เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ติดตามอ่านทุกวัน มีแต่ทำให้อิจฉา น้ำลา........ย ไหล

 

อย่าอิจฉาลุงแกเลยครับ กว่าจะได้ขนาดนี้ ลงทุนค่าน้ำมันเทียวมาเทียวไปเยอะ

ไม่รู้ว่าบั้นปลาย จะเก็บไว้ให้ใคร.....(มีก็แขวนไม่หมด ได้แต่เอามาอวด...)

ลุงครับ เบี้ยหลวงพ่อทรง ใช้ปรอทจากที่ไหน แล้วเบี้ย หลวงพ่อเจือรุ่นที่ลุงได้สมัยหลวงปู่เพิ่ม ใช้ปรอทจากไหนฮับ

 

ได้แต่อิจฉา สมัยวัยรุ่น มัวแต่ก่อกรรมตามกิเลส
ไม่ได้เข้าวัดเข้าวาเลย

กว่าจะเริ่มปฏิบัติ ท่านก็ละกันไปเกือบหมดแล้ว

 

เขียนแล้วก็ไม่ไปอ่านน่ะจ้ะ

ของหลวงพ่อทรง ปรอทซื้อตามร้าน แถวหน้าวัดสามปลื้ม ใส่ขวดล่ะกิโล ขายกิโลล่ะ ๑๕๐๐ บาท ( ราคา พ.ศ. นั้น ) ได้ข่าวว่าขึ้นราคามา อีก ๓๐๐ บาท ปรอทอยู่ในขวดใส่ยาปลาสติก เอาไปถวายหลวงพ่อ ท่านก็จะมอบให้พระต่อไป เป็นปรอทวิทยาศาสตร์นี่แหละครับ ไปซื้อจน คนขายเขาจำหน้านายหมีได้ นึกว่ามากจากคณะ ๕ วัดสุทัศน์

ส่วนเบี้ย หลวงพ่อเจือ ผมได้มาจำได้ว่า ๕ ตัว สมัยนั้น จำได้ว่าต้องไปซื้อชุดเบี้ย จากร้านขายยา จำได้ว่าริมแม่น้ำ นครชัยศรี ชุดล่ะ ๘๐ บาท ถ้าจำไม่ผิด เพราะชักจะแก่แล้ว

๑ ชุด มี ปรอทใส่ขวดแก้วมา เป็นปรอทวิทยาศาสตร์เหมือนกัน เบี้ย ๑ ตัว ตะกั่ว ๑ แผ่น ซื้อมาแล้ว กลับมาหาท่าน ที่กุฏิริมน้ำ ตอนนั้น สบายไม่มีใครกัน หลวงพ่อว่างตลอด ยกเว้นไม่อยู่ ไปกิจนิมนต์ ก็แห้ว ต้องมาใหม่

เอาชุดเบี้ยใส่ ถาด ดอกไม้ธูปเทียนไปถวายท่านขอให้ทำให้ แต่เห็นมีคนเอามาขอทำเฉยๆท่านก็รับ ไม่มีการเอ่ยปากเรื่องเงินทองค่าตอบแทนแม้แต่ครั้งเดียว

ครั้งแรก ผมเคยถามท่านว่าทำบุญเท่าไหร่ ท่านก็ไม่ตอบ พอมาอีกหลายครั้งตื้อๆหน่อย ( ลองใจดู ) ท่านก็ว่าแล้วแต่ ท่าทางไม่สนใจจริงๆด้วย ผมเลยชอบท่าน พระแบบนี้หายาก ผมเลยถวายไปจำได้ว่าตัวล่ะร้อย เพราะค่าชันนะโรง ค่าเชือก ค่าถัก ค่ารัก เป็นของท่าน ผมก็ซื้อพวกวัสดุไปถวาย พวกด้ายตราสมอ และรักเป็นขวดๆ คนอื่นก็คงมีมาถวายเพราะท่านทำออกมาเรื่อยๆ ไปบางทีผมเห็นเบี้ยแขวนอยู่บนปากกระป๋อง รอรักที่ทาให้แห้งอยู่ ครั้งล่ะหลายๆตัวก็มี บางทีไปเห็นท่านกำลังถักเบี้ยด้วยเข็มเย็บผ้าอยู่ก็มี

