รอบ 3 อาการ 12 - ปริวัฏตัง ทะวาทะสาการัง ยะถาภูตัง ญานะทัสนัง

คนเรากะไข่วขวาหาประโยชน์สุขให้ตัวทั้งนั้นละ
อย่าคิดว่าเลวร้ายอะไรเลย
ต้องดูวิธีการได้มาถูกต้องชอบธรรมหรือป่าว

 

เมือก่อนผมกัไม่เลือกวิธีการ
มองผลลัพธ์อย่างเดียว
งานสำเร็จดี
แต่มีคนเสีย
ถ้าถูกต้องชอบธรรมคน้สียกะได้ประโยชน์

 

ท่านปราบเทวดา ถามด้วยความเป็นพหูสูตร ดูแล้วน่าจะเป็นรัตตัญญูบุคคลในธรรมะมานานพอสมควร ความรู้ของผมน้อยนิดคงจะไปตอบถึงจุดนั้นไม่ได้ การเห็นรอบอริยสัจใน 12 อาการ พึงปรากฎแก่ผู้ปฏิบัตินับตั้งแต่โสดาปัตติมรรค โสดาปัตติผล ก็ 12 อาการ ในขั้นโสดาบัน นับตั้งแต่สกิทาคามิมรรค สกิทาคามิผล ก็ 12 อาการ ในขั้นสกิทาคามี ไปจนถึงขั้นอนาคา อรหันต์ ก็ 12 อาการเช่นกัน ยกตัวอย่างคำว่า " ธรรมะ" ขั้นสัจจญาณ ก็เปรียบเป็นนักเรียนชั้นประถมที่ สามารถสะกดและเขียนคำว่า "ธรรมะ" ได้แล้ว แต่ตัวหนังสือยังไม่สวยงามยังส่งไปประกวดคัดลายมือไม่ได้ ขั้นกิจจญาณก็คือขั้นที่อยู่ระหว่างฝึกหัดคัดลายมือให้สวยงาม แต่รู้แล้วล่ะว่าเทคนิค วิธีการอย่างไรที่ทำให้ตัวหนังสืองดงามได้ ขั้นกตญาญความสามารถการคัดลายมือของเด็กประถมคนนั้นได้ตามเกณฑ์มาตรฐานแล้วส่งเข้าประกวดการคัดลายมือได้แล้ว ด้วยความเป็นผู้รู้น้อยของผม ตอบมากไปก็จะทำให้ฟั่นเฝือไปเสีย ก็จะขอตอบเพียงเท่านี้

 

สนทนาธรรม ถกธรรม ก็ได้ ความรู้ ไม่มากก็น้อย บันเทิง ธรรม

การอธิบาย การถามตอบ ย่อมได้ ความรู้ทั้งสองฝ่าย

ขอให้เจริญธรรม ยิ่งๆขึ้นไปครับ



ปอ. ปราบ

มานะ 3
คิดเสมอเขา
คิดด้อยกว่าเขา
คิดมากกว่าเขา

พยายามคิดกลางๆ ไว้ครับ ข่มไปก่อนก้ได้ มานะทั้ง สาม ที่ออกจากใจ
แล้ว มองกลางๆ มันจะคล่อยๆ ขัดส่วนหยาบๆ

เราไม่ได้ดีกว่าใคร
เราไม่ได้เลวกว่าใคร
เราไม่ได้เสมอใคร

 

เรื่องฤทธิ์อะไรเนี่ยะ พยามอย่าไปสนใจมันมาก มีแต่จะพาหลง คนเยอะแยะมากมายก้อเคยเห็นหรือสัมผัสมากันมั่งแหล่ะ คนอยากอวดมันก้อมาเขียนอวดเรื่อยนั่นแหล่ะ คนไม่อยากอวดมันก้อไม่เอาสาระอะไร ...เพราะพวกนี้มันช่วยพ้นทุกข์ไม่ได้ มีแต่ปัญญาวิปัสสนาของพระพุทธเจ้าเท่านั้นที่ดีที่สุด

