เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ขากลับผมจอดรถที่สี่แยกไฟแดง กำลังอ้าปากจะกินทอดมันที่ซื้อมาจากตลาดผักไห่ ตาก็ชำเลืองเห็นสาวๆ 2 คนซ้อนมอไซค์กันมาจอดข้างรถผม
สาวเจ้าทั้งคู่พากันมองผม ยิ้มๆ แล้วหัวเราะคิกคัก คิกคัก
โอ.....ร้อยวันพันปีไม่เคยมี....หน้าตาเรารึ ก็บ้านนอกมิใช่เล่น แถมอยู่หลังเขาอีกตะหาก
รึว่า......ทองที่หลวงพ่อแม้นลงให้ผม จะแผลงฤทธิ์ซะแล้วเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า


พี่มาด ชุมพร ครับ ไม่ใช่สาวๆ หัวเราะพี่เพราะกำลังกินทอดมันหรอครับ แซวเล่นนะครับพี่

 

เรื่องของปรอทกรอนั้น ถ้าถามว่าเคยเห็นหรือไม่ก็ต้องขอตอบว่าไม่เคยเห็น แต่เคยได้ยินข่าวมาบ้าง ก็พึ่งจะได้เห็นจากในรูปที่พี่พีเอามาลงให้ดู

พูดถึงปรอทกรอต้อง นึกถึงวิหารกรอไม่แน่ใจว่าใช่ที่ลพบุรีหรือไม่ ว่ากันว่าที่ผนังของวิหารฝังปรอทกรอเอาไว้ เวลาคนเข้าไปกระทบถูกผนังหรือตบผนังของวิหารจะได้ยินเสียงปรอทกรอร้องอ๊อดๆ กลิ้งกันกราวมีคนเล่าว่าเคยเข้าไปในวิหารนี้เวลาโพลเพล้เห็นลูกปรอทกรอกลิ้งอยู่เกลื่อนไปหมดพอจะก้มเก็บก็พากันกลิ้งหายเข้าไปในผนังพร้อมกับเสียงกรอ เคยมีคนเล่าว่าเมื่อก่อนหากใครอยากได้ปรอทกรอก็จะเตรียมพานบายศรีธูปเทียนดอกไม้มาอธิษฐานขอหากมีวาสนาลูกปรอทจะกลิ้งออกมาเอง แต่มายุคหลังคนมักง่ายเล่นเจาะผนังหรือขุดพื้นหาลูกปรอทกรอจนพรุนเลยทีเดียว

ปรอทกรอนี้เข้าใจว่าเป็นวิชาการเล่นแร่แปรธาตุอย่างหนึ่งแยกออกมาจากการทำปรอทสำเร็จ จำพวกการทำเมฆสิทธิ์-เมฆพัด วิธีการทำคงจะเป็นวิชาการหล่อโลหะและการทำหุ่นเทียนขั้นสูงและมีการแปรธาตุโดยใช้ปรอทเป็นส่วนประกอบในการสร้าง เพราะดูจากรูปแล้วไม่น่าจะเป็นการเอาปรอทแท้บรรจุเข้าไปแต่อาศัยหลักการเหมือนปรอทคือ การไหล หรือ การกลิ้ง ของปรอท โดยให้ของที่อยู่ข้างในมีการเคลื่อนไหวเหมือนเวลาเราเขย่าเบี้ยจะรู้สึกถึงการกระฉอกของปรอท แต่ปรอทกรอจะกลิ้งและมีเสียง มีความเป็นกายสิทธิ์คล้ายกับปรอทคือเคลื่อนที่ได้เองเวลามีเหตุมีภัยจะมีเสียงร้องเตือน (หวังว่าปรอทกรอของพี่พีคงจะไม่กลิ้งหนีมาหาผมนะครับ รับรองได้แล้วไม่มีคืน 555+)

คำเตือน โปรดพิจารณาและใช้วิจารณญานในการรับข้อมูลเพราะนี่เป็นเรื่องที่เล่าขานกันมาเลยจำมาเล่าต่อครับ

 

