เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ของดีมากครับ ถ้าเบื่อบอกผมน่ะครับ แลกก็ได้ ขายให้ก็เอา ผมรับไม่อั้น ราคามาคุยกัน ผมชอบมีติดไว้บูชาที่บ้านเยอะๆ ...แหะๆ

 

ผมอ่านเจอมาตั้งแต่ เมื่อวานแล้วครับ แต่ผมไม่สามารถเข้าไปใน สยามอมูเล็ทได้ เพราะไม่ได้มี การขายของในนั้น ไม่ได้เป็นสมาชิก ถ้าจะซื้อเขา ผมทำตัวหลังไมค์มาตลอด เลยทำให้ผมต้องแสดงความเห็นไว้แล้วในความเห็นก่อนๆ ในพลังจิตนี้

ผมไปวัดมาเป็นร้อยๆครั้ง อันนี้ไม่ได้คุย ผมวิ่งรถ ซื้อมาใหม่ๆ หลังหลวงพ่อเสีย เลขไมล์ประมาณ แสนห้าหมื่นกว่าโล ในระยะเวลาประมาณเกือบสามปี คือ ปี ๔๗ ๔๘ ๔๙ และ ๕๐ ปกติวิ่งปีล่ะ สองหมื่นโลก็เยอะแล้ว แต่ผมวิ่งรถน่ะ เท่ากว่าปกติ ก็ไปวัดหลวงพ่อนี่แหละ ผมไม่ได้ขอพระมาทุกครั้ง ( ผมขอพระทุกครั้งไม่เคยถือวิสาสะหยิบมาเอง เพราะต้องเอาให้หลวงพ่อเสกอีกทีซ้ำทุกครั้ง ) เพราะบางทีเห็นพระแล้วธรรมดา แต่ผมมีพระพิมพ์นี้ แบบต่างๆกัน น่าจะหลายสิบเนื้อ ใกล้ๆร้อยกว่า แสดงว่าผมไปวัดมามากกว่า ๑๐๐ ครั้ง น่าจะถึงสองร้อยครั้ง ถึงได้มีเยอะ ที่ไม่อยากจะโชว์มากกลัวคนว่าเว่อร์ กลัวคนมาขอ...แหะๆ เพราะผมได้กับมือหลวงพ่อทุกองค์ และไม่ได้มีเพื่อขาย เนื้อจะหลากหลายมาก เพราะอยู่ในช่วงทดลองผสมเนื้อ การผสมเนื้อก็ไม่ได้จดสูตร ต่างคนผสมเนื้อก็ว่ากันไป ก่ะกันไป คนเดิมมาผสมอีกทียังไม่เหมือนเดิม

พระเนื้อผงนี้มีวางกลาดเกลื่อนไปหมด ไม่ได้มีพิมพ์นี้พิมพ์เดียว แต่มีทั้งหมดหลายพิมพ์ เช่น

๑) พิมพ์รูปเหมือน
๒) พิมพ์แหวกม่าน
๓) พิมพ์นักธรรม
๔) พิมพ์โพธิ์เก้าใบ ( พิมพ์นี้มีปัญหา )
๕) พิมพ์ พุทธซ้อน
๖) พิมพ์ ซุ้มกอ ( แม่พิมพ์ของศูนย์เอามาให้ แล้วขอพิมพ์กลับไปทีหลัง? )
๗) พิมพ์ สิวลี ห้ามจน ( แม่พิมพ์ของศูนย์เอามาให้ แล้วขอพิมพ์กลับไปทีหลัง? )

พระเนื้อผงข้างบน พิมพ์ที่วัดทั้งสิ้นทุกพิมพ์ ยกเว้นพิมพ์ ที่ ๖ และ ๗ หลังจากเขามาขอพิมพ์กลับไปผมไม่ทราบ และไม่ออกความเห็น

แต่พิมพ์รูปเหมือน มาก่อนเพื่อน ทำออกไปก่อนเพื่อน ทำมาเป็นปีๆ หลวงพ่อชอบใจพิมพ์นี้มาก เพราะเป็นรูปท่าน และที่สำคัญ ท่านสามารถแจกเขาได้ฟรีๆแบบไม่อั้น ไม่ใช่ของที่ท่านต้องซื้อมา แม้จะเป็นของศูนย์ ( ท่านพูดเสมอว่าของมันมีทุน ) ท่านแจกออกไปต้องเกินและไม่ต่ำกว่าหมื่นองค์ขึ้นไป น่าจะแถวสองหมื่นกว่าองค์ ประเมิณได้จากกำลังการผลิต และปริมาณปูนหอยที่ใช้ไปหลายสิบถุง น้ำมันตั้งอิ้ว หลายปิ้บ กาววิทยาศาสตร์อีกหลายปี้บ มีน้ำมันตั้งอิ้วปลอมอีกหนึ่งปิ้ป พระรูปเหมือนนี้ ต้องแน่นอนว่าเป็นพระเอก เพราะเป็นพิมพ์เดียวที่หลวงพ่อแจกไปฟรีๆมากที่สุด สองหมื่นกว่าองค์ มากกว่าพิมพ์ใดๆทั้งหมดที่ท่านแจกฟรีออกไป

คนที่ได้แจกไปน่ะ ทั่วประเทศ เหนือจดใต้ ตะวันออกยันตะวันตก ถึงต่างประเทศ ใครส่งเงินมาทำบุญ ท่านก็ให้พระ หรือ หลานส่งพระไป ใครทำบุญพระแบบอื่นที่เขาโฆษณา ท่านก็แถมพระผงนี้ไป พระนี้ส่งแพร่ไปไกลถึงต่างประเทศ แถวยุโรป อเมริกา ข้ามไปอีกซีกโลก ให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อได้สร้างบารมีด้วยเมตตาทาน อันนี้มีคน โทรมาคุยหรือ PM มาบอก

ส่วนในเอเซียน่ะ แถวมาเลเซีย สิงค์โปร์ ต้องมีพิมพ์นี้ธุดงค์ไปจำวัดด้วยแน่นอน พอจะกล่าวได้ว่าหลังหลวงพ่อล่ะสังขารแล้ว ท่านมีพื้นที่ ที่จะต้องไปดูแลโปรดศิษย์ที่นับถือ ผูกพันกับท่านนี้ ทั่วโลกทีเดียว...ท่านว่าจริงไหมครับ