ครั้งหนึ่งหลวงพ่อท่านป่วยต้องไปหาหมอที่นครปฐม ผมจำไม่ได้ว่าโรคอะไร แต่จำได้ว่า หมอฉีดยาเข้าที่หลังมือท่าน ผมพาท่านขึ้นรถไป จ่ายค่าหมอ ค่าเพลเสร็จ ท่านก็ไม่ว่าอะไรยิ้มๆแค่นั้น พระองค์นี้ สติดีมากครับ แจ่มใสไม่หลุด มักน้อย ใจเย็น เป็นของจริงครับ หลังๆงานผมมันเยอะ เลยห่างๆท่านไปนาน แล้วพอไปคนมันเยอะมาก ผมก็เลย ห่างๆไป เพราะผมไม่ชอบคนเยอะ จะหนีเลย เป็นอุปนิสัยส่วนตัว

ท่านที่ยังไม่มีเบี้ย หาเบี้ยหลวงพ่อทรงยาก แน่ะนำว่าให้ไปหาเบี้ย หลวงพ่อเจือมาติดตัวแทนน่ะครับ หลวงพ่อยังอยู่ แต่ต้องรับกับมือน่ะครับ เขาเตือนมาว่าอย่าซื้อข้างนอกเด็ดขาด รับกับมือแล้วหายสงสัย เอามาใช้ติดตัวได้

ผมไปขอเบี้ยท่านมาตั้งแต่หลวงปู่เพิ่มยังไม่ล่ะสังขาร และผมสงสัยด้วยว่า เบี้ยชุดแรกของผม หลวงพ่อเจือจะเอาไปให้หลวงปู่เพิ่มจะเสกให้ เพราะหลวงพ่อเจือบอกว่า ฉันทำแต่ข้างนอก หลวงพ่อ ( หลวงปู่เพิ่ม ) ทำข้างใน ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร เพราะยังติดวัตถุอยู่มาก ไม่ได้คิดไปไกล ถ้าเป็นของหลวงปู่เพิ่มก็ แจ็คพ็อตล่ะครับ เพราะพระเดชพระคุณหลวงปู่เพิ่มนี่ ของจริงยิ่งกว่าจริง ผมไม่มีสงสัยแม้แต่นิดเดียว

พอมาหลังๆที่หลวงปู่เพิ่มล่ะขันธ์ห้าไปแดนเกษมแล้ว หลวงพ่อเจือ ท่านว่า ตอนนี้ฉันทำทั้งข้างนอก และ ข้างใน ผมได้ยินมาแบบนี้กับหูและยืนยันครับ

เบี้ยของหลวงพ่อเจือ และสายนี้ ต้องแขวนเอวต่ำสุดน่ะครับ ตอนหลังผมเห็นเขาเอามาใส่กระเป๋ากางเกงกันเอง หลวงพ่อเจือท่านสั่งเลย ผมจำได้ไม่ผิด ว่าให้ใส่กระเป๋าเสื้อ หรือ แขวนเอว จากนั้นท่านว่าต่ำไปหน่อย เพราะลงคุณพระในตัวเบี้ย อันนี้ท่านสั่งผมเอง ผมเลยไม่ค่อยได้พกของท่านเพราะไม่ชอบแขวนเอว ใส่กระเป๋าก็หนัก มันตุงๆ

เรื่องปรอทนี่ผมเคยแต่อ่านและฟังมา แต่ไม่เคยเห็นปรอทป่าหรือ ปรอทดักเลยครับ เคยฟังแต่หลวงพ่อเกิด แถวชัยนาท ท่านดักปรอทป่าได้ แต่ก็ไม่เคยเห็นครับ

