างสรรค์ ผู้ใดละเมิดถือว่า ละเมิดกฎหมายตาม พรบ ลิขสิทธิ์ ๒๕๓๗ มีโทษ ทั้ง จำ หรือ ปรับ หรือ ทั้งจำทั้งปรับได้ ตามมาตรา ๖๙ - ๗๗

พี เสาวภา, 15 มิถุนายน 2010

#20127
- ถูกใจ x 13
- ดูรายการ
buakaew2007 เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

4 ธันวาคม 2008

โพสต์:

1,410

ค่าพลัง:

+6,222
กราบนมัสการหลวงพ่อครับ

buakaew2007, 15 มิถุนายน 2010

#20128
- ถูกใจ x 9
- ดูรายการ
พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

วันที่สมัครสมาชิก:

21 กุมภาพันธ์ 2008

โพสต์:

38,014

ค่าพลัง:

+146,295
ปลัดงาช้าง ปลัดไม้มะยม

ปลัดงาช้างของอาจารย์ผม หลวงปู่บุญศรี ส่วนปลัดไม้มะยมตายพรายของหลวงพ่อทรง ชุดนี้ของใช้ประจำตัวครับ

ข้อเขียนและรูปภาพในกระทู้เหรียญบินฯตกอยู่ในหมวดวรรณกรรม ตามมาตรา ๔ ของ พรบ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗ ได้รับการคุ้มครอง ผู้ใดจะนำไปใช้ต้องได้รับการยินยอมจากผู้สร้างสรรค์ ผู้ใดละเมิดถือว่า ละเมิดกฎหมายตาม พรบ ลิขสิทธิ์ ๒๕๓๗ มีโทษ ทั้ง จำ หรือ ปรับ หรือ ทั้งจำทั้งปรับได้ ตามมาตรา ๖๙ - ๗๗

พี เสาวภา, 15 มิถุนายน 2010

#20129
- ถูกใจ x 13
- ดูรายการ
romegat เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

17 ตุลาคม 2009

โพสต์:

2,510

ค่าพลัง:

+9,414
พี เสาวภา said: ↑

ปลัดงาช้าง

เปิดดูไฟล์ 1006950 เปิดดูไฟล์ 1006951 เปิดดูไฟล์ 1006952

ทำไว้ดูเล่นเหมือนกัน หลวงพ่อทรงลงเหล็กจารให้ แต่ดูยากหน่อย เพราะจารเบา บนงาก็ลื่น
Click to expand...

ท่านปลัดไม่ย้ายไปช่วยราชการพื้นที่อื่นบ้างหรือครับ..^-^ ขอตัวไปนอนก่อนละครับ:z1

ต้องทำคือความดี ต้องมีคือคุณธรรม ต้องจำคือบุญคุณ

romegat, 15 มิถุนายน 2010

#20130
- ถูกใจ x 8
- ดูรายการ
ไม่เกิด เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

6 พฤศจิกายน 2009

โพสต์:

1,916

ค่าพลัง:

+9,458
เห็นปลัดแต่ละเวอร์ชันแล้ว.... อยากได๋ อยากได้...... ( สุดยอดจริงๆ )

ไม่เกิด, 15 มิถุนายน 2010

#20131
- ถูกใจ x 9
- ดูรายการ
ไม่เกิด เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

6 พฤศจิกายน 2009

โพสต์:

1,916

ค่าพลัง:

+9,458
สงสัยต้องเข้าทางนายอำเภอ ไม่งั้นอด...555

ไม่เกิด, 16 มิถุนายน 2010

#20132
- ถูกใจ x 10
- ดูรายการ
พี เสาวภา ผู้สนับสนุนเว็บพลังจิต ผู้สนับสนุนพิเศษ

วันที่สมัครสมาชิก:

21 กุมภาพันธ์ 2008

โพสต์:

38,014

ค่าพลัง:

+146,295
วันนี้ขอตัวครับ ราตรีสวัดดิ์

ข้อเขียนและรูปภาพในกระทู้เหรียญบินฯตกอยู่ในหมวดวรรณกรรม ตามมาตรา ๔ ของ พรบ ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗ ได้รับการคุ้มครอง ผู้ใดจะนำไปใช้ต้องได้รับการยินยอมจากผู้สร้างสรรค์ ผู้ใดละเมิดถือว่า ละเมิดกฎหมายตาม พรบ ลิขสิทธิ์ ๒๕๓๗ มีโทษ ทั้ง จำ หรือ ปรับ หรือ ทั้งจำทั้งปรับได้ ตามมาตรา ๖๙ - ๗๗