เรื่องธรรมะ ถ้าเขียนแล้วโดนใจใครก้อทำไป เห็นถึงเจตนาที่ดีอยุ่ แต่ไม่ใช่ไหลต้อนคนเข้าสภาทำงานคว้าเรื่อย อันนั้นก้อเลิกๆ มั่ง

 

อย่าไปเข้าใจผิดนะครับ

ทางดำเนิน สู่การบรรลุธรรม

มีรูปนาม เป็นอารมณ์

ไม่ว่าจะเป็น พระอรหันต์ สุขวิปัสโก เตวิชโช ฉฬภิญโญ และ ปฏิสัมภิทา

อาศั รูปนาม ก็ คือ กายกับใจ ตัวเองทั้งนั้น

ใช้ วิธีเดียวกันด้วย คือ ลงสติปัฏฐานหมด

อภิญญามีทุก องค์ เพียงแต่ ความคล่องตัวในการใช้ไม่เหมือนกัน

อาสวะขยญาณ มีเหมือนกันทุกประเภท บริสุทธิ์เหมือนกัน

 

เข้าดูรูปภายนอกกะพอครับ

 

ผม ขนเล็บ ฝัน หนัง
กะไม่ต้องดูของใครดูของตัว
ดูทุกวันเดียวมันกะเปลื่อยไปเอง

 

ทำได้มันก็ดี ก็ทำไปเรื่อยๆ

 

ส่วนมากนิมิตหมายเป็นเครื่องกำหนดหมาย
ไม่ใช้ผล
ต้องทำเหตุผลถึงเกิด

 

ก็ใช้ได้หมด สำหรับการ ฝึก

ถ้าฝึกตั้งสมถะเป็นฐาน ก็ใช้ นิมิต กาย ในอาการ 32
ตั้งรูป นิมิต พินา ตั่งใจจงใจไปเลย ในการกำหนด นิมิต

หากไม่หลับตา ฝึกในท่าเดิน ก้อาศัย นิมิตของกายเคลื่อน
ก็คือ กายเคลื่อนก้าวไปก้าวมา เป็นนิมิต เป็นเครื่องหมายของกายเคลื่อน
ในการสร้าง สติ เพื่อให้สติเจริญ เป็นพละ เป็นสติวินะโย

ฉะนั้น ในการ ภาวนา จึงไม่ต้องไปหวังผล สร้างแต่เหตุ ผลจะตามมาเอง

เหตุดี ผลดี เจษดา วัวสันหลังหว่ะ ยังอาย กลัวปริยัติซุกผ้าห่ม ก๊า ก๊า

 

แล้วอะไรเป็นเหตุเบื่อหน่ายสังขารนี้ถ้าไม่ใช่รูปกาย

 

คนนอนที่ไหนไม่ห่มผ้าห่มแปลก55

 

มันขึ้นอยู่กับ อินทรี ของใครของมันจะเห็น ในส่วน รูปหยาบ หรือ ส่วนรูปละเอียด

ถึงได้เรียกว่า ธรรม ที่สมควรแก่ธรรม แต่ละอินทรี

 

คุยกันเอง ตอบกันเอง ละกัน..

 

ดูตนเอง กระร่อน บอก..

 

ไม่ได้ซุกผ้าห่ม เพราะเอาผ้าห่มไปซักเครื่อง ในหมู่บ้าน..

 

มาส่งการบ้านกันเหรอ..



เดี๋ยวฟังอาจารย์นะ เห็นมั๊ย? กายเคลื่อนไหว ใจเป็นคนดู..

เห็นอิจฉา เกิดขึ้นมั๊ย..

 

เอาข้อความคนโน้นคนนี้มาตัดทำไมหยออ...55
น่ามสานคนมันอยุ่ด้วยความหวาดระแวง

แผล็บๆ .....

 

เณรคนงานผมแสดงปาฎิหารย์ขยับเหล็ก4.8ตัน
มีรอกสองตัวเอง