แหมผมน่ะแหย่ขึ้นซะด้วย เอาซะหน่อย เจ้าของกระทู้อนุญาตแล้ว

ผมเรียนจบ ปวส. จากพาณิชย์แห่งหนึ่งในกรุงเทพนี่แหละ พอจบก็หางานทำตามสมัยนิยมและภาคเอกชนขณะนั้นยังรับเด็กจบ ปวช. ปวส. เข้าทำงานอยู่ พอเข้าทำงานปุ๊บ ก็คิดอย่างเดียวเลยว่า คนจบปริญญาตรีหรือปวส. พอเริ่มงานมันก็ต้องมาหัดงานใหม่เหมือนกัน ความฉลาด (เล็กน้อย) และขยันตั้งใจของเราจะพาเราก้าวหน้าได้โดยไม่จำเป็นต้องมีใบปริญญา ว่าแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงาน ขณะเดียวกันก็ไม่อยากให้ใครดูแคลนได้ว่าคิดโง่ ๆ จึงลงเรียนรามคำแหงไว้เพราะหน่วยกิตถูก ไม่ต้องเข้าเรียน อ่านหนังสืออ่านชีทเองถึงเวลาก็ไปสอบ

เทอมแรกลง 8 ตัว มีเวลาอ่านหนังสือบ้างส่วนใหญ่ไม่ได้อ่านแม้แต่ชีทสรุปไม่ว่าจะของ อ.xx พี่oo ที่นิยมวางขายกันเกลื่อนหน้าราม สุดท้ายผ่าน 5 ตัว

เทอมสองลง 8 ตัวอีก คราวนี้สนุกสนานเริงโลกในการทำงานมากขึ้น ผ่านแค่ 2 ตัว

ซัมเมอร์ลงอีกกี่ตัวจำไม่ได้ "ตกหมด"

เทอมต่อมาลงไม่กี่ตัว ไม่ได้ไปสอบ

เส้นกราฟการศึกษาผมดิ่งลงค่อนข้างชันในระยะเวลาอันรวดเร็ว + ขยันทำโอที สนุกสนานกับเพื่อน สังคมทำงาน และ ... (คงเดาได้) ผมทิ้งความคิดเรื่องเรียนไปหมดเป็นเวลา 2 ปี จนหัวหน้าบอกว่า ยังงัย ๆ บริษัทก็พิจารณาใบปริญญาเป็นคุณสมบัติหลักข้อหนึ่งในการโปรโมทขอให้ "เรียนเถอะ"

ผมจึงได้สติขึ้นมาและตัดสินใจลงเรียน มสธ. ด้วยเมื่อเทียบโอนหน่วยกิตจากวุฒิ ปวส. แล้ว ก็ลงเรียนอีกเพียงแค่ 5 เทอม (สองปีรวมซัมเมอร์) แถมมีเพียงแค่เทอมละ 3 วิชา ใจก็นึกว่า เอาวะ แค่ 3 วิชาถ้าไม่มีเวลาอ่านก็เกินไปแล้วล่ะ ด้วยหน่วยกิตที่แพงกว่า จำนวนวิชาที่น้อยกว่า มีหนังสือและแบบฝึกหัดส่งมาให้พร้อมครบ จึงเป็นแรงผลักดันให้มีกำลังใจคว้าปริญญาตรีให้ได้

เมื่อได้รับหนังสือเรียนที่ มสธ. ส่งมาทางไปรษณีย์ เป็นกล่องใหญ่ข้างในมีหนังสือ 3 เล่ม ไอ้เราก็คิดว่า หมู ๆ เล่มละวิชา ถึงจะหนาไปนิดแต่ก็ดีกว่าราม ตั้ง 8 วิชาต่อเทอม พอดึงหนังสือออกจากกล่อง โอ้แม่เจ้า นี่มันวิชาเดียวนี่หว่า มีหนังสือเล่ม 1 เล่ม 2 และแบบฝึกหัด ถ้าใครทันเห็นสมุดโทรศัพท์หน้าเหลืองสมัยเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วจะจินตนาการถูก หนังสือสามเล่มนี้รวมกันเท่ากับ yellow pages 1 เล่มเลย ตอนนั้นเชื่อเลยครับกับคำเล่าลือที่ว่า "หนังสือ มสธ. หนาอย่างกะ yellow pages" มันเป็นความจริง