พี เสาวภา, 16 มิถุนายน 2010

#20133
- ถูกใจ x 10
- ดูรายการ
ไม่เกิด เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

6 พฤศจิกายน 2009

โพสต์:

1,916

ค่าพลัง:

+9,458
ชักง่วง... จะดูบอลไหวมั้ยเนี่ย.... ก่อนไปหลับสักหน่อย ฝากข้อความน่าคิดสักหน่อย.... ( ราตรีสวัสดิ์ )

ครั้งหนึ่ง มีบ้านหลังหนึ่งมีสามี ภรรยา ลูกชาย และอาม่าแก่ๆคนหนึ่ง

อาม่าแก่มากและไม่แข็งแรง มีอาการมือสั่นตลอดเวลา

ทำให้ถือของลำบาก โดยเฉพาะเวลาทานข้าวร่วมกับครอบครัว

อาม่าจะถือชามข้าวได้ลำบากและทำข้าวหกลงบนโต๊ะตลอดเวลา

ลูกสะใภ้อาม่าก็รู้สึกหงุดหงิดและรำคาญกับเรื่องนี้มาก จึงปรึกษากับสามีว่า

นางทนไม่ได้ที่เห็นอาม่าทานข้าวหกเลอะเทอะเกลื่อนโต๊ะ มันทำให้นาง

กินข้าวไม่ลง สามีก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเขาไม่สามารถ

หาวิธีทำให้มืออาม่าหายสั่นได้

จากนั้น ไม่กี่วัน

ลูกสะใภ้ก็พูดกับสามีเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกว่า

จะไม่แก้ไขอะไรเลยหรือ นางทนไม่ได้แล้ว

หลังจากโต้เถียงกันไปสักพัก

สามีก็ยอมแก้ไขตามคำแนะนำของภรรยา นั่นคือ

เมื่อถึงเวลาทานข้าว เขาก็จัดโต๊ะให้แม่นั่งแยกต่างหาก

ตามลำพังคนเดียว โดยใช้ถ้วยข้าวราคาถูก ๆ บิ่น ๆ

เพราะอาม่าชอบทำถ้วยแตกบ่อย ๆ

เมื่อถึงเวลาทานข้าว อาม่าเศร้าใจมาก

เพราะอาม่าก็ไม่มีปัญญาจะแก้ไขอะไรได้

นางนึกถึงอดีตที่นางเคยเลี้ยงดูลูกชายด้วยความรักเสมอมา

นางไม่เคยปริปากบ่น หรือย่อท้อต่อความเหนื่อยยาก

เวลาที่ลูกชายเจ็บไข้ นางก็ดูแลเขาเป็นอย่างดี

เวลาที่เขามีปัญหา นางก็ช่วยแก้ไขทุกครั้ง

สภาพร่างกายของนางที่ทรุดโทรมเป็นที่รำคาญของลูกสะใภ้ในวันนี้

ก็คือผลจากการอดทน ตรากตรำทำงานหนักมาเป็นเวลายาวนานในวันก่อน ๆ

เพื่อให้ลูกชาย..หรือสามีของลูกสะใภ้ในวันนี้ได้เล่าเรียน..

มีความรู้..มีอาชีพการงานที่ทำให้ลูกเมียอยู่สุขสบาย

แต่ตอนนี้อาม่าเสียใจมาก..รู้สึกว่า..ตัวเองไร้ค่า..ถูกทอดทิ้ง

หลายวันผ่านไป..

อาม่ายังคงเศร้าสร้อย รอยยิ้มเริ่มจางหายจากใบหน้า

หลานชายตัวน้อยของอาม่าซึ่งเฝ้าจับตาทุกอย่างมาโดยตลอด

ก็เข้าไปปลอบใจและบอกคุณย่าว่า เขารู้ว่า..