แต่ผมเคยซื้อเบี้ยเก่ามาตัวหนึ่งที่ผักไห่ เป็นเบี้ยหลวงพ่อนุ่มตัวเขื่องหน่อย เบี้ยตัวนี้ชำรุด ที่เปลือกแตกมีรู ปรอทจะทะลักมาได้นิดหน่อย ผมเลยเอามาซ่อม ถักเชือกลงรัก แล้วนำไปให้หลวงพ่อทรงเสกซ้ำให้ เพราะเป็นของซ่อม

เบี้ยตัวนี้ ใช้แล้วมีอะไรแปลกๆ ผมคิดว่ามาจากปรอท จะดิ้น จะเต้น มากกว่าเขา ปรอทในตัวนี้ คงไม่ใช่ปรอทธรรมดา อาจจะเป็นปรอทป่าแบบที่เขาว่า แต่ถ้าไม่อุปปาทาน ผมคิดว่าน่าจะเป็นปรอทมาจากป่าช้า ผมเลยถอดเก็บไว้

 

พี่นริศผมขอรับภาพหลวงปู่ไปบูชา1ชุดครับ ขอขอบคุณครับและขออนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านด้วยครับ

 

เท่าที่ทราบและรับรู้ เบี้ยแก้ มีส่วนผสมของปรอทเป็นส่วนใหญ่ แต่บางสำนักก็ใช้ผงหรืออย่างอื่นแทนเบี้ย แต่สายหลวงพ่อคำก็เพิ่มตะกั่วเข้าไปด้วย วันนี้ลองเขย่าเบี้ยของหลวงพ่อทรงดู จะมีน้ำหนักมากกว่าเบี้ยของหลวงพ่อคำ แต่เหมือนจะมีอะไรผสมอยู่ด้วย จะดังแซ็กก็ไม่ดังเท่า แต่เขย่ามันดี ถ้าปรอทยังไม่ตายคงบ่นปวดหัวน่าดู

ปรอทป่า ไม่รู้ดักกันอย่างไร ตอนนี้สายอ่างทองก็ใช้ปรอทป่าทำเบี้ยกันอยู่ แต่ผสมปรอทวิทยาศาสตร์ บางแหล่งก็เล่าว่าใช้ใข่ มาเจาะรู ไว้ตามแหล่งน้ำคล้ำ ดักปรอท ได้ทีละน้อย กว่าจะถึงกิโล คงหมดไปหลายฟอง

ปรอทดิน ก็เรียกจากดินขึ้นมา สายอ่างทองแต่เดิมก็น่าจะใช้ปรอทประเภทนี้ ตอนนี้ที่ทราบมีหลวงพ่อแย้ม วัดสามง่ามทำได้ แต่เลิกทำไปนานแล้ว

ปรอทอากาศ คุ้นๆเหมือนจะเคยได้ยิน พระในกรุงเทพฯทำได้ และมีอิทธิคุณสูงสุด แต่ไม่รู้รายละเอียดมากกว่านี้ครับ ใครรู้เท่าไหร่ช่วยมาเติมด้วย

ปรอทวิทยาศาสตร์ ก็เคยเห็นบ่อย เค้าใช้ฉาบกระจก แต่ทำจากอะไรไม่รู้

ปรอททะเล หายาก เพราะอยู่ลึก แต่สมัยนี้ถ้าจะหาจริงๆ ก็ไปที่แท่นขุดน้ำมัน น้องเขยผมทำงานอยู่ที่นั้น ก็ยังเอาออกมาไม่ได้ เพราะเจ้าหน้าที่เค้าเข้มงวด เนื่องจากเป็นสารพิษ มันจะติดขึ้นมากับน้ำมัน หลังจากมีการแยกสารแล้ว ก็จะทำการกำจัด โดยการปล่อยคืนใต้ดินทั้งหมด ป้องกันการปนเปื้อนสิ่งแวดล้อม เท่าที่ทราบ ตอนนี้หลวงพ่อเจือก็ใช้ เพราะมีคนนำไปถวาย และน่าจะเป็นคนเดียวกับที่ถวายพระอาจารย์พิจารย์ แต่วัดผักไห่ ตอนนี้ผสมปรอทป่าด้วย เป็นหัวเชื้อ หลวงพ่อทองหยิบท่านทักว่าดีมากหลังจากเสกแล้ว