อ่ะ ไหน ๆ ก็จ่ายตังค์แล้วสู้กันซักตั้ง หนังสือเทอมละ 9 เล่ม เรามีเวลาอ่านประมาณ 3 เดือน ก็วางแผนการอ่านว่าวันละกี่หน้า แล้วลุย
อ่านวันแรก หลับตั้งแต่หน้าที่ 4 - 5
อ่านวันที่สอง ตื่นคาหน้าแรก หนังสือพองเป็นดวง (สงสัยผมจะเหงื่อออก เพราะที่บ้านไม่มีแอร์)
วันที่สามเป็นต้นไปไม่ได้เปิดอีกเลย อ่านแต่หนังสือวัดท่าซุง มันส์กว่าเยอะ อ่านได้วันละยี่สิบสามสิบหน้าถึงจะง่วง

พอถึงช่วงใกล้สอบ ผมก็ขอลาพักร้อน 5 วันก่อนสอบเพื่ออ่านหนังสือ มันเป็นโค้งสุดท้ายแล้วจริง ๆ ไฟรนก้นสุด ๆ ยังงัยมันต้องคั้นศักยภาพในตัวเองออกมาได้น่า ตอนนั้นผมนึกอย่างนี้จริง ๆ พอถึงวันที่ลาไว้ ก็ตั้งใจเตรียมตัวอย่างดี เอาหนังสือมาวางแผนการอ่านแล้วเริ่มอ่าน แน่นอนครับอ่านหนังสือวัดท่าซุงมาเยอะต้องเคยผ่านตา "คาถาพระอินทร์" บ้าง จำได้ทุกพยางค์และวิธีใช้ ก็ไหว้พระบูชาคาถาก่อนอ่านหนังสือ แล้วเริ่มอ่าน
หน้าที่ 1ผ่านไป หน้าที่ 2 ตามมา หน้าที่ 3 เมื่อยตา หน้าที่ 4 หลับตา หน้าที่ 5 ลืมตา หน้าที่ 6 เป็นต้นไปเป็นดวงอีกแล้ว แม่ผมเห็นว่าผมหลับก็ไม่ได้ปลุกด้วยเห็นว่าโต ๆ แล้วดูแลตัวเองได้ แม่แค่ทำกับข้าวกับทำงานบ้านก็สนุกเกินพอ 555 พอตื่นขึ้นมาครั้นจะฝืนอ่านต่อก็คงจะได้ไม่กี่หน้า ว่าแล้วก็ทำให้ร่างกายกระฉับกระเฉงหน่อยดีกว่า ออกขี่จักรยานไปตลาดซื้อขนมซื้อลูกชิ้นเลี้ยงหมาแถวบ้านดีกว่า ตัดสินใจได้ก็ออกลั้ลลา (สมัยนั้นยังไม่มีคำนี้หรอก แต่เห็นว่ายุคนี้นิยมพูดกันและสื่อความหมายได้ตรงความรู้สึกดี) กลับมาบ้านอีกทีก็ 5 โมงเย็น หัวค่ำไม่ต้องพูดถึง อ่านหนังสือวัดท่าซุงต่อ วันแรกผ่านไปด้วยวิริยะบารมีต้นแบบอ๊อนอ่อน

วันที่ 2 - 5 หนังม้วนเดียวกับวันแรกเลยครับ ผมไม่ได้สำเหนียกเลยแม้แต่น้อยว่าจะเอาอะไรไปสอบ จนวันสอบมาถึง ก็ไปสอบทั้ง ๆ ที่ไม่มีภูมิรู้อะไรเพิ่มเติมในหัวเลย มีก็แต่ความรู้ระดับ ปวส. ที่เลือนลางลงไปมากแล้วเท่านั้น วิชาแรกที่สอบพอเข้าไปนั่งห้องสอบ ได้รับโจทย์พร้อมกระดาษคำตอบแล้ว ผมจำต้องใช้วิชชาขั้นสุดท้ายที่เรียนรู้มา คือ ลอกคนอื่น 5555.........................................................ผมล้อเล่น 555 ถ้าลอกก็จบอนาคตกันพอดี บวกกับคงไม่มีใครยอมให้ลอก ในห้องสอบเราจะทำอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ ชำเลืองมองคนอื่น ให้คนอื่นชำเลืองมอง ใช้เครื่องมือสื่อสาร หรือส่งเสียงรบกวนคนอื่น ผมจึงเริ่มทำตามเคล็ดวิธีการใช้คาถาพระอินทร์ทันที โดยเริ่มจากคว่ำกระดาษคำถามคำตอบแล้วรวมใจให้สงบทำสมาธิซักครู่รู้ลมหายใจจนสงบดีแล้ว อาราธนาบารมีพระ คุณครูบาอาจารย์ทั้งหลายมีหลวงพ่อพระราชพรหมยานเป็นที่สุด บารมีพรหมเทวดาทุกองค์รวมถึงพระภูมิที่ดูแลบริเวณสนามสอบด้วย ขอบารมีท่านปู่พระอินทร์ ขอให้ลูกทำข้อสอบได้ถูก สอบผ่านไม่ตกด้วยเถิด แล้วนึกน้อมภาพพระพุทธรูป 1 องค์มาประทับอยู่บนศีรษะ แล้วภาวนาคาถาพระอินทร์ 7 จบ