คุณย่าเสียใจมากแค่ไหน ที่ถูกพ่อแม่ของเขาปฏิบัติต่อท่านเช่นนี้

และเขาก็บอกท่านว่า เขามีวิธีที่จะให้อาม่าได้กลับ

ไปทานข้าวร่วมกับทุกคนได้เหมือนเดิม

ความหวังเริ่มเบ่งบานขึ้นในหัวใจของหญิงชรา

นางถามหลานชายว่าจะทำอย่างไร

เด็กน้อยได้แต่ตอบเพียงว่า " เย็นนี้ขอให้คุณย่าแกล้งทำชามข้าว

ของคุณย่าตกให้มันแตก..เหมือนกับไม่ได้ตั้งใจนะครับ"

อาม่าได้ฟังก็แสนจะแปลกใจ

แต่หลานชายตัวน้อยก็คงยืนกรานให้คุณย่าทำตามที่เขาบอก

และบอกว่าที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าทีของเขาเอง

และแล้ว..เมื่อได้เวลาอาหารเย็น

หญิงชราก็ตัดสินใจลองทำตามที่หลานพูด เพื่อจะดูว่า

หลานชายมีแผนการอะไร นางจึงยกถ้วยข้าวใบเก่าที่เต็มไปด้วยรอยบิ่นขึ้น

แล้วแกล้งปล่อยลงบนพื้น เหมือนกับทำหลุดมือ

ถ้วยข้าวเก่าใบนั้นหล่นแตกกระจายไม่มีชิ้นดี!!!!!

ลูกสะใภ้เห็นดังนั้น ก็ลุกขึ้น เตรียมจะด่าว่าอาม่าทันที

แต่แล้ว..ลูกชายตัวน้อยของเธอ กลับรีบชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า

" ว้า..คุณย่าทำไมทำชามแตกซะเละหมดล่ะครับ

นี่ผมอุตส่าห์ตั้งใจไว้ว่า..จะเก็บชามใบนี้ไว้ให้คุณแม่ผมใช้ต่อ

แล้วเนี่ยผมจะเอาชามเก่าที่ไหนมาให้คุณแม่ผมใช้

ตอนแกแก่เท่าคุณย่าล่ะครับ ??"

ลูกสะใภ้เมื่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนี้ก็ถึงกับอึ้งงงงง....หน้าซีด ด่าไม่ออกอีกต่อไป

นางรู้สึกได้ทันทีว่า...ทุกสิ่งที่นางทำลงไปในวันนี้ย่อมจะเป็นตัวอย่าง

ให้ลูกชายของนางปฏิบัติต่อนางในวันหน้าเมื่อนางแก่ตัวลงเช่นกัน

นางรู้สึกอับอายและสำนึกผิดต่อการกระทำของตัวเอง

ตั้งแต่นั้นมา ทุกคนในบ้านก็นั่งทานข้าวร่วมกันตลอดมา....

ไม่เกิด, 16 มิถุนายน 2010

#20134
- ถูกใจ x 22
- ดูรายการ
nu_wa เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

22 ธันวาคม 2007

โพสต์:

2,740

ค่าพลัง:

+10,698
กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ

อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

nu_wa, 16 มิถุนายน 2010

#20135
- ถูกใจ x 12
- ดูรายการ
romegat เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

17 ตุลาคม 2009

โพสต์:

2,510

ค่าพลัง:

+9,414
ไม่เกิด said: ↑

ชักง่วง... จะดูบอลไหวมั้ยเนี่ย.... ก่อนไปหลับสักหน่อย ฝากข้อความน่าคิดสักหน่อย.... ( ราตรีสวัสดิ์ )

ครั้งหนึ่ง มีบ้านหลังหนึ่งมีสามี ภรรยา ลูกชาย และอาม่าแก่ๆคนหนึ่ง

อาม่าแก่มากและไม่แข็งแรง มีอาการมือสั่นตลอดเวลา

ทำให้ถือของลำบาก โดยเฉพาะเวลาทานข้าวร่วมกับครอบครัว

อาม่าจะถือชามข้าวได้ลำบากและทำข้าวหกลงบนโต๊ะตลอดเวลา

ลูกสะใภ้อาม่าก็รู้สึกหงุดหงิดและรำคาญกับเรื่องนี้มาก จึงปรึกษากับสามีว่า

นางทนไม่ได้ที่เห็นอาม่าทานข้าวหกเลอะเทอะเกลื่อนโต๊ะ มันทำให้นาง

กินข้าวไม่ลง สามีก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเขาไม่สามารถ