แต่มีคนได้พระนี้จากหลวงพ่อ คงฟรีๆเหมือนกัน แค่ไม่กี่องค์ แล้วมาพูดว่าที่แค่ตัวเองมีน่ะแท้ แต่นอกจากนั้นน่ะ ฝิ่น หรือ เสริม ไม่ทราบว่า มันยุติธรรมต่อหลวงพ่อ ยุติธรรมต่อวัด ยุติธรรมต่อคนที่เขาบริจาคพิมพ์กับวัดสุฟรีๆมาให้หลวงพ่อท่านแจกหรือไม่ ยุติธรรมต่อคนภายนอกถ้าเข้ามาอ่านแค่ข้อความนั้น และยุติธรรมต่อคนที่ได้รับแจก แต่อาจจะไม่ได้จากมือหลวงพ่อโดยตรงอีกหลายหมื่นคนหรือไม่

พระผงนี้ทั้งที่รอตาก ทั้งที่รอเข้ากล่อง ทั้งที่หอสวดมนต์ มีเป็นหลายลัง ที่มีเหลืออยู่น่ะ เหลือจากแจกไปแล้วน่ะครับ หลวงพ่อแจกมาตั้งแต่ ผมก่ะว่าประมาณ มีนา เมษ ๔๘ ไปจนถึง ประมาณปลายปี ๔๙ แจกไปเยอะ ฟรีๆแทบทั้งหมด ไม่เคยเห็นวัดเอามาขาย ตอนหลวงพ่อป่วยแล้ว พระผงนี้หลายพิมพ์มีเหลืออยู่ในหอสวดมนต์ เป็นสิบๆลัง ทั้งในถาด เจตนาแจกฟรี แล้ววัดจะไปเสริมมาทำไมครับ

ตอนหลวงพ่ออยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ตะกรุดก็หยุดจาร พระผงก็เลิกพิมพ์ คนที่ทำกิจกรรมนี้เป็นพระลูกวัดส่วนใหญ่ และคนเหล่านี้เขารักและเคารพหลวงพ่อน่ะครับ เขาไม่ได้ทำมาขาย เอาเงินเข้าตัวเอง แต่ทำถวายหลวงพ่อที่เขาเคารพ

แต่พระที่เป็นปัญหาคือ พิมพ์โพธิเก้าใบ เพราะว่าเมื่อพระสวัดดิ์ ไปกราบหลวงพ่อที่โรงพยาบาล และเห็นอาการหลวงพ่อว่าหนัก พระสวัดดิ์ก็เหมือน บนบาล โดยไปบอกหลวงพ่อว่า ผมจะไปพิมพ์พระ แล้วหลวงพ่อท่านต้องหายจากโรงพยาบาล ไปปลุกเสกให้ผมน่ะครับ หลวงพ่อท่านอาการหนักมากแล้ว ท่านก็อือๆ เออ ไปตามจริตของคนขอ พระสวัดดิ์ท่าน พูดเอง เออเองว่า หลวงพ่อตกลงจะหาย ( อันนี้เป็นเจตนาดีของพระสวัดดิ์ที่อยากให้หลวงพ่อหาย ใครคิดวิธีไหนได้คงใช้วิธีนั้น เพราะทุกคนรักหลวงพ่อ ) แต่พญามัจจุราชท่านยุติธรรม หลวงพ่อกลับวิเศษฯได้อาทิตย์กว่าๆก็ ล่ะสังขาร

อันนี้มาจากหมอบอกเองว่าจะให้ตายที่นี่ ( โรงพยาบาล ) หรือ จะให้ไปตายที่บ้าน หลานท่านและผมเลยมาตกลงกัน แลวมาบอกท่าน ท่านบอกกลับวิเศษฯ เราก็พาท่านกลับ

ทีนี้ พระสวัดดิ์ พอกลับมาวัดในช่วงหลวงพ่อยังไม่ล่ะสังขาร ท่านก็มุมานะ พิมพ์พระเป็นการใหญ่ พระที่พิมพ์นี้คือพิมพ์โพธิเก้าใบ เคล็ดพลิกแผ่นดิน ที่เล่านี้ไม่ได้มั่ว เพราะพอรู้ว่าหลวงพ่อจะล่ะสังขารแน่ หลวงพ่อให้ผมไปเอาพระบูชาที่ผมฝากเสกไว้ในหอสวดมนต์ ผมกลับไปที่วัดตอนที่หลวงพ่อยังนอนอยู่ที่วิชัยยุทธ ไปขนพระของผม พระพุทธชินราช พระรูปหล่อ เก้านิ้ว พระนาคปรก บาตรน้ำมนต์ พระนอน วันอังคาร กลับมา

ผมเข้าไปทักพระสวัดดิ์ตามปกติ เห็นท่านขมักเขม้นพิมพ์พระอยู่ ผมเห็นแล้วตกใจ เพราะมีพระตากอยู่ในชั้นถาด เยอะแยะไปหมด เป็นพิมพ์โพธิ์เก้าใบ ทั้งนั้น น่าจะหลายพันองค์ ผมทักพระสวัดดิ์ว่า หลวงพี่เลิกเถอะ หลวงพ่อไม่ได้มาเสกแล้วล่ะ พระสวัดดิ์ท่านดื้อ ท่านบอกว่า ต้องมา หลวงพ่อสัญญากับอาตมาไว้ ผมพยายามห้ามอีก แต่ท่านไปไกลแล้วล่ะ ด้วยความเชื่อมั่น เลยๆตามเลย ผมหยิบพระมาสามองค์เอาไว้ เป็นวัคซีน ในวันข้างหน้า ( โชว์รูปไปแล้ว ) แล้วก่ะเอาพระสามองค์ มาให้หลวงพ่อดูด้วย ผมเอาให้ท่านดูบนเตียง ท่านหยิบดูองค์หนึ่งแล้วไม่ว่าอะไร ผมเลยขอมาทั้งหมด ผมเก็บไว้อย่างดี เอาไว้ระลึกถึงของจากมือหลวงพ่อ ไม่ให้ใครเด็ดขาด