หงายข้อสอบขึ้นมาข้อไหนทำได้ทำ ข้อไหนไม่ได้จะใช้วิธีสุ่ม โดยผมจะวาดวงกลมเล็ก ๆ ในกระดาษทดแล้วแบ่งเป็น 5 ส่วนแทน ช้อยส์ 5 ข้อ แล้วใช้วิธีหลับตาภาวนาพุทโธจนสบายใจจึงขอบารมีสมเด็จท่านเลือกคำตอบให้แล้วจิ้มลงในวงกลมเหมือนปาเป้า ลงช่องไหนก็ตอบข้อนั้น ผมทำอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ จนเสร็จก็ส่ง เทอมแรกผมสอบผ่านด้วยพระคาถาพระอินทร์ทั้งหมด 3 วิชา ผมซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณของสมเด็จ ครูบาอาจารย์ พรหมเทพและท่านปู่พระอินทร์มาก ๆ ที่โปรดให้ผมพ้นวิกฤตทางการศึกษามาได้ 1 เทอม เทอมที่ 2 ผมจะไม่ประมาทอีกแล้ว

ทุกท่านเชื่อไม๊ครับ เทอม 2 เอย ซัมเมอร์เอย เทอม 3 ก็ดี เทอม 4 ก็แล้ว ผมเป็นเหมือนเทอมหนึ่งเป๊ะเลยครับ อ่านเป็นหลับ ขยับเป็นกินกับเที่ยว แล้วใช้คาถาพระอินทร์ในการสอบทุกวิชา โดยที่บางเทอมผมไม่ได้เปิดหนังสืออ่านเลยแม้แต่หน้าเดียว และเป็นวิชาที่ผมไม่เคยเรียนมาก่อนในสมัย ปวส. ด้วย (มีอยู่ 1 วิชาที่ผมได้ "H" คือคะแนนระดับเกียรติยม ภาษาอังกฤษเรียกว่าอะไรผมจำไม่ได้แล้ว) แม้กระทั้งวิชาที่ผมเห็นแล้วระลึกชาติได้ทันทีว่าเคยเกิดเป็นควายมาหลายชาติ "สถิติ" หรือที่เรียกกันเท่ห์ ๆ ว่า "Stat" ผมเคยเรียนตอน ปวส. งงฉิบ (ขออภัยที่ใช้คำนี้ แต่มันตรงความรู้สึกที่สุดแล้ว) ผ่านมาได้เพราะลอกกันทั้งห้อง 555 (ถ้าอาจารย์มาอ่านเจอจะดีใจไม๊เนี่ย) ตอนเรียนรามก็ทำข้อสอบไม่ได้ตั้งแต่ข้อแรก มั่วร้อยเปอร์เซ็นต์ ผลสอบคือ ตก วิชานี้เป็นวิชาที่ผมรู้สึก"กลัว" จริง ๆ เพราะไม่มีหลักอะไรให้ผมจับได้เลยแม้แต่น้อย แถมต้องท่องสูตรสารพัด โอ๊ย วุ่นวายไปหมด ไอ้เพื่อน ๆ ที่มันเรียนกันได้เรียนกันเข้าใจนี่ ผมนับถือเลย สมัย ปวส. ผมมีเพื่อนคนนึงตัวผอม ๆ เล็ก ๆ เรียนไม่เก่งซักวิชา ตกบ้างคาบเส้นบ้าง ดันเก่ง stat ใคร ๆ ก็ต้องให้มันติว ไอ้เพื่อนคนนี้ทุกวันนี้ไม่รู้ไปทำอะไรอยู่ที่ไหน ไม่รู้ว่าไปทำงานอยู่นาซ่ารึเปล่า