หาวิธีทำให้มืออาม่าหายสั่นได้

จากนั้น ไม่กี่วัน

ลูกสะใภ้ก็พูดกับสามีเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกว่า

จะไม่แก้ไขอะไรเลยหรือ นางทนไม่ได้แล้ว

หลังจากโต้เถียงกันไปสักพัก

สามีก็ยอมแก้ไขตามคำแนะนำของภรรยา นั่นคือ

เมื่อถึงเวลาทานข้าว เขาก็จัดโต๊ะให้แม่นั่งแยกต่างหาก

ตามลำพังคนเดียว โดยใช้ถ้วยข้าวราคาถูก ๆ บิ่น ๆ

เพราะอาม่าชอบทำถ้วยแตกบ่อย ๆ

เมื่อถึงเวลาทานข้าว อาม่าเศร้าใจมาก

เพราะอาม่าก็ไม่มีปัญญาจะแก้ไขอะไรได้

นางนึกถึงอดีตที่นางเคยเลี้ยงดูลูกชายด้วยความรักเสมอมา

นางไม่เคยปริปากบ่น หรือย่อท้อต่อความเหนื่อยยาก

เวลาที่ลูกชายเจ็บไข้ นางก็ดูแลเขาเป็นอย่างดี

เวลาที่เขามีปัญหา นางก็ช่วยแก้ไขทุกครั้ง

สภาพร่างกายของนางที่ทรุดโทรมเป็นที่รำคาญของลูกสะใภ้ในวันนี้

ก็คือผลจากการอดทน ตรากตรำทำงานหนักมาเป็นเวลายาวนานในวันก่อน ๆ

เพื่อให้ลูกชาย..หรือสามีของลูกสะใภ้ในวันนี้ได้เล่าเรียน..

มีความรู้..มีอาชีพการงานที่ทำให้ลูกเมียอยู่สุขสบาย

แต่ตอนนี้อาม่าเสียใจมาก..รู้สึกว่า..ตัวเองไร้ค่า..ถูกทอดทิ้ง

หลายวันผ่านไป..

อาม่ายังคงเศร้าสร้อย รอยยิ้มเริ่มจางหายจากใบหน้า

หลานชายตัวน้อยของอาม่าซึ่งเฝ้าจับตาทุกอย่างมาโดยตลอด

ก็เข้าไปปลอบใจและบอกคุณย่าว่า เขารู้ว่า..

คุณย่าเสียใจมากแค่ไหน ที่ถูกพ่อแม่ของเขาปฏิบัติต่อท่านเช่นนี้

และเขาก็บอกท่านว่า เขามีวิธีที่จะให้อาม่าได้กลับ

ไปทานข้าวร่วมกับทุกคนได้เหมือนเดิม

ความหวังเริ่มเบ่งบานขึ้นในหัวใจของหญิงชรา

นางถามหลานชายว่าจะทำอย่างไร

เด็กน้อยได้แต่ตอบเพียงว่า " เย็นนี้ขอให้คุณย่าแกล้งทำชามข้าว

ของคุณย่าตกให้มันแตก..เหมือนกับไม่ได้ตั้งใจนะครับ"

อาม่าได้ฟังก็แสนจะแปลกใจ

แต่หลานชายตัวน้อยก็คงยืนกรานให้คุณย่าทำตามที่เขาบอก

และบอกว่าที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าทีของเขาเอง

และแล้ว..เมื่อได้เวลาอาหารเย็น

หญิงชราก็ตัดสินใจลองทำตามที่หลานพูด เพื่อจะดูว่า

หลานชายมีแผนการอะไร นางจึงยกถ้วยข้าวใบเก่าที่เต็มไปด้วยรอยบิ่นขึ้น

แล้วแกล้งปล่อยลงบนพื้น เหมือนกับทำหลุดมือ

ถ้วยข้าวเก่าใบนั้นหล่นแตกกระจายไม่มีชิ้นดี!!!!!

ลูกสะใภ้เห็นดังนั้น ก็ลุกขึ้น เตรียมจะด่าว่าอาม่าทันที

แต่แล้ว..ลูกชายตัวน้อยของเธอ กลับรีบชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า

" ว้า..คุณย่าทำไมทำชามแตกซะเละหมดล่ะครับ

นี่ผมอุตส่าห์ตั้งใจไว้ว่า..จะเก็บชามใบนี้ไว้ให้คุณแม่ผมใช้ต่อ

แล้วเนี่ยผมจะเอาชามเก่าที่ไหนมาให้คุณแม่ผมใช้

ตอนแกแก่เท่าคุณย่าล่ะครับ ??"

ลูกสะใภ้เมื่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนี้ก็ถึงกับอึ้งงงงง....หน้าซีด ด่าไม่ออกอีกต่อไป

นางรู้สึกได้ทันทีว่า...ทุกสิ่งที่นางทำลงไปในวันนี้ย่อมจะเป็นตัวอย่าง

ให้ลูกชายของนางปฏิบัติต่อนางในวันหน้าเมื่อนางแก่ตัวลงเช่นกัน

นางรู้สึกอับอายและสำนึกผิดต่อการกระทำของตัวเอง

ตั้งแต่นั้นมา ทุกคนในบ้านก็นั่งทานข้าวร่วมกันตลอดมา....
Click to expand...