ปรอทป่าช้า ไม่แน่ใจว่ามาจากดินหรือในบริเวณป่าช้า หรือมาจากปากหรือท้องศพ เพราะปรอทมีความเป็นพิษสูง จึงใช้กรอกปากศพ เพื่อรักษาสภาพ ผ่าท้องศพดูจะเจอปรอท

ลุงเล่าเรื่องหลวงพ่อเจือแล้วคิดถึง สมัยผมไปรับกับมือท่าน ผมก็เอาเบี้ยเอาตะกั่วกับเงินใส่ซองไปแลก คือถ้าจะขอก็ได้ หรือจะถวายเครื่องทำก็ได้ แล้วมารับทีหลัง แต่ท่านทำไว้หลายตัว แล้วไม่ตั้งราคา เราต้องแอบไปกระซิบถามคนใกล้ชิด ว่าตัวละกี่บาท ท่านจะได้ไม่ขาดทุน นึกถึงตอนนั้นยังจำภาพท่านติดตา มาเห็นภาพท่านตอนนี้แล้วสงสานท่าน (แต่ท่านเห็นเราแล้วอาจจะสงสารเราแทน)

ตะกรุดมหาจักร ของหลวงพ่อทรง เพื่อนผมที่เป็นคนวิเศษฯ ตอนนี้มีอาชีพหาพระบ้านส่งคนมีตังค์ เคยนึกปรามาศ เห็นว่าเป็นของใหม่ พอเอื้อมมือจับ(ตอนนั้นบวชเป็นพระอยู่) ก็เหมือนโดนไฟช็อทวิ่งขึ้นแขน ผมมารู้ทีหลัง ยังจะด่าเอาเลย ว่ารู้จักของดี ทำไมไม่ชวนไปหา ไปหาแต่หลวงพ่อทองใบ องค์เดียวเลย...
ตอนนี้รู้ว่าผมมี ก็มาขอแลกกับเบี้ยหลวงพ่อนุ่ม ผมรู้ว่าเค้าจะเอามาขายต่อ เพราะราคาดี ก็นึกเสียดาย ใครในเวปมีเบี้ยหลวงพ่อนุ่ม จะมาแลกกับผมก็ได้นะครับ ผมชอบเบี้ยสายอ่างทองงงงงงงงงง

 

แลกอะไรบอกก่อน ...แหะๆ

แล้วแลกตัวเล็กด้วย ตัวใหญ่ๆหวง ตัวเล็กมีเยอะ แต่หาใหญ่ๆยาก

เบี้ยสายอ่างทอง ผมชอบมาก ดูง่ายกว่า สายนครปฐม เยอะๆ แต่จริงๆ กว่าจะพอดูออก โดนไปเยอะเหมือนกัน

หลวงพ่อนุ่มนี่น่ะครับ ไม่ธรรมดา เอาว่าเหรียญท่านรุ่นแรก เล่นกันเป็นหมื่นๆ หาดูยาก อาจารย์ของท่านเก่งๆทั้งนั้น

เผอิญท่านต้องมาทำงานบริหารด้วย สร้างวัดอีก ถ้าเป็นเกจิแบบเดียว ของท่านคงมีให้เล่นเยอะกว่านี้

 

แหมลุง... จริงๆกับลุงแค่เอ่ยปากขอ ผมก็ให้ .... ลุงอุปฐากหลวงพ่อฯมาขนาดนี้ แล้วยังจะเป็นภาระจนถึงวันเผาอีก

เมื่อแรกเผื่อจะมีแฟนคลับของลุงเค้าสนใจ เพราะตั้งใจเฉพาะแฟนคลับ แต่ตอนนี้...OK

ของหลวงพ่อฯอยู่กับลุง แล้วผมสบายใจ

 