กลับมาที่สอบ stat มสธ.ดีกว่าครับ วิชานี้ผมเข้าสอบด้วยความสบายใจเต็มร้อยเพราะผมมาพร้อมท่านปู่พระอินทร์ เหมือนเดิมเลย อ่านไม่รู้เรื่องตั้งแต่โจทย์ข้อแรก ผมเลยไม่อ่านโจทย์ทุกข้อ ดูแต่กระดาษคำตอบและวงกลมในกระดาษทด สุดท้ายผมก็ผ่านตามที่มั่นใจไว้

มันดูเหมือนราบเรียบง่ายดายสบายบรื๋อยังงัยไม่รู้ใช่ไม๊ครับ ชีวิตจริงของผมไม่ค่อยราบเรียบเหมือนแก้มก้นเด็กทารกหรอกครับ ผมสอบตกวิชานึง แม้จะใช้คาถาพระอินทร์แล้ว นั่นคือ "การจัดการการตลาด" เกิดอะไรขึ้นกับผม หรือว่าที่ผ่านมาผมฟลุ๊คมาตลอดคราวนี้ไม่ฟลุ๊คเลยตก วิชานี้ทันทีที่ออกจากห้องสอบผมรู้สึกเลยว่าวางอารมณ์ได้ไม่เต็มร้อยแฮะ แล้วผลสอบออกมาก็ตกจริง ๆ พอหลังเทอมสี่ ผมก็ลงสอบซ่อมตอนซัมเมอร์ เรื่องหนังสือไม่ได้อ่านอีกนั่นแหละ (ประมาทสุด ๆ เยาวชนที่กำลังศึกษาอยู่อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะครับ) คราวนี้ผมวางกำลังใจดี ๆ ตั้งแต่บ้าน ขี่จักรยานไปสนามสอบ (ผมอยู่กรุงเทพครับไม่ได้อยู่บ้านนอกต่างจังหวัด 555 แต่ มสธ. เค้าให้เราเลือกสนามสอบใกล้ ๆ บ้านได้ ซึ่งสนามสอบที่ผมเลือกนั้น อยู่ห่างจากบ้านผมไปแค่กิโลเดียว ผมก็เลยขี่จักรยานไปสอบ) ถึงหน้าห้องสอบก่อนเวลาเล็กน้อยก็นั่งรวมใจให้สงบ เข้าห้องสอบวางอารมณ์ใจทำตามขั้นตอนอย่างเต็มที่แล้วออกจากห้องสอบมาพร้อมความมั่นใจว่า วันนี้วางอารมณ์ใจได้ถูกต้องดี ผลสอบซ่อมคือ ผ่าน ครับ

ปริญญาตรีจาก มสธ. ใบนี้ผมได้มาด้วยพระคาถาพระอินทร์ 100% เพราะ
1. ผมได้อ่านหนังสือและแบบฝึกหัดไม่ถึง 5%
2. ไม่ต่ำกว่าครึ่งหนึ่งของจำนวนหนังสือทั้งหมด ไม่เคยถูกเปิดอ่านเลย บางวิชาไม่ได้แกะห่อด้วยซ้ำ

อะไรที่ทำให้ผมประสบความสำเร็จในการใช้คาถาพระอินทร์ (เป็นความเข้าใจและประสบการณ์ส่วนตัวนะครับ ถูกผิดผมไม่รู้ผมรู้แต่ว่าสำหรับผมแล้ว "ถูก")
1. ก่อนใช้คาถาหรือขอบารมีพระซักระยะหนึ่งอาจจะ 3 หรือ 5 วัน รักษาศีลหรือกรรมบถสิบ ระงับนิวรณ์ ให้ดีที่สุด จะได้มีทุนความดีก่อนขอบารมีพระ
2. การทำใจให้เป็นสมาธิปลอดจากนิวรณ์ 100% ตั้งแต่อาราธนา ภาวนาพระคาถา ไม่ให้มีแม้แต่ความอยากสอบผ่าน ความตื่นเต้น
3. ทำใจให้สงบตลอดเวลาที่ทำข้อสอบ ไม่เครียด ฟุ้งซ่าน
4. สำคัญที่สุด ที่ผมย้ำทุกครั้งที่ถ่ายทอดคาถานี้ให้ใคร คือ "จงเชื่อมั่นหมดหัวใจว่าคาถานี้ช่วยให้สอบผ่านได้โดยไม่ต้องสงสัยหาเหตุผล" ตัวอย่างคนที่ไม่เชื่อหมดหัวใจ มีให้ผมเห็นอยู่เรื่อย ๆ