เรื่องทำนองนี้ เคยเห็นมาไม่น้อยครับ คนที่กระทำล้วนได้รับผลกรรมแล้วทั้งสิ้น..

ต้องทำคือความดี ต้องมีคือคุณธรรม ต้องจำคือบุญคุณ

romegat, 16 มิถุนายน 2010

#20136
- ถูกใจ x 11
- ดูรายการ
ballaman เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

17 มีนาคม 2009

โพสต์:

5,440

ค่าพลัง:

+18,746
ไม่เกิด said: ↑

ชักง่วง... จะดูบอลไหวมั้ยเนี่ย.... ก่อนไปหลับสักหน่อย ฝากข้อความน่าคิดสักหน่อย.... ( ราตรีสวัสดิ์ )

ครั้งหนึ่ง มีบ้านหลังหนึ่งมีสามี ภรรยา ลูกชาย และอาม่าแก่ๆคนหนึ่ง

อาม่าแก่มากและไม่แข็งแรง มีอาการมือสั่นตลอดเวลา

ทำให้ถือของลำบาก โดยเฉพาะเวลาทานข้าวร่วมกับครอบครัว

อาม่าจะถือชามข้าวได้ลำบากและทำข้าวหกลงบนโต๊ะตลอดเวลา

ลูกสะใภ้อาม่าก็รู้สึกหงุดหงิดและรำคาญกับเรื่องนี้มาก จึงปรึกษากับสามีว่า

นางทนไม่ได้ที่เห็นอาม่าทานข้าวหกเลอะเทอะเกลื่อนโต๊ะ มันทำให้นาง

กินข้าวไม่ลง สามีก็ไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะเขาไม่สามารถ

หาวิธีทำให้มืออาม่าหายสั่นได้

จากนั้น ไม่กี่วัน

ลูกสะใภ้ก็พูดกับสามีเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกว่า

จะไม่แก้ไขอะไรเลยหรือ นางทนไม่ได้แล้ว

หลังจากโต้เถียงกันไปสักพัก

สามีก็ยอมแก้ไขตามคำแนะนำของภรรยา นั่นคือ

เมื่อถึงเวลาทานข้าว เขาก็จัดโต๊ะให้แม่นั่งแยกต่างหาก

ตามลำพังคนเดียว โดยใช้ถ้วยข้าวราคาถูก ๆ บิ่น ๆ

เพราะอาม่าชอบทำถ้วยแตกบ่อย ๆ

เมื่อถึงเวลาทานข้าว อาม่าเศร้าใจมาก

เพราะอาม่าก็ไม่มีปัญญาจะแก้ไขอะไรได้

นางนึกถึงอดีตที่นางเคยเลี้ยงดูลูกชายด้วยความรักเสมอมา

นางไม่เคยปริปากบ่น หรือย่อท้อต่อความเหนื่อยยาก

เวลาที่ลูกชายเจ็บไข้ นางก็ดูแลเขาเป็นอย่างดี

เวลาที่เขามีปัญหา นางก็ช่วยแก้ไขทุกครั้ง

สภาพร่างกายของนางที่ทรุดโทรมเป็นที่รำคาญของลูกสะใภ้ในวันนี้

ก็คือผลจากการอดทน ตรากตรำทำงานหนักมาเป็นเวลายาวนานในวันก่อน ๆ

เพื่อให้ลูกชาย..หรือสามีของลูกสะใภ้ในวันนี้ได้เล่าเรียน..

มีความรู้..มีอาชีพการงานที่ทำให้ลูกเมียอยู่สุขสบาย

แต่ตอนนี้อาม่าเสียใจมาก..รู้สึกว่า..ตัวเองไร้ค่า..ถูกทอดทิ้ง

หลายวันผ่านไป..

อาม่ายังคงเศร้าสร้อย รอยยิ้มเริ่มจางหายจากใบหน้า

หลานชายตัวน้อยของอาม่าซึ่งเฝ้าจับตาทุกอย่างมาโดยตลอด

ก็เข้าไปปลอบใจและบอกคุณย่าว่า เขารู้ว่า..