คุณพี เสาวภา กับคุณ numthip นี่เขาทันยุคกันทุกเรื่อง สงสัยอายุคงจะ ( มาก ) ใกล้เคียงกัน แหะๆ ๆ ๆ


วันนี้ขออนุญาตโชว์เหรียญรุ่นสองหน่อยครับ ได้มาสวยกริ๊บๆ อดใจไม่ไหวครับ

 

เขาชอบแอบทำตัวเหมือนหนุ่มๆน่ะ นึกว่าเด็ก

เหรียญรุ่นนี้น่าเล่นมาก ดีกว่าไปซื้อของแพงๆมาซ่ะอีก หลวงพ่อเสกแน่นอน

 

แซว.......
ผมทันยุคสงครามเวียดนานตอนปลายครับ ตอนนั้นอยู่ฐานทัพเรือสัตตหีบ เคยเห็นจีไอ
รุ่นคุณลุงพี น่าจะเป็นยุคสงครามอินโดจีน

เด็กรุ่นใหม่อาจจะเป็นยุคบ้านร่มเกล้า


เหรียญที่ได้มาเป็นเหรียญที่สวยมากครับ สวยกริ๊ปเชียว

ปล.อย่าล้อผมเรื่องอายุอีกนะครับ...นะครับ..

 

ขอไม่เอาอ่ะ

แลกกัน ถ้าเข้าตา ก็ได้

ขาย ถ้าถูกใจก็เอา

แฟนคลับคนอื่นผมไม่ทราบครับ ต้องถามกันเองครับ

 

อิอิอิ....

ผมนัดคุณนริศไว้ก่อนหน้านี้แล้วครับ ตั้งใจไปศึกษาวิชาเบี้ยแก้ เห็นคุณนริศว่าลุงแว๊นอยู่แถวงามวงศ์วาน ผมจะเข้าไปหาแล้วนะครับ เตรียมทำใจไว้ให้ดี.... อิอิอิ....

อันความรู้ รู้กระจ่าง แต่อย่างเดียว<O</O
แต่ให้เชี่ยว ชาญเถิด จะเกิดผล

ให้เลือกเบี้ย ที่ดูดี ไม่มีจน
เลือกเบี้ยคน อ่างทอง ไม่หมองเอย

 

อีตาหนุ่มทิพย์ เชียร์เบี้ย อ่างทองมากๆ ของมันจะแพง น่ะดิ หาก็ยากอยู่แล้ว

 

นั่นดิ พี่หนุ่มทิพย์ อย่าพึ่งเชียร์มากนักเลย
ผมยังหาไว้ติดตัวไม่ได้เลย

ยิ่งพี่เชียร์มาก ของจะยิ่งหายากนะพี่ครับ

be happy1

 

รูปฉากแดง 4*6



รูปพิเศษ 4*6



รูปขนาด 4P ทั้งสองแบบ



รูปพิเศษ 9P

 

พี่หนุ่มทิพย์อยากให้โพสต์เบี้ยใหม่สายอ่างทอง
วันนี้ได้ภาพมาแล้ว ขอจัดให้ตามคำขอ



เป็นเบี้ยของหลวงพ่อสม วัดโพธิ์ทอง จ.อ่างทอง
พี่หนุ่มทิพย์เล่าเกี่ยวกับหลวงพ่อสมและเบี้ยตัวนี้ด้วยนะครับ

 

ไม่เห็นมีรูปครับ

 

รอฟังอีตาหนุ่มทิพย์อยู่เหมือนกัน

 

ตะกรุดรางน้ำ

ผมคงลืมเล่าเรื่องหนึ่ง ตอนผมพบหลวงพ่อน่ะ หน้าฝนปี ๔๗ พอนั่งคุยกับท่านไป ที่ที่หลวงพ่อนั่งรับแขกเดิมอยู่ข้างในน่ะครับ หน้าห้องนอนของท่าน และบนศรีษะหลวงพ่อน่ะ เป็นรางน้ำสังกะสี วิ่งยาวมาถึงหน้าห้องน้ำด้านหลังวัด

ทีนี้พอนั่งคุยกันที ถ้าฝนตก ท่านจะคอยแหงนมองรางน้ำ เพราะฝนมันหยดลงมา บางทีท่านต้องขยับหลบ มาอีกทาง

ผมมองดูแล้ว พอกลับมาบ้านมานั่งคิดว่าหลวงพ่อทำอะไรให้ดูหรือปล่าวหว่า หรือท่านบอกบุญแบบไม่ได้เอ่ยปาก แต่ทำให้ดูแทน พอคิดได้เลยตัดสินใจ ผมเลยทุบกระปุกส่วนตัวจำได้ว่าสามหมื่นกว่าบาทหน่อยๆ แล้วเลยกลับไปบอกหลวงพ่อว่าผมจะเปลี่ยนรางน้ำใหม่ให้ หลวงพ่อเอาไหม ท่านพยักหน้าว่าเอา
เรื่องนี้ตอนหลังท่านไปคุยกับหลานท่าน แล้วหลานท่านมาบอกผม ท่านคุยกับหลานท่านว่า ข้ายังไม่รู้จักเขาเลยน่ะ อยู่ดีๆเอาตังค์มาให้สามหมื่นกว่าบาท อันนี้เป็นจุดเริ่มต้นที่ผมได้บุญจากท่าน และเมื่อสืบลึกลงไป หลวงพ่อสร้างวัดขึ้นมาจาก ความที่ไม่ค่อยมีอะไร ศาลาไม้ผุๆพังๆ ทำมาเป็นสิบๆปี กระเหม็ดกระแหม่ ขันติ อดทน เป็นหนี้เขาอยู่เป็นสิบๆปี ตั้งแต่หนุ่มใหญ่จนแก่ กว่าจะหมดหนี้ และจนวัดมีสภาพแบบนี้ มีถาวรวัตถุครบถ้วน ที่จะใช้ในงานพระพุทธศาสนา เป็นวัดบ้านนอกธรรมดา แต่มีสิ่งอำนวยความสดวกครบถ้วน ตามอัตภาพ และเป็นวัดที่ถ้าท่านตามอ่านงานของผมมา เคยมีคนปากไม่ดี ตำหนิวัดของท่านออกอากาศท่านว่าโทรมเหลือเกินน่าจะสวยกว่านี่ ซึ่งไม่ทราบว่ามันผู้นี้เอาอวัยวะส่วนไหนมาพูด จึงมาปรามาศผลงานชั่วชีวิตของพระผู้เฒ่า ซึ่งสร้างวัดมาด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วไม่รู้ว่าไอ้คนปรามาสหลวงพ่อน่ะ มันสร้างวัดสวยๆมากี่วัดแล้ว บอกมามั่งซิ จะไปดูผลงานของเอ็งบ้าง

เฉนอกเรื่องไป กลับมาเรื่องเดิม ผมเลยถามหลวงพ่อว่าหลวงพ่อมีช่างแถวนี้ไหมครับ ท่านบอกว่าพอหาได้ มีเบอร์อยู่ จำได้ว่าเป็นช่างเก่าที่ทำงานให้วัดบางอย่าง ส่วนรางน้ำเดิมที่เป็นสังกะสี บางที่จะผุ โดยเฉพาะรอยตะเข็บ จะมีน้ำซึมๆออกมาได้

ตกลงพอเจอช่าง ผมเลยนัดไปเจอที่วัด คุยกันต่อหน้าหลวงพ่อว่าจะเอาราง สแตนเลส มาแทนที่เดิม จากที่หลวงพ่อนั่งยาวไปถึงหน้าห้องน้ำ หลังจากตกลงต่อรองราคากันเสร็จในราคาวัด ผมควักเงิน มาถวายหลวงพ่อ เท่าราคาที่ช่างตีราคา ประมาณ สามหมื่นบาทที่ผมมีพอดีๆ แล้วบอกช่างว่าผมถวายค่าทำแล้วทั้งหมด จะใช้เงินให้มาเบิกที่หลวงพ่อ แต่มีข้อแม้ว่าผลงานต้องให้หลวงพ่อพอใจ ช่างเขาก็รับปาก ก็ OK

ตกลงรางน้ำเปลี่ยนใหม่ แต่ช่างมันดันไปทำกระเบื้องหลังคาแตกแทน ในบางจุด แต่ก็พอกันน้ำฝนได้ตรงที่หลวงพ่อนั่ง และในตอนหลังหลวงพ่อย้ายไปนั่งข้างนอกแทน ผมเลยถามหลวงพ่อจะเปลี่ยนกระเบื้องไหมครับ ท่านบอกเอาไว้ก่อน ผมถามอีกสอง สามครั้ง คำตอบก็ยังเหมือนเดิม จนผมเลิกถามและ จนท่านมาล่ะสังขาร

ส่วนสังกะสีเดิมที่เหลือจากรางน้ำเดิมที่รื้อลงมา หลังจากที่ผมทำที่ม้วนตะกรุดมาถวายให้หลวงพ่อ ทำให้ม้วนแผ่นโลหะหนาๆได้ พระสวัดดิ์ท่านขยันทำอะไรแปลกๆ เลยตัดสังกะสีรางน้ำมาเป็นแผ่นๆ เอามาจารตะกรุด บอกตามตรงผมลืมไปว่ายันต์อะไรบ้าง แต่คงจะหลายยันต์ จารสองหน้า ขนาดกว้างประมาณ ๕ นิ้ว ๒ หุน เส้นผ่าศูนย์กลาง ประมาณ ๑ นิ้ว อย่าว่าแต่ปาหัวแตกเลย ปาแรงๆเข้าดีๆ อาจจะอาการสาหัสได้ หลังจากหลวงพ่อเสกแล้วผมก็เก็บไว้ เพราะไม่คิดจะพกไปไหนเพราะใหญ่และกลัวตรงปลายจะบาดเลือดไหลโกรก เพราะท่าทางคมมาก ...แหะๆ พึ่งเอามาอวดนี่แหละ

ตะกรุดแบบนี้มีหลายดอกน่ะครับ เพราะพระสวัดดิ์ท่านชอบทำอะไรแปลกๆ แต่ใครได้ไปมั่งผมไม่ทราบจริงๆ เพราะไม่ได้ค้นคว้าคอยถาม และเป็นตะกรุดนอกมาตรฐาน




ดอกที่ผมมี ตอกโค้ด ท หยดน้ำ สามตัว และ โค้ดเลขไทยปี ๔๘ ที่สร้าง

ถ้าใครฟลุ้กไปเจออย่านึกว่าเก็น่ะครับ ของดีจ้า






ส่วนสแตนเลสที่เอามาทำรางน้ำ มีเศษๆเหลือ พวกเราเลยลองเอามาม้วนเล่นๆ ลองที่ม้วนตะกรุดดู ตอนได้เครื่องม้วนมาใหม่ๆ ที่เห็นในรูปไม่ใช่ตะกรุดนะครับ ไม่ได้จารอะไร เรียกว่าเอามาม้วนโชว์ ให้หลวงพ่อดูว่าม้วนโลหะหนาๆได้ แล้วผมเลยเก็บไว้เป็นที่ระลึกน่ะครับ

ผมทำอะไรมีหลักฐานแสดงน่ะครับว่าพูดจริง...แหะๆ มีแต่ว่าอยากโชว์ อยากพูดหรือปล่าวเท่านั้น บางทีขี้เกียจโชว์น่ะ เดี๋ยวเขาหมั่นใส้ รับรองว่าไม่ใช่พวกหาเรื่องด่าเขาแต่ เอาหลักฐานอะไรเป็นเรื่องเป็นราวไม่ได้น่ะครับ มีแต่ปากพูดอย่างเดียวจ้า