ความเชื่อส่วนตัวของผมจากประสบการณ์การใช้คาถานี้คือ
1. หากผลสอบนั้นไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ผู้ใดในภายหลัง พระ พรหม เทวดา ท่านจะช่วยเหมือนใบปริญญาใบนี้ ผมได้มาก็เป็นเพียงช่วยให้ผมไม่น้อยหน้าคนอื่น ไม่เสียเปรียบผู้อื่นในการก้าวหน้าในอาชีพการงาน (ไม่ได้ทำให้ผมได้เปรียบใคร) และผมไม่สามารถเอาวุฒินี้ไปใช้คดโกงใครได้
2. หากผลสอบนั้นจะสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นในภายหลังได้ เราต้องช่วยตัวเองมากที่สุด เช่น เมื่อผมมาทำงานในอาชีพปัจจุบัน ผมต้องสอบใบอนุญาตซึ่งหากไม่มีความรู้ความเข้าใจจริง ๆ แล้วอาจจะทำให้ลูกค้าเสียหายได้ ดังนั้นหากผมไม่มีความรู้ ไม่อ่านหนังสือให้เต็มที่แล้วใช้คาถาพระอินทร์ พระท่านก็คงไม่โปรด เรื่องนี้ประสบกับตัวมาแล้วไม่ต่ำกว่า 2 ครั้ง หลังจากนั้นผมมุด้วยตัวเองมาตลอดโดยมีพระคาถานี้ช่วยเสริมทุกครั้ง


ทั้งหมดที่เล่ามาต้องการให้เห็นตัวอย่าง "ผล" ของคาถาพระอินทร์ ซึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยานได้มอบให้ลูกหลานไว้ใช้ ว่าสำเร็จได้จริงมีผลจริง โดยท่านไม่ต้องเข้าใจเหตุผลกลไกการทำงานเบื้องหลัง ขอเพียงแค่ทุกท่านมีศรัทธาความเชื่ออย่างสนิทใจไม่มีความลังเลสงสัยซึ่งเป็นนิวรณ์ตัวร้ายทำให้เกือบทุกอย่างไม่มีผล ไม่ว่าจะคาถา เครื่องรางของขลัง

ผมไม่ได้อยากเป็นเยี่ยงอย่างให้น้อง ๆ หรือท่านอื่นที่ยังต้องสอบ ปฏิบัติตัวอย่างผม เพราะท่านอาจจะเสียใจได้ ผมเข้าใจว่าที่ผมทำตัวเยี่ยงนั้นแล้วพระท่านโปรดให้อย่างนี้ เป็นเพราะผมวางอารมณ์ใจขณะใช้คาถาได้อย่างถูกต้องและเจตนาของผมไม่ได้เบียดเบียนผู้ใด ไม่ได้สร้างความเดือดร้อนแก่ใครในภายหลัง...เอวังกิ่ม


เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นประมาณช่วงปี 2536 - 2546
ชื่อ นริศ ชวนะปราณี
เบอร์โทร. 089 8290298
ที่อยู่จัดส่งเอาไม๊ครับพี่พี

 

อลังการดีจังครับ ปรอทกรอ

ทึ่งใน นวัตกรรมและภูมิปัญญาบรรพบุรุษมากมาย


ปรอทกรอ



<object width="425" height="344">


<embed src="http://www.youtube.com/v/IxsgD0kvJ0Y&hl=en&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></object>

 

เจ๋งเป้งเลย

 

ขอบคุณครับพี่พีที่ช่วยชี้ทางผมก็คิดไว้แบบนั้นแต่ยังไม่เคยไปวัดครูบาดวงดีวัดบ้านฟ่อนครับ (ไม่ทราบที่ตั้งของวัด) ปกติผมเคยไปกราบครูบาดวงดีเป็นประจำ (วัดท่าจำปี ) แต่ตอนนี้อายุท่านก็ 104 ปีแล้วคงจะทำพิธีให้ลำบากองค์หลวงปู่ แต่เบื้องต้นจะแวะไปกราบครูบาดวงดีวัดท่าจำปีก่อนแล้วจากน้อยไปกราบขอเมตตาจากครูบาดวงดีวัดบ้านฟ่อนทำพิธีให้ก็คงได้นะครับ ส่วนพี่ส้มฟัก และพี่ลายสะลองมีอะไรดีๆแนะนำก็ยินดีครับ(ขออนุญาตเรียกพี่)แล้วสิ่งที่ต้องเตรียมไปมีอะไรบ้างครับ ยังไม่มีความรู้เลย..ขอคำชี้แนะด้วย (ผมว่าจะไปทำวันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ครับ)