คุณย่าเสียใจมากแค่ไหน ที่ถูกพ่อแม่ของเขาปฏิบัติต่อท่านเช่นนี้

และเขาก็บอกท่านว่า เขามีวิธีที่จะให้อาม่าได้กลับ

ไปทานข้าวร่วมกับทุกคนได้เหมือนเดิม

ความหวังเริ่มเบ่งบานขึ้นในหัวใจของหญิงชรา

นางถามหลานชายว่าจะทำอย่างไร

เด็กน้อยได้แต่ตอบเพียงว่า " เย็นนี้ขอให้คุณย่าแกล้งทำชามข้าว

ของคุณย่าตกให้มันแตก..เหมือนกับไม่ได้ตั้งใจนะครับ"

อาม่าได้ฟังก็แสนจะแปลกใจ

แต่หลานชายตัวน้อยก็คงยืนกรานให้คุณย่าทำตามที่เขาบอก

และบอกว่าที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าทีของเขาเอง

และแล้ว..เมื่อได้เวลาอาหารเย็น

หญิงชราก็ตัดสินใจลองทำตามที่หลานพูด เพื่อจะดูว่า

หลานชายมีแผนการอะไร นางจึงยกถ้วยข้าวใบเก่าที่เต็มไปด้วยรอยบิ่นขึ้น

แล้วแกล้งปล่อยลงบนพื้น เหมือนกับทำหลุดมือ

ถ้วยข้าวเก่าใบนั้นหล่นแตกกระจายไม่มีชิ้นดี!!!!!

ลูกสะใภ้เห็นดังนั้น ก็ลุกขึ้น เตรียมจะด่าว่าอาม่าทันที

แต่แล้ว..ลูกชายตัวน้อยของเธอ กลับรีบชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า

" ว้า..คุณย่าทำไมทำชามแตกซะเละหมดล่ะครับ

นี่ผมอุตส่าห์ตั้งใจไว้ว่า..จะเก็บชามใบนี้ไว้ให้คุณแม่ผมใช้ต่อ

แล้วเนี่ยผมจะเอาชามเก่าที่ไหนมาให้คุณแม่ผมใช้

ตอนแกแก่เท่าคุณย่าล่ะครับ ??"

ลูกสะใภ้เมื่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนี้ก็ถึงกับอึ้งงงงง....หน้าซีด ด่าไม่ออกอีกต่อไป

นางรู้สึกได้ทันทีว่า...ทุกสิ่งที่นางทำลงไปในวันนี้ย่อมจะเป็นตัวอย่าง

ให้ลูกชายของนางปฏิบัติต่อนางในวันหน้าเมื่อนางแก่ตัวลงเช่นกัน

นางรู้สึกอับอายและสำนึกผิดต่อการกระทำของตัวเอง

ตั้งแต่นั้นมา ทุกคนในบ้านก็นั่งทานข้าวร่วมกันตลอดมา....
Click to expand...

เรื่องดีๆ ..... ขอบคุณครับ

อย่านำความทุกข์ในอนาคต มาเป็นความทุกข์ในปัจจุบัน

ballaman, 16 มิถุนายน 2010

#20137
- ถูกใจ x 12
- ดูรายการ
ชาวประมง เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

19 มกราคม 2009

โพสต์:

4,657

ค่าพลัง:

+22,538
กราบ กราบ กราบ หลวงปู่ทรงครับ

สวัสดีครับทุกๆ ท่าน

กระทู้ติดตามของหลวงพ่อสม วัดโพธิ์ทอง (ชาวประมง)

ชาวประมง, 16 มิถุนายน 2010

#20138
- ถูกใจ x 13
- ดูรายการ
Ong เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

18 มีนาคม 2005

โพสต์:

2,501

ค่าพลัง:

+12,861
สู้ๆครับ อ.วิม เค้าคงรอ อ.วิม สถานะการณ์มักสร้างวีระบุรุษ
จิตมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง

Ong, 16 มิถุนายน 2010

#20139
- ถูกใจ x 12
- ดูรายการ
Ong เป็นที่รู้จักกันดี

วันที่สมัครสมาชิก:

18 มีนาคม 2005

โพสต์:

2,501

ค่าพลัง:

+12,861
พี เสาวภา said: ↑

เจอที่ไหนหรือครับ
Click to expand...

เจอจากโลโก้ เจ้าเบ็นครับพี่พี สวยแจ่มมมมมมมม

จิตมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง

Ong, 16 มิถุนายน 2010

#20140
- ถูกใจ x 12
- ดูรายการ

(คุณต้องเข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน เพื่อที่จะโพสต์)

หน้า 1007 ของ 3280

แชร์หน้านี้

Loading...