เหตุการณ์นี้ยังมีต่อ เพราะทางด้าน ญาติๆและหลานหลวงพ่อไม่พอใจ เลยส่งคนไปที่วัด ยึดเอาพระโพธิ์เก้าใบทั้งหมด เทรวมกันไว้ในลังในหอสวดมนต์ และริบแม่พิมพ์ทั้งหมดมาจากวัดมาเก็บที่บ้าน เป็นการหยุดการผลิต พระผงจากวัดโดยสิ้นเชิง และงานนี้มีแต่พระสวัดดิ์ท่านทำองค์เดียวพระองค์อื่นไม่ได้มายุ่งเลย เพราะพอผมไปถามพระองค์อื่น เช่นหลวงพี่วิโรจน์ ท่านก็บอกไม่รู้ เขาจะทำอะไรก็เรื่องของเขา ตกลงเรื่องพิมพ์พระก็จบแค่นั้น

จนมาถึงเรื่องที่เล่าไปแล้ว ว่าจนมาถึงวันที่แม่พิมพ์ถูกทำลาย เพราะผมอ้างสิทธิ์ว่าเป็นของผม ขอคืนมา และผมต้องการทำลายต่อหน้าคนทั้งหลายที่วัด และถ่ายรูปไว้ด้วย ตามที่เล่ามา

คืนนี้มาเล่าต่อครับ

 

รออยู่นะลุง
ดึกแล้ว สุขภาพจะไม่ดีนะ
ห่วง...

 

รูปนี้โชว์พระแบบต่างๆ เนื้อหาบางองค์ดูใกล้เคียงกัน แต่ไม่เหมือนกัน บางองค์ฝังของแต่ล่ะอย่างต่างกัน ต่างตำแหน่งบ้างแล้วแต่อารมณ์ของคนปั้มท์พระ



พระพวกนี้ผมแยกไว้ต่างหาก เพราะพอไปวัด เจอแปลกๆ ผมก็ขอกลับมาบ้าง ทีล่ะองค์สององค์บ้างในพิมพ์ๆหนึ่ง เพราะมีหลายพิมพ์ บางที่เห็นว่าสวยและแปลกก็ขอกลับมาหลายองค์ เอาใส่ถาดมาให้หลวงพ่อเสกให้ หลายครั้งที่ผมขอหลวงพ่อเอากลับบ้านทั้งถาดวัด เพราะพระยังหมาดๆอยู่ ยกกลับมาทั้งถาด รถเหม็นหึ่งไปหมด ด้วยกลิ่นน้ำมันตั้งอิ้ว แล้วค่อยเอาถาดกลับไปคืนคราวหน้า

จนผมต้องมีกล่องพิเศษซื้อจากสนามพระ ที่วางพระเป็นช่องๆ เอาไว้เอาพระกลับบ้านแบบไม่ให้ชำรุด แต่ก็มีหลายองค์ที่ชำรุด โดยเฉพาะพวกพระหนาๆ กล่องเขาจะกด พระแบนหมด

พระบางองค์เช่น องค์เนื้อเหลือง ฝังตะกรุดโทน ดอกใหญ่ เนื้อพระยังไม่แห้งเลย แม้เวลาจะร่วมสามปีแล้ว สาเหตุ เพราะลูกศิษย์ เสี่ย ศ ท่านที่เอาน้ำมันตั้งอิ้ว มาถวาย ท่านไปซื้อน้ำมันแถว เสาชิงช้ามา แล้วโดนน้ำมันปลอม ที่คาดว่าเจือปนน้ำมันพืชมา ทำให้พระชุดนั้น เสียไปอย่างน่าเสียดาย น้ำมันปิ้ปนี้ ใช้หลังจากปิ้ปแรกหมดไปแล้ว

น้ำมันหมดปิ้ปหนึ่งพระที่ได้น่าจะหลายพันองค์ ร่วมๆหมื่นองค์ในพระองค์เล็ก เพราะเป็นปิ้ปใหญ่ ซื้อมาจากแถววัดสามปลื้ม หิ้วปิ้ปมาทีก็ นิ้ว มือ แขน แทบบวมกว่าจะเอามาถึงวัด บางทีลูกศิษย์สายอื่นมาร่วมบุญ เอาแบบเป็นขวดมาถวายอีก ผมเห็นวางเป็นขวดๆอีกหลายขวด นอกนั้น เสี่ย ศ ท่านแก้ตัว ยังไปซื้อน้ำมันตั้งอิ้วมาอีก และกาววิทยาศาสตร์ แบบพวกโรงงานทำพระใช้พิมพ์พระโดยเฉพาะมาอีก เป็นปิ้ปเล็กลง

กาวพวกนี้ผสมแล้วเนื้อออกมาดี ไม่เหม็นด้วยมีกลิ่นหอมกว่าน้ำมันตั้งอื้ว ผมเห็นอีกหลายสิบปิ้ปวางเรียงกันเต็มหลังวัด พวกวัสดุนี้ กองเต็มหลังวัด ในยุคปี ๔๘ ๔๙ มาจนต้นปี ๕๐ ก่อนหลวงพ่อล่ะสังขาร จนหลวงพ่อมาห้ามบอกว่าไม่ต้องซื้อมาอีกแล้ว ทำพระไม่ทัน
พระที่พิมพ์กันหลังวัดนี้ ต้องมีรวมๆทั้งหมด หลายหมื่นองค์แน่นอน และเป็นพระแจกฟรีแทบทั้งสิ้น ยกเว้นพระนักธรรม ที่มีการอาจจะเอาไปวางขายที่ตู้บ้าง เพราะของศูนย์หมด แล้วคนถามหาเรื่อยๆ

ผมมาก่ะๆดูแล้วทั้งเจ็ดพิมพ์ที่พิมพ์ที่วัดนี้ เกินครึ่งแสน หรือ ห้าหมื่นองค์แน่นอน แต่จะถึงแสนองค์หรือไม่ ไม่กล้าเดากลัวเว่อร์ คนพิมพ์เองกับมือก็คงไม่ทราบเพราะไม่มีใครนับ เพราะนับไม่ไหว แต่ให้เห็นภาพว่า พระมีเยอะแยะไปหมด วางกันเต็มหลังวัด และหอสวดมนต์ อาจจะจะใกล้หลักแสนองค์ก็อาจจะเป็นไปได้ แล้วใครเขาจะฝิ่นหรือเสริมไปทำไมตอนนั้น ด้วยเหตุผลอะไรครับ จากของแจกฟรี นี่ถ้าผมไปเจอหลวงพ่อก่อน สักสิบปี ก่อนท่านล่ะสังขาร ต้องเกินหลักแสนแน่นอน...แหะๆ และจะถวายให้แจกฟรีไปจากวัดอย่างเดียว

ใครที่ไปวัดยุคนั้น น่าจะจำได้ว่า หลังวัด มีพระและฆราวาสนั่งปั้มท์พระกันตลอด และมีพระตากอยู่เต็มไปหมด มองไปที่ไหนก็เห็นถาดใส่พระวางอยู่ แสดงให้เห็นว่าหลวงพ่อต้องแจกไปเยอะ ต้องมีญาติโยม คนแถววัด และไกลๆมาขอกัน หลวงพ่อเองยังเคยพูดว่า แถววัดน่ะ แจกฟรีมีเท่าไหร่ก็ไม่พอแจก และไม่ได้พูดครั้งเดียว อันนี้ตีความว่า คงมาคนมาขอกันไปเรื่อยๆ แบบขอทีหลายองค์เอาไปฝากที่บ้านด้วย

ขนาดว่าตอนงานกฐินปีหนึ่ง ผมจำได้ดีว่า หลวงพ่อก่ะโควต้าพระเลย เอาพระใส่ถุง ให้โยมวัดไปแจกตามบ้านแถววัด ถุงล่ะองค์สององค์ แน่ใจว่าได้กันแล้วครบ แล้วจะมาบ่นไม่ได้ว่า ไม่ได้พระ เพราะบอกตามตรงเลยว่า หลวงพ่อไม่แจกพระมั่ว ค่อนข้างจะหวงๆด้วย เพราะท่านทำของท่านเองทุกขั้นตอน ท่านเสกของท่านเองทุกองค์ เป็นของแจกที่มีคุณภาพ ของพระผู้เฒ่าแห่งวัดมอญ ท่านแจกให้ด้วยเมตตาจริงๆ พอไปงานพุทธาภิเศกที่ไหน หรืองานบุญที่ไหนที่เขามานิมนต์ ท่านก็เอาพระใส่ถุงไป เพราะจะมีคนมาขอแน่นอน พอรู้ว่า หลวงพ่อทรงวัดมอญมา คนก็เข้ามารุม บางทียังไม่ทันลงรถเลย อันนี้มีพยานรู้เห็น ท่านเห็นมือ ท่านก็ล้วงแจก แบบไม่ต้องมองหน้ากัน ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่


ผมไปเปิดกล่องค้นมา เลือกไปเลือกมา ดูแล้วว่าไม่ใช่เนื้อเดียวกันแม้จะดูคล้ายๆกัน ได้มาอีก สี่สิบเนื้อ สี่สิบองค์ และยังไม่หมด ผมจะต้องไปเปิดลังค้นอีก ผมอาบน้ำแล้ว เลยขี้เกียจค้นอีกคืนนี้ เพราะยังเหม็นน้ำมันตั้งอิ้วอยู่ ที่ค้นมาไม่ได้เอามาแก้ข่าว เพราะเป็นของส่วนตัว เป็น collection ส่วนตัวของผม ผมเก็บแบบมีความสุข แต่ที่เอามาโชว์ เอามาโชว์พวกที่ ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ไม่ให้เขว๋ตามคำคนรู้ไม่มาก แล้วว่าพระมีเก็ มีฝิ่น มีฝังแปลกๆ จะแสดงให้เห็นว่าของหลวงพ่อพิมพ์รูปเหมือน มีหลายสิบเนื้อและผมได้จากมือหลวงพ่อทั้งนั้น พยานยังมีตัวตน ทั้งพระและฆราวาส

รวมกับพิมพ์เดิมๆที่โชว์มาตอนนี้น่าจะใกล้ 60-70 เนื้อเข้าไปแล้ว มีพวกฝังตะกรุดเงิน ตะกั่ว ข้าวเปลือก เม็ดมะกล่ำ เศษแบงค์ธนบัตร อีกหลายอย่าง แต่ผมไม่เคยเห็นเพชรหน้าทั่ง และ จ้าวน้ำเงิน ( ใครมีตามที่เขาคุย ขอเอามาโชว์หน่อยน่ะครับ เพราะอาจจะมีอย่างที่เขาคุยก็ได้ แต่ถ้ามีคงพิเศษมากเป็นคนๆไป ) และที่ผมมี ถ้าอยากดูทั้งหมด ผมก็อดเก็บเป็นความลับ...แหะๆ

ขยายเรื่องตะกรุดนิดครับ ตะกรุดส่วนใหญ่แทบจะทั้งหมด หลวงพ่อท่านไม่ได้จารตะกรุดแต่อย่างใด อย่าไปเชื่อว่าท่านจาร แต่เป็นพระอื่นจาร ส่วนใหญ่ก็พระสวัดดิ์ อาจจะมีพระวิโรจน์และพระสายันต์จารให้ หรือ หลวงพ่อจารบนแผ่นตะกั่วใหญ่ แล้วไปตัดทำแผ่นเล็ก พระอื่นจาร แล้วถึงนำรวมไปให้หลวงพ่อปลุกเสกอีกทีหลังพิมพ์พระแล้ว ส่วนตะกรุดเงินจะเป็นด้านพระสวัดดิ์จารมา เพราะจารเก่ง

นอกจากนั้นไปมากๆเข้า พระหนุ่มก็ยังจารไม่ไหว ลูกศิษย์ไปซื้อตระกรุดสาริกาโหลมาจากพยุหะซื้อมาเป็นถุงๆ หลายพันดอก มาให้ท่านเสกแล้วฝังที่พระเอาใจพวกชอบของแปลก ตะกรุดโหลพวกนี้ฝังในสีผึ้งด้วยครับ สีผึ้งผมก็หุงถวายหลวงพ่อฟรีๆ ประมาณหลายร้อยตลับ พระสวัดดิ์ยังสนใจ ขอเอาไปออกงานกฐินที่บ้านอีกหลายร้อยตลับ ผมก็ทำถวายท่าน

ตะกรุดที่หลวงพ่อทรงท่านจารจริงๆอาจจะมี แต่คงเป็นพิมพ์พิเศษ ใครเอาไปพิมพ์ตัวเองก็แยกเก็บไว้ คงมีน้อยและดูยากมาก แยกยาก ตะกรุดคงเป็นพระอื่นจาร เหมือน ตะกรุดมหาจักร และเทพรัญจวน หลวงพ่อไม่ได้จารแต่อย่างใด ยกเว้นไปขอท่านเมตตา จารให้ข้างนอก มองเห็นได้ อันนี้แยกออกแน่นอน เพราะมองเห็นว่าลายมือท่าน

อย่างงั้นที่บอกว่า ตะกรุดม้วนแล้ว ไม่สามารถเห็นลายมือหลวงพ่อ แต่พูดเพิ่มมูลค่าเพื่อการขายว่าหลวงพ่อจาร ก็เป็นการคาดการณ์เหมือนพวกนิตยสาร ที่เขียนเชียร์ของหลวงพ่อ ว่าตะกรุดตั้งหลายร้อยดอก ท่านจารคนเดียว ถ้าจริงคงต้องใช้เวลาหลายสิบปี เพราะหลวงพ่อเป็นต้อครับ เพ่งนานๆตาท่านจะมัว ท่านใช้วิจารณณาญในการฟังน่ะครับ ว่าผมมาเขียนมั่วๆหรือปล่าว

ผมเคยเอาแผ่นเงิน แผ่นทองคำ ไปขอท่านลงตะกรุด รอข้ามปี เป็นประจำ ยกเว้นขอท่านจารตรงนั้นเลย ดอกสองดอก เล็กๆ ถ้าเป็นยันต์ยากๆเช่นมหาจักร ล่ะลืมไปเลย ส่วนมากก็ได้นะชาลีติ มะอะอุ เป็นอักขระพื้นๆ

คนเอาของหลวงพ่อมาขาย จะบอกอย่างเดียวกันหมด คือได้กับมือ และหลวงพ่อจารให้ ประจำ ...แหะๆ เป็นสูตรเสมอ ท่านฟังดูแล้วกลับไปอ่านที่ผมได้เขียนไว้ใหม่น่ะครับ

ส่วนเหรียญดีบุกนั้น ผมไม่ใช่เห็นแต่เหรียญ เห็นกระป๋องนมที่ใส่เหรียญด้วย จำนวนหลายสิบเหรียญ พระท่านไปเจอ ในกุฏิเก่าของหลวงพ่อ เจอพร้อมทั้งกระป๋องที่ใส่ พระยืนเลี่ยมปลากติกเป็นพระโหล ( โชว์ในกระทู้แล้ว ) และสิงห์เนื้อไม้งิ้วดำ ( โชว์ในกระทู้แล้วเหมือนกัน ) เหรียญดีบุกนี้นี้ไม่ได้เคยอยู่ในย่าม และไม่ได้มาจากในย่ามท่านแต่อย่างใด ย่ามท่านผมยกแทนท่านมาหลายครั้ง จับดูหลายครั้ง หลวงพ่อท่านไม่กลัวผมจะขโมยของท่านในย่าม ( ห้องนอนท่าน ท่านยังพาผมเข้าไป สองครั้ง พระที่วัดที่รับใช้ท่านยังไม่เคยเข้าไปเลย ไม่กล้าเพราะหลวงพ่อไม่เคยอนุญาติ ) ในย่ามจะมีของส่วนตัว พวกยา มือถือ เหล็กจาร ยานัดถ์ ( อาจะมีมากกว่าหนึ่งขวด ) มีดหมอ ( เคยพกเล่มใหญ่ ) ผ้าเช็ดหน้า หรือ เช็ดปาก นาฬิกา ปากกา พวกของใช้ส่วนตัว เหรียญดีบุกนี้สันนิฐานว่าอาจจะลึกมาจากยุคเจ้าอาวาสเก่า หลวงพ่อสิน ( ถ้าผมฟังไม่ผิด ) หรือ เป็นของหลวงพ่อท่านเอง ในยุคเดิมนานมาก พระท่านแยกเอาเหรียญที่ดีๆออก ส่วนที่เสีย ขอบเสียบ้าง ผมไม่ทราบว่าเอาไปไหนอาจจะเอาไปหล่อพระก็ได้ ส่วนเหรียญดีๆก็เอามาฝัง หลังพระเนื้อผงเนื้อนี้ มีปริมาณเยอะ หลายสิบองค์ เพราะมีวางตากไว้เป็นถาดๆ ผมแค่หยิบมา สอง สาม องค์ ว่าจะเอาไว้ดูเล่น ไม่คิดว่าจะต้องเอามาโชว์ในเว็บ

เหรียญดีบุกที่ดีๆ ที่พระท่านขอหลวงพ่อมาฝังที่พระผง หลวงพ่อท่านก็อนุญาติน่ะครับ ท่านบอกของเก่า แต่ไม่ได้อธิบายมาก พระที่ผังเหรียญนี้ เป็นยุคกลางๆแล้ว ในการปั้มท์พิมพ์รูปเหมือน ห่างไกลจากระยะเวลาที่ท่านเป็นงูสวัดดิ์มาก เพราะตอนที่ท่านเป็นงูสวัดดิ์หนักๆผมจำได้ว่าเป็นช่วงรับกฐินปี ๔๗ ส่วนการพิมพ์พระหลังเหรียญน่าจะเป็นประมาณกลางปี ๔๘ เข้าไปแล้ว เป็นการผูกโยงเรื่องให้ฟังว่ารู้เรื่องดีว่ารู้จักหลวงพ่อ แต่คนที่ใกล้ชิดมา เขายังอยู่หลายคน เขาจำได้ครับ ว่าระยะเวลาห่างกันมาก เป็นการเล่าให้ฟังว่ามีเรื่องเล่าแบบคุ้นเคยว่ามาหาหลวงพ่อหลายครั้ง แต่เหตุการณ์ไม่ได้ต่อเนื่องกัน คงมาหาหลวงพ่อจริงๆไม่กี่ครั้ง นานๆที แต่มาสรุปลึกถึงสาเหตุว่ามีฝิ่นหรือเสริมได้ พวกท่านทั้งหลายก็โปรดใช้วิจารณณาญในการอ่านน่ะครับ ว่ามันจะจริงได้ไหม

แต่พวกที่เขามาหาหลวงพ่อบ่อยๆ หรือ อยู่ที่วัดนั่นเลย ฟังแล้วงงๆจ้า

 

คุณทำบุญไว้กับพระพุทธศาสนาไม่น้อย ถึงเวลาบุญมาช่วยเองแหละ

แต่อย่าไปแช่งเขามาก ผมมีของดี อาจารย์ให้ไว้ ใครแช่ง จะเด้งกลับ ๑๐๐ เท่า

แต่ถ้าใครชม จะดูดไว้หมด...แหะๆ

 

รูปน่ะผมถ่ายเอง เขาเอาไปอัฟแสง ให้ดูโคตรดีกว่าผมถ่ายตั้งเยอะ

ผมมาดูยังนึกว่าเขาถ่ายเอง แต่มองๆ เอ พระเรานี่หว่า โอ้โฮฝีมือเราขนาดนี้เลยเหรอ แต่เปล่าฝีมือเขาแต่งภาพให้ดูดีน่ะ

เหมือนผู้หญิงแต่งหน้าเลย บางคนดูแล้วโคตรดี แต่พอเจอตอนไม่แต่ง จำไม่ได้เลยอ่ะ ดูแก่ไปอีกสิบปี...แหะๆ ยายผ.บ. บ้านผมเองน่ะแหละ...อิอิ

 

ผงไม่ได้เก็บไว้ แต่มีพระแตกๆ หักๆ เอาไปผสมได้ ถ้าเป็นงานบุญบอกได้

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ
กระทู้ดังกล่าวผมก็เข้าไปดูครับ แต่พอเจอรูป อิอิอิ วันถ่ายเป็นวันเดียวกับลุงพี
ถึงบางอ้อว่ารูปของท่านเจ้ากรมครับ แหมจะเอาไปใช้ทั้งทีก็ไม่เนียนเลย ให้เจ้าของ
จับได้ซะอีก แต่ก็ขออนุโมทนาบุญกับเจ้าของกระทู้นั้นด้วยถึงเจตนาจะขายของแต่เขา
ก็เผยแผ่เกียรติคุณหลวงพ่อทรงครับ แต่ลูกศิษย์หลวงพ่อจริงๆคงรับทราบเรื่องราวทุกอย่าง
เป็นอย่างดีหากเขามารับวัคซีนจากลุงพีและพี่ๆคนอื่นๆในกระทู้นี้ แต่ผมว่าถึงแม้จะได้แจกฟรี บูชาแพง ถูกอย่างไรก็ตาม หากศรัทธาเป็นที่ตั้งหลวงพ่อรับทราบแน่นอนครับ สาธุ

 

คุณเป็นคนมองคนแง่ดี... นับถือ

 

เห็นด้วยครับ ศรัทธามีพลังจึงเกิด มีเงินน้อยนำเงินไปบูชาวัตถุมงคลที่วัดได้ทำบุญด้วย ถ้าใครเอาอย่างผมก็ได้ save รูปหลวงพ่อนำไปบูชาระลึกถึงท่านเสมอ หมั่นสวดมนต์บ่อยเหมือนเช่นพี่พี รักษาศีลห้า หลวงปู่ท่านเมตตาลูกหลานอยู่แล้วครับ

 

วันนี้ผมไปค้นพระมาอีกกล่อง แต่ต้องนั่งคัดเอาที่เนื้อไม่เหมือนกัน เอาแค่คล้ายกัน ได้มาอีกประมาณ ยี่สิบ เนื้อ ท่านจะดูได้ว่าขนาดจะแตกต่างกันไป สีของเนื้อ ก็จะต่างกันไปนิดหน่อย ขนาดว่าคนๆเดียวกัน ทำวันเดียวกัน เนื้อครั้งที่สองก็อาจจะ เพี้ยนกันไปได้ ผมจึงแน่ใจว่าพระเนื้อผงวัดมอญมีหลายสิบเนื้อแน่นอน มีสีตั้งแต่ ขาว ขาวนวล ขาวเหลือง เหลืองอ่อน เหลืองแก่ ส้ม เทา เขียวอ่อน น้ำตาล แดง ดำ น่าจะมีหลากหลายมาก คิดว่าเท่าที่ผมโชว์มาตั้งแต่ต้นกระทู้ถึงตอนนี้ น่าจะประมาณ ๗๐ - ๘๐ เนื้อ สีแตกต่างกันไป ขนาดฏ็แตกต่างกันไป

ที่ค้นมาน่าจะพอแล้วสำหรับการพิสูจน์ เพราะผมคงไม่มีเวลามานั่งค้น นั่งคัดอีกครับ เพราะงานเยอะมากตอนนี้


อันนี้ผมพยายามค้นมาเทียบความหนา ว่าพระเนื้อบาง กับเนื้อหนา ขนาดหนานี่จะร่วมสามเท่าของเนื้อบางทีเดียว

เนื้อหนาแบบปาตัวแตกนี่ เป็นพระยุคหลังๆก่อนจะเลิกพิมพ์พระรูปเหมือนแล้ว เพราะ หลวงพ่อมาทัก หลายทีว่า หนาไป ๆ คนหลายคนก็มาทัก ว่าใครจะไปเลี่ยมใส่ องค์ขนาดนี้ จนกระทั่งเลิกพิมพ์พระพิมพ์นี้ แล้วไปพิมพ์พวก แหวกม่าน นักธรรม และ โพธิเก้าใบแทน นอกั้นยังมีพิมพ์ พุทธซ้อน พิมพ์ซุ้มกอ และพิมพ์พระสิวลี ซึ่งมีพิมพ์พระให้พิมพ์อีกหลายพิมพ์ และแท่นพิมพ์ ที่ผมซื้อไปถวายก็มีถึงสองแท่น ทำให้ พิมพ์พระสองพิมพ์พร้อมๆกันได้

 

benay_watmon@hotmail.com (เบ็น 083 -6139417)





วันนี้ขออณุญาติพี่พีโชว์ของสำคัญของผมนะครับ

เป็นของที่ให้ผมระลึกถึงหลวงพ่อวัดมอญได้ดีชิ้นหนึ่งทีเดียว อันนี้ผมโชว์อย่างเดียวครับ อย่าขอนะครับ แฮ่ๆๆ

ท่านใดเคยเห็นเหล็กจารเล่มนี้บ้างครับ ของหลวงพ่อวัดมอญครับที่ท่านสงเคราะห์คนมามากครับ เห็นแล้วนึกถึงท่านมากๆ



อันเหล็กจารลงเลขทั้งเสกเป่า
เหล่าบรรดายานุศิษย์ทุกทิศา
จะลงเลขเสกเท่าไรไม่บีทา
ไม่มีมาบ่นย่อให้ท้อใจ

ความเมตตาปราณีนั้นมีล้น
จะกี่คนคลานเข้ามาท่านโปรดให้
ทั้งพระผงเหรียญเต่าเอาเข้าไป
รับรองไม่ให้เสียความศรัทธา



อันเหล็กจารจารได้ไม่ยั้งหยุด
เปรียบประดุจเทพเจ้าที่เขาว่า
เทพแห่งลุ่มน้ำน้อยไม่คล้อยคลา
ท่านกลับลาลับไปให้อาดูร

อันพระคุณของท่านนั้นแสนสุด
เปรียบประดุจเทวามาโปรดให้
อันชาตินี้พบท่านไม่ทันไร
มาจากไปให้คิดถึงคะนึงครวญ

อันเหล้กจารเล่มนี้มีความหมาย
มองดูแล้วให้คิดถึงคะนึงหวล
จะรับใช้ปรนนิบัติไม่เรรวน
หากวันหวลคืนมาไม่ช้ารอ

มองเหล้กจารแล้วคิดถึงพระผู้เฒ่า
ที่ใครเล่าเคยจับและขีดเขียน
เคยสั่งสอนให้เราได้พากเพียร
ให้แวะเวียนหาสู่อยู่ทุกวัน

อันวันนี้ไม่มีแล้วดวงแก้วลับ
ที่เคยจับเหล็กจารให้อ่านเขียน
หมดลงแล้วลูกศิษย์ที่แวะเวียน
มาก้มเศียรกราบกรานท่านประจำ

คงเหลือแต่บามีที่มีอยู่
สถิตคู่ของมงคลที่คนถวาย
ทั้งที่ท่านทุ่มเททั้งแรงกาย
เอาไว่ให้ช่วยคนดลบันดาล

"ทำด้วยนา" คำนี้ได้จำจด
จะไม่ลดพยายามที่ท่านสอน
ให้ทำด้วยแล้วท่าน ช่วยแน่นอน
ที่ท่านสอนจดจำทุกค่ำวัน



ครับ เขียนไม่เก่งแต่อยากเขียนครับ คิดถึงท่านน่ะครับ หากผิดพลาดไปก็ขอขมาหลวงพ่อครับ และหากสะดุดบ้างก็ขออภัยพี่ๆด้วยครับ ขอบารมีหลวงพ่อทรง ท่านปกป้องคุ้มครองท่านที่นับถือทุกๆท่านครับ หมั่นระลึกถึงท่าน บูชาท่าน จากสื่ออะไรก็ได้ที่ท่านสบายใจ รับรองครับ ท่านช่วยได้จริง ผมเชื่ออย่างนั้น ขอบคุณครับ สาธุ (ขออณุญาติท่านเจ้าของภาพที่หลวงพ่อกำลังจารงัตถุมงคลด้วยครับ ผมไม่มีเจตนาร้ายครับขอบคุณครับ)

 

รูปไม่ติดครับ เอาของผม หลวงพ่อจารของให้

 

ขอบพระคุณพี่พีมากๆครับ กำลังอยากได้พอดีครับ ขอบคุณครับ

 

เห็นแล้วงานเข้าเลยครับคุณพี
สบายดี ไม่เจ็บ ไม่จน นะครับ ;aa13

ส่วนผม ก็ประคองตัว และกดกรรมเก่าไว้ไม่ให้โงขึ้นมา

อืม สาธุครับ

 

อนุโมทนาน่ะครับ

เรื่องกรรมเก่า น่ะครับต้องปลงครับได้อย่างเดียว

แต่ถ้าไม่ใช่กรรมหนัก พวกวิบากกรรม ทำร้ายพ่อแม่ ทำร้ายพระพุทธเจ้า ทำให้สงฆ์แตกแยก ซึ่งช่วยไม่ได้ ล่ะก็

นอกนั้น การปฏิบัติธรรม ทำจิตสบายๆ สวดมนต์ไหว้พระ แผ่เมตตา กตัญญู ต่อบุพการี ผู้มีพระคุณ และครูบาอาจารย์ ช่วยสัตว์จากความตายช่วยได้ครับ หนักเป็นเบา ยืนยันครับ

ทำตามนั้นแล้ว เอาพระ หรือ เครื่องรางหลวงพ่อมาติดตัว อธิฐานให้ท่านช่วยสงเคราะห์ ท่านจะช่วยคุณครับ คุณอาจจะแปลกใจ จิตต้องมั่นๆครับ

 

เห็นภาพหลวงปู่ ทำให้นึกถึงวันเก่า ๆ ที่ คิดแล้ว น้ำตาจะไหลทุกที ครับ ในความเมตตาของหลวงปู่ อยากให้พี่ๆทุกท่าน ติดวัตถุมงคล ของหลวงปู่บ้าง นะครับ อะไรก็ได้ ผมมั่นใจมากครับ ว่าถ้า จิตใจมั่น อย่างที่พี่พี บอกจะเห็นผล ครับ หลวงปู่ท่านเป็นพระไม่พูดมาก แต่ มาก ประสบการณ์ และท่านเสกอะไรก็ศักดิ์สิทธิ์ แม้ขนาดท่านให้พรผม ยังเป็นไปอย่างที่ท่านพูด (วาจาสิทธิ์ )

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรงครับ

 

ขอบคุณน่ะครับที่โทรมา

มีเรื่องเล่ากัน มีพระอาจารย์และเณรองค์หนึ่ง ท่านอยู่วัดเดียวกัน โดยพระอาจารย์ มีเณรคอยอุปปัฐถากอยู่ พระอาจารย์ก็เอ็นดูเณรน้อยนี้พอสมควร ทั้งสองท่านก็เป็นคนละแวกวัดนี่แหละ เหมือนคนบ้านนอกตามชนบททั่วๆไป

แต่ที่คนทั่วไปไม่รู้ ก็คือว่าพระอาจารย์นี้ ท่านไม่ใช่พระหลวงตา ธรรมดา แต่สำเร็จธรรมชั้นสูงเป็นพระอริยะบุคคลระดับหนึ่ง มีอนาคตังญาณแม่นยำ แต่เก็บงัมไว้ ไม่ได้เเสดงให้ใครเห็น แต่ทำตัวเป็นพระหลวงตาธรรมดา แต่ชาวบ้านเขาก็เลื่อมใส เพราะชาวบ้านน่ะอยู่แถววัด รู้จักพระและวัดดี เห็นท่านมานาน ว่าเป็นพระพุทธบุตรที่ดี ทำตัวกลมกลืนไปกับชาวบ้านได้ มานิมนต์ท่านก็ไป งานบุญงานกุศลก็มาปฏิบัติธรรม ฟังเทศฟังธรรมกันที่วัด ตามธรรมเนียมไทยที่ดี ชาวบ้านเห็นว่าท่านเป็นพระผู้ใหญ่ที่เคารพนับถือได้ ตกลงอะไรกันไม่ได้ก็มาขอคำแน่ะนำหลวงตา เรื่องทั้งหลายก็จบและเบาบางไป

แต่วันหนึ่ง ก็มีสัญญานมากระทบเครือช่ายญานรู้ ของท่านหลวงตา ในความรู้นั้น ท่านเห็นเณรน้อยที่มาคอยดูแลท่านนี่เอง ว่าชะตาขาด ทำบุญมาแค่นี่ ใกล้ถึงอายุขัยในไม่ช้าแล้ว

หลวงตาท่านก็สงสาร แต่กรรมก็คือกรรม ถึงเวลาได้แต่ทำอุเบกขาและปลง เมื่อวันใกล้เข้ามา ท่านเอ็นดูเณรน้อย ก็บอกเณรว่าให้กลับไป บ้านซ่ะ ไปให้พ่อแม่ ญาติโยมเห็นหน้า แล้วให้กลับมาหาหลวงตา อันนี้เป็นเจตนาหลวงตาเพื่อให้ไปเห็นพ่อ แม่ ญาติพี่น้องก่อน ตัวเองจะหมดอายุขัย

เณรน้อยไม่ได้เข้าใจในเจตนาของหลวงตา เพราะยังเด็ก แต่คำสั่งอาจารย์คือคำสั่ง ท่านก็เดินกลับไปบ้าน ในระยะที่เดินได้ ไปหาโยมพ่อ โยมแม่ได้ ทางบ้านก็ดีใจ เอาอาหารเพลมาเลี้ยง ตามประสา ชาวชนบท เมื่อได้เวลา พอสมควร เณรน้อยก็ ลา โยมพ่อ โยม แม่กลับวัด ในขณะที่เดินทางกลับ ก็เลือกทางลัด ตัดทุ่งนาและป่ามา ในแนวป่า มีหนองน้ำเล็กๆ ใกล้จะแห้งหมดพอดี ในนั้นมีปลาเล็กน้อยใหญ่ หลายตัวกำลังติดตรม น้ำก็กำลังจะแห้งลง ปลาทั้งหลายที่ตายไปแล้วก็มี ที่ใกล้จะตายก็มี หลายสิบตัว และคงตายยกบ่อในไม่ช้า

ด้วยเพศนักบวช เมตตาที่มีอยู่ในก้นลึกของดวงใจอันใสบริสุทธิ์นี้ เณรน้อยก็ปลงและเกิดธรรมสังเวช ในการดิ้นรนของสัตว์โลก มีเกิด และมีดับ

ท่านจึงลงไปช่วยปลาในหนองโดยเอาใบไม้ใหญ่ๆ จับปลาเท่าทีจับได้ในคราวหนึ่งใส่ในใบไม้ และลำเลียงไปยังหนองน้ำใหญ่ที่ไกลออกไป ท่านทำอย่างนี้จนแน่ใจว่าช่วยปลาทุกตัวที่ติด ตรมจากหนองน้ำน้อยนั้น และสงเคราะห์จนหมดทุกตัวไปปล่อยยังหนองน้ำใหญ่

เมื่อเสร็จดีก็เย็นมากแล้ว ท่านก็กลับวัด ไปกราบหลวงตา และไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง

จนวันนั้นมาถึง หลวงตาท่านก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้ แต่เหตุการณ์ไม่เป็นดังคาด เณรน้อยไม่ดับขันธ์ไปตาม ที่หลวงตาได้เห็น

หลวงตาท่านแปลกใจมาก จึงตรวจสอบอีก และคราวนี้ เงาดำของพญามัจจุราช ได้หายไปแล้ว ท่านเพ่งดูจนแน่ใจ ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกแน่นอน

ด้วยความสงสัย ท่านเรียกเณรน้อย ซึ่งไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร มาสอบถาม ว่าเจ้าไปบ้านไปทำอะไรมา เณรน้อยก็เล่าให้ฟังทุกเหตุการณ์ จนกระทั่งมาช่วยปลาในหนองน้ำน้อยทุกตัวนั้นจากความตาย

หลวงตาท่านเลยถึงบางอ้อ แม้ท่านจะมีอนาคตังสญาณที่แจ่มใส ก็ยังไม่สามารถ เห็นการ " เลื่อน " ไป ของกรรมนี้ได้

การสงเคราะห์ชีวิต ที่ต้องตายแน่ๆ จากความตายให้กลับมาได้ แสดงอานิสงค์ใหญ่หลวงในกรรมของเณรน้อย ให้ท่านเณรน้อยมีชีวิตยืนยาว ต่อมาเพื่อให้ปฏิบัติธรรมได้นานขึ้น และสูงขึ้นไปอีก

เรื่องนี้เล่าให้ฟังสนุกๆในคืนนี้ ว่ากรรมเก่านี่ถึงไม่หายไป แต่เลื่อน และเบาบางลงได้น่ะครับ

 

ครับ การช่วยชีวิตเป็นบุญอันยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะกับสิ่งมีชีวิตที่รู้ว่ากำลังจะตายแน่แน่
หลายคนจึงไปซื้อปลาตามตลาดสดไปปล่อยในแม่น้ำ เพื่อลดกรรมของตัวเอง