 

พี่นริศ เรียนราม มาด้วย มีรุ่นพี่แล้ว

 

สุดยอดจริงๆเลยค่ะ rat_wting

 

ซอยเดียวกับวัดท่าจำปี เลยวัดท่าจำปีไม่น่าจะเกิน 500 เมตร มีวัดสว่างอารมณ์ พระอาจารย์พรสิทธิ์ครับ มีคนเอารถไปขอท่านเจิมประจำครับ

 

รุ่นพี่แต่เรียนไม่จบนะครับ คงโดนให้พ้นสภาพนักศึกษาเรียบร้อยแล้ว

 

ขอบคุณครับ วัดนี้เก่งด้านสักยันต์ด้วยหรือเปล่าครับ

 

สงสัยจะมีทีเด็ด แต่มีอีกแหล่งครับใบ้มาว่า 20. ครับ
การเล่นหวยมีความเสี่ยง นักลงทุนควรพิจารณา...

 

เอิ้ก เอิ้ก ผมเองเป็นแมวน้อยในกะลาครับผม ไม่เคยออกไปไหนครับ <label for="rb_iconid_10">

แต่ถ้าผ่านมาทางแม่แตง อย่าลืมแวะกราบนมัสการหลวงพ่อประสิทธิ์ วัดป่าหมู่ใหม่นะครับผม ท่านไม่เจิมรถครับผม แต่ท่านเจิมใจให้อิ่มเอิบไปชั่วกาลนานเลยครับผม
</label>

 

ครับถ้าได้เห็นพระอาจารย์พรสิทธิ์แล้วจะมั่นใจเองครับว่าเก่งด้านนี้รึเปล่า
แถมสักสวยอีกต่างหากนะครับ

 

ยินดีด้วยกับรถคันแรกครับผม <label for="rb_iconid_10"></label>

ขอให้ขับพาคุณcc5922ไปสู่ความรุ่งโรจน์นะครับ

 

ช่วงนี้บ่ว่างมากกว่าว่างครับ พอว่างก็บ่ได้เข้าเวปครับ แล้วก็ยังเป็นคนจนเงินอยู่แต่รวยใจมากกว่าเดิมครับ แหม ผมก็ว่าเบี้ยตัวนี้สวยกว่าตัวก่อนๆ แล้วก็ได้ยาหอมแบบนี้ปลื้มเป็นพันเท่าเลยครับ

 

benay_watmon@hotmail.com (เบ็น 083 -6139417)

กระทู้นี้ ยอดการเปิด 160,000 กว่าครั้ง ปลื้มแทนท่านเจ้ากรม คงมีกำลังใจอีกเยอะนะครับพี่ คนสนับสนุนเยอะๆแบบนี้ กำลังใจเกินร้อย(ping)

 

ตามทางที่คุณ NR บอกน่ะครับ หรือไปถึงวัดท่าจำปีก็สอบถามคนแถวนั้นก็ได้ น่ะครับ คนเหนือล้วนใจดีทุกคนครับ ส่วนของที่ต้องเตรียมผมก็บ่รู้ชัดเจน คราวก่อนไปกราบหลวงปู่ครูบาดวงดี วัดบ้านฟ่อน ผมเห็นคนนำรถมาให้หลวงปู่ครูบาดวงดีท่านเจิมให้ คลับคล้ายคลับคราผมจะเห็นคล้ายๆ กรวยใส่ดอกไม้อยู่ด้วยน่ะครับ ผมก็เรียกบ่ถูก ถ้าจะให้ดี คุณ cc5922 ลองสอบถามคุณโจ ภราดรดูน่ะครับ ให้โจถามลุงสม (ลุงสมเป็นคนดูแลหลวงปู่อยู่ครับ) ดูว่าถ้าเอารถไปเจิม ต้องมีอะไรบ้าง ก็จะชัดเจนที่สุดครับ.... ที่สำคัญ อย่าลืมเอารถที่จะเจิมไปด้วยเน้อ

 

555 มุขระเบิดต่อมฮาจากเชียงใหม่

 

มาเป็นคำคมอีกและ...ชอบ...ชอบ(||